Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision έχει καταντήσει να είναι προπαγανδιστικό και γραφικό πανηγύρι για την Νέα Τάξη και την θρησκείας της που είναι ο σατανισμός. Οι εικόνες που μπαίνουν, μέσω των τηλεοράσεων, στα σπίτια των… (βάζετε ότι χαρακτηρισμό θέλετε) είναι κυριολεκτικώς πλημυρισμένες από αποκρυφιστικά σύμβολα. Ακόμη και το λογότυπο της εφετινής διοργανώσεως έχει 66 χρωματιστά τμήματα. Οι δε κινήσεις των πρωταγωνιστών στην σκηνή δεν είναι καθόλου τυχαίες. Αυτά κάθε χρόνο είναι τα ίδια και οι ενδιαφερόμενοι για την πνευματική τους υγεία τα έχουν πλέον εμπεδώσει.
Οι εικόνες έχουν αναλυθεί και άλλοτε, απλά χρόνο με τον χρόνο γίνονται περισσότερο εμφανείς οι συμβολισμοί, και απροκάλυπτα παραπέμπουν στον σατανισμό. Αυτό το κάνουν με τα χρόνια, σιγά – σιγά, εφαρμόζοντας την προπαγανδιστική αρχή που υπαγορεύει ότι το «σαλάμι τρώγεται φέτα – φέτα». Η μη αντίδραση της μάζας σημαίνει αποδέχεται αυτά που βλέπει ή μιμείται και επομένως οι γνωστοί άγνωστοι παγκοσμιοποιητές προχωράνε στο επόμενο στάδιο.
Σε τέτοιας εκτάσεως τηλεοπτικά γεγονότα, δεν είναι μόνο οι θόρυβοι της μουσικής και οι ταχύτατες εναλλαγές των εικόνων που εισβάλουν χειμαρρωδώς μέσω αυτιών και ματιών στους ανθρώπους. Είναι και οι πολύ χαμηλές συχνότητες, που εκπέμπονται παράλληλα, επηρεασμού των ανθρώπων όπως έχει αναλυθεί σε προγενέστερο άρθρο, με στόχο τον εγκέφαλό τους. Όλα αυτά μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας διότι μόνο μέσω αυτής μπορούν να τα κάνουν όλ’ αυτά.
Εδώ θ’ αναλυθούν για εφέτος οι στίχοι των τραγουδιών αρκετών χωρών που συμμετέχουν στην Eurovision. Διότι εφ’ έτος οι στίχοι των τραγουδιών έχουν κάτι το οποίο αποκλείεται να συμβαίνει λόγω συμπτώσεων. Συμβαίνει βάσει σχεδίου. Πολλοί στίχοι παραπέμπουν στον Σατανά, στην Κόλαση και σε όλα τα παρελκόμενα αυτών. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος συντονίζει όλα αυτά και ότι έχει «υπαλλήλους» οι οποίοι προθύμως εκτελούν τις εντολές τους διότι πλέον δεν μπορούν να πουν σε τίποτα, όχι. Κάποιοι κινούν τα νήματα όλων αυτών που βλέπουμε, αλλά εμείς βλέπουμε μόνο τις μαριονέτες.
Ας ξεκινήσουμε με το διαβολοτράγουδο της Κύπρου με τίτλο “El Diabo” δηλαδή ο «Διάβολος». Το τραγούδι της Κύπρου ορίσθηκε ως αντιπροσωπευτικό της Ορθοδόξου αδελφής μας χώρας μόνο από το ΡΙΚ, από το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Τυχαία; Το τραγούδι το έγραψε κάποιος Καναδός που το παρωνύμιό του είναι “Joker” και το τραγουδάει η Ε. Τσαγκρινού.
Μπορεί η Τσαγκρινού να θέλει να πάει στον Διάολο άδοντας για τον τράγο (τράγος + ωδή > τραγωδία > τραγούδι) για λίγη δημοσιότητα, αλλά είναι τρομερή η ευθύνη της ενώπιον του Θεού διότι θα παρασύρει μαζί της και άλλα κακόμοιρα θύματα, και ‘δω οι όροι κρίσεως γι αυτήν θα είναι αδυσώπητοι. Προφανώς δεν την νοιάζει αυτό, αλλά ούτε εμάς μας νοιάζει γι αυτήν.
