ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Ὁ πλοῦτος τῆς πτωχείας
Ἕνα ἐξαιρετικό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἀκοῦμε σήμερα στίς Ἐκκλησίες μας. Εἶναι ἀπό τήν δεύτερη πρός Κορινθίους Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν, τοῦ Παύλου.
Ἀφοῦ συστήσει στούς πιστούς νά μή δεχθοῦν μάταια τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τούς προτρέπει νά μή ἀναβάλλουν τά ἔργα τῆς σωτηρίας: «Ἰδού, νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ ἡμέρα σωτηρίας». Καί - τρόπον τινά - ἀπολογούμενος γιά τήν πολιτεία τῶν Ἀποστόλων, ἀναφέρει τήν ἀτέρμονα σειρά τῶν παθημάτων τους, τῶν δυσκολιῶν τους καί τῶν στερήσεων.
Αὐτή βέβαια ἡ «ἀπολογία» δέν εἶναι οὔτε ἐπίδειξη, οὔτε καύχηση, οὔτε ἐγωϊσμός. Γιά ἄλλα ἔχει καυχηθεῖ ὁ Ἀπόστολος: Γιά τά παθήματά του. Γιά τόν «σκόλοπα τῇ σαρκί, ἵνα μή ὑπεραίρεται». Ἄρα, ἡ παράθεση τῶν ἀπίστευτων βασάνων τοῦ ἴδιου, ἀλλά καί τῶν ἄλλων Ἀποστόλων, εἶναι μιά σπουδαία διδαχή, μιά πολύτιμη παρακαταθήκη!
Ἀποδεικνύουν οἱ Ἀπόστολοι, πώς εἶναι ἀληθινοί Διάκονοι τοῦ Θεοῦ: μέ τήν πολλή τους ὑπομονή, μέ τίς θλίψεις, μέ τίς στενοχώριες, μέ τίς μαστιγώσεις, τίς φυλακίσεις, τίς συνεχεῖς μετακινήσεις, τούς κόπους, τίς ἀγρυπνίες καί τήν πείνα...Καί ὅλα αὐτά διατηρώντας τήν ἁγνότητα, τήν γνώση τῆς ἀλήθειας, τήν πραότητα, τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν εἰλικρινή ἀγάπη.
Χρησιμοποιεῖ δέ ὁ Παῦλος μιά ὑπέροχη μεταφορική εἰκόνα στόν ἀγώνα πού κάνουμε οἱ πιστοί, -πού ὀφείλουμε νά κάνουμε- γιά τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ: τά ὅπλα τῆς δικαιοσύνης! Τά δεξιά καί τά ἀριστερά.
Τί ἐννοεῖ, ὅμως, ὁ Ἀπόστολος ὅταν λέει δικαιοσύνη, ὅπλα δεξιά καί ὅπλα ἀριστερά;
Δικαιοσύνη ὑπονοεῖ τήν Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, πού δέν εἶναι ἕνα κοσμικό δικαστήριο, οὔτε ἡ δικαιοσύνη, ὅπως τήν ἐννοοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά δικαιοσύνη ἀγαθότητος καί ἀληθείας. Τά δέ ὅπλα τά ἐπιθετικά (πού μοιάζουν σάν τό ξίφος, τήν λόγχη καί τό δόρυ), εἶναι τό κήρυγμα τῆς σωτηρίας, τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὑπόσχεση ζωῆς. Καί τά ἀμυντικά εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις καί τίς κακοπάθειες. Μιά ὑπομονή, πού κατορθώνει νά σβήσει τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, ὅπως ἡ ἀσπίδα στήν ἀρχαία ἐποχή ἀχρήστευε τά βέλη τῶν ἐχθρῶν...
Ἡ κορυφαία ὅμως στιγμή τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος εἶναι ἡ τελευταία φράση. Μιά φράση πού κανείς δέν τόλμησε νά πεῖ στήν Ἱστορία: «Ὡς μηδέν ἔχοντες καί πάντα κατέχοντες»...Αὐτός εἶναι ὁ Παῦλος! Μιμητής τοῦ Χριστοῦ, δέν κρατᾶ τίποτε γιά τόν ἑαυτό του. Ἐπειδή ἔχει τά πάντα. Καί κυρίως τόν τῆς δικαιοσύνης στέφανον, πού θά τοῦ δώσει ὁ Κύριος τήν ἡμέρα τῆς ἀδέκαστης κρίσης Του. Καί ὄχι μόνον σ' αὐτόν, ἀλλά καί σέ ὅσους θά ἔχουν ἀγαπήσει τήν μεγαλωσύνη Του.
Πρωτ. π.Πέτρος Μαριᾶτος
