Ο κρυμμένος θησαυρός των Αντικυθήρων στην αποθήκη του Μουσείου. 24 αγάλματα αρχαίων θεών και του Οδυσσέα. Βρέθηκαν στο ναυάγιο και δεν εκτέθηκαν ποτέ (φωτογραφίες)...

Ποιος είπε ότι για να βρούμε τον θησαυρό που κρύβεται σε βάθος 55 μ. στον βυθό της θάλασσας στην ανατολική ακτή των Αντικυθήρων είναι απαραίτητος ο εξοπλισμός (μάσκα, βατραχοπέδιλα και μπουκάλες οξυγόνου) ή ακόμη καλύτερα το υπερσύγχρονο Εxosuit που έφθασε από την αντίπερα ακτή του Ατλαντικού για να κάνει την παρθενική του κατάδυση στις ελληνικές θάλασσες; Μια βουτιά στα υπόγεια της οδού Πατησίων, στο άδυτο των αποθηκών του μεγαλύτερου μουσείου της Ελλάδας, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (ΕΑΜ), αποκαλύπτει ένα σημαντικό μέρος του ναυαγίου, το οποίο πέρα από τον διάσημο και αινιγματικό Μηχανισμό δεν έκρυβε μόνο τον εντυπωσιακό Εφηβο ή τον χάλκινο κυνικό φιλόσοφο, αλλά και 24 μεγάλου μεγέθους μαρμάρινα αγάλματα που ουδέποτε παρουσιάστηκαν στο ευρύ κοινό.... 
«ΤΑ ΝΕΑ» «καταδύθηκαν» στην ημιυπαίθρια γλυπτοθήκη που βρίσκεται στην καρδιά του μουσείου και παρουσιάζουν τους πετρωμένους θεούς και ήρωες, λαβωμένους από τον χρόνο και το αλάτι της θάλασσας, αόρατους και παραγνωρισμένους πρωταγωνιστές ενός θησαυρού που έναν και πλέον αιώνα μετά την ανακάλυψή του εξακολουθεί να προσελκύει το ενδιαφέρον ειδικών και μη. «Τα αγάλματα που ώς τώρα έχουν βρεθεί ίσως φθάνουν και τα 40» λέει ο διευθύνων το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, δρ. Γεώργιος Κακαβάς (κεντρική φωτογραφία). Η ΕΚΘΕΣΗ. «Εξι αγάλματα από το ναυάγιο των Αντικυθήρων εκτίθενται μόνιμα στο αίθριο του μουσείου, μπροστά από το καφέ. Εξι είδατε για πρώτη φορά στην έκθεση – αφιέρωμα στο ναυάγιο. Μια έκθεση, πρέπει να σημειώσουμε, που είδαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο επισκέπτες στα δύο και πλέον χρόνια που διήρκεσε και αύξησε ορισμένους μήνες τους δείκτες επισκεψιμότητας έως και 81%. Και 24 που δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ, μαζί με επιπλέον έξι βάσεις και σχεδόν 100 σπόλια (σ.σ. κομμάτια), τα οποία πιθανότατα ανήκουν σε αγάλματα που δεν γνωρίζουμε. Και βεβαίως υπάρχουν εκατοντάδες ακόμη αθέατα αντικείμενα, αγγεία, νομίσματα, γυάλινα σκεύη, αλλά και το σκελετικό υλικό από τέσσερα ενήλικα άτομα που επέβαιναν στο πλοίο. Αρκεί να σκεφθείτε ότι στην έκθεση παρουσιάστηκαν 378 αντικείμενα και στις αποθήκες έχουμε περισσότερα από 500».... 

Η σκάλα που βρίσκεται πίσω από την είσοδο του χώρου των περιοδικών εκθέσεων στους περισσότερους μπορεί να περνά απαρατήρητη.... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-krimmenos-thisavros-ton-antikithiron-stin-apothiki-tou-mousiou-24-agalmata-archeon-theon-ke-tou-odissea-vrethikan-sto-navagio-ke-den-ektethikan-pote-fotografies/

ΙΟΡΔΑΝΗΣ Σ. ΚΙΡΚΙΝΕΖΟΣ ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ 118 ΤΟΥ ΜΟΝΟΔΕΝΤΡΙΟΥ

