Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021

Η ιστορία του καραβόσκαλου "Άγιος Νικόλαος".Το βύθισε Συμμαχικό υποβρύχιο έξω από το τσιρίγο

 

Άγνωστοι καραβοκύρηδες του Αιγαίου: Οι Λάμπροι

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1932, όλη η οικογένεια έφυγε από το νησί για την Αθήνα και το πλοίο δούλεψε πολύ καλά μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος. Το βράδυ της 6ης προς 7η Απριλίου 1941, στον μεγάλο βομβαρδισμό του Πειραιά, το Άγιος Νικόλαος ήταν φορτωμένο εμπορεύματα μέσα στο λιμάνι και ήταν από τα πλοία που χτυπήθηκαν άσχημα, με αποτέλεσμα μια σοβαρή ζημιά στην κουβέρτα. Επιτάχτηκε από το Γερμανικό στρατό και επισκευάστηκε, όμως σε μια αποστολή του εντοπίστηκε από ένα Συμμαχικό υποβρύχιο έξω από τα Κύθηρα. Είχε Γερμανό καπετάνιο και λίγους Έλληνες ναυτικούς για πλήρωμα, μετέφερε περίπου 120 Γερμανούς στρατιώτες και πολεμικό υλικό. Το υποβρύχιο χτύπησε και βύθισε το Άγιος Νικόλαος έξω από το Τσιρίγο.
 δουλειάς τους και αναρτούσαν δημοσιεύσεις ελεύθερα στον ιστότοπό μας. Εάν θεωρείτε πως πρέπει να επισημάνετε αυτήν την καταχώριση ως καταχρηστική, στείλτε μας ένα e-mail.

«Το 1930 ήμουν μια σταλιά, μόλις 8 χρονών ναυτάκι στο γκαζολίνο της φαμίλιας μας. Τότε μας έτυχε μια γερή δουλειά κι έπρεπε να τραβήξουμε με το "Μιχαήλ Αρχάγγελος" για το Καστελόριζο. Από εκεί ο πατέρας πήρε άδεια, για εκείνο το μεγάλο ταξίδι στην Λάρνακα και τη Λεμεσό. Θυμάμαι λοιπόν όταν μας είδαν κάποιοι Κύπριοι και μας φώναζαν πριν μπούμε στο λιμάνι:

Αυτά είναι τα πλεούμενα που λαλούνε πως παίρνουν και φέρνουν τις ψυχές;

Εκεί πρωτοείδαμε και το όμορφο καραβόσκαλο 220 τόνων, που λίγο νωρίτερα είχαν ρίξει στη θάλασσα τα ξαδέρφια μας, ο Γιαννάκης και ο Μηνάς Λάμπρος, το "Άγιος Νικόλαος".

Φορτώσαμε λοιπόν μάρμαρα, από κάποιον έμπορα που τον έλεγαν Μαντέλα, πήραμε και 2.000 κότες. Είχαμε κάνει τέσσερα αυτοσχέδια κοτέτσια πάνω στην κουβέρτα.

Όμως στο δρόμο για πίσω χάλασε η μηχανή και ο χαλκίτης μάστορας, ο Βασ. Φαναράκης, ιδροκοπούσε μέσα στα κύματα, σκαλαμάτρευε τους τέσσερους κυλίνδρους, πάλευε με ένα κουζινέτο μα η φουρτίνα δεν έλεγε να πέσει και η υπόθεση έμοιαζε σα το χάσιμο του κόσμου. Πλημμύρισε το καΐκι και η μηχανή δεν έλεγε να πάρει μπροστά, χάλασαν τα δυο κοτέτσια, πέσαν κάτω τα τσουβάλια και βγήκαν οι κότες έξω, σεργιανίζαν πέρα δώθε πάνω στα αλμπουρά, γέμισε η θάλασσα με πουλερικά!

Δεν έπεφτε η θάλασσα, δεν εκάμαν αβαρία. Ο μηχανικός επιτέλους εδέησε και απομόνωσε τον έναν κύλινδρο, έτσι φτάσαμε κούτσα-κούτσα, βρεμένοι και πεινασμένοι, στο Καστελόριζο. Μα δεν ξεχνάω τον Μανώλη (ναύτης) που έκαμε μια υπέροχη σούπα με πέντε κότες. Από δαύτες αν πομείναν 500 θα ήταν θαύμα!»

Αφήγηση Γιάννη Λάμπρου (γεννημένος του Αγίου Δημητρίου το 1922. Γιος του Νικόλα Λάμπρου, εγγονός του καπετάν Κωνσταντάκη, τέταρτη γενιά των Λάμπρων, κι αυτός ναυτικός).

Το λιμάνι των Πηγαδίων Καρπάθου, 1950

Την πρώτη και δεύτερη δεκαετία του 1900 λίγα πλοία κρατούν τη γραμμή της Κασοκαρπαθίας, όπως το Σέριφος του Ιγγλέση, το Αρκαδία του Ν. Πανταλέωντα, το Αικατερινή και το Πολικός, του Καβουνίδη και το Αθηνά της Ελληνικής Ατμοπλοίας. Ας μη λησμονήσουμε και τα δυο Κασιώτικα καράβια, το «Κάιρο» των αδελφών Εμίρη, με πλοίαρχο τον Ι . Μανωλακάκη, αλλά και το «Κασσιανή» των δυο αδελφών καπεταναίων Σαμπουνιάρη, που ταξίδευαν από τη Κάσο στην Κάρπαθο μέχρι την Ελλάδα και ακόμη πιο πέρα, έφταναν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Όμως μια διαφορετική συγκοινωνία γινόταν με απίστευτο κόπο και αμέτρητο ιδρώτα, από κάποια μικρά και εντελώς άγνωστα ιστιοφόρα (έπειτα αυτοί οι καπεταναίοι έφτιαξαν γκαζολίνα και συνέχισαν τον αγώνα τους) εξυπηρετώντας τους νησιώτες, τη μεταφορά ζώων και εμπορευμάτων αρκετές φορές αψηφόντας τους κανόνες των κατακτητών.

Οι ναυτικοί των ιστοφόρων ήταν άνθρωποι με λέφτερες ψυχές, γλάροι ελπίδας από κείνους που πρωταγωνιστούν στα μυθιστορήματα, πρόκειται για άγνωστους ήρωες που κάποια στιγμή όλοι τους ζηλέψαμε για το θάρρος ή την άγνοια κινδύνου, που έφερναν τα ταξίδια τους στην απέραντη μάνα θάλασσα και στα πετάγματα τους στην προσπάθεια τους να φτάσουν και να αγγίξουν διαφορετικές στεριές.

Για την Κάρπαθο πρώτος αναφέρεται ο σπουδαίος Καράβιας, έπειτα τα αδέλφια Μηνάς και Φωκάς, οι Γιανναγάδες, ο καπετάν Μανωλάκης Μαστροπαναγιώτης (από το 1876 μέχρι το 1926 όργωνε το Αιγαίο και ήταν εγγονός του σπουδαίου Ροδίτη ναυπηγού Παναγιώτη Αντωνίου ή Μαστοπαναγιώτη), ο Νικ. Πιττάς, αλλά και ο Κουτλάκης με τον «Αηστράτη» του. Υπήρχε ακόμη μια μεγάλη ναυτική οικογένεια, από εκείνες που είχε τη θάλασσα για σπίτι! Αυτοί ήταν οι Λάμπροι, μια φαμίλια που για πολλές δεκαετίες ταξίδευε με τα ακούραστα σκάφη τους σε όλο το Αιγαίο.

Στην εφημερίδα «Δωδεκανησιακή Αυγή» καταγράφονται οι κινήσεις ιστιοφόρων και των επιβατών (ονομαστικά!) από και προς την Κάσο και την Κάρπαθο (1920-1945).

Οι πρώτοι Λάμπροι, Γιάννης και Ηλίας, βρέθηκαν στην Κάρπαθο αρκετά χρόνια νωρίτερα από την επανάσταση του 1821, μύθοι καλύπτουν την ιστορία τους και η περίπτωση τους κουβεντιάζεται συχνά στα καφενεία. Ειπώθηκε πως είχαν για πρώτη πατρίδα τους την Κρήτη, μα κάποιοι πιο έμπειροι διαφώνησαν και έδειξαν προς την Άνδρο, αυτό είπαν πως ήταν το νησί της πρώτη καταγωγή τους.

Όλα φαίνεται να αρχίζουν το 1770, με το ξέσπασμα του Ρωσοτουρκικού Πολέμου. Εκείνη την τετραετία, 1770-1774, η Άνδρος θα περάσει στα χέρια και τη φροντίδα του ρωσικού στόλου. Αμέσως μετά υπογράφηκε η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) και το νησί θα επιστρέψει κάτω από την τουρκική διοίκηση. Όμως οι όροι της Συνθήκης έδωσαν ναυτικά προνόμια και οι Ανδριώτες τα εκμεταλλεύτηκαν, έτσι εκείνη την εποχή δημιούργησαν έναν μικρό εμπορικό στόλο.

