Σύλληψη τριών ημεδαπών για παραβάσεις των νόμων περί ναρκωτικών ουσιών και όπλων στον Ασπρόπυργο
Στη σύλληψη τριών ημεδαπών
ηλικίας 41, 24 και 20 ετών προέβησαν την 18/12/2020 στελέχη του
Κεντρικού Λιμεναρχείου Ραφήνας, στην περιοχή ''Νέα Ζωή'' Ασπρόπυργου
Αττικής.
Ειδικότερα, μετά από αξιοποίηση
πληροφοριών τα προαναφερόμενα άτομα φέρονταν να διακινούν ναρκωτικές
ουσίες στην ανωτέρω περιοχή. Εν συνεχεία διενεργήθηκε νομότυπη έρευνα
στην οικία του 41χρονου, ο οποίος διέμενε με τον 24χρονο και τον
20χρονο, από στελέχη της Ομάδας Δίωξης Ναρκωτικών Ουσιών του Κεντρικού
Λιμεναρχείου Ραφήνας, με τη συνδρομή αστυνομικού σκύλου ανίχνευσης
ναρκωτικών ουσιών Κ-9 ''ΡΑΝΤΟ'', του Κλιμακίου Ειδικών Αποστολών του
Κεντρικού Λιμεναρχείου Ραφήνας, καθώς και των Τμημάτων Ασφαλείας και
ΟΠΚΕ Ασπροπύργου, όπου διαπιστώθηκε να κατέχουν από κοινού τα κάτωθι:
-μία (01) κοντόκανη μονόβολη καραμπίνα,
-τρεις (03) πινακίδες κυκλοφορίας που ανήκουν σε διαφορετικά οχήματα,
-ένα (01) γυναικείο τσαντάκι με το χρηματικό ποσό των διακοσίων πενήντα πέντε ευρώ (255,00 euro),
-ένα (01) μεταλλικό κυτίο το οποίο
περιείχε ηρωίνη σε μορφή βράχου, μεικτού συνολικού βάρους -πενήντα τριών
γραμμαρίων και δύο δεκάτων του γραμμαρίου (53,2γρ),
-μία (01) νάιλον συσκευασία η οποία
περιείχε μία ζυγαριά ακριβείας καθώς και ηρωίνη σε μορφή βράχου μεικτού
συνολικού βάρους είκοσι πέντε γραμμαρίων και δύο δεκάτων του γραμμαρίου
(25,2gr),
δύο (02) ΙΧΕ οχήματα εκ των οποίων το ένα χωρίς να φέρει αριθμό κυκλοφορίας.
Από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας
που διενεργεί προανάκριση, κατασχέθηκαν όλα τα παραπάνω ανευρεθέντα, ενώ
οι ναρκωτικές ουσίες πρόκειται να αποσταλούν στο Γενικό Χημείο του
Κράτους.
Άνοιξε η ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα για την επιλογή ασφαλιστικής
κατηγορίας από πάνω 1,5 εκατομμύρια μη μισθωτούς (επαγγελματίες,
αυταπασχολούμενους, αγρότες κλπ) για το 2021.
Υπενθυμίζεται πως με τις διατάξεις του Ν.4670/2020 θεσπίστηκε νέο
πλαίσιο εισφορών για μη μισθωτούς ασφαλισμένους, Ελεύθερους
Επαγγελματίες, Αυτοαπασχολούμενους και Αγρότες για την Κύρια και
Επικουρική Ασφάλιση και για την Εφάπαξ Παροχή. Από 1/1/2020
δημιουργήθηκαν ασφαλιστικές κατηγορίες ανά κλάδο με συγκεκριμένα ποσά.
Η κατάταξη σε μία από τις κατηγορίες είναι υποχρεωτική και γίνεται με ελεύθερη επιλογή μετά από υποβολή ηλεκτρονικής αίτησης.
Η επιλογή ασφαλιστικής κατηγορίας είναι ανεξάρτητη για κάθε Κλάδο Ασφάλισης.
Το δικαίωμα επιλογής ασκείται από υποχρεωτικά και προαιρετικά ασφαλισμένους.
Η δυνατότητα επιλογής ασφαλιστικής κατηγορίας ανανεώνεται ετησίως.
Διαμορφώνεται νέο ανώτατο όριο εισφορών.
Μέσω της ηλεκτρονικής υπηρεσίας, οι ασφαλισμένοι επιλέγουν την ασφαλιστική κατηγορία κατάταξής σας για το έτος 2021.
Για τη χρήση της υπηρεσίας απαιτείται η ταυτοποίησή τους με τους κωδικούς Taxis και του ΑΜΚΑ.
Ειδικότερα κατά την είσοδο στην υπηρεσία:
Ανακαλούνται τα ταυτοτικά τους στοιχεία
Παρέχονται οδηγίες και μηνύματα για την υποβολή της αίτησης
Απεικονίζονται οι ασφαλιστικές κατηγορίες που αντιστοιχούν στην ιδιότητα ασφάλισής τους
Παρέχεται πεδίο για δήλωση παράλληλης μισθωτής απασχόλησης
Καταχωρείται και αποθηκεύεται η υποβολή/οριστικοποίηση της αίτησης-δήλωσης
Χορηγείται αριθμός συστήματος και αποδεικτικό καταχώρησης αυτής.
Επισημάνσεις
Η κατάταξη σε ασφαλιστική κατηγορία είναι υποχρεωτική.
Η επιλογή σας θα ενεργοποιηθεί κατά την έκδοση των εισφορών Ιανουαρίου 2021.
Η προθεσμία για υποβολή της αίτησής σας είναι έως και την Κυριακή 31/1/2021.