Την Ιστορία , δεν την γράφουν μόνο οι λίγοι ήρωες , οι επώνυμοι και οι σπουδαίοι αλλά κι εκείνοι οι άσημοι οι πολλοί , οι άγνωστοι και οι ανώνυμοι , που βρίσκονται κάτω στους τροχούς , και σπρώχνουν «με στήθος και με γόνα» να βγάλουν την άμαξα του κόσμου καταντίκρυ στο Φως .
Στο οστεοφυλάκιο του Α. Γεωργίου , στη Σπάρτη , στον δεξιό διάδρομο , στο πάνω-πάνω ράφι , εκεί που δεν φτάνει το χέρι να βάλει ένα κερί ή ένα λουλούδι , υπάρχει ένα κουτί μ’ ένα μικρό μαύρο Σταυρό , που με αφρόντιστα γράμματα γράφει : 
Ιορδάνης Σ. Κιρκινέζος απεβ. 26-11-1943
Ιορδάνης Σ. Κιρκινέζος : Ένα όνομα άγνωστο στους περισσότερους, που ακούγεται , δημοσίως κι επισήμως , ΜΟΝΟ μια φορά το χρόνο , στο μνημόσυνο των 118 Σπαρτιατών που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στο Μονοδέντρι , στις 26 Νοεμβρίου 1944 .
Ο Ιορδάνης Σ. Κιρκινέζος δεν ήταν από τη Σπάρτη . Καταγόταν από το χωριό Καστανέα του μεσσηνιακού Ταΰγετου . Κάπου στα τέλη της 10ετίας του ’30 οι πάμφτωχοι γονείς του τον πήραν και ήρθαν στη Σπάρτη ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή. Μαζί τους είχαν και τα δυο μικρά εγγόνια τους , ένα κορίτσι κι ένα αγόρι , που οι χωρισμένοι γονείς τους τα είχαν εγκαταλείψει στο έλεος του Θεού και στη φροντίδα του παππού και της γιαγιάς . Το αγόρι το έλεγαν Παναγιώτη και το κορίτσι Παναγιώτα , που δεν είναι άλλη από την πασίγνωστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ της Σπάρτης , την ηρωίδα της βιοπάλης , που από τα σπόρια που πουλούσε ξυπόλητη μ’ ένα κασελάκι κρεμασμένο στο λαιμό στα πεζοδρόμια , τους δρόμους και τις πλατείες της Σπάρτης , έφτασε να έχει σήμερα το γνωστό μεγάλο κατάστημα στο κέντρο της πόλης και το όνομά της να έχει γίνει θρύλος . 
Σαν ήρθαν στη Σπάρτη βρήκαν και απάγκιασαν σ’ ένα μικρό φτωχικό καμαράκι κοντά στην πλατεία και ρίχτηκαν όλοι στην αρένα για να παλέψουν , σώμα με σώμα , με τη ζωή. Ο πατέρας του Ιορδάνη έφτιαχνε ωραίο , σοροπιαστό , σιμιγδαλένιο σάμαλι και μ’ ένα κασελάκι κρεμασμένο με λουρί στο λαιμό έβγαινε κάθε μέρα στην πιάτσα για μεροκάματο διαλαλώντας : «Σάμαλι, γλυκό σάμαλι !» . Για τούτο και του έμεινε το παρατσούκλι : « ο γερο – Σάμαλης» . Την ίδια δουλειά έκανε και ο γιος του ο Ιορδάνης με τα ανιψάκια του την Παναγιώτα και τον Παναγιώτη.
«Ανέβηκαν στο πεζοδρόμιο κ’ έπαιξαν τον Άνθρωπο», χειμώνες και καλοκαίρια και άνοιξες και φθινόπωρα , για ένα πιάτο φαΐ , για ένα παραθύρι στον ήλιο , για μια φτερωμένη ελπίδα .
Ήρθε ο πόλεμος του ’40 και μετά η Κατοχή . Πολλοί άνθρωποι δεν άντεξαν . Λύγισαν! Έπεσαν σαν τα μεστωμένα στάχυα όταν τα βρει η βροχή του Μάη . Η οικογένεια του Ιορδάνη όμως έμεινε όρθια . Ήξερε αυτή από δυσκολίες . Εκτός από τις δουλειές του ποδαριού που είχαν πια δυσκολέψει και δεν έβγαζαν μεροκάματο , πήγαιναν με τα πόδια στην Καλαμάτα , έφερναν αλάτι και τσιγάρα λαθραία και συμπλήρωναν το πενιχρό τους εισόδημα . Το αλάτι πήγαιναν και το έδιναν στα χωριά κι έπαιρναν πατάτες, λάδι , αραποσίτι … για να ζήσουν . Παρ’ όλ’ αυτά , στη μεγάλη πείνα του ’41 η οικογένεια του Ιορδάνη κόντεψε να πεθάνει , αφού το βελάνι που έκοβαν απ΄ τα βουνά και το στουμπανάγανε και το ζυμώνανε για να το κάνουνε ψωμί , δεν έφτανε για κρατήσει αναμμένο το καντηλάκι της ζωής τους . Πρήστηκαν όλοι από την πείνα και πιο πολύ τα παιδιά . Ευτυχώς , στη δύσκολη στιγμή , βρέθηκαν Άνθρωποι , που τους βόηθησαν για να ξεφύγουν από το δρεπάνι του Χάρου που αλύπητα θέριζε ψυχές .