Οι δυο Λάμπροι έφτασαν μωρά με τους γονείς τους ή μήπως γεννήθηκαν στην Κάρπαθο; Δεν υπάρχουν καθαρές απαντήσεις σε αυτές τις απορίες!

Στη μνήμη απομένουν θραύσματα από σκόρπιες και σπασμένες ιστορίες, θρύλοι περασμένων εποχών που στοιχειώνουν το όνομα των θαλασσόλυκων Λάμπρων μέσα στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Από μια ηλικιωμένη γυναίκα, την Κουτσοδόντενα, μαθαίνουμε για τα 7 καράβια που είχαν και καπετάνευαν οι προγόνοι των Λάμπρων, η γριά κουνούσε το κεφάλι της με σιγουριά, μα τα είδε με τα μάτια της να σεργιανούν μέσα στο λιμάνι και δεν άφηνε αμφιβολίες!

Η πρώτη παράξενη ιστορία, σύμβολο της ναυτικής οικογένειας, γεννιέται με το δεύτερο γάμο του καπετάν Γιάννη Λάμπρου, λίγα χρόνια μετά από την τραγωδία του ολοκαυτώματος της Κάσου. Φαίνεται πως από αυτόν το γάμο ξεκινά η ευλογία της φαμίλιας στην ναυτική παράδοση.

Ο Γιάννης είχε ήδη κάνει έναν γάμο στο Απέρι, την παλιά πρωτεύουσα της Καρπάθου. Όμως σε μια επιστροφή του από τα πέρατα του κόσμου όλα άλλαξαν! Ενώ περίμενε μωρουδιακά κλάματα, χαρές και γέλια, αφού εκείνες τις μέρες θα γεννούσε η πρώτη του γυναίκα, απότομα ο κόσμος του βάφτηκε στα μαύρα. Το ιστιοφόρο του έστριψε το Βρόντη κι εκείνος πετάχτηκε στην πλώρη και περίμενε να ακούσει 21 τουφεκιές! Αυτό ήταν το σινιάλο! Τόσες είχαν υποσχεθεί φίλοι και συγγενείς, αν η γυναίκα του γεννούσε αρσενικό παιδί! Όμως όσο πλησίαζε στη στεριά δεν άκουγε θόρυβο, ούτε έβλεπε κάποια κίνηση. Βγήκε ανήσυχος με μια μικρή βάρκα και έμαθε για το σκληρό μαντάτο, για τη δυστυχία που τον πλάκωσε. Γυναίκα και παιδί είχαν σβήσει πάνω στη γέννα.

Ο ναυτικός έμεινε μονάχος, μα όχι για πολύ, η μοίρα ύφαινε άλλα σχέδια και θα του έχτιζε μια μεγάλη θαλασσινή φαμίλια!

Λίγα χρόνια αργότερα συγκλόνισε η ιστορία του ολοκαυτώματος της Κάσου (20 Μαϊου - 7 Ιουνίου 1824), άντρες, γυναίκες και μωρά παιδιά βρέθηκαν κυνηγημένα από τους Τούρκους και την αρμάδα του Ναυάρχου Ισμαήλ Γιβραλτάρ. Μεταξύ τους και η μικρούλα Σοφίλλα Μπατή. Η ευκατάστατη η οικογένεια του κοριτσιού, ήταν από το χωριό Πόλη με τη μάνα να είναι κόρη του Κασιώτη εφοπλιστή Καπότα. Όμως οι γονείς της ήταν θύματα της σφαγής. Πάνω στη σφαγή τα τρία αδέλφια της σα να χάθηκαν από προσώπου γης, όμως βρέθηκε μια βαρκούλα που τράβηξε τη μικρούλα Σοφίλα μέσα από τη θάλασσα, αφού την έσωσαν την μετέφεραν στο λιμάνι Φοινίκι, στην Αρκάσας της Καρπάθου. Μάλιστα το βρεμένο κορούλι κρατούσε στην αγκαλιά της και ένα παράξενο εικόνισμα της Παναγίας, τυλιγμένο σε ένα μαντήλι.

Το εικόνισμα της Σοφίλας

Θα ήταν περίπου 10-12 χρονών, όταν ο ηγούμενος της Μονής Βατσών, ο Χατζής, πήρε και έκρυψε το μικρό κορίτσι. Το Μοναστήρι όμως δεν ήταν για γυναίκες και έτσι αναγκάστηκε να τη ντύνει με αντρικά ρούχα και να την απομακρύνει από τα μάτια των ανθρώπων.

Σκοπός του ηγούμενου ήταν να φροντίσει την Κασιωτοπούλα και λίγα χρόνια μετά να την στείλει στο δημογεροντίο Απερείου, από εκεί θα έβρισκε το δρόμο της.

Εν τω μεταξύ τα τρία αδέλφια της κατάφεραν να σωθούν και βρέθηκαν στις Κυκλάδες. Στη Νάξο, την Άνδρο, την Πάρο και την Ίο. Την ίδια περίοδο ο Μηνάς Σακελλάρης και ο Μηνάς Χαρτοφύλακας, οι πιο επιφανείς Κασιώτες, λέγεταθ πως κάμαν σύσκεψη, μάζεψαν τους πρόσφυγες και τους μετέφεραν στην Ερμούπολη της Σύρου. Απαίτησαν την ένωση της Κάσου με την Ελλάδα. Ακούστηκε πως τους πρότειναν μια νέα πατρίδα, την Μακρόνησο ή τον Αχλαδόκαμπο. Μα εκείνοι δεν άφηναν το νησί τους.

Τελικά διάλεξαν να επιστρέψουν στην Κάσο, αν και ήταν ακόμη κάτω από τουρκική κατοχή, όταν γύρισαν πήραν κάποια προνόμια. Επέστρεψαν πολλοί τεχνίτες, χαλκιάες και καραβομαραγκοί, που δούλεψαν στα ναυπηγεία της Κάσου και της Καρπάθου, μαζί τους ακούστηκε ότι έφτασε και κάποιος Μπατής, που έψαχνε ένα κοριτσάκι, το παληκάρι αναζητούσε την αδελφή του!

Όμως η ιστορία ήδη είχε διαλέξει το δρόμο της. Ο καραβοκύρης Γιάννης Λάμπρος βρέθηκε περαστικός από το Μοναστήρι στις Βάτσες, εκεί γνώρισε την μικρή Σοφίλα και έπειτα από παρότρυνση του ηγούμενου στο άψε-σβήσε τη στεφανώθηκε!

Στο νησί λένε ότι στο αίμα των απογόνων του Γιάννη Λάμπρου τρέχει θάλασσα και δεν είναι μόνο ο καπετάνιος πατέρας, αλλά κυρίως η Κασιώτισσα μάνα που έχει πάρει το αλμυρό βάφτισμα βαθιά μέσα στα σπλάχνα της.

Έτσι από τον Γιάννη και τη Σοφίλα ξεκινά η ιστορία μια μακριάς ναυτικής φαμίλιας. Το ζευγάρι έκαμε 10 παιδιά. Πέντε κόρες, από αυτές η Μαρούκλα, η Φωτεινή (παντρεύτηκε τον Δασκαλάκη που ήταν βοσκός) και η Σεβαστούλα (παντρεύτηκε το δικαστή Χατζηπαναγιώτη). Και πέντε γιους, που με τη σειρά ήταν οι: Γιώργης, Νικόλας, Μανώλης, Νέστορας, και το στερνοπούλι ο θαλασσόλυκος Κωνσταντής ή Κωσταντάκης. Από αυτούς σχεδόν όλοι έγιναν ναυτικοί.

Οικογένεια Λάμπρου γύρω από την γιαγιά Κωνσταντάκαινα, έξω από το σπίτι της θείας Βαγγέλας στο ρυάκι, 1947

Ο Νέστορας Λάμπρος παντρεύτηκε τη Μαριγώ του Ποταμιάνου, εκείνη ήταν 13 χρονών, μαζί έκαναν μια κόρη, τη Ζαμπία, όμως εφτά χρόνια αργότερα ο Νέστορας χάθηκε σε ένα ναυάγιο γύρω από τη Κάρπαθο. Τότε, όπως θυμούνται οι παλιοί, ένα ιστιοφόρο του πατέρα του, του Γιάννη Λάμπρου, βάφτηκε στα μαύρα, έγινε σκέτο κατράμι!

Η κόρη του Νέστορα, η Ζαμπία, παντρεύτηκε τον Μενετιάτη Χατζηγεωργίου και έκαναν τρεις κόρες και δυο γιους. Ένας από αυτούς έγινε ναυτικός, μηχανικός, που χάθηκε κάπου ανάμεσα στην Κρήτη και την Κάρπαθο, ακριβώς στα ίδια μέρη με τον παππού του.