Η Ε. Τσαγκρινού ανήκει εργασιακά στην εταιρεία PANIC RECORDS του Πάρη Κασιδόκωστα, γόνου της υπερπλουσίας οικογενείας Λάτση. Η εταιρεία PANIC RECORDS ιδρύθηκε το 2011 με έδρα την Βούλα Αττικής. Βασικά χρώματα στον λογότυπό της είναι το κόκκινο και το μαύρο, όπως οι τράπουλες, οι ρουλέτες, κλπ, στον οποίο εικονίζεται ένας μασκοφόρος άνθρωπος, του οποίου η μάσκα έχει 6 οπές και η πίσω πλάτη του καθίσματος- θρόνου, δεν είναι μουσικός δίσκος, έχει 13 καμπύλες γραμμές. Αυτόν το τύπο μάσκας τον έχουμε ξαναδεί σε διαγωνισμό Eurovision πριν από δύο χρόνια, το 2019, στο Ισραήλ όταν εμφανίσθηκε στην σκηνή η Μαντόνα με έναν μασκοφόρο με άνθη στο κεφάλι όπως ακριβώς στολίζουν έναν τράγο σε σατανικές τελετές.
Ο τίτλος του τραγουδιού της Κύπρου, «Ο Διάβολος», μας τα λέει όλα. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι επίσης αποκαλυπτικοί και άκρως φιλοσατανικοί. Αυτοί είναι οι στίχοι του τραγουδιού: «Ερωτεύθηκα, ερωτεύθηκα. Έδωσα την καρδιά μου στον διάβολο, διάβολε. Τον εγκατέλειψα, τον εγκατέλειψα, γιατί μου λέει ότι είμαι ο άγγελός του, είμαι ο άγγελος του. Απόψε θα το κάψουμε σ’ ένα πάρτι. Είμαστε άγριοι σαν την φωτιά που είναι ελεύθερη. Πιο θερμή από το sciracha (σ.α. καυτερό ταϊλανδέζικο φαγητό) στο σώμα μας. Ta-Taco tamale (σ.α. το tamale είναι μεξικάνικο με ρίζες στους Ίνκας και δεν το λέει τυχαία), ναι, αυτή είναι η διάθεσή μου. Όλο αυτό το πικάντικο λειώνει στις παγωμένες άκρες μου, μωρό μου είναι αλήθεια. Απόψε θα το κάψουμε σ’ ένα πάρτι. Είναι παράδεισος, στην κόλαση μαζί σου. (Το ξαναγράφω για να δοθεί η πρέπουσα προσοχή. «Είναι παράδεισος, στην Κόλαση μαζί σου»). Lo-la-lo-la-loca (σ.α. το τραγούδι της Σερβίας έχει τίτλο, Loca-loca) σπάζω, παραβιάζω τους κανόνες».
Επαναλαμβάνεται πάλι, εν συνεχεία, στο τραγούδι ότι «έδωσε την καρδιά της στον Διάβολο, Διάβολε, κλπ» και συνεχίζει «Απόψε θα χορέψουμε στο φως του φεγγαριού». Παρακάτω συνεχίζει με κάτι ακατάληπτα λόγια για τους μη μυημένους που λένε «Ρίξε τις βλεφαρίδες μας στο πάτωμα, το τίναγμα, ανακάτωμα, των μαλλιών σ’ έκανε να φαίνεσαι διπλός»… «Απόψε θα χορέψουμε στο φως του φεγγαριού και μετά θα το ξανακάνουμε, μανούλα μου πες μου τι να κάνω. Παραβιάζω τους κανόνες»… κλπ, κλπ, επαναλαμβάνοντας τα ίδια. Το ότι «έδωσε την καρδιά της στον Διάβολο μας το λέει 6 φορές». Και στο τέλος ακούγεται τρεις φορές στα αγγλοισπανικά το «Αγαπώ τον Διάβολο» (I love el diablo).