Όμως , πίσω από τον Θάνατο της πείνας έρχονταν άλλοι Θάνατοι που αλλοίμονο αυτοί ήταν ανίκητοι : Εκεί απάνω που αχνόφεγγε η Λευτεριά και το τέλος του Πολέμου , τούτη η μικρή ομάδα των αγωνιστών της ζωής , η οικογένεια του Ιορδάνη Σ. Κιρκινέζου , που τόσα χρόνια πάλευε και νικούσε , έμελλε να έχει το πρώτο αίμα της στο μαρμαρένιο αλώνι . 
Στα 1943 , το αντάρτικο και η αντίσταση στο Μοριά , με την καθοδήγηση του ΕΑΜ είχε φουντώσει . Οι γερμανοί κατακτητές έκαναν μαζικές συλλήψεις και γέμιζαν τις φυλακές της Τρίπολης με ομήρους Έλληνες πατριώτες , για να τρομοκρατήσουν το λαό και να αναχαιτίσουν τα χτυπήματα των ανταρτών του ΕΛΑΣ εναντίον των στρατευμάτων κατοχής . Τον Οκτώβρη του 1943 έγιναν εκτεταμένες συλλήψεις ΚΑΙ στη Σπάρτη από καταλόγους που είχαν συντάξει δωσίλογοι «σπαρτιάτες» καταδότες , συνεργάτες των γερμανών . Σε πολλές απ’ αυτές τις συλλήψεις ανάμεσα στους γερμανούς βρίσκονταν και κουκουλοφόροι Ιούδες υπόδειχναν ποιοι θα συλληφθούν . Εκείνο το βράδυ των συλλήψεων που η κόλαση είχε ανοίξει τις πόρτες της και τα σκυλιά του πολέμου είχαν ξεχυθεί για να σπαράξουν την πόλη , χύμηξαν και στο φτωχικό καμαράκι που έμενε ο Ιορδάνης με τον πατέρα του , τη μάνα του και τα δυο του ανίψια .
Πετάχτηκαν αλαφιασμένοι απ’ τα στρωσίδια ο Ιορδάνης Κιρκινέζος και οι δικοί του . Οι γερμανοί με κλοτσιές σώριασαν την πόρτα και στάθηκαν μπροστά στους «εχθρούς» που απειλούσαν τον κατακτητή : Δυο παιδιά , ένα αγόρι 17 χρονώ και δυο γέροντες . Χουγιάζοντας «παρτιζάν …παρτιζάν» , ξεχώρισαν βίαια απ’ τη μικρή φοβισμένη ομάδα το γερο-Σάμαλη και τον Ιορδάνη κι έφυγαν γι’ άλλο σπίτι . Την άλλη μέρα με καμιόνια τους μετέφεραν στις κατάμεστες φυλακές της Τρίπολης . Μετά από λίγες μέρες ο γερο-Σάμαλης απελευθερώθηκε .Ο Ιορδάνης , όμως , έμεινε κρατούμενος . Καρφωμένος στους γερμανούς από τους προδότες (ποιος ξέρει από ποιους και γιατί) έμεινε στα μπουντρούμια μαζί με τους άλλους ομήρους , μη γνωρίζοντας κάθε βράδυ που πλάγιαζε , αν η μέρα που θα ξημέρωνε θα ήταν η τελευταία . 
Το πρωί της 26ης Νοεμβρίου 1944 , οι γερμανοί έβγαλαν από τα κελιά 118 Σπαρτιάτες κρατούμενους (ανάμεσά τους και τον Ιορδάνη) και τους φόρτωσαν σε καμιόνια . Ήδη από χθες , 25 του Νοέμβρη 1944 , οι κρατούμενοι είχαν μάθει πως οι αντάρτες είχαν χτυπήσει στο Μονοδέντρι και είχαν εξοντώσει μια φάλαγγα αυτοκινήτων που μετέφεραν γερμανούς στρατιώτες . 
Είχε αρχίσει να μεσημεριάζει , όταν η φάλαγγα με τους κρατούμενους έφτασε εκεί στο Μονοδέντρι . Τους κατέβασαν και τους έστησαν στη σειρά , σε μια λάκκα , από κάτω από το δρόμο , με τα πολυβόλα απέναντί τους . Ποιος ξέρει τι σκέφτεται και τι αισθάνεται ένας άνθρωπος μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα; Οι μεθοδικοί γερμανοί εκτελεστές , δεν άφησαν ποτέ κανέναν να επιζήσει , για να εξιστορήσει αυτήν την αγωνία του θανάτου . Ποιος ξέρει τι σκεφτόταν και πώς ένιωθε ο Ιορδάνης Σ. Κιρκινέζος , που ήρθε στη Σπάρτη από ένα χωριό του Ταΰγετου για μια καλύτερη ζωή και που τώρα ήταν έτοιμος να αδερφώσει με το Θάνατο ; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν θα μάθει τα τελευταία λόγια ενός παλικαριού που αγαπούσε τη ζωή και τη λευτεριά . Μόνο να τα μαντέψουμε μπορούμε . 