Ένας άλλος γιος, ο Νικόλας, παντρεύτηκε στο Όθος τη Ζώη και μαζί έκαναν πέντε αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Τους Γιάννη, Μηνά, Γιώργο, Μιχαλάκη, Μανώλη και την Καλλιόπη (έπειτα Λαγωνικού), τη Σοφία (Διακίδη), Ειρήνη (Ζερβού), Μαριγώ (Μαλαξού). Ο Μανώλης έφυγε μετανάστης στην Αμερική, εκεί έκανε λίγο καιρό τον ελαιοχρωματιστή, παντρεύτηκε το 1922 τη Χατζηνούλα.

Kαπετάν Νικόλας Γιάννη Λάμπρου και η σύζυγος του Ζωή, το γένος Μπαρίτου

Οι Μηνάς (1891-1970), Γιάννης, και Μανώλης (γιοi του Νικόλα Λάμπρου)

κληρονόμησαν δυο μικρά καϊκια (60-80 τόνων), το ένα έσπασε σε μια άγρια θαλασσοταραχή στο Τρίστομο, ενώ το δεύτερο που λεγόταν «Ζωή», πουλήθηκε και τα αδέλφια έχτισαν ένα όμορφο και μεγάλο σκαρί 220 τόνων.

Το πετρελαιοκίνητο φορτηγό «Άγιος Νικόλαος», ήταν σπουδαίο πλεούμενο που χτίστηκε το 1928 στο καρνάγιο της Καρπάθου που ήταν στην περιοχή Λυμιάτη, από τον σπουδαίο Κασιώτη καραβομαραγκό Αντώνη Χατζηβασίλη. Όμως οι Ιταλοί, που τότε κρατούσαν το νησί, δεν επέτρεπαν δρομολόγια έξω από τα Δωδεκάνησα, έτσι το σκάφος παρέμενε δεμένο στο λιμάνι, η επιχείρηση δεν έβγαινε και ο Μηνάς που ακόμη το χρωστούσε, ξενιτεύτηκε στον Περαιά στην αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1932, όλη η οικογένεια έφυγε από το νησί για την Αθήνα και το πλοίο δούλεψε πολύ καλά μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος.

Το βράδυ της 6ης προς 7η Απριλίου 1941, στον μεγάλο βομβαρδισμό του Πειραιά, το Άγιος Νικόλαος ήταν φορτωμένο εμπορεύματα μέσα στο λιμάνι και ήταν από τα πλοία που χτυπήθηκαν άσχημα, με αποτέλεσμα μια σοβαρή ζημιά στην κουβέρτα.

Επιτάχτηκε από το Γερμανικό στρατό και επισκευάστηκε, όμως σε μια αποστολή του εντοπίστηκε από ένα Συμμαχικό υποβρύχιο έξω από τα Κύθηρα. Είχε Γερμανό καπετάνιο και λίγους Έλληνες ναυτικούς για πλήρωμα, μετέφερε περίπου 120 Γερμανούς στρατιώτες και πολεμικό υλικό. Το υποβρύχιο χτύπησε και βύθισε το Άγιος Νικόλαος έξω από το Τσιρίγο. Η κόρη του Μηνά δεν ξεχνά την ιστορία, θυμάται ότι ίσα-ίσα είχαν πληρωθεί τα χρέη και το πλοίο της οικογένειας χάθηκε, βυθίστηκε μαζί με όλες τις ελπίδες!

Για τον μικρότερο γιο του Γιάννη Λάμπρου, τον Κωνσταντή (τον Κωνσταντάκη με το όνομα, πιθανόν γιατί ήταν μικρόσωμος) οι ναυτικές ιστορίες περισσεύουν!

Ο καπετάνιος παντρεύτηκε τη Κυραννιά από το Όθος και έκαναν πέντε γιούς και πέντε κόρες. Τους Γιάννη, Νικόλα, Μανώλη, Μιχάλη, Ηλία, Αγγελική, Σοφία, Αρτεμισία, Στασία και τη Βαγγελούλα. Η οικογένεια του Κωσταντάκη Λάμπρου δεν είναι μόνο τα παιδιά, είναι τα καράβια και τα ασταμάτητα ταξίδια του.

Αγία Σωτήρα

Πρώτα χτίζει ένα όμορφο τρικάταρτο ιστιοφόρο, την Αγία Σωτήρα, ένα Μπότη 35 τόνων, που παλεύει με τη θάλασσα από 1916 μέχρι το 1929.

Κατασκευαστής ανέλαβε και πάλι ο Κασιώτης Αντώνης Χατζηβασίλης, αυτός ο ξακουστός μάστορας είχε φτιάξει και την πρώτη κουβερτωμένη βάρκα του Κωσταντάκη, τη "Σοφία". Από κοντά στεκόταν και ο μικρός γιος του καραβομαραγκού, ο Γιαννής.

Ήρθαν έτσι τα πράματα που αυτό το παληκαράκι ολοκλήρωσε την Αγία Σωτήρα στο καρνάγιο της Καρπάθο. Εκείνες τις μέρες ο μάστορας αρρώστησε, έπαθε εγκεφαλικό, τότε λέγαν πως του είχε ήρθε κόλπος, και παρέλυσε το αριστερό του χέρι. Ο εικοσάχρονος γιος του καραβομαραγκού πήρε πάνω του όλη την ευθύνη:

πατέρα, εγώ θα τελειώσω ετούτο το σκαρί.

Μα ήθελε ακόμη 15 μαστορικά κι άλλα τόσα εργατικά μεροκάματα και σίγουρα δεν φτάναν για να τελειώσει η κατασκεύη του πλοίου. Κι όμως ο πατέρας ξεπέρασε τις αμφιβολίες και στο τέλος δεν έκρυψε τη συγκίνηση και το θαυμασμό του! Όλοι οι εργάτες έλεγαν πως ο νεαρός είχε χάρισμα, ήταν γεννημένος μάστορας. Κι ο πατέρας, καμαρώνοντας τον γιο του, αναγνώρισε πως ήταν ήδη ανώτερός του. Το γλέντι που στήθηκε όταν η «Σωτήρα» έπεσε στο νερό λένε πως δεν είχε προηγούμενο, κασιώτικα και καρπάθικα όργανα δεν σταματούσαν τους γλυκούς τους σκοπούς, ενὠ οι μαντινάδες στόλιζαν ανθρώπους, Θεούς, και όλα τα πλεούμενα που έστεκαν περήφανα στο λιμάνι και όταν ήρθε η ώρα δυο μποτίλιες κρασί έσπασαν πάνω στα ξύλινα, μα ήταν γερά σαν το ατσάλι, πλευρά της «Σωτήρας»!

Το ιστιοφόρο γυρνούσε όλο το Αιγαίο, πότε έφερνε το ταχυδρομείο και μια κουβαλούσε υφάσματα από την Ανατολή ή φόρτωνε αχλάδια, μούσμουλα κι εκείνα τα θεσπέσια καρπάθικα καϊσια, με προορισμό τα παράλια της Μ. Ασίας. Κι όταν έπεφτε στις αναπάντεχα άγριες κακοκαιρίες και έβλεπαν το καράβι να θαλασοπνίγεται, να παλεύει για να βγει μέσα από τα αφρισμένα κύματα, για να μπει στον κόλπο της Καρπάθου, τότε οι κόρες του Κωσταντάκη έπαιρναν παραμάσχαλα την εικόνα της Βαγγελίστρας και έτρεχαν στο λιμάνι, εκεί έκαναν προσευχές θυμιάτιζαν και παρακαλούσαν να γυρίσουν πίσω όλοι ζωντανοί.

Το πιο πάνω απόσπασμα γράφτηκε στην εφ. «Αυγή της Καρπάθου» ιδιοκτησίας του Βωλαδιώτη Κάσσιου το 1937, με αφορμή μια δύσκολη στιγμή μέσα στη θάλασσα.

Δεύτερο σκαρί του καπετάν Κωσταντάκη Λάμπρου ήταν η τρικαντήλα Αγία Ειρήνη. Ένα όμορφο ιστιοφόρο τρεχαντήρι 70 τόνων.

Όπως θυμάται και μας διηγείται ο εγγονός του Κωσταντάκη και γιος του Νικόλα, ο Γιάννης Λάμπρος, σε ένα ταξίδι, με προορισμό τον Πειραιά, μετέφεραν με την "Αγία Ειρήνη" κονιάκ και στα πίσω έβαλαν στα αδειανά βαρέλια πόσιμο νερό.