Αυτά για την Κύπρο. Από τις 39 διαγωνιζόμενες χώρες μόνο οι 17 δεν έχουν κάτι σατανικό ή ολοφάνερο νεοποχίτικο στους στίχους τους. Οι υπόλοιπες 22 όλο και κάτι λένε που παραπέμπει σε σατανικές ή νεοταξικές καταστάσεις. Αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Συμβαίνει συντονισμένα.
Στο τραγούδι της Αλβανίας με τίτλο «Ο Θεός δεν με συγχωρεί» υπάρχει στους στίχους: «Είμαι ένοχος, Ναι, είμαι ένοχος. Ο Θεός δεν με συγχωρεί».
Τραγούδι Αυστρίας. Ο τίτλος του είναι: «Αμην» και οι στίχοι: «Στοιχηματίζω ότι είναι μια άλλη κηδεία για σένα».
Τραγούδι Αυστραλίας, στίχοι: «Τα μεσάνυχτα είναι η ώρα, ώρα να βγάλεις τον μανδύα σου».
Ο τίτλος του τραγουδιού του Αζερμπαϊτζάν είναι «Μάτα Χάρι». «Μάτα Χάρι» στα ινδονησιακά σημαίνει «ο ήλιος». Στίχοι: «Είμαι άθεη κατάσκοπος. Είμαι κατάσκοπος. αποκαλύπτω όλα τα μυστικά σου, τα θέλω. Δεν με σταματάει τώρα. Είμαι ψεύτρα, Παίζοντας το παιχνίδι της επιθυμίας. Δεν θ’ αφήσω επιζώντες. … Ξεκινάω να βάζω φωτιά».
Ωραία λόγια, γεμάτα ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο μέσω της «τέχνης». Τ’ ακούνε αυτά τα πλήθη και χορεύουν, χαίρονται και πανηγυρίζουν, κάνοντας τους σιωνιστές να χαίρονται και να «πεθαίνουν στα γέλια» από ικανοποίηση . Κατάντια του ανθρώπου και παράνοια…
Τραγούδι Βελγίου, στίχοι: «Είστε σε λάθος μέρος».
Τραγούδι Βουλγαρίας, στίχοι: «Οι δαίμονές μου ξέρουν ακριβώς πού είναι οι φόβοι μου, …, Είμαι διχασμένος από τον πόνο του νευρικού συστήματος».
Τραγούδι Κροατίας, στίχοι: «Τώρα είμαστε σε πολεμική περιοχή».
Τραγούδι Τσεχίας, στίχοι: «Κατηγορείτε την αποκάλυψη, Δεν υπάρχει αποκάλυψη».
Τραγούδι Εσθονίας, στίχοι: «Δεν χρειάζομαι μια κρυστάλλινη σφαίρα για να μου δείξει, …, Δεν χρειάζομαι μια κρυστάλλινη σφαίρα για να με φτιάξει».
Το τραγούδι της Φινλανδίας είναι ισοδύναμο σατανικώς με το της Κύπρου, αν και τους «νικάει» και τους δυό, όσον αφορά το ποιο είναι πιο σατανόφιλο, η Λετονία, της οποίας θα το δούμε παρακάτω. Το Φινλανδικό τραγούδι έχει τίτλο «Η σκοτεινή πλευρά». Στους στίχους υπάρχουν και συμβουλές σατανισμού! Λέει: «Σηκώστε τα μεσαία δάχτυλά σας προς πάνω». Μ’ αυτήν την χειρονομία απεικονίζεται ο Σατανάς, ο τράγος, ο Μπαφομέθ.
Στην ουσία παροτρύνονται ακουσίως τα πλήθη να δεχθούν τον Σατανά ως θεό. Τελικά ίσως να υπάρχει εξήγηση σ’ αυτό που είχε προείπε ο Ιωσήφ Βατοπεδινός για την Σκανδιναβία, με αυτά που γίνονται εκεί κόντρα στους πνευματικούς Νόμους. Είχε προφητεύσει ο Ιωσήφ ότι εκεί, θα ισοπεδωθούν τα πάντα και εκατομμύρια ανθρώπων θα σκοτωθούν.