Για μερικές στιγμές τα κροταλίσματα των γερμανικών πολυβόλων αντιλάλησαν στις πλαγιές και τις λαγκαδιές του Μονοδεντριού . Κι ύστερα ο μοναχικός κρότος των χαριστικών βολών . Η λάκκα στο Μονοδέντρι κοκκίνησε από το αίμα των Εθνομαρτύρων Ηρώων και τα άψυχα σώματα αγκαλιασμένα μοιράζονταν την ύστερη ζεστασιά από τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς τους . Ανάμεσα σ’ αυτά και το σώμα του Ιορδάνη Σ. Κιρκινέζου .
Αλλόφρονες οι Σπαρτιάτες που έμαθαν το φριχτό μαντάτο (ήταν η μέρα της γιορτής του Πολιούχου Α. Νίκωνα) έτρεξαν στο Μονοδέντρι, για να μαζέψουν τα θερισμένα στάχυα της Λευτεριάς . Με φορτηγά μετέφεραν τα κουρελιασμένα από τις σφαίρες πτώματα στο νεκροταφείο του Α. Γεωργίου και αράδιασαν καταγής την τραγική «πραμάτεια» του Χάρου . Πατεράδες , μανάδες , αδέρφια , παππούδες , γιαγιάδες , εγγόνια , θείοι , ανίψια … φορώντας τη φριχτή μάσκα της θλίψης του θανάτου στα πρόσωπά τους , με μάτια που δεν έβλεπαν πια από τα γοερά κλάματα , προσπαθούσαν , να γνωρίσει και να διακρίνει ο καθένας τους αγαπημένους του και να φροντίσει μετά για την κηδεία και την ταφή τους. Μέσα σ’ αυτό τον τραγικό Χορό βρισκόταν κι ο γερο-Σάμαλης , με τη γυναίκα του και τα δυο του εγγόνια την Παναγιώτα και τον Παναγιώτη γυρεύοντας τον Ιορδάνη τους .
Η ανιψιά του η Παναγιώτα , θυμάται :
«Εκεί τον είδα για τελευταία φορά τον Ιορδάνη . Το πρόσωπό του ήταν αγνώριστο από τα αίματα . Εκεί τον είδα για τελευταία φορά…Θυμάμαι τότες που πέθανε ο παππούς μου , ο παπάς από τη Σκούρα , ο παπα-Καρβούνης , που του ’χανε σκοτώσει το παιδί , μάζευε λεφτά για να στηθεί το μνημείο για τους 118 . Η γιαγιά μου δεν είχε λεφτά να δώσει να γράψουνε τ’ όνομα του Ιορδάνη και μου ’πε : 
-Παναγιώτα , …
Κι έδωσα εγώ και το γράψανε … Ιορδάνης Σ. Κιρκινέζος – 17 χρονών, θυμάμαι τότες που ’μουνα τόσο φτωχό…»!
Έτσι τέλειωσε η ζωή του Ιορδάνη , ενός παιδιού 17 μόλις χρονώ , που η Ιστορία φώναξε τ’ ονομά του , χωρίς να τον ρωτήσει , για να το γράψει σ’ ένα κομμάτι λευκό μάρμαρο , εκεί στην ερημιά του Μονοδεντριού , απέναντι από μια λάκκα , που στις 26 Νοεμβρίου του 1943 βάφτηκε κόκκινη από αίμα και που σήμερα μόνο τα αγριοπούρναρα και τα λουλούδια της άνοιξης ψιθυρίζουν τ’ όνομά του όταν φυσά ο αέρας του βουνού , μαζί με τα ονόματα άλλων 117 ηρώων Σπαρτιατών , που στάθηκαν δίπλα του όρθιοι και αλύγιστοι μπροστά στα γερμανικά πολυβόλα !
Ας είναι η Μνήμη τους αιώνια !
«Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ’ όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε . Έχουμε πατρίδα.
Έχω κρατήσει μέσα μου την ντουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος του πολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κ’ έρχονται στο μυαλό μου
κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
Έτσι μας μίλησε η καρδιά σου.
Κ’ είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κ’ έγινε μεγαλύτερος για να χωρά η αγάπη…)
Νικηφόρου Βρεττάκου, «Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή»
25-11-2016 
 