Υπάρχει σήμερα μητέρα που να μην ακολουθεί το αρμοδίως εγκεκριμένο πρόγραμμα εμβολισμών για το βρέφος της; Ασφαλώς όχι. Ποια δεν αγαπά και δεν φροντίζει τα παιδιά της; Αξίζει να αναφέρουμε, συνοπτικά, τι έχουν προσφέρει τα εμβόλια στην ανθρωπότητα. Έχουν προσφέρει τόσα, όσα καμιά άλλη ανακάλυψη. Εκτίναξαν κατά τον 20ο αιώνα το μέσο όρο ζωής των ανθρώπων, γιατί καταπολεμήθηκαν, μέχρι που εκριζώθηκαν, πλείστες λοιμώδεις νόσοι. Τέτανος, πολιομυελίτιδα, διφθερίτιδα, φυματίωση, ευλογιά κ.λ.π. κ.λ.π. Σχετικά πρόσφατα η Ηπατίτιδα Β. Ακόμα και νεοπλασματικές νόσοι (καρκίνος) εξαλείφονται πλέον. Οι κορασίδες εμβολιάζονται για τον ιό των κονδυλωμάτων που προκαλεί καρκίνο στα γεννητικά όργανα. Η ιατρική κοινότητα μελετά τον εμβολισμό για την τελική νίκη κι άλλων μορφών της επάρατου νόσου. Και για τον Κορονοϊό, την σύγχρονη πανδημία, το εμβόλιο πρόβαλε ως ελπίδα λύτρωσης. Και ενώ σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται στην έναρξη αυτού του πράγματι σωτήριου εμβολιασμού, σε επίσημη επιστολή Ιεράρχου προς τον Αρχιεπίσκοπο, που υπήρξε πρόνοια επαρκώς να αναδημοσιευτεί, διαβάζουμε τα εξής. Αντιγράφω: «Διατυπούται η επιφύλαξις ότι υπάρχει φόβος τα εμβόλια αυτά να επιδράσουν δυσμενώς ει την μνήμη του ανθρώπου, να μεταβάλλουν το DΝΑ του, να επιφέρουν στείρωσιν εις τον γυναικείον κόσμον, να παίξουν ρόλο οιονεί «χαράγματος» κ.λ.π.». Πώς να μην αναρωτηθώ: Τόσο πλέον σκοταδισμός; Αντί να δοξολογούμε που Θεία φώτιση οδήγησε, σύσσωμη την πανανθρώπινη επιστήμη, να προβεί στην παρασκευή τού κατάλληλου και σωτήριου εμβολίου, την παραμονή τού εμβολιασμού στη χώρα μας, διασπείρονται ανύπαρκτοι φόβοι. Τίποτα από αυτά δεν στηρίζεται στην παραμικρή ένδειξη, δεν υπάρχει η παραμικρή ιατρική αλήθεια. Είναι τόσο ψευδείς οι αναφερόμενες απόψεις, που είμαι σίγουρος πως ο Αρχιεπίσκοπος, που και ο ίδιος νόσησε και λόγω της βοήθειας των πλέων προηγμένων μέσων της επιστήμης τόσο γρήγορα και αποτελεσματικά ανάρρωσε, όχι μόνο δεν θα λάβει υπ’ όψη αυτή την επιστολή, αλλά θα τη θεωρήσει ανάξια απάντησης. Είναι πραγματικά μέγιστη η αχαριστία όταν ένας άνθρωπος μεγάλωσε αυτός και η γενιά του, απαλλαγμένος από τις μάστιγες της εποχής του, όπως π. χ. η ευλογία, η πολιομυελίτιδα και ο τέτανος, χάρη των εμβολίων, να καταφέρεται με μένος εναντίον τους, τώρα που η ανθρωπότητα στο εμβόλιο έχει εναποθέσει τις ελπίδες της. Θα κλείσω με μία παρατήρηση. Κάθε χρόνο το εμβόλιο για τη γρίπη είναι καινούργιο, δεν είναι ίδιο με το περσυνό. Δηλαδή υπάρχει πια η τεχνογνωσία για γρήγορη και ασφαλή παραγωγή εμβολίων. Ας χαρούμε το εμβόλιο ως δώρο που μας φέρνει με τη γέννησή του ο μικρός Ιησούς και ας του το ανταποδώσουμε με αληθινή αγάπη, αυτή προς τον πλησίον μας. Μένουμε ασφαλείς για να μη μεταδώσουμε σε συνάνθρωπό μας τον ιό, που δυστυχώς βρίσκει τρόπο όλο και πιο εύκολα να μεταδίδεται.
Στις 27 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις έφτασαν και κατέλαβαν την Αθήνα. Πίσω από τους Γερμανούς έφτασαν και οι Ιταλοί οι οποίοι εγκατέστησαν και αυτοί την στρατιωτική τους διοίκηση και διάφορες ιταλικές υπηρεσίες στεγάστηκαν σε επιταγμένα κτήρια.
Σε κτήριο της πλατείας Κλαυθμόνος εγκαταστάθηκε η διοίκηση της ιταλικής πολιτοφυλακής (Guardia civila).
Μετά από λίγες εβδομάδες, ένα πρωί δυο καλοντυμένοι άνδρες έφτασαν και μπήκαν στο κτήριο αυτό. Χαιρέτησαν φασιστικά φωνάζοντας «Βίβα Ντούτσε».