Η κουμπάνια, το φαγητό για το ταξίδι, ήταν σκέτο ψωμί και νερό, έτσι αφού τακτοποίησαν τις προμήθειες ξεκίνησαν για πίσω. Είχαν και ένα μικρό ντεπόζιτο, μόλις όμως θα τελείωνε τότε θα έπιναν από τα βαρέλια, όμως τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Ο πάτος των ξύλινων βαρελιών ήταν γεμάτος... κατσαρίδες! Για μεγάλο διάστημα ο γιος του καπετάνου ζεμάτιζε με καυτό νερό όλη τη κουζίνα, μα οι άτιμες δε λέγαν να ψοφήσουν.

Μιχαήλ Αρχάγγελος

Ακολούθησε το Μιχαήλ Αρχάγγελος, ένα γκαζολίνο, περίπου 55 τόνων, 1926-1936. Ήταν ένα εμπορικό σκάφος που ταξίδεψε και δούλεψε σε όλα τα Δωδεκάνησα.

San Giorgio

Έπειτα γεννήθηκε το θρυλικό San Giorgio. Αυτό το σκαρί κατασκευάστηκε το 1933 στον ταρσανά της Ρόδου, στο Μαντράκι, με την επίβλεψη του γιού του Κωσταντάκη, καπετάν Μανώλη Γ. Λάμπρου. Ένα πολύ όμορφο σκαρί που ζήλεψε ο διοικητής Δωδεκανήσου Ντε Βέκκι και το 1938 το αγόρασε και για ένα μικρό διάστημα έγινε η θαλαμηγός του, όμως βγήκε σε δημοπρασία και το σκάφος πουλήθηκε.

Για την αγορά του σκάφους παρουσιάστηκε μία εταιρεία την οποία αποτελούσαν ο Αγαπητός Χατζηνικήτας, η αδελφή του Άννα Χατζηνικήτα-Διάκου και ο Μιχάλης Καβαλιέρος. Η επιτροπή που έκανε τον διαγωνισμό προτίμησε να κατακυρώσει τον πλειστηριασμό στην εταιρεία των τριών. Ένας από τους λόγους που την επηρέασαν σ΄ αυτή της την απόφαση ήταν ότι οι τρεις τους υπήρξαν οι ιδιοκτήτες του σκάφους "La Lupa" και είχαν μεγάλη εμπειρία στις εσωτερικές γραμμές. Έτσι έδωσαν το πλοίο σ΄ αυτούς και μάλιστα επειδή δεν υπήρχαν όλα τα χρήματα δόθηκε δάνειο από την Ιταλική τράπεζα της Ρόδου. Όταν η εταιρεία πήρε το σκάφος έκανε αρκετές μετατροπές ώστε να μεγαλώσει ο χώρος για τα μεταφερόμενα εμπορεύματα, να γίνουν κουκέτες για το πλήρωμα, κι ό,τι άλλο χρειαζόταν ένα καράβι της γραμμής.

Ξεκίνησαν να μεταφέρουν κόσμο και εμπορεύματα μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος. Τότε οι Γερμανοί προχώρησαν στην επίταξη του πλοίου κι έτσι ξεκίνησε να μεταφέρει γερμανικό στρατό και πολεμικό υλικό προς την πολιορκούμενη Κρήτη. Όταν ολοκληρώθηκε η κατάληψη της Κρήτης, οι Γερμανοί ξαναέστειλαν το πλοίο στη Λέρο και αγκυροβόλησε στο Παρθένι, το λιμάνι του νησιού. Δεν τη γλύτωσε, βυθίστηκε σε κάποιους από τους βομβαρδισμούς των Εγγλέζων. Όχι ολόκληρο, έμεινε στην επιφάνεια της θάλασσας ένα τμήμα του και συγκεκριμένα ένα κομμάτι της πρύμνης. Οι κάτοικοι του νησιού ήταν ταλαιπωρημένοι από το κρύο και τις κακουχίες και είχαν ανάγκη από φωτιά και το San Giorgio που ήταν φτιαγμένο από ξύλο βελανιδιάς ήταν μια ελπίδα. Κάθε τόσο πήγαιναν κι έκοβαν ξύλα για τις ανάγκες τους. Όταν τελείωσε ο πόλεμος το πλοίο ανελκύθηκε, αλλά η κατάστασή του ήταν τραγική και έτσι δεν μπόρεσε να σωθεί.

Στιγμιότυπο από την κηδεία του Νικόλα Λάμπρου, δεύτερου γιοy του Κωνσταντάκη, το 1950 στη Ρόδο

Ακολούθησε το άτυχο Cervo, το πετρελαιοκίνητο σκαρί, ιδιοκτησίας του γιου του Κωσταντάκη, του καπετάν Μανώλη Λάμπρου (1900-1955). Cervo σημαίνει στα Ιταλικά «έλαφος» και κατασκευάστηκε την εποχή που οι Ιταλοί απαγόρευαν τα Ελληνικά ονόμα σε μικρά και μεγάλα σκάφη της Δωδεκανήσου! Το γκαζολίνο έσπασε σε μια άγρια θαλασοταραχή μέσα στα Πηγάδια (η κόρη του καπετάνιου Άννα Λάμπρου-Σακελλάκη δίνει μια διαφορετική εκδοχή και μας λέει ότι χτυπήθηκε από συμμαχικό υποβρύχιο μια μέρα πριν από ένα επιταγμένο ταξίδι από τους Γερμανούς). Το πλοίο έγινε οδοντογλυφίδες, όμως ο καπετάν Μανώλης πρόλαβε να σώσει τη μηχανή που τη φόρεσε στο επόμενο πλοίο. Μετά τον πόλεμο ήρθε το Παναγία, είναι το τελευταίο πετρελαιοκίνητο σκάφος του Μανώλη Κ. Λάμπρου (ποσοστό στην ιδιοκτησία είχε και ο γαμπρός του Μανώλη, Χριστοδούλου), που κατασκευάστηκε στη Σύμη το 1949 και έπειτα από απίστευτες περιπέτειες κι αφού πρώτα πέρασε σε άλλα χέρια βούλιαξε το χειμώνα του 1959.

Ο Μανώλης Λάμπρος ήταν άριστος ναυτικός και διπλωματούχος καπετάνιος, φοίτησε στη σχολή που είχε ο δάσκαλος ναυτικής τέχνης και καπετάνιος Παναγιώτης Κουμπής στα Πηγάδια της Καρπάθου.

Το λιμάνι της Καρπάθου σήμερα

Αξίζει μια τελευταία στάση σε μια βάρκα με σημαδιακό όνομα, στη Νέα Ελπίδα. Πρόκειται για τη μεγάλη μαούνα του σημερινού αφηγητή της ιστορίας, του Γιάννη Νικολάου Λάμπρου, εγγονού του θαλασσόλυκου Κωσταντάκη.

Με τα κουπιά και ένα στραβό πανάκι ο εικοσάχρονος Γιάννης γυρνούσε γύρω από την Κάρπαθο, αρκετές φορές κινδύνεψε μεταφέροντας προϊόντα από την Ρόδο μέχρι την Κρήτη.

Μια απίστευτη θαλασσινή περιπέτεια, μέσα στον πόλεμο, το Πάσχα του '43, δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις πιο σπουδαία ναυτικά μυθιστορήματα. Πρόκειται για μια μεταφορά παράνομων προιόντων, ένα κοντραμπάντο σύμφωνα με τους νόμους των κατακτητών.

Η κουβερτωμένη μαούνα, όπως περιγράφει ο Γιάννης, ξεκίνησε από τα Πηγάδια και ανέβαινε φορτωμένη μένουλα για το Διαφάνι κι από εκεί θα πουλούσαν στη Σητεία την πραμάτεια τους, συνολική απόσταση κοντά στα 90 μίλια.

Εκτός από τον Γιάννη Λάμπρο στο μικρό σκάφος επιβαίνουν ο Νίκος Διαμαντός, ο Ηλίας Λογοθέτης και ο Μιχάλης ο Καλύμνιος. Φόρτωσαν με προσοχή μα ο καιρός έδειχνε μαχαμούρης και διάλεξαν το απάγγειο λιμανάκι του Τριστόμου, μεταξύ Καρπάθου-Σαρίας, για περάσουν το βράδυ τους. Την αυγή ρίχτηκαν στη μάχη με τη θάλασσα, ξεκίνησαν το ταξίδι για τη Σητεία. Για εφόδια είχαν ψωμί, σαλάτα, λάδι και νερό, είχαν και δυο κουπιά καμωμένα από πεύκο, ένα άλμπουρο και μια αντέννα από φρέσκια λεύκη, που δεν ήταν ξερά και με τη πρώτη αλμύρα στράβωσαν και ήταν σχεδόν άχρηστα. Υπήρχε και ένας χάρτης από κάποιο ξεπερασμένο σχολικό βιβλίο!