Βαγγέλης Μητράκος

Η εκτέλεση 118 Ελλήνων στο Μονοδέντρι Λακωνίας

Ο Νοέμβρης σημαδεύει μια από τις δυστυχέστερες στιγμές του λακωνικού λαού.Ήταν στις 26 του Νοέμβρη 1943,   που δολοφονήθηκαν στο Μονοδέντρι 118 Λάκωνες θύματα του Ναζισμού.
 Ήταν τότε στα μαύρα της γερμανικής κατοχής χρόνια.   Ήταν τότε που οι Γερμανοί είχαν καθιερώσει την αυστηρή τιμωρία των αντιποίνων

Καθώς μελετούσαμε τη σφαγή στο Μονοδέντρι Λακωνίας, βρήκαμε στο διαδίκτυο κείμενα / διηγήσεις για το γεγονός. Σκεφτήκαμε να σας κάνουμε κι εσάς κοινωνούς.

 Κυρίως, για τη στάση ενός γενναίου άντρα, του γιατρού Χρήστου Καρβούνη.

Και οι τέσσερις διηγήσεις επικεντρώνονται στην ηρωική στάση του γιατρού, ο οποίος είχε όλες τις δυνατότητες να γλυτώσει την εκτέλεση, καθώς ήρθε σχετική διαταγή γι’ αυτό.

Πιθανή “αιτία“, οι σπουδές του στη Γερμανία. Βεβαίως, δεν 
μέτρησε για τους ναζί η ιατρική ιδιότητά του, που είχε φανεί πολύτιμη και θα μπορούσε να συνεχίσει να προσφέρει στον ελληνικό λαό που χειμαζόταν από τις κακουχίες μιας οδυνηρης κατοχής, που εξόντωνε την ικμάδα του τόπου.

Ο γιατρός, όπως θα δούμε στις διηγήσεις, προσπάθησε να ανταλλάξει τη σωτηρία του με τη σωτηρία της ζωής κάποιων συντοπιτών του. Μάταια. Κριτήρια και ανθρωπιά δεν ήταν σε θέση να δείξουν οι εκτελεστές.

Σήμερα δημοσιεύουμε την πρώτη διήγηση. Αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε τις μικρές προσωπικές ιστορίες, που καταγράφονται, όμως, στις ψυχές των ανθρώπων και δεν σβήνουν με το χρόνο που περνά.

Η εκτέλεση 118 Ελλήνων στο Μονοδέντρι Λακωνίας (26 Νοεμβρίου 1943)

1943. Ενώ το αντάρτικο φουντώνει στην Πελοπόννησο, στις 22 – 23 Οκτώβρη 1943, οι Γερμανοί κατακτητές προχωρούν σε μαζικές συλλήψεις. Στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή συλλαμβάνονται 550 πατριώτες, συνδεδεμένοι άμεσα ή έμμεσα με αντάρτες της περιοχής. 

Οι 400 μεταφέρονται στις φυλακές της Τρίπολης. Στόχος της ομηρείας η κατατρομοκράτηση του λαού. Μεταξύ τους έμποροι, δικηγόροι, γιατροί, δημόσιοι υπάλληλοι, επιστήμονες.

Στις 25 Νοεμβρίου δυνάμεις του ΕΛΑΣ στήνουν ενέδρα στο Μονοδέντρι και χτυπούν με πολυβόλα φάλαγγα αυτοκινήτων που μετέφερε Γερμανούς στρατιώτες. Εξοντώθηκαν περίπου 30 στρατιώτες (οι αριθμοί ποικίλλουν από μαρτυρία σε μαρτυρία).

Η είδηση έγινε γνωστή και οι κάτοικοι της περιοχής έφυγαν για τα βουνά, αφού πήραν μαζί τους ό,τι μπορούσαν. Ξημέρωσε η 26η Νοεμβρίου 1943. Μια μέρα που όλοι περίμεναν το ξέσπασμα της γερμανικής οργής.

Κατά το μεσημέρι, ακριβώς στο σημείο της ενέδρας, σταμάτησε μια φάλαγγα γερμανικών αυτοκινήτων, η οποία ερχόταν απ’ την Τρίπολη και ξεφόρτωσε 118 ομήρους. Ανάμεσά τους εκλεκτά μέλη της κοινωνίας της Σπάρτης και όλα τα μέλη της Επιτροπής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού της Σπάρτης.

 Ήταν οι όμηροι που είχαν συλληφθεί πριν έναν μήνα.

Τους κατεβάζουν από τα αυτοκίνητα, τους τοποθετούν στο σημείο της ενέδρας και στήνουν δυο πολυβόλα από τις δυο μεριές του δρόμου και άλλα τέσσερα να στοχεύουν τους μελλοθάνατους. Καθώς τα εκτελεστικά αποσπάσματα παίρνουν τη θέση τους οι 118 όμηροι αντιλαμβανόμενοι την τύχη τους αγκαλιάζονται για τελευταία φορά

 Ο δικηγόρος και πολιτικός Γιατράκος στρέφεται στους συντρόφους του και εκφωνεί τον τελευταίο λόγο της ζωής του…

.