Οι Ιταλοί πολύ χάρηκαν που βρήκαν τέτοιους φίλους στην Αθήνα. Τους καλοδέχτηκαν, κουβέντιασαν μαζί τους και τελικά τους ρώτησαν τι θα μπορούσαν να κάνουν γι’ αυτούς. Ο ένας από τους επισκέπτες τους είπε «Για την δόξα του μεγάλου μας Ντούτσε θέλουμε να φτιάξουμε γραμματόσημα» Τα ιταλικά του ήταν τέλεια, με σπουδές στην Ιταλία, διακοπές στην Ιταλία, συναλλαγές με την Ιταλία. Όλα αυτά τα χρόνια είχε συνδέσει την ζωή του με την άρχουσα τάξη της φασιστικής Ιταλίας.
Η Ιταλική Πολιτοφυλακή δεν ήταν βέβαια η αρμόδια υπηρεσία να διατάξει την έκδοση γραμματοσήμων όμως για τους καλούς τους φίλους και για τον μεγάλο Ντούτσε όλα μπορούσαν να γίνουν, εξ’ άλλου πόλεμος ήταν και φίλοι πάντα χρειάζονται στα δύσκολα. Με την διαταγή ανά χείρας προμηθεύτηκαν γραμματόσημα (άγνωστο αν μπόρεσαν να τα επιτάξουν ή αν τα αγόρασαν).
Τύπωσαν σε λιθογραφείο επισήμανση στα γραμματόσημα στα ιταλικά σε τρεις γραμμές «CERIGO Occupazione Militare Italiana» δηλαδή «ΚΥΘΗΡΑ Ιταλική Στρατιωτική Κατοχή». Επισημάνθηκαν έτσι γραμματόσημα της Ιστορικής σειράς σε μεγαλύτερες ποσότητες και γραμματόσημα της Μυθολογικής αεροπορικής σειράς σε πολύ μικρές ποσότητες (μάλλον 250 τεμάχια ανά αξία)
Παράγγειλαν και μία μικρή σφραγίδα με το fascio, το σύμβολο δηλαδή του φασισμού. Σφράγισαν με την σφραγίδα τα γραμματόσημα στην πίσω πλευρά και ξεκίνησαν για τα Κύθηρα. Εκεί έφτασαν στο ταχυδρομείο και δήλωσαν πως φέρνουν σύμφωνα με την διαταγή τα γραμματόσημα που θα κυκλοφορήσουν. Ο προϊστάμενος του ταχυδρομείου όμως τους απάντησε πως δεν έχει από τους προϊσταμένους του τέτοιες εντολές και δεν δεχόταν να ακούσει τίποτα. Όμως αυτή την περίπτωση την είχαν προβλέψει και είχαν κατασκευάσει μία ταχυδρομική σφραγίδα στην ιταλική γλώσσα. Οι Ιταλοί παρά το ότι είχαν κυκλοφορήσει ιδιαίτερα γραμματόσημα για τα Επτάνησα είχαν κρατήσει τις ίδιες τις ελληνικές ταχυδρομικές σφραγίδες.
Οι δυο «λεβέντες» λοιπόν κόλλησαν σε φάκελα σειρές από τα γραμματόσημά τους, τα σφράγισαν με την σφραγίδα τους και αναχώρησαν με καΐκι για το Γύθειο όπου ζήτησαν στο ταχυδρομικό γραφείο να τους σφραγίσουν τα φάκελα με σφραγίδα αφίξεως. Εδώ δεν τους έφεραν αντίρρηση και σφράγισαν τα φάκελα στην άφιξη με την σφραγίδα του ταχυδρομικού γραφείου Γυθείου. Έτσι πέτυχαν αυτό που ζητούσαν, την τεκμηρίωση της νομιμότητας. Φάκελα που έδειχναν να έχουν ταχυδρομηθεί στα Κύθηρα και να έχουν αφιχθεί στο Γύθειο. Κάτι που έδειχνε πως ήσαν κανονικά γραμματόσημα που είχαν χρησιμοποιηθεί.
Στην συνέχεια σκέφτηκαν να επεκτείνουν την δραστηριότητά τους και να φτιάξουν και για άλλα νησιά γραμματόσημα, και έτσι έγινε. Γραμματόσημα για την Λευκάδα και τους Παξούς. Αυτά όμως θα τα δούμε σε ένα άλλο άρθρο προσεχώς.
Στην Αθήνα πίσω οι δυο φίλοι προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν τα γραμματόσημά τους. Ο ένας εκ των δυο άρχισε να εκδίδει «πιστοποιητικά γνησιότητας» και να γράφει σε εκδότες καταλόγων για να περιληφθούν. Ο ελβετικός κατάλογος Zumsteinπεριέλαβε τα γραμματόσημα αυτά στην πρώτη μεταπολεμική έκδοση του, στην συνέχεια όμως τα αφαίρεσε.
Η πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση της Ελλάδος εψήφισε τον νόμο περί «εκνόμων γραμματοσήμων» που κυκλοφόρησαν στην κατοχική περίοδο και βέβαια μαζί και με άλλες εκδόσεις, ιταλικές, του ΕΑΜ, του ΕΔΕΣ κλπ και τα γραμματόσημα αυτά ενέπιπταν στις διατάξεις του νόμου αυτού που απαγόρευε την κατοχή, αγορά και πώληση τέτοιων γραμματοσήμων. Ο νόμος αυτός έχασε και την τυπική ισχύ του το 1974.
Το 1976, όταν εξέδιδα το περιοδικό «Το Γραμματόσημο» συνάντησα ένα πρωί στο Σύνταγμα τον έναν εκ των δύο πρωταγωνιστών της ιστορίας μας. Είχαν περάσει 35 χρόνια και ήταν πλέον προχωρημένης ηλικίας. Δέχθηκε να μου παραχωρήσει συνέντευξη. Συγκέντρωσα και από άλλες πηγές κάποιες πληροφορίες. Τελικά έμεινε αδημοσίευτο για άλλα σαράντα χρόνια, μέχρι που ήλθε πια η ώρα να το διαβάσετε.