Έκαμαν βάρδιες στα κουπιά και τραβούσαν για το νησάκι Αρμάθια, απέφυγαν την Αστακία αφού είχε ακουστεί ότι ναυάγησαν Γερμανοί και αν έπεφταν πάνω τους δεν θα την έβγαζαν καθαρή. Το δεύτερο βράδυ στα Αρμάθια ο καιρός έδειχνε να φρεσκάρει, Γιάννης έπρεπε να πάρει μια απόφαση: να κάνει μπροστά, προς το άγνωστο ή να γυρίσει προς τα πίσω. Ανέβηκε στο πιο ψηλό σημείο και αφού είδε αχνά τον Κάβο Σίδερο, την άκρη της Κρήτης, έτρεξε στη Νέα Ελπίδα, έλυσε τους κάβους και καμιά στιγμή δεν κοίταξε προς τα πίσω. Όμως η περιπέτεια δεν είχε τελειωμό κι όταν κάποτε άγγιξαν την Κρήτη τότε κατάλαβαν ότι είχαν ακόμη πολύ δρόμο μέχρι τη Σητεία. Το τρίτο βράδυ και ενώ ο αέρας είχε άλλη γνώμη και τους έσπρωχνε προς τα έξω, βρέθηκε ένα περαστικό καϊκι και ο φιλότιμος καπετάνιος του έδεσε και τράβηξε μέσα στο λιμάνι τη βάρκα και τους ταλαιπωρημένους Καρπάθιους, έτσι τέλειωσε μια θαλασσινή περιπέτεια που ξεκίνησε με οδηγό το αστείρευτο πάθος για πέταγμα μπροστά, τέτοιο που δεν είναι ικανό να το κόψει κανένα κύμα, ούτε θαλασσινό μα ούτε και από εκείνα τα πιο άγρια, που γράφουν οι ανθρώπινοι κανόνες και οι απαγορεύσεις.

Ο Γιάννης Λάμπρος έκλεισε την ιστορία του με μια σκέψη:

«σίγουρα ήταν μια παλαράγρα (η τρέλα στα καρπάθικα), μα είναι αυτό το μίγμα της απίστευτης ανθρώπινης ανάγκης και μιας γλυκιάς άγνοιας, μα αυτά τα δυο σε κάνουν ακόμη και ήρωα»!

Μαρτυρίες

Ευαγγελία Λάμπρου-Αντωνίου

Γιάννης Λάμπρου του Νικολάου

Μιχάλης και Άννα Σακελλάκη, κόρη του Μανώλη Λάμπρου

Μαρία Λογοθέτη, κόρη του Μηνά Λάμπρου, εγγονή του Νικόλας Γ. Λάμπρου

Γιάννης Νικολάου (γνωστός και σαν ληξίαρχος της Κάσου)

Πηγές

Φωτογραφικό αρχείο Ευαγγελίας Λάμπρου-Αντωνίου

Εφημερίδες Δωδεκανησιακή Αυγή και Φωνή της Καρπάθου


ΘΟΔΩΡΗΣ ΖΑΝΤΙΩΤΗΣ:Απαράδεκτη συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές Δήμος και ενχωριος.

Αφού έχει την στήριξη ο δήμος στην ενχωριο τότε να πάρουν και οι δύο πίσω τις τιμές εκκίνησης διότι δεν γνωρίζουν από επαγγέλματα τουρισμού, και αυτήν την στιγμή κοροϊδεύουν το κυθηριο επαγγελματία, στην τελική ας ρωτήσουν κάνα ειδικό στο θέμα του τουρισμού! Όταν στην ζωή σου δεν έχεις εργαστεί σε αυτόν τον τομέα και ενω εν μέσω οικονομικής κρίσης και πανδημιας εσύ περνεις τον μισθό σου κανονικά ρώτα και τους επαγγελματίες του νησιού! Απαράδεκτη συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές Δήμος και ενχωριος. Μην παίζετε με την οικονομία του κυθηραικου λαού! Και θα κλείσω με μια παροιμία (οργή λαού φωνή Θεού)

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ:Στα (17) τα κρούσματα.Ακόμη δύο κρούσματα covid-19 εντοπίστηκαν πριν λίγη ώρα στα Κύθηρα.


Ακόμη δύο κρούσματα covid-19 εντοπίστηκαν πριν λίγη ώρα στα Κύθηρα.

Έτσι ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται στα (17). Η ιχνηλάτηση συνεχίζεται.

adelin fm Γιώτα Πολίτη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΤΣΕΑΣ:Η Ενχώριος όταν έγινε πριν 200 χρόνια από τους Άγγλους απικιοκράτες , δεν λειτουργούσε σαν επιχείρηση .

Η Ενχώριος όταν έγινε πριν 200 χρόνια από τους Άγγλους απικιοκράτες , δεν λειτουργούσε σαν επιχείρηση . 

Έγινε για να επιδοτεί τους Αναξιοπαθούντες , τους Ανάπηρους , τους Απόρους , τις Χήρες τις άπορες κορασίδες , κλπ . Κυθηριους χωρίς να επηβαρίνετε η Αγγλία . 

Τις εισπράξεις λοιπόν από την ενοικίαση της περιουσίας της , την μοίραζε στους έχοντας ανάγκη και όχι για να κανη Δημόσια έργα . 

Αυτά είναι υποχρέωση του Δήμου από δηκά του έσοδα , και από την βοήθεια του Κράτους , (μετά από την ΑΠΕΤΗΣΗ του Δημοτικού και του Περιφερειακού Συμβουλίου ) .

Αυτό υπέγραψε και το Ελληνικό κράτος με τον ΡΝ το 1863 .

O ΚΥΘΗΡΑΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ¨Peter Prineas¨ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑΚΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

 Νέες καίριες ιστορικές αναφορές από τον Peter Prineas στο βιβλίο του «Wild Colonial Greeks»

Ο Ελληνοαυστραλός συγγραφέας και περιβαλλοντικός ακτιβιστής Peter Prineas. Φώτο: Supplied

Ο Ελληνοαυστραλός συγγραφέας και περιβαλλοντικός ακτιβιστής Peter Prineas, με το αρκετά σημαντικό από ιστορικής άποψης βιβλίο του «Wild Colonial Greeks» (κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα από τις εκδόσεις Arcadia της Μελβούρνης μέσα στο 2020), μας λέει ότι, τελικά, η ιστορία των Ελλήνων στην Αυστραλία δεν είναι και τόσο «σύντομη» όσο φανταζόμαστε ή ότι οι ρίζες της ελληνικής παρουσίας στη χώρα αυτή δεν αφορούν μόνο κάποια επεισόδια της ιστορίας της μετανάστευσης στα μέσα του 20ού αιώνα, ή και λίγο πιο πριν.

Υπήρξαν Έλληνες και στην αποικιακή περίοδο της Αυστραλίας, δηλαδή καθ’ όλο σχεδόν τον 19ο αιώνα και, μάλιστα, φυσιογνωμίες, που έφτασαν εδώ μετά από περιπετειώδη ζωή και με χίλια βάσανα προσπάθησαν να εναρμονιστούν στην τότε κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.

Το εξώφυλλο του βιβλίου «Wild Colonial Greeks»

Η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών βίωσαν και υπέμειναν τον ρατσισμό σε κάθε του έκφανση και απόχρωση και μπλέχτηκαν στα καθημερινά συμβάντα αυτού του τόπου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακόμα και στις πιο απομονωμένες μικρές πόλεις της χώρας, αφήνοντας, φυσικά, τα σημάδια τους εκεί.

Ήταν οι ίδιοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, που ξεκίνησαν από άτομα, στη συνέχεια σχημάτισαν μικρές ομάδες που σταδιακά έγιναν κοινότητες.

Πολλοί δεν επέστρεψαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά διατηρούσαν πάντα τις μνήμες της πατρίδας μέσα τους, και καθώς οι κοινότητες που ίδρυσαν μεγάλωναν και οι ανάγκες συσσωρεύονταν, άρχισαν να επιδίδονται στις ιδιαίτερες πολιτιστικές και θρησκευτικές τους παραδόσεις, ίδρυσαν σχολεία, τα οποία συνήθως συνδέονταν με την Εκκλησία, και δημιούργησαν μικρές επιχειρήσεις για να ζήσουν.

Αν και η Αυστραλία δημιουργήθηκε ως ποινική αποικία, ως τόπος εξορίας, δεν ήταν όλοι όσοι ήρθαν μέλη του περιβόητου Πρώτου Στόλου (First Fleet), όπως λέει ο Πρινέας, είτε ως κατάδικοι είτε ως μέλη των πληρωμάτων. Αρκετοί από αυτούς καθώς και άλλοι που θα ακολουθήσουν λίγο πιο μετά, ήταν άνθρωποι που αναζητούσαν την περιπέτεια και λίγο-πολύ έρεπαν προς το ριψοκίνδυνο, που δεν είδαν την Αυστραλία ως εξορία, αλλά ως γη επαγγελίας.