Τη δραματική εκείνη στιγμή η δόξα άγγιζε το πρόσωπο ενός άλλου ήρωα. Αυτό του Χρήστου Καρβούνη. 
Ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης γεννήθηκε στην Αράχοβα Λακωνίας στις 16.07.1903. Σπούδασε γιατρός στη Γερμανία και πήρε την ειδικότητα του χειρουργού. Το 1928 επέστρεψε στη Σπάρτη όπου άνοιξε κλινική. Μεταξύ των ετών 1929 – 1943 έκανε 3.000 χειρουργεία.

 Στον πόλεμο του 1940 υπηρέτησε στα νοσοκομεία Θεσσαλονίκης και Νάουσας. Κατά την κατοχή ανέπτυξε πατριωτική δράση. Όταν νοσήλευσε έναν Έλληνα αξιωματικό, το 1943, οι Ιταλοί τον συνέλαβαν. Απελευθερώθηκε όμως όταν κατέρρευσε το μέτωπο Ιταλίας – Γερμανίας.

Ο Καρβούνης βλέπει ότι ανάμεσα στους 118 ήταν παιδιά ανήλικα, τέσσερα αδέλφια από μια οικογένεια (Τζιβανόπουλοι) και τρία από δύο άλλες (Αλεμαγκίδη και Κεχαγιά).

Με τα άψογα γερμανικά του παρακαλεί τους Γερμανούς να μη σκοτώσουν τα ανήλικα παιδιά. Δεν εισακούγεται.

Πάνω στην ώρα καταφτάνει ένας Γερμανός μοτοσικλετιστής μεταφέροντας το κατεπείγον μήνυμα της γερμανικής διοίκησης Τριπόλεως, σύμφωνα με το οποίο ο γιατρός Καρβούνης, ο οποίος είχε σπουδάσει στη Γερμανία, δεν πρέπει να εκτελεστεί.

Ο Καρβούνης δέχεται με την προϋπόθεση να μην εκτελεσθεί κανένας. Ισχυρίζεται ότι και οι 118 είναι αθώοι και δεν πρέπει να πληρώσουν για ενέργειες άλλων. Οι Γερμανοί αρνούνται. Ο Καρβούνης αντιπροτείνει, αντί να του χαρίσουν τη ζωή, να ελευθερώσουν δύο από τους τέσσερις αδελφούς Τζιβανόπουλου που ήταν όμηροι. Οι Γερμανοί αρνούνται εκ νέου. Τότε ο Καρβούνης ξεσπά και σε άψογα γερμανικά βρίζει τους Γερμανούς:

«Είστε βάρβαροι. Ντρέπομαι που σπατάλησα οχτώ χρόνια απ’ τη ζωή μου στον τόπο σας. Οχτώ χρόνια χαμένα και πεταμένα».

Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός έγινε κατακόκκινος από οργή. Με όλη του τη δύναμη χτύπησε τον Καρβούνη με το κοντάκι του όπλου του στο μπράτσο.

Πυρ φώναξε και οι 118 πατριώτες σωριάστηκαν νεκροί. Ανάμεσά τους ο Χρήστος Καρβούνης με το σπασμένο του μπράτσο και τα τέσσερα αδέρφια Τζιβανόπουλου.

προσωπική μαρτυρία του μοναδικού διασωθέντα.

Αυτός ήταν ο Μιχάλης Τσιγκάκος, ο νεότερος ηλικιακά από τους 118 ομήρους που εκτλέστηκαν στο Μονοδέντρι.

Ο τρόπος διάσωσής του φριχτός, όπως και σε κάποιες άλλες – σπάνιες – τέτοιες περιπτώσεις που είδαμε: τον χτύπησε ξώφαλτσα η σφαίρα. Τον κάλυψαν το αίμα και τα κορμιά των συμπολιτών του. Και γλύτωσε τη χαριστική βολή. Μακάβριο αλλά αληθινό!…

Διαβάστε τη δεύτερη αυτή διήγηση, που προέρχεται από την ίδια διαδικτυακή πηγή, το “Χειροποίητο“.

Μαρτυρία του Μιχάλη Τσιγκάκου, μοναδικού διασωθέντα από τη σφαγή στο Μονοδέντρι Λακωνίας (26 Νοεμβρίου 1943)

Aντικύθηρα - Λιτανεία 12 Αυγούστου 1954

Tasos Sakellariou

Τα Κύθηρα στην 3η Διεθνή Έκθεση GREEK TOURISM Expo 2016

Στην 3η Διεθνή Έκθεση GREEK TOURISM Expo 2016, η οποία διοργανώνεται 25 – 27 Νοεμβρίου στο υπερσύγχονο Εκθεσιακό κέντρο Metropolitan Expo της Αθήνας, συμμετέχουν με επιτυχία, για μια ακόμη φορά, τα Κύθηρα.