Συνολικά 22 δημοπρασίες έργων, προμηθειών και υπηρεσιών κατόρθωσε να ολοκληρώσει ο Δήμος Κυθήρων μέσα στο 2020, στο πλέον δύσκολο και προβληματικό έτος των τελευταίων δεκαετιών, που σκιάζεται από μια πρωτοφανή παγκόσμια υγειονομική, οικονομική, κοινωνική και θεσμική κρίση.
Μέσα στην περίοδο αυτή, οι Δήμοι της Χώρας μας έχουν υποστεί
κυριολεκτικά οικονομική πανωλεθρία. Κατάφεραν, ωστόσο, να κρατήσουν
όρθια την κοινωνία, παρά τις ειδικές περιστάσεις (υποχρεωτική
τηλεεργασία και άδειες ειδικού σκοπού, αδυναμία συνεδρίασης των
συλλογικών οργάνων διά ζώσης, τραγική μείωση των εσόδων κ.λπ.).
Ο Δήμος μας μέσα στο 2020 συνέχισε να υλοποιεί το Τεχνικό του Πρόγραμμα, προς όφελος των πολιτών. Δημοπρατήσαμε 22 έργα/προμήθειες/υπηρεσίες συνολικού προϋπολογισμού 3,7 εκατομμυρίων Ευρώ, επιτυγχάνοντας σημαντικές εκπτώσεις. Μεγάλο μέρος των έργων αυτών εκτελείται από τοπικά συνεργεία και επαγγελματίες και έτσι η
τοπική κοινωνία είναι διπλά ωφελημένη, τόσο από την εκτέλεση σημαντικών
έργων, όσο και οικονομικά μέσω της ενίσχυσης και υποστήριξης της
τοπικής αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών. Σημαντικό μέρος αυτής της επιτυχίας ανήκει στις υπηρεσίες και το προσωπικό του Δήμου, στην Τεχνική Υπηρεσία ειδικότερα αλλά και στο Τμήμα Τεχνική Υποστήριξης της Περιφέρειας
που αποτελεί επίσης Τεχνική Υπηρεσία των νησιωτικών Δήμων της Αττικής.
Φυσικά, σημαντικό ρόλο έχει και η επιμονή και η μεθοδικότητα των αιρετών
της Δημοτικής Αρχής, Αντιδημάρχων και εντεταλμένων.
Στην εκπνοή του 2020, η Περιφέρεια Αττικής, συνεχίζοντας την έμπρακτη στήριξή της στο Δήμο μας, ενέκρινε τη χρηματοδότηση δύο νέων έργων:
750.000€ για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Αγ. Πελαγίας, του Αβλέμωνα
και της Πλατειάς Άμμου και 225.000€ για την αναστήλωση και ανάδειξη του
εμβληματικού Αγγλικού Σχολείου της Κάτω Χώρας Μυλοποτάμου. Για τα έργα
αυτά, αλλά και την εν γένει υποδειγματική ως σήμερα συνεργασία,
ευχαριστούμε θερμά τον Περιφερειάρχη Αττικής Γιώργο Πατούλη, την
Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Βασιλική Θεοδωρακοπούλου Μπόγρη και όλες τις
υφιστάμενές τους υπηρεσίες. Με τις νέες αυτές εντάξεις, η Περιφέρεια
Αττικής χρηματοδοτεί για το Δήμο Κυθήρων έργα συνολικού ύψους
27.312.000€, το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί ποτέ από την Περιφέρεια
για έργα στα Κύθηρα και έχει τις απαρχές του στην περίοδο 2014-5 όταν η
νέα τότε Δημοτική Αρχή διεκδίκησε με τρόπο μεθοδικό τη χρηματοδότηση
σημαντικών έργων, παρουσιάζοντας ώριμες μελέτες. Τα έργα αυτά
υλοποιούνται είτε με φορέα εκτέλεσης το Δήμο, είτε την ίδια την
Περιφέρεια. Δείτε τον σχετικό πίνακα εδώ
Επισημαίνουμε ότι οι διαδικασίες ωρίμανσης, δημοπράτησης και
εκτέλεσης των δημοσίων έργων είναι βραδείες, καθώς η γραφειοκρατία, η
έλλειψη εξειδικευμένου τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού στους
Δήμους αλλά και η επικάλυψη αρμοδιοτήτων των κρατικών υπηρεσιών
αποτελούν σοβαρά προβλήματα που θα πρέπει ο νομοθέτης να αμβλύνει
προκειμένου τα δημόσια έργα να εκτελούνται με ταχύτητα και διαφάνεια και
να μην απαιτούνται πολλοί μήνες ή και χρόνια μεταξύ της ολοκλήρωσης της
μελέτης ενός έργου και της έναρξης κατασκευής του. Ευελπιστούμε ο νέος
νόμος των δημοσίων συμβάσεων που θα ψηφιστεί σύντομα να λύσει πολλά από
τα παραπάνω προβλήματα.
ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΑΝ (μετά την 01/09/2019)
Συστήματα τηλεελέγχου και τηλεδιάχειρισης δικτύων ύδρευσης: 1.981.000€ (ΠΕΠ/ΕΣΠΑ)
Συντήρηση δεξαμενών και αντλιοστασίων (Γ΄ Φάση): 100.000€ (ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ)
Δρόμος Χαλκού και Φυρής Άμμου: 300.000€ (ΠΔΕ)
Αστικό Σχολείο Ποταμού: 350.000€ (LEADER)
Αίθουσα Μηχανισμού των Αντικυθήρων στο Δημαρχείο Ποταμού: 45.000€ (LEADER)
Γεώτρηση ΧΥΤΥ Λαχνού: 75.000€ (ΠΕΠ)
Μονάδες αφαλάτωσης σε Αγία Πελαγία και Διακόφτι: 1.720.000€ (ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ)
Προμήθεια μηχανημάτων έργου: 165.000€ (ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ)
Οδός Μόρμορη Αβλέμωνα: 500.000€ (ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ) – προς Προγραμματική Σύμβαση
Δημοτική οδοποιία Κυθήρων Β΄ Φάση: 1.000.000€ (ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ) – προς Προγραμματική Σύμβαση
Νέος παιδικός σταθμός στα Λογοθετιάνικα: 300.000€ (ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ) – προς Προγραμματική Σύμβαση
*Στον προϋπολογισμό του 2021 έχουν ενταχθεί και επιπλέον των
αναφερομένων έργα που θα δημοπρατηθούν σταδιακά και με βάση τον βαθμό
ωρίμανσής τους (π.χ. έργα οδοποιίας, ύδρευσης, αναπλάσεων, φωτισμού,
κτηριακά κ.λπ.).
ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ
Διονύσιος Στρογγύλος, Ζακύνθιος, (1572-1588) Κατά την περίοδο της αρχιερατείας του υπηρέτησε στα Κύθηρα σαν Προβλεπτής και Καστελάνος ο Σεβαστιανός Μαλιπιέρι.
Διονύσιος Κατηλιανός (1609-1630) από παλαιά οικογένεια της Ζακύνθου, εγγεγραμμένη στη χρυσή βίβλο. Σπούδασε στο Πατάβιον και υπήρξε σύγχρονος και φίλος του αγίου Διονυσίου, με τον οποίο διατηρούσε αλληλογραφία. Ο Κατηλιανός διαμαρτυρήθηκε στη Βενετική Γερουσία αντιδρώντας στις αξιώσεις του Επισκόπου Κεφαλληνίας, ο οποίος απαιτούσε από τη Βενετική κυβέρνηση να καταργήσει την Επισκοπή Κυθήρων και να υπαχθούν τα Κύθηρα στην Επισκοπή Κεφαλληνίας. Χάρις στον Κατηλιανό διατηρήθηκε η Επισκοπή Κυθήρων. Στην εποχή του οι υποψήφιοι ορθόδοξοι ιερείς από την Κρήτη χειροτονούνταν στα Κύθηρα, διότι μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Βενετούς, ο πάπας απομάκρυνε τους ορθόδοξους επισκόπους από την Κρήτη και έτσι οι ιερείς της Κρήτης χειροτονούνταν από τον επίσκοπο Κυθήρων που ήταν ο πιο πλησιόχωρος.
Κων/νος Στρατούλης (1882-1892) από τη Λευκάδα. Φημισμένος εκκλησιαστικός ρήτορας (Θεολογoδιδάκτωρ), εκπαιδευτικός και συγγραφέας, μαθητής του Δάσκαλου του Γένους, Ψαλλίδα. Υπηρέτησε σαν Δ/ντής του Λυκείου Ζακύνθου και ως εφημέριος στο Λίβερπουλ της Αγγλίας. Εκοιμήθη στα Κύθηρα στις 4 Μαρτίου 1892.
Διονύσιος Δάφνος (1934-1936) από τη Ζάκυνθο. Στην εποχή του συγχωνεύθηκαν 3 Μητροπόλεις, της Σπάρτης, Γυθείου- Οιτύλου, Κυθήρων. Έτσι ολόκληρος ο νομός Λακωνίας μαζί με την επαρχία Κυθήρων αποτελούν μια Μητρόπολη με έδρα τη Σπάρτη.
Δημήτριος Θεοδόσης (1946-1956) από τη Ζάκυνθο. Ήταν Μητροπολίτης Γυθείου- Οιτύλου και τοποτηρητής Κυθήρων.
ΛΑΚΩΝΙΑ. Μια συγκλονιστική ιστορία διαδίδεται από στόμα σε στόμα στην
κοινωνία των Βοιών, χωρίς να διασταυρώνεται απο επίσημα χείλη.
Πρόκειται για το θανατικό που «κτύπησε» μια οικογένεια. Όπως αναφέρουν
κάτοικοι των χωριών της ευρύτερης περιοχής των Βατίκων προ ημερών
απεβίωσε μια γυναίκα, μέσης ηλικίας, αφήνοντας πίσω σύζυγο και γιό. Ο
θρήνος και το πένθος από τον σύζυγό της ήταν αξιοπρόσεκτο ενώ κάποιες
κουβέντες του ότι δεν θα άντεχε τον θάνατό της ακόμα ηχούν στη σκέψη των
συγχωριανών του. Μια – δύο ημέρες μετά την ταφή της συζύγου και μητέρας
σε νεκροταφείο χωριού των Βατίκων ο πατέρας προέτρεψε τον γιό να
επισκεφθούν το μνήμα της. Φθάνοντας σε αυτό με αυτοκίνητο ο πατέρας
ζήτησε από τον γιό του να φέρει από το αυτοκίνητο τη φωτογραφία της
μητέρας του για να την τοποθετήσει στο μνήμα. Ο γιός φθάνοντας στο
αυτοκίνητο άκουσε έναν δυνατό πυροβολισμό. Τρέχοντας στο μνήμα της
μητέρας του αντικρίζει τον πατέρα του αιμόφυρτο, νεκρό, πάνω στο μνήμα,
να έχει αυτοπυροβοληθεί με πιστόλι. Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν
περιγράφονται…
Προφανώς ο πατέρας πήγε αποφασισμένος για την πράξη του έχοντας
κρύψει πάνω του το περίστροφο για να δώσει τέλος στην εδώ ζωή του μη
αντέχοντας τον αποχωρισμό του από την σύζυγό του. Ένα κύκνειο τέλος για
ένα σύζυγο που δεν άντεξε τον αποχωρισμό…
Τον Ιούλιο του 2019, μετά από σαράντα χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, συμμετείχα στις εκλογές με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, στην εκλογική περιφέρεια Α’ Πειραιώς και Νήσων. 8.311 συμπολίτες μου, με τίμησαν με τη ψήφο τους και με κατέταξαν τρίτο κατά σειρά εκλογής, δίνοντάς μου την εντολή να τούς εκπροσωπήσω στη Βουλή.