Ο συγγραφέας δεν προτάσσει τους γνωστούς επτά Υδραίους, αλλά μιλά για τον μάλλον πρώτο Έλληνα που έφτασε στην Αυστραλία, τον George Manuel, ο οποίος ήρθε το 1823.

Αν και ακόμα και στο οργανωμένο αρχειακό σύστημα της Αυστραλίας, η αναψηλάφηση γεγονότων και ο εντοπισμός ορισμένων προσώπων δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση, ο συγγραφέας Peter Prineas, ανιχνεύοντας τα ψηφιακά αρχεία των εφημερίδων της Εθνικής Βιβλιοθήκης, κατάφερε να εντοπίσει μερικούς Έλληνες εκείνης της περιόδου για τους οποίους οι έως τώρα ιστορικές καταγραφές είτε έχουν μιλήσει πολύ ελάχιστα είτε καθόλου.

Έτσι, αφηγούνται εδώ οι ιστορίες, ο βίος και η πολιτεία διαφόρων προσωπικοτήτων και φυσιογνωμιών από την Ελλάδα.

Ο Nicholas Millar, ο οποίος ενεπλάκη σε διαμάχες με ιθαγενείς με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του από αυτούς.
Ο καταδικασμένος στην Αγγλία ως κλέφτης σπάνιων αρχαίων ελληνικών νομισμάτων από συλλογή του Βρετανικού Μουσείου, νεαρός Timoleon Vlasto (Τιμολέων Βλαστός), ο οποίος καταδικάστηκε σε επταετή εξορία στην Αυστραλία, αλλά κατά κάποιο τρόπο η εύπορη οικογένειά του κατάφερε να τον πάρει μαζί της πριν συμπληρωθεί η ποινή.

Ο Eugenios Genatas (Ευγένιος Γενάτας), ο οποίος ήρθε στην Αυστραλία ως ελεύθερος άποικος και όχι ως κατάδικος, χρησιμοποιώντας τη γνωριμία του με τον κυβερνήτη του Κουίνσλαντ σερ Τζορτζ Μπόουεν και την σύζυγό του Διαμαντίνα, σύναψε καλές σχέσεις με τους ιθαγενείς και έγινε μέλος της Αστυνομίας Ιθαγενών (Native Mounted Police) στο Rockhampton του Κουίνσλαντ, τη δεκαετία του 1860, φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του υπολοχαγού, από όπου παραιτήθηκε μερικά χρόνια μετά, εγκαταστάθηκε στο Σίδνεϊ και έγινε δάσκαλος γλωσσών.

Ο Andreas Lagogiannis (Ανδρέας Λαγογιάννης) που έφτασε στη Μελβούρνη από την Ασία ως έμπορος και αφού πούλησε όλη την πραμάτεια του, κατάφερε να ανοίξει μια σειρά επιχειρήσεων, με κυριότερη μια μεγάλη μπυραρία-ξενοδοχείο στο Richmond. Είχε αρκετές διαμάχες με τις Αρχές βρισκόμενος αρκετές φορές στα δικαστήρια.

Τέλος, ο γιατρός Spiridion Candiottis (Σπυρίδων Καντιώτης), ο οποίος θα περίμενε κανείς να θέσει την επιστήμη του στις υπηρεσίες της υψηλής κοινωνίας, αλλά προτίμησε να εγκατασταθεί με την οικογένειά του στα χωριά όπου γινόταν εξόρυξη χρυσού και μετά εγκαταστάθηκε στο Κουίνσλαντ όπου αγωνίστηκε αρκετά κατά των αυθαιρεσιών της εξουσίας, και των ιδιοκτητών των εφημερίδων.

Ωστόσο, υπάρχουν στο βιβλίο πάμπολλες άλλες αναφορές και παρατίθενται πολλά άλλα ονόματα Ελλήνων.
Ο Peter Prineas γεννήθηκε στο Junee της Νέας Νότιας Ουαλίας, με καταγωγή από τα Κύθηρα.

Ο πατέρας του είχε το «Allies Cafe» στην ίδια πόλη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ Τέχνες και Νομικά. Εργάστηκε ως ασκούμενος δικηγόρος και στη συνέχεια ως στέλεχος περιβαλλοντικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, όπου ειδικεύτηκε σε ζητήματα προστασίας φυσικών δασών και απομακρυσμένων εκτάσεων.

Ακολούθως, εργάστηκε ως υπάλληλος μελών της Ομοσπονδιακής Βουλής. Χρημάτισε μέλος Διοικητικών Συμβουλίων πολιτειακών και μη φορέων με αντικείμενο τα εθνικά πάρκα και την άγρια ζωή. Το 2012 τιμήθηκε με το Medal of Australia (OAM) για τις υπηρεσίες του στο περιβάλλον.

Ο Peter Prineas έχει γράψει τα βιβλία «Colo Wilderness», «Wild Places» «Katsehamos and the Great Idea» και «Βρετανικά Ελληνικά Νησιά» (που περιγράφει μια ιστορία των Κυθήρων και των Ιονίων Νήσων υπό την βρετανική κυριαρχία).




ΔΗΜΟΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ:Προμήθεια και εγκατάσταση μηχανολογικού εξοπλισμού των αντλιοστασίων γεωτρήσεων και δεξαμενών

Ο Δήμαρχος Μονεμβασίας διακηρύσσει συνοπτικό διαγωνισμό, ως εξής:

Αντικείμενο – Διάρκεια σύμβασης
Προμήθεια και εγκατάσταση μηχανολογικού εξοπλισμού των αντλιοστασίων γεωτρήσεων και δεξαμενών, για την κάλυψη απρόβλεπτων αναγκών που θα προκύψουν  για διάστημα ενός (1) έτους, προϋπολογισμού 60.000,00 ευρώ πλέον Φ.Π.Α και με κριτήριο κατακύρωσης την πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη προσφορά βάσει της βέλτιστης σχέσης ποιότητας – τιμής, που προκύπτει από τη βαθμολόγηση συγκεκριμένων κριτηρίων.

Οι προσφορές υποβάλλονται για το σύνολο των ομάδων/υποομάδων και γραμμών του προϋπολογισμού και το προσφερόμενο ποσοστό της έκπτωσης πρέπει να είναι ενιαίο για όλες τις ομάδες/υποομάδες/γραμμές του προϋπολογισμού.

Ημερομηνία και τόπος διενέργειας του διαγωνισμού
Ο διαγωνισμός θα διενεργηθεί στα γραφεία του Δήμου Μονεμβασίας την 1η/3/2021, ημέρα Δευτέρα και ώρα 10:00 ως 11:00, διάστημα κατά το οποίο οι υποψήφιοι δύνανται να υποβάλλουν τις προσφορές αυτοπροσώπως ή μέσω εκπροσώπου ή με ταχυδρομικές υπηρεσίες, στην επιτροπή διενέργειας του διαγωνισμού.

Δεκτοί στο διαγωνισμό
Ημεδαπές ή αλλοδαπές επιχειρήσεις ατομικές ή εταιρικές, που δραστηριοποιούνται στην εμπορία σχετικών με τη διακήρυξη ειδών.

Εγγυήσεις – Χρόνος ισχύος προσφορών
Απαιτείτε εγγύηση συμμετοχής ύψους 1.200,00 ευρώ και για την υπογραφή της σύμβασης απαιτείται η παροχή εγγύησης καλής εκτέλεσης, το ύψος της οποίας ορίζεται σε ποσοστό 5% επί της αξίας της σύμβασης, χωρίς ΦΠΑ.
Οι προσφορές δεσμεύουν τους διαγωνιζόμενους μέχρι και εξήντα (60) ημερολογιακές ημέρες από τη διεξαγωγή του διαγωνισμού.

Ισχύουσες διατάξεις
Η διενέργεια του διαγωνισμού διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 4412/16 (ΦΕΚ-147 Α/8-8-16): Δημόσιες Συμβάσεις Έργων, Προμηθειών και Υπηρεσιών (προσαρμογή στις Οδηγίες 2014/24/ΕΕ και 2014/25/ΕΕ).

Πρόσβαση σε πληροφορίες
Στα τεύχη και έντυπα του διαγωνισμού και στην αναλυτική διακήρυξη  παρέχεται ελεύθερη άμεση και πλήρη πρόσβαση, στην ιστοσελίδα του Δήμου στη διεύθυνση https://monemvasia.gov.gr.
Η αναλυτική διακήρυξη του διαγωνισμού έχει αναρτηθεί στο διαδικτυακό τόπο http://www.eprocurement.gov.gr «Κεντρικό Ηλεκτρονικό Μητρώο Δημοσίων Συμβάσεων» με αριθ. 21PROC008148686.
Η παρούσα περίληψη της διακηρύξεως θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα και στον πίνακα ανακοινώσεων του Δήμου και στο διαδικτυακό τόπο https://diavgeia.gov.gr
Πληροφορίες: Αντώνης Παπαγεωργίου – Γεώργιος Βασιλείου – τηλ: 2732 360 542 & 579 papageo@monemvasia.gr, vasileiou@monemvasia.gr.