Συνεχίζω με τους στίχους του φινλανδικού τραγουδιού: «Ζω στην σκοτεινή πλευρά, …, αυτοκρατορία των φρικιών, …,ζω εκείνη την ζωή στη σκοτεινή πλευρά. Μου αρέσει το 27 club. …, Μην σπαταλάτε τις προσευχές σας, δεν μπορούν να μας σώσουν. Η ζωή είναι στην σκοτεινή πλευρά». Να πω ότι “club 27” είναι το άτυπο club των διασήμων τραγουδιστών που πέθαναν σε ηλικία 27 ετών.
Το τραγούδι της Νορβηγίας έχει τίτλο: «Έκπτωτος άγγελος», στίχοι: «Εδώ στο σκοτάδι, μέσα σε μια τρύπα στην καρδιά μου, παλεύω όλους τους δαίμονες μου που προσπαθούν να με διαλύσουν, …, Όχι, είμαι, είμαι έκπτωτος άγγελος, … , Δεν υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσω μαζί σου στον Παράδεισο».
Τραγούδι Ιταλίας, στίχοι: «Γράφτηκε σε ταφόπλακα, στο σπίτι μου δεν υπάρχει Θεός. Αλλά αν βρείτε την αίσθηση του χρόνου, θα σηκωθείτε από τη λήθη σας».
Το τραγούδι της Ολλανδίας έχει τίτλο: «Η γέννηση της Νέας Εποχής». Στίχοι: «Έθαψαν τους θεούς σας. Φυλακίζουν τις σκέψεις σας. Ο ρυθμός σας είναι η επανάσταση. Προσπάθησαν να σας αποστραγγίσουν την πίστη σας, αλλά είσαι η οργή που λιώνει τις αλυσίδες. Αυτό δεν είναι το τέλος, όχι! Είναι η γέννηση μιας νέας εποχής».
Τραγούδι Ελβετίας, στίχοι: «Η αυγή, αρχίζει να χαράζει, ξεθωριάζει, πίσω από ένα πεδίο ερειπίων». Σαφέστατα μας ενημερώνει για την επικείμενη αυγή του Αντιχρίστου την οποία ακολουθεί η τάξη μέσα από το χάος.
Το υπουλότατο τραγούδι της Λετονίας έχει τίτλο: «Ανατέλλει το φεγγάρι», στίχοι: «Η βασίλισσα της νύχτας έρχεται. Το φεγγάρι του αίματος ανατέλλει, …, Θα λάμψω, θα κάψω, θα φωτίσω. Φέρτε το πάθος μέσα, επιτρέψτε μου να αγγίξω τη μοίρα σας, θα οδηγήσω, θα σας καθοδηγήσω στο δρόμο σας, είμαι εδώ για να σας υπενθυμίσω ότι βρίσκεστε στο σωστό μέρος».
Δύο μόνο λόγια γι’ αυτό το τραγούδι. Δεν αναφέρεται στο φεγγάρι που βλέπουμε, αλλά στο μαύρο φεγγάρι που λέγεται Λίλιθ και βρίσκεται στην σκοτεινή πλευρά. Γι αυτό στο τραγούδι τους οι Λετονοί αναφέρουν την «βασίλισσα της νύχτας». Η Λίλιθ ζει στο σκότος, είναι η βασίλισσα των δαιμόνων και ήταν η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, σύμφωνα με την ιουδαϊκή μυθολογία. Αγάλματα της Λίλιθ τοποθέτησαν σε πολλές χώρες, και στην Ελλάδα φυσικά. Θα τα δούμε αυτά άλλη φορά.
Η Μάλτα είναι διαφοροποιημένη. Στίχοι στο τραγούδι της Μάλτας: «Κόλαση όχι, δεν είμαι η αγάπη σου, η γλύκα σου, το μέλι σου. Κόλαση, όχι δεν θέλω τα χρήματά σου».
Ας δούμε και τραγούδια της Νέας Εποχής στην Eurovision. Λατρεία της Γαίας, Γης, από την Γεωργία. Οι στίχοι: «Ωκεανέ, θέλω να σε ακούσω, Βουνό, θέλω να σε νιώσω, Θέλω να ακούσω, θέλω να νιώσω, θέλω να είμαι μαζί σου».