Η συνυποψήφια μου Ζωή Ρούσσου, έκτη στη σειρά κατάταξης, υπέβαλε ένσταση κατά της εκλογής μου, ενώπιον του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, ισχυριζόμενη ότι υπήρχε ασυμβίβαστο στην υποψηφιότητα μου, επειδή πριν την αποστρατεία μου, υπηρετούσα ως Διοικητής της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων και ζήτησε την ακύρωση της εκλογής μου.
Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, έκρινε ότι δεν συνέτρεχε κώλυμα στην υποψηφιότητά μου και με την υπ’ αριθ. 15/2020 απόφασή του, απέρριψε την ένστασή της, επικυρώνοντας την εκλογή μου οριστικά και αμετάκλητα.
Η αμφισβήτηση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων και μάλιστα των Ανωτάτων Δικαστηρίων, πλήττει το κύρος της δικαιοσύνης και κατά τούτο είναι απαράδεκτη
Ευχαριστώ τους συμπολίτες μου, που με τιμούν με την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους και τους διαβεβαιώνω ότι, θα συνεχίσω να εργάζομαι για ένα καλύτερο μέλλον, όπως έκανα μέχρι σήμερα και η πόρτα μου θα εξακολουθήσει να είναι ανοικτή σε όλους.
Η Μάχη της Κρήτης μέσα από τα μάτια ενός εννιάχρονου παιδιού
Ο συμπάροικος Σπύρος Πλουμίδης διηγείται τις περιπέτειες και τους κινδύνους που έζησε στην Κρήτη και τα Αντικύθηρα όταν ξεκίνησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Η ιστορία αυτή που θα αφηγηθούμε ξεκινάει από τα Αντικύθηρα το 1941, με τον 9χρονο τότε Σπύρο Πλουμίδη, να καταγράφει μέσα από τα κιάλια του τις πρώτες στιγμές της Μάχης της Κρήτης, σκηνές που θα αποτυπωθούν για πάντα στη μνήμη του.
Κάτοικος σήμερα του Albury της Αυστραλίας, ο 87χρονος Σπύρος Πλουμίδης, θυμάται πόσο δραστικά άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη, η ήρεμη ζωή του στο νησί των Αντικυθήρων. Τα ψαρέματα με τον πατέρα του, τα περιβόλια τους με τα φρούτα, ακόμα και το σπίτι τους, θα χαθούν, και στη θέση τους θα μπει ο πόλεμος.
Τα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής του μετακινείται μεταξύ Κρήτης και Αντικυθήρων, «πάντα σε μια βάρκα ή πάνω στα βουνά». Θα δει αεροπλάνα να πέφτουν, αλεξιπτωτιστές να σκοτώνονται στον αέρα, θα έρθει αντιμέτωπος με το τουφέκι του Γερμανού και θα μάθει ακόμα να αναγνωρίζει και να αποσυναρμολογεί τις νάρκες που βρίσκονται σκορπισμένες στη θάλασσα και τις αμμουδιές.
Ατρόμητος όπως ήταν και έξυπνος, δεν ήταν λίγες οι φορές που βοήθησε τον αγώνα των Κρητικών. «Ήθελαν να με κάνουν αντάρτη. Βοηθούσα συχνά, αλλά δεν μου άρεσε όλος αυτός ο σκοτωμός και απέφευγα να ‘καταταχθώ’».
Όταν ξεκίνησε η Μάχη της Κρήτης, ο 9χρονος Σπύρος βρισκόταν στην κορυφή μιας πλαγιάς κοντά στο χωριό του το Κάστρο, και κοίταζε συγκλονισμένος μέσα από τα κιάλια του, την αεροπορική επίθεση των Γερμανών.
Στα 35 του επιστρέφει από την Αυστραλία για να παντρευτεί στο νησί την Χρυσούλα. Φώτο: Supplied
«Ο ουρανός ήταν γεμάτος αεροπλάνα, εκείνη τη μέρα. Καμιά φορά δεν μπορούσες να διακρίνεις ούτε το μπλε του ουρανού. Χτύπαγαν τα βαπόρια. Δύο αεροπλάνα χτυπημένα έπεσαν κατευθείαν πάνω σε δύο βαπόρια και τα βούλιαξαν. Τα ανατίναξαν όλα».
Ίσως ο Σπύρος Πλουμίδης να είδε εκείνη τη μέρα τη βύθιση του πολεμικού πλοίου HMS Gloucester στα δυτικά των Κυθήρων (15 μίλια μακριά από τα Αντικύθηρα) όταν χτυπήθηκε από ένα γερμανικό μαχητικό αεροσκάφος που στοίχισε τη ζωή σε 722 στρατιώτες και ναυτικούς.