ΕΛ.ΑΣ:Συνελήφθη 59χρονος για εμπορία ηρωίνης στην Θεσσαλονίκη

 


Συνελήφθη 59χρονος για εμπορία ηρωίνης

Κατασχέθηκαν περισσότερα από 2 κιλά και 700 γραμμάρια ηρωίνης

Συνελήφθη μεσημβρινές ώρες χθες (16-02-2021) από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Αμπελοκήπων-Μενεμένης 59χρονος ημεδαπός, σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία για παραβάσεις των Νόμων περί ναρκωτικών και περί όπλων.

Συγκεκριμένα, έπειτα από έλεγχο που πραγματοποιήθηκε στον 59χρονο βρέθηκαν στην κατοχή του 1 νάιλον συσκευασία που περιείχε ηρωίνη σε μορφή «βράχου» συνολικού βάρους 105 γραμμαρίων, την οποία προόριζε για εμπορία και 8 πλαστικές-νάιλον συσκευασίες, που χρησιμοποιούνται για τη συσκευασία και πώληση ναρκωτικών ουσιών.

Σε νομότυπη έρευνα που ακολούθησε στην οικία του στην περιοχή της Μενεμένης, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:

  • 5 αυτοσχέδιες συσκευασίες ηρωίνης σε μορφή «πλάκας» συνολικού βάρους 2.559,60 γραμμαρίων,
  • Αυτοσχέδιες συσκευασίες ηρωίνης σε μορφή «βράχων» συνολικού βάρους 102,5 γραμμαρίων,
  • 2 φυσίγγια περιστρόφου και
  • 1 κινητό τηλέφωνο, που χρησιμοποιούσε για τις παράνομες συναλλαγές του.

Επιπλέον, σε βάρος του συλληφθέντα εκκρεμούσε μία απόφαση για ψευδή καταμήνυση.

Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα.


ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ .

ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ .

Σήμερα είχαμε την μεγάλη τιμή και χαρά να παραλάβουμε στο Δημαρχείο Μονεμβασίας ένα μοναδικό έργο τέχνης από τον αγαπητό μας Ευάγγελο Φιλίππου με θέμα την απελευθέρωση της Μονεμβασίας και την παράδοση της πόλης στον Αλέξανδρο Κατακουζηνό .
Ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 , από τον αυτοδίδακτο , αυθεντικό λαϊκό δημιουργό Ευάγγελο Φιλίππου , έναν υπέροχο καλλιτέχνη , αγαπητό φίλο , συμμαθητή μας , παιδί της Μονεμβασίας , που έχει την αγάπη και την εκτίμηση όλων μας για το πηγαίο ταλέντο του και τα έργα τέχνης που έχει δημιουργήσει .
Θα αποτελεί μεγάλη τιμή για το Δήμο μας η συνέχιση της συνεργασίας με τον Ευάγγελο , ώστε μια σειρά έργων τέχνης του ίδιου να διακοσμήσουν το Τουριστικό Περίπτερο μετά την ολοκλήρωση του .
Εκ μέρους των δημοτών και φίλων της Μονεμβασίας θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω θερμά τον Ευάγγελο για την δημιουργία του .

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ TTV ΚΥΘΗΡΑ:Αλκοτέστ στα Κύθηρα 01.06.2002

 

απορρίφθηκαν από την ΡΑΕ οι (2) αιτήσεις της Κοινοπραξίας ΤΕΡΝΑ-Victor Αιολική Κυθήρων για ισάριθμα αιολικά στα Κήθυρα, ισχύος 18 και 21 MW, αντίστοιχα,

Εγκατέλειψαν το "παιχνίδι" 107 επενδυτικά σχέδια ΑΠΕ - Ανάμεσά τους μεγάλα project αιολικών και ηλιοθερμικών - Ολόκληρος ο κατάλογος

Μιχάλης Μαστοράκης https://energypress.gr/

Τις 107 έφτασαν οι αιτήσεις για έργα ΑΠΕ που απορρίφθηκαν από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας επειδή δεν υπέβαλαν δήλωση επιβεβαίωσης ή και επικαιροποίησης.

Συγκεριμένα, πρόκειται για αιτήσεις που υποβλήθηκαν έως και τον κύκλο υποβολής αιτήσεων του Ιουνίου 2018 και των οποίων εκκρεμούσε η αξιολόγησή τους κατά την έναρξη ισχύος του νόμου 4685/2020.

Μεταξύ των 107 αιτήσεων για νέα έργα ΑΠΕ όλων των τεχνολογιών “φιγουράρουν” αρκετά μεγάλα επενδυτικά project, καθώς, και projects που είχαν απασχολήσει την ενεργειακή επικαιρότητα και εγκατέλειψαν στα “μισά του δρόμου”. 

Τέτοια είναι τα δύο ηλιοθερμικά της Nur σε Κρήτη και Ρόδο, ισχύος 25 και 50 MW, αντίστοιχα. Ενδεικτικά, αλλα έργα που εγκαταλείφθηκαν μετά την υποβολή της αίτησης είναι

το σχέδιο της ΕΛΤΕΧ Άνεμος για αιολικό 162 MW στη Κέρκυρα,

της ΔΕΗ Ανανεώσιμες στη Κέα, ισχύος 100 MW,

της Κοινοπραξίας ΤΕΡΝΑ-Victor Αιολική Κυθήρων με δύο αιτήσεις για ισάριθμα αιολικά στα Κήθυρα, ισχύος 18 και 21 MW, αντίστοιχα,

της Τζάσπερ Αιολική Ελλάδος με δύο αιτήσεις για αιολικά στη Κέρκυρα, ισχύος 275 MW και 220 MW, καθώς επίσης της ίδιας εταιρείας δύο αιτήσεις για αιολικά πάλι σε Άνδρο (306MW) και Λέσβο (445MW),

των ΕΛΠΕ για έργο ΣΗΘΥΑ στη Θεσσαλονίκη και ισχύος 55MW.

Ως προς την διαδικασία που ακολουθήθηκε από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, βάσει του νόμου 4685/2020 και των παραγάφων 1,2 και 3 του άρθρου 23 προβλέπεται ότι:

“1. Εκκρεμή αιτήματα για χορήγηση Άδειας Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, τα οποία έχουν υποβληθεί στη ΡΑΕ έως και τον κύκλο υποβολής αιτήσεων Ιουνίου 2018, αξιολογούνται από τον Φορέα Αδειοδότησης σύμφωνα με το άρθρο 3 του ν. 3468/2006 (Α' 129), όπως ισχύει, και την απόφαση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ΥΑΠΕ/Φ1/14810 (Β' 2373/2011), όπως ισχύει, και εκδίδεται απόφαση απόρριψης ή χορήγησης Άδειας Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας. 2. Με ανακοίνωση του Φορέα Αδειοδότησης, η οποία εκδίδεται εντός τριάντα (30) ημερών από την έναρξη ισχύος του παρόντος, καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να επιβεβαιώσουν εντός (30) τριάντα ημερών τα αιτήματά τους και να επικαιροποιήσουν τα στοιχεία των πολυγώνων των έργων τους και των θέσεων των ανεμογεννητριών εντός των πολυγώνων των αρχικών αιτήσεων λαμβάνοντας υπόψη τα προβλεπόμενα στο άρθρο 13. 3. Σε περίπτωση μη υποβολής δήλωσης επιβεβαίωσης ή επικαιροποίησης εντός του ανωτέρου προβλεπόμενου χρονικού διαστήματος, τα αιτήματα απορρίπτονται άμεσα και άνευ ετέρου. Ο Φορέας Αδειοδότησης αναρτά στην ιστοσελίδα του τον πίνακα των απορριφθεισών αιτήσεων”.

Δείτε εδώ τον κατάλογο των 107 έργων και την σχετική απόφαση της ΡΑΕ. 

Υφυπουργός Ναυτιλίας:Τηλεδιάσκεψη με τον Δήμαρχο Κυθήρων κ. Ευστράτιο Χαρχαλάκη

Ο Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Κώστας Κατσαφάδος, είχε τηλεδιάσκεψη με τον Δήμαρχο Κυθήρων κ. Ευστάθιο Χαρχαλάκη, για θέματα που απασχολούν το νησί, με στόχο την επίσπευση έργων υποδομής αλλά και ζητήματα που είναι προτεραιότητας και αφορούν τα Αντικύθηρα.