Η Ουκρανία με το τραγούδι προτρέπει την διάδοση της καννάβεως. Στίχοι: «Σπορά, σπορά, σπορά, σπορά φυτών κάνναβης». Πέντε φορές το επαναλαμβάνουν αυτό στο τραγούδι τους μπας και ριζωθεί στο μυαλό των ανθρώπων. Δεν συμφώνησε τυχαία ένας «ψεκασμένος» υπουργίσκος με τον Καρανίκα. Είπαμε, είναι μαριονέτες. Εντολοδέκτες και υπάκουοι εφαρμόζουν το σχέδιο των αφεντικών τους.
Έρωτα από την παιδική ηλικία προτρέπει η Δανία με το τραγούδι της. Στίχοι: «Κανείς δεν ξέρει πώς γίνεται. Ας εξασκηθούμε λοιπόν ο ένας στον άλλο. Σύντομα θα είμαστε δύο ενήλικες. Είσαι η γυναίκα, είμαι ο άντρας. Όλο το πάτωμα έχει χάσει το μυαλό του. Ας εξασκηθούμε ο ένας στον άλλο». Το προσέξατε; «Σύντομα θα είμαστε ενήλικες» δηλαδή, τώρα που «εξασκούνται» στο πάτωμα δεν είναι ενήλικες.
Τραγούδι Γερμανίας. Ως Γερμανία, διακηρύσσει την γερμανικού τύπου αγάπη. Στίχοι: «Μπορείς να κουνάς με αυτό το μεσαίο δάχτυλο, …, είσαι απλώς ένα μισητό άτομο που δεν είναι πραγματικά καλύτερο από εμένα!».
Μόνο η Ρωσία ξεφεύγει από όλ’ αυτά και γι αυτό θα πατώσει στον διαγωνισμό. Η Ρωσία αντιλαμβάνοντας από την μια τον σπουδαίο ρόλο των μητέρων σε μια κοινωνία, αλλά
παράλληλα γνωρίζοντας ότι βασική αρχή των σιωνιστών είναι ότι «αν θέλεις να καταστρέψεις μια κοινωνία, κατέστρεψε τις γυναίκες», έχει τραγούδι αφιερωμένο στις ρωσίδες γυναίκες. Στίχοι: «Αλλά δεν προσεύχονται ποτέ. Γιος χωρίς πατέρα. Κόρη χωρίς πατέρα. Αλλά αυτή η σπασμένη οικογένεια, δεν μπορεί να με σπάσει. Κάθε Ρωσίδα πρέπει να ξέρει. Είστε αρκετά δυνατές, θα σπάσετε τον τοίχο».
Αυτά για τους στίχους των τραγουδιών στην Eurovision, οι οποίοι συνδυασμένοι με την μουσική και τις εικόνες κάνουν την κατάσταση χειρότερη. Το χειρότερο όλων είναι η υποσυνείδητη κακοποίηση των ανθρώπων, μέσω τηλεοράσεων, κάτι το οποίο, αργά αλλά επιταχυνόμενα, επηρεάζει πολύ άσχημα τις ζωές τους. Η Γιουροβίζιον, όπως και τόσες άλλες παγκοσμίου ενδιαφέροντος εκδηλώσεις, έχουν στηθεί με τέτοιον σατανικό τρόπο ώστε να κατορθώσουν οι παγκοσμιοποιητές ν’ αλλάξουν τους ανθρώπους, και κυρίως το μυαλό τους. Να προσαρμόσουν τους ανθρώπους στην Νέα Τάξη τους. Το έχουν αποδείξει άλλωστε με πολλούς τρόπους ότι οι «φιλάνθρωποι» παγκοσμιοποιητές, μαζί με τα τσιράκια τους, είναι εχθροί των ανθρώπων.
Ωφελημένοι της κάθε Eurovision είναι μόνο αυτοί που έχουν κλειστές τις τηλεοράσεις τους.
Χρήστος Μαντζιάρης
.triklopodia.gr