«Και καθώς κοιτούσα μέσα από τα κιάλια μου είδα να πέφτει κι άλλο χτυπημένο αεροπλάνο που ερχόταν από την Κρήτη. Έπεσε στη θάλασσα, πιο έξω από το Κάστρο. Ο πατέρας μου με έναν φίλο του ήταν εκεί κοντά για ψάρεμα και πήγανε να σώσουν τους αεροπόρους. Ήταν γκρεμός στο σημείο αυτό οπότε δεν μπορούσαν να βγουν στη στεριά. Καθώς ήταν Γερμανοί τους πήγανε στις φυλακές που είχε το Κάστρο και ειδοποίησαν ένα υποβρύχιο να έρθει να τους πάρει».
Η ΚΡΥΦΗ ΕΞΟΔΟΣ ΓΙΑ ΚΡΗΤΗ ΜΕ ΒΑΡΚΑ ΚΑΙ ΚΟΥΠΙΑ
Δεν άργησε να έρθουν τα πάνω κάτω και για τους κατοίκους των Αντικυθήρων. «Δόθηκε εντολή να φύγουμε όλοι από το νησί για την Κρήτη, γιατί το νησί μας θα το βούλιαζαν». Το νησί των Αντικυθήρων το ήθελαν για να αποκτήσουν τον έλεγχο της θάλασσας στην περιοχή, καθώς βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο, στην είσοδο του Αιγαίου, ανάμεσα στην Κρήτη και την Πελοπόννησο. Πάρα πολλοί νησιώτες έφυγαν τότε με τα βαπόρια των Γερμανών για τα Χανιά.
«Εμείς όμως φύγαμε μόνοι μας. Η μητέρα μου, ο πατέρας μου και οι δύο αδελφάδες μου μπήκαμε σ’ ένα μικρό βαρκάκι. Γινόταν χαμός ακόμα με τα αεροπλάνα. Και έτσι κρυφτήκαμε στην παραλία Παντακιανά, στα Αντικύθηρα. Η παραλία είχε μια σπηλιά όπου μπορούσαν να χωρέσουν 2-3 καΐκια».
«Το ξέραμε το μέρος. Ψαρεύαμε συχνά εκεί κοντά. Είχε πάντα μπονάτσα. Ήμασταν λοιπόν δύο καΐκια, μοιραστήκαμε ό,τι είχαμε μεταξύ μας και μείναμε εκεί δυο-τρεις μέρες μέχρι να δούμε καλή μέρα και να φύγουμε χωρίς να μας πάρουν είδηση τα αεροπλάνα. Θέλαμε να πάμε στην Κρήτη. Ο πατέρας μου είχε μία ξαδέλφη κοντά στο Καβούσι (στο νομό Χανίων). Φύγαμε από τη σπηλιά νύχτα. Το φεγγάρι έλαμπε σαν να ήταν μέρα. Ξημέρωνε πια όταν φτάσαμε Κρήτη μετά από 6-7 ώρες με τον πατέρα μου στο κουπί. Όταν φτάσαμε στην ακτή, κάποιοι ψαράδες μας φώναξαν να προσέξουμε τις νάρκες και μας έδειξαν πώς να βγούμε στο λιμανάκι τους».
Η φωτογραφία του 19χρονου Σπύρου Πλουμίδη για το διαβατήριο που θα τον φέρει στην Αυστραλία. Φώτο: Supplied
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
«Οι Γερμανοί έδωσαν εντολή να πάρουμε τα ζώα μας στην Κρήτη γιατί το νησί θα το χαλνούσαν. Εμείς είχαμε 160 πρόβατα στο νησί και κάποια στιγμή θα πήγαινα μόνος μου να τα φέρω στην Κρήτη».
«Πήγαμε στο Καστέλι και μαζί με έναν ξάδερφό μου ξεκινήσαμε για Αντικύθηρα να φέρουμε τα ζώα πίσω στο Καβούσι. Είχαμε περιβόλια, κότες και πρόβατα και ένα μοσχάρι, το οποίο χάσαμε. Το φάγανε οι Γερμανοί. Βρήκαμε το κουφάρι του πάνω από ντουφέκια που είχανε κρύψει».
Σε μια άλλη περίσταση, ήταν δεν ήταν 10 χρονών, κατέβαζε τα πρόβατά τους στο λιμάνι για να τα πάει στο Καστέλι. «Στο δρόμο μου, ήταν δύο Γερμανοί που όταν με είδαν άρχισαν τις πιστολιές. Τουφεκιές έσκαγαν δίπλα μου. Άρχισα να τρέχω. Τα πρόβατα όμως είχαν τα κουδούνια οπότε δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε όπου και να πηγαίναμε. Μας βρήκαν και σημάδεψαν τα τουφέκια πάνω μου. Ανάμεσα στα πρόβατα ήταν και το αρνί της αδελφής μου που το είχαμε περισσότερο σαν κατοικίδιο.
Ήταν παχύ-παχύ και το προσέχαμε ιδιαίτερα. Ο Γερμανός έδειξε αυτό το αρνί και μου είπε να το κουβαλήσω στην πλάτη μου. Πού να το σηκώσω; Έβγαλα τη ζώνη μου και προσπάθησα να το δέσω πάνω μου. Όταν το κατέβασα τελικά, μου ρίχνει ο ένας μια κλοτσιά που με στέλνει να σέρνομαι στα χαλίκια. Σηκώθηκα κι έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα».
ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ, ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Όταν κατέβηκαν οι Γερμανοί στην Κρήτη, υπήρχε σχέδιο των Κρητικών να τους προϋπαντήσουν.