Στο πλαίσιο αυτό τέθηκε χρονοδιάγραμμα, για την ολοκλήρωση των διαδικασιών, που αφορούν τις λιμενικές υποδομές των Κυθήρων, την αναγκαιότητα δεύτερου εβδομαδιαίου επιδοτούμενου δρομολογίου από/προς Γύθειο, και συζητήθηκαν θέματα όπως η επιτάχυνση προγραμματικών συμβάσεων έργων που άπτονται της Περιφέρειας Αττικής και έργα που έχουν ενταχθεί στο Πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ (αθλητικές υποδομές, λιμενικά έργα κ.α)του Υπουργείου Εσωτερικών και απαιτείται η χρηματοδότησή τους.

Τέλος συζητήθηκε το θέμα Ίδρυσης Στρατιωτικού Φυλακίου στα Αντικύθηρα, αλλά και έργα για την αποκατάσταση των δημοτικών οδών των Αντικυθήρων.

Ο κ. Κατσαφάδος τόνισε μεταξύ άλλων: «Είναι σίγουρο, ότι κάποια πράγματα πρέπει να τρέξουν, πιο γρήγορα. Αυτός είναι και ο στόχος μας, όπως είπα και στον Δήμαρχο. Για μας τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, αποτελούν προτεραιότητα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, ώστε την επόμενη ημέρα που θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, να μπορούν τα νησιά μας να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις που θα έχουν δημιουργηθεί. Η ανάπτυξή τους, η οικονομική στήριξη, επιχειρήσεων και εργαζομένων και φυσικά των ανθρώπων του τουρισμού, είναι εκείνα που θα δώσουν και πάλι την ώθηση στην κοινωνική και οικονομική ζωή του νησιού. Ξεκαθάρισα τέλος, ότι θα επικοινωνήσω με τα συναρμόδια Υπουργεία και την Περιφέρεια, ώστε από κοινού να βρούμε τρόπους ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα που έθεσε στη συζήτησή μας ο κ. Χαρχαλάκης».

ΕΚΤΑΚΤΟ:Ακόμη ένα κρούσμα θετικό στα Κύθηρα.Στα (15) συνολικά.Η ιχνηλάτηση συνεχίζεται.

 


Ακόμη ένα κρούσμα θετικό.

Από τα τεστ που διενεργούνται μέχρι και αυτή τη στιγμή βρέθηκε ακόμα ένα θετικό κρούσμα στο νησί μας. Έτσι ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται στα 15. Η ιχνηλάτηση συνεχίζεται.

adelin fm Γιώτα Πολίτη

Ανακοίνωση για πρόσληψη καθαριστή/στριας στο Νηπιαγωγείο Μονεμβασίας

Ο Δήμος Μονεμβασίας θα προσλάβει μία (1) ΥΕ Καθαριστή-στρια σχολικών μονάδων (Νηπιαγωγείο Μονεμβασίας) , με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου, μερικής απασχόλησης (3 ώρες/ημέρα) για χρονικό διάστημα από της υπογραφής της σύμβασης έως 30/6/2021.

Οι ενδιαφερόμενοι/ες καλούνται να συμπληρώσουν μόνο την συνημμένη αίτηση και να την υποβάλουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ  ηλεκτρονικά από 17 -19 Φεβρουαρίου 2021 στην ακόλουθη διεύθυνση: bkolliakou@monemvasia.gr σύμφωνα με τα οριζόμενα στην υπ΄αρ. πρωτ. 1893/16-02-2021 ανακοίνωση.

 Ακολουθεί η ανακοίνωση, η αίτηση υπεύθυνη δήλωση και το παράρτημα της ανακοίνωσης όπου αναφέρονται τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Ανακοίνωση

Αίτηση υπεύθυνη δήλωση

Παράρτημα της ανακοίνωσης

Μέτρα για την προστασία των θαλασσίων κητών λαμβάνει το ΥΝΑΝΠ

Σειρά μέτρων για την προστασία των απειλούμενων φυσητήρων από συγκρούσεις με διερχόμενα πλοία στην Ελληνική Τάφρο προωθεί το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής μετά από πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα Λιμένων Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων κ. Ευάγγελου Κυριαζόπουλου, ο οποίος σε συνεργασία με το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος, έσπευσε να ικανοποιήσει σχετικά αιτήματα που υποβλήθηκαν από την WWF Ελλάς, το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος» το Διεθνές Ταμείο για την Ευημερία των Ζώων (IFAW).

Μετά από αίτημα του ΥΝΑΝΠ προς την αρμόδια Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού, εκδόθηκαν αγγελίες, οι οποίες ενημερώνουν τους ναυτιλλομένους για την ύπαρξη των θαλάσσιων θηλαστικών στις εν λόγω περιοχές, εφιστώντας τους παράλληλα την προσοχή για τον εντοπισμό και την αποφυγή σύγκρουσης με τα εν λόγω μεγάλα κητώδη.

Πρόθεση του Υπουργείου είναι να συμβάλει κατ' αυτόν τον τρόπο στην προστασία και διαφύλαξη της επιβίωσης των φυσητήρων στην Ελληνική Τάφρο, στοχεύοντας παράλληλα αφενός στην ανάδειξη και προαγωγή της περιβαλλοντικής συνείδησης και αφετέρου στην υπογράμμιση ότι η εμπορική ναυτιλία μπορεί να συνεργάζεται στενά με τις περιβαλλοντικές και φιλοζωϊκές οργανώσεις.

Το WWF Ελλάς, το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος και το Διεθνές Ταμείο για την Ευημερία των Ζώων χαιρετίζουν την πρωτοβουλία του Υπουργείου και του ΝΕΕ. Η έκδοση σύστασης ενεργειών για να αποφεύγονται συγκρούσεις με θαλάσσια θηλαστικά είναι ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής.

Όπως υπογράμμισε ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γιάννης Πλακιωτάκης : «Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί ένα ελπιδοφόρο παράδειγμα καλής συνεργασίας του Υπουργείου Ναυτιλίας, του ναυτιλιακού τομέα και των περιβαλλοντικών φορέων, η οποία προβλέπεται να συνεχιστεί και στο μέλλον».

Τέλος ο Γενικός Γραμματέας Λιμένων Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων κ. Ευάγγελος Κυριαζόπουλος, αναφερόμενος στην πρωτοβουλία του ΥΝΑΝΠ να υιοθετήσει τις θέσεις των φιλοζωικών οργανώσεων επεσήμανε τα εξής : «Η λήψη μέτρων προκειμένου να αποφευχθούν οι συγκρούσεις μεταξύ πλοίων και θαλάσσιων θηλαστικών, είναι καθοριστική για την προστασία των θαλάσσιων απειλούμενων ειδών στη χώρα μας».


Σοβαρό επεισόδιο στον Έβρο: Τούρκοι πήραν την βάρκα Έλληνα ψαρά!

Σε μία σοβαρή καταγγελία προχώρησε κάτοικος του Δέλτα Έβρου στην πρωινή εκπομπή του ΜΑXIMUM FM 93,6 και στον Δ.Κολιό. 

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, Έλληνες ψαράδες έδεσαν τις βάρκες τους στο Δέλτα και πήγαν λίγο πιο πέρα για να μαζέψουν τα δίχτυα τους. Ξαφνικά άκουσαν την μηχανή της βάρκας να δουλεύει. Αμέσως συνειδητοποίησαν, πως Τούρκοι τους έκλεψαν την βάρκα. 
Στο ερώτημα του δημοσιογράφου για το εάν ξέρουμε που βρίσκεται η βάρκα αυτή την στιγμή, ο κάτοικος ανέφερε πως από όσα ξέρουν, βρίσκεται σε τουρκικό φυλάκιο απέναντι από τις Φέρρες, ενώ μάλλον, η ενέργεια έγινε από την τουρκική στρατοχωροφυλακή. 

Και όλα αυτά, την στιγμή που το τουρκικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κατηγορεί την Ελλάδα με fakenews για δήθεν επαναπροωθήσεις στον Έβρο την στιγμή που οι ίδιοι καθοδηγούν τους μετανάστες προς την χώρα μας!  

Οι Τούρκοι μάλιστα αναφέρουν πως οι ''Έλληνες πέταξαν τους μετανάστες μέσα στο χιόνι'' 

Είναι προφανές πως η Άγκυρα για άλλη μία φορά θέλει να δημιουργήσει κλίμα σύγκρουσης από την μία και από την άλλη, μέσω των ΜΚΟ που ελέγχει, επιθυμεί να κατηγορήσει την Ελλάδα για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! 

ΕΚΤΑΚΤΟ:ENA AKOMA ΚΡΟΥΣΜΑ COVID-19 ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ


 Ένα ακόμα κρούσμα θετικό στα Κύθηρα.

Από τα τεστ που διενεργούνται μέχρι και αυτή τη στιγμής βρέθηκε ακόμα ένα θετικό κρούσμα στο νησί μας. Έτσι ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται στα 14.

ADELIN 107,3 FM