Το περίπτερο του Δήμου Κυθήρων, στην έκθεση τουρισμού Greek tourism Expo, επισκέφθηκαν ή Υπουργός Τουρισμού κα. Ελενα Κουντουρα, ο ΓΓ του ΕΟΤ κ. Δημητρης Τρυφωνοπουλος και ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ κ. Κωνσταντινος Μιχαλος. 

Ή Υπουργός ήταν ενημερη για την μεγάλη αύξηση της επισκεψιμότητας στα Κυθηρα το καλοκαίρι και έδωσε συγχαρητήρια για το νέο υλικό και την πολιτική προβολής και εξωστρέφειας που με συνέπεια ασκείται από τον Δήμο.

Στην επίσημη διεθνή έκθεση τουρισμού της Αθήνας, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, συμμετέχουν εκθέτες από όλους τους τομείς του ελληνικού τουρισμού: Ξενοδοχεία, Τουριστικά Γραφεία, Περιφέρειες, Δήμοι, Φορείς του Τουρισμού, Luxury Boutique Hotels & Villas, Εταιρείες Κρουαζιέρας, Hotel Management, M.I.C.E και Business Travel , Εξοπλισμών, Αρχιτεκτονικής, Κατασκευών κ.λ.π.

26 Νοεμβρίου: Εορτή του Αγίου Στυλιανού

Εορτή Αγίου Στυλιανού

Τη μνήμη του Αγίου Στυλιανού τιμά σήμερα, 26 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Ο Άγιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.

Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια.

Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.

Ο Άγιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων.

Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του Αγίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον Άγιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνους άτεκνες γυναίκες.

Ο Άγιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.

Απολυτίκιο:
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη έμψυχος της εγκρατείας, στύλος άσειστος της Εκκλησίας Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε, ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητος κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρίσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ποταμός, Κύθηρα, 21 Μαϊου 1953 - Ημέρα εγκαινίων του νοσοκομείου

Ποταμός, Κύθηρα, 21 Μαϊου 1953 - Ημέρα εγκαινίων του νοσοκομείου
Είσοδος του χωριού και κάτω καλντερίμι, πριν την "πρόοδο" της ασφάλτου.
Αριστερά πάνω το παλιό ξενοδοχείο, δεξιά το Εμπορικό του Βίκτωρα.
Φώτο Βλαντής
 Tasos Sakellariou

Κάθειρξη οκτώ ετών για αποπλάνηση ανηλίκου στο Γύθειο!

Το αδίκημα είχε διαπραχθεί το 2007

Ποινή κάθειρξης οκτώ ετών -όπως και πρωτόδικα- επέβαλε το Πενταμελές Εφετείο Καλαμάτας σε  έναν Αθηναίο δημόσιο υπάλληλο, για αποπλάνηση ανηλίκου, το 2007 στο Γύθειο. Όπως γράφει η εφημερίδα «Ελευθερία», ο κατηγορούμενος ασελγούσε κατ’ εξακολούθηση σε ένα 10χρονο - τότε - κορίτσι για άγνωστο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο η μητέρα του κοριτσιού ανακάλυψε τυχαία ότι ο οικογενειακός τους φίλος - πατέρας και ο ίδιος με παιδί στην ίδια ηλικία - ασελγούσε στην κόρη της.

Την Τετάρτη (23/11), κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, ο κατηγορούμενος δεν κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου προφασιζόμενος -μέσω δικηγόρου- ξαφνική ασθένεια. Όμως, την προηγούμενη ημέρα (22/11) βρέθηκε στο δικαστήριο, για να ζητήσει μια ακόμα φορά αναβολή της εκδίκασης (σσ η υπόθεση είχε αναβληθεί άλλες τρεις φορές).

Ωστόσο, σύμφωνα με την «Ελευθερία», το Δικαστήριο προχώρησε ερήμην του τη διαδικασία και η υπόθεση εκδικάστηκε κεκλεισμένων των θυρών. Κατά τις πληροφορίες που επικαλείται η «Ελευθερία», το κορίτσι είχε πάει μια μέρα στο σπίτι του κατηγορουμένου για να παίξει με το γιο του. Τότε αυτός πήρε τη μικρή στο δωμάτιό του, τής έβγαλε τα ρούχα και άρχισε να ασελγεί επάνω της! Το παιδί είχε μαζί του ένα κινητό τηλέφωνο και όταν η 10χρονη απάντησε σε κλήση της μητέρας της, η τελευταία άκουσε και κατάλαβε τι συμβαίνει. Έντρομη έτρεξε στο σπίτι του κατηγορουμένου και έτσι αποκαλύφθηκε η κτηνωδία. Άγνωστο είναι για πόσο καιρό ο κατηγορούμενος ασελγούσε πάνω στο κορίτσι, που σήμερα είναι ενήλικη και κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της γιατί οι γονείς της ζήτησαν αμέσως τη βοήθεια ψυχολόγου.