Η πρώτη σειρά των Γερμανών στρατιωτών όδευε προς τον Πλάτανο. «Τρεις νεαροί, κρυφτήκαμε πάνω στις οροφές των σπιτιών και παραμονεύαμε. Ο Πλάτανος ήταν ένα σταυροδρόμι και περιμέναμε να δούμε ποιο δρόμο θα επέλεγαν. Κρατούσαμε τις σφεντόνες έτοιμες και όταν έστριψαν οι Γερμανοί στείλαμε την πέτρα στην κατεύθυνση που πήραν. Με το κεφάλι κάτω δίναμε το σήμα. Κι έτσι οι Κρητικοί τους περίμεναν και τους διέλυσαν».
«Το Καβούσι όπου μέναμε, ήταν κοντά στον προφήτη Ηλία όπου είχαν την έδρα τους οι αντάρτες. Ήταν πολύ ψηλά και πάντα απορούσα πώς κατάφεραν να χτίσουν εκκλησία εκεί πάνω. Οι αντάρτες πέταγαν από εκεί ψηλά φωτοβολίδες και έλαμπε η νύχτα. Οι Γερμανοί, βλέπεις, όταν κατάλαβαν ότι δεν τα βγάζουν πέρα με τους Κρητικούς έστειλαν αλεξιπτωτιστές. Αλλά όπως πηδούσαν από τα αεροπλάνα, δεν πρόφταιναν να αγγίξουν το έδαφος και τους σκότωναν οι αντάρτες. Το έβλεπα αυτό καθώς τους έριχναν και έπεφταν κάτω σκοτωμένοι και πολύ με στεναχωρούσε. Ήταν πολύ άσχημο. Χιλιάδες σκοτώθηκαν έτσι και δεν μπορούσα να το χωνέψω.
Τουλάχιστον να τους άφηναν να φτάσουν κάτω και μετά να πιαστούν».
Κατά τη διάρκεια της Αντίστασης, πολλές φορές έδειξε τα κρυφά μονοπάτια στα βουνά στους Αυστραλούς και Άγγλους στρατιώτες, που προσπαθούσαν να αποφύγουν την αιχμαλωσία. «Έσμιγαν με τους αντάρτες στα βουνά και βοήθαγαν και εκείνοι τους Κρητικούς».
Ο Σπύρος και η Χρυσούλα Πλουμίδη, τριγυρισμένοι από τα εγγόνια τους. Φώτο: Supplied
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΑ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ
«Όταν γυρίσαμε πίσω δεν είχαμε σπίτι να μπούμε μέσα. Βρήκαμε σφαίρες μέσα στους τοίχους». Ο πόλεμος ακόμα συνεχιζόταν και από το σπίτι τους θα περάσουν Ιταλοί, Αυστραλοί, Άγγλοι και στο τέλος οι Γερμανοί. «Οι Ιταλοί το μόνο που ήθελαν ήταν να φάνε και να πιούνε. Οι Γερμανοί ήθελαν να τα καταστρέψουν όλα».
Προς το τέλος του πολέμου επέστρεψα στην Κρήτη για να δω τους φίλους μου. Εκεί μου έμαθαν πώς να βρίσκω νάρκες στις αμμουδιές. Τις μαζεύαμε και τις ανοίγαμε. Ήταν πολύ λεπτή και επικίνδυνη δουλειά. Έπρεπε να τα ελέγξεις πολύ καλά πριν τα αγγίξεις».
Ο νεαρός Σπύρος Πλουμίδης θα βρει αρκετές φορές τον μπελά του με τις νάρκες. Μια φορά κουφάθηκε για τρεις μήνες, ενώ μια άλλη, παραλίγο να κάψει το νησί του. «Τη γλίτωσα, λέω, θα τα παρατήσω. Είπα στον πατέρα μου, θα τα παρατήσω και θα πάω στην Αυστραλία».
Στην Αυστραλία ήρθε 19 χρόνων χάρη στην πρόσκληση που του έστειλε ο θείος του. Την εβδομάδα που έφυγε του ήρθε το χαρτί να πάει στον στρατό. «Τριάντα πέντε μήνες στρατιώτης με δύο αδελφές, τους γονείς μου και να έχουμε χάσει τα πάντα, δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να πάω στην Αυστραλία να βοηθήσω την οικογένειά μου».
Μαθημένος στην περιπέτεια και τον κίνδυνο, ο Σπύρος Πλουμίδης θα διαλέγει πάντα τον πιο δύσκολο δρόμο στη ζωή του. Στην Αυστραλία θα γυρίσει όλη τη χώρα, επιλέγοντας τις δύσκολες δουλειές που έβρισκε σε διάφορα σημεία στον δρόμο του. Κάποια στιγμή εγκαθίσταται στην επαρχιακή πόλη Glen Innes, όπου οι Έλληνες ήταν ελάχιστοι. Αλλά χάρη στη συμμετοχή του στον πόλεμο, απέκτησε το σεβασμό της κοινωνίας. Δεν ήταν λίγοι οι Αυστραλοί που είχαν επιστρέψει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας παλέψει δίπλα στους Έλληνες.
Τους δικούς του στα Αντικύθηρα συνεχίζει να τους βοηθάει για χρόνια. Θα επιστρέψει στο νησί μόνο όταν η μητέρα του, μεγάλη και άρρωστη πια, τον παρακαλεί να γυρίσει «για να σε πάω στην εκκλησία να παντρευτείς και να φτιάξεις τη ζωή σου». Εκεί θα παντρευτεί τη Χρυσούλα και μαζί θα γυρίσουν στην Αυστραλία. «Πήγα στην Ελλάδα και παντρεύτηκα την καλύτερη στον κόσμο. Είναι καλή σε όλα της. Πενήντα χρόνια τώρα ήμαστε παντρεμένοι, με τέσσερα παιδιά και εγγόνια. Δουλέψαμε σκληρά και είμαι χαρούμενος».