 

Πηγή: lakonikos.gr

 

ΧΑΡΧΑΛΑΚΗΣ.Λυπάμαι για τις εικόνες των ουρών της ΒΛΑΚ Friday...

Λυπάμαι για τις εικόνες των ουρών της ΒΛΑΚ Friday... αν νομίζετε ότι μια έκπτωση της τάξης του 20 ή 30% είναι Black Friday τότε κάνετε λάθος. Την ημέρα αυτή στο εξωτερικό οι εκπτώσεις είναι από 70 μέχρι 80% και όποιος προλάβει. Εδώ βέβαια είναι Ελλάδα... καταπίνουμε αμάσητο ό,τι μας δίνουν και στο τέλος νομίζουμε ότι είμαστε και έξυπνοι... σαν τις κοπελιές στη Θεσσαλονίκη που στήθηκαν με τις ώρες για να πάρουν δώρο ένα κραγιόν λες και αυτό θα τις έκανε πλουσιότερες! Πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε πια? Μια τηλεόραση στα Μ.Μ. από 229€ την έβαλαν 189€ και τρέχουν όλοι να προλάβουν την προσφορά, λες και στις εκπτώσεις που είναι σε 1 μήνα δεν θα έχει την ίδια αν όχι πολύ χαμηλότερη τιμή. Τελικά είναι ΟΛΑ θέμα παιδείας που στην Ελλάδα δεν υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Κρίση ΜΗΔΕΝ, αξιολόγηση ΜΗΔΕΝ, σκέψη ΜΗΔΕΝ... και θέλουμε και να βγούμε από τα μνημόνια τρομάρα μας.... Κρίμα...

Stratos Charchalakis

Μειοδοτικός Διαγωνισμός Συλλογής Αποβλήτων

Αγία Αικατερίνη: Γιατί είναι η προστάτιδα των μηχανικών και των φοιτητριών

Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.).

Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.

Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ

Η ημέρα του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης θεωρείται η 24 Νοεμβρίου, της δε εύρεσης των λειψάνων της η 25 Νοεμβρίου εκτός όμως όλων των Σλάβων που τιμούν ιδιαίτερα μέχρι σήμερα την ημέρα του μαρτυρικού θανάτου της Αγίας, όλοι οι λοιποί χριστιανοί κατά σύσταση των μοναχών του Σινά συνέπτυξαν σε μία και τις δύο εορτές και όρισαν την 25 Νοεμβρίου ημέρα τιμώμενη της ιερής μνήμης της, συνεορταζόμενη με την απόδοση Εισοδίων της Θεοτόκου. (Η περίπτωση αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες από την πρακτική λειτουργική πλευρά, γι' αυτό και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο Τυπικό της Εκκλησίας.

Την παράδοση αυτή να τιμάται η αγία στις 25 Νοεμβρίου ακολούθησαν και οι Καθολικοί της Δύσης.

ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Η Αγία Αικατερίνη θεωρείται προστάτις των Μηχανικών καθώς αποτελούσε για την εποχή της πρότυπο σοφίας και μόρφωσης αλλά και διότι μαρτύρησε σε τροχό.

Επίσης αποτελεί προστάτιδα των παρθένων γυναικών και των φοιτητριών.

Στη Γαλλία, η φιλοσοφική σχολή του Παρισιού από θαυμασμό προς την Αγία την είχε ανακήρυξε προστάτιδα της φιλοσοφίας. Την ιδιότητα αυτή της Αγίας που διαδόθηκε ταχύτατα αποδέχθηκαν πλείστες Χώρες της Δύσης. Σημαντικότερες εορτές προς τιμή της Αγίας ήταν εκείνες οι εύθυμες που συνέβαιναν στο Παρίσι όπου νεανίδες ηλικίας 25 ετών ανύπανδρες, ανήμερα της εορτής της Αγίας, περιφέρονταν εν ευθυμία στη πόλη φέροντας ή σκεπάζοντας τα μαλλιά τους με λευκό δαντελλωτό "κεκρύφαλο" (σκούφο) εκ του οποίου και προήλθε η γαλλική έκφραση "elle a la coiffure de Sainte Catherine", (= έχει την κτενισιά της Αγίας Αικατερίνης) που αποτελεί ιδιωματισμό και λέγεται για γεροντοκόρες, αντίστοιχο με το ελληνικό "μπήκε στο ράφι".

Εθεωρείτο η αγία-προστάτις της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας.

Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης.

Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.

--------------------------------------

Πηγή:   .parapolitika.gr

--------------------------------------