Θα μακρηγορήσω, σας το λέω από την αρχή, γιατί αλλιώς δεν αποδίδεται αυτό που θέλω να σας πω. Καλό κουράγιο στο διάβασμα λοιπόν.
Καλοκαίρι 2017, διακοπές στα Κύθηρα, όπως πάντα. Με μελτέμια και φουρτούνες, έβλεπα τη θάλασσα από το μπαλκόνι στην Αγία Πελαγία. Είπα λοιπόν, να πάω για ένα μπανάκι στο απάνεμο Καψάλι, όπου έχει τοποθετηθεί το ειδικό μηχάνημα για διευκόλυνση των κινητικά αναπήρων να μπουν στη θάλασσα.
Δυσκολία πρώτη το παρκάρισμα. Όσο κι αν ψάξαμε, θέση παρκινγκ αναπηρικού οχήματος, δεν βρήκαμε. Ίσως και να την έχουν, αν την έχουν, κρυμμένη καλά. Όσοι δε έχετε πάει στο Καψάλι γνωρίζετε ότι παρκάρεις ευκολότερα στην Ομόνοια, απ’ ό,τι στο Καψάλι καλοκαίρι.
Δυσκολία δεύτερη ο εντοπισμός του μηχανισμού. Κατεβαίνοντας από τον κεντρικό δρόμο-διάδρομο προς την παραλία, καμία πινακίδα δεν με πληροφόρησε πού βρίσκεται το μηχάνημα. Ε, με λίγο ψάξιμο το βρήκαμε. Κι εκεί, στην αρχή του ειδικού διαδρόμου, ω του θαύματος, νάσου και μια μικρή ταμπελίτσα, ψιλοάχρηστη, αφού πλέον έχεις ανακαλύψει την αρχή του διαδρόμου.
Δυσκολία τρίτη η κλήση του διαδρόμου. Κατηφορική επαρκώς, τύπου «όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα». Και προφανώς κάποιος ή κάποια πήρε φόρα και βρέθηκε στην καλύτερη περίπτωση με τους τροχούς του αμαξιδίου σφηνωμένους στην άμμο. Εξ ου και κάποιο «ευρηματικό μυαλό» τοποθέτησε ένα πηχάκι (δείτε τη φωτο) για να στοπάρει το αμαξίδιο. Το ενδεχόμενο να διαμορφώσουν το διάδρομο με τη σωστή κλήση, στο εύκολο υλικό της άμμου, μάλλον δεν πέρασε από το «ευρηματικό τους μυαλό». Κι αν η κατηφόρα σε τραβάει, η ανηφόρα στην επιστροφή σε ζορίζει επαρκώς, ακόμα και με βοηθό.
Δυσκολία τέταρτη, η ανυπαρξία στεγάστρου, τύπου ομπρέλας με ξύλινο δάπεδο. «Τι τη θες την ομπρέλα», θα πείτε; Μα για να κάτσω να απολαύσω τη θάλασσα και τον ήλιο, όπως όλοι οι υπόλοιποι κάτω από τις ομπρέλες τους κι αν θέλω να ξαναβουτήξω. 30 χιλιομετράκια έκανα να πάω. Να βουτήξω και να φύγω; Δεν λέει.
Δυσκολία πέμπτη η ανυπαρξία αποδυτηρίου- καμπίνας ΑΜΕΑ. Που σημαίνει, ότι δεν μπορείς να βγάλεις το μαγιό, να φορέσεις τα ρούχα σου και να μπεις στο αυτοκίνητό σου να φύγεις σαν άνθρωπος. Άρα παίρνεις τα βρεγμένα σου και φεύγεις, … «αλατίζοντας» το αυτοκίνητο.
Δυσκολία έκτη η ανυπαρξία WC ΑΜΕΑ. Άνθρωπος είσαι κι εσύ, μπορεί να σου έρθει «να κάνεις την ανάγκη σου». Τι κάνεις σ’ αυτή την περίπτωση; Τα κρατάς μέχρι να ξανακάνεις τα 30 χιλιόμετρα πίσω στο σπίτι σου. Απλό. Ή ξαναμπαίνεις στη θάλασσα μήπως;
Αυτές τις ολίγες 6 δυσκολίες συνάντησα πηγαίνοντας να κάνω το μπάνιο μου, οπότε τελικά δεν το έκανα. Κι αυτές οι 6 δυσκολίες, συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις και μια ουσιαστική προϋπόθεση για να είναι χρηστικό και χρήσιμο το ειδικό, πανάκριβο μηχάνημα διευκόλυνσης των ΑΜΕΑ κινητικά αναπήρων να κάνουν το μπάνιο τους.
«ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑΣ» λέγεται αυτή η προϋπόθεση κύριε Δήμαρχε. Αν θυμάστε σας το είχα πει σε μια fbουκική κουβέντα μας πέρυσι, που υποτίθεται ότι θα βάζατε ανάλογο μηχάνημα στην Αγία Πελαγία. Είχα προσφερθεί μάλιστα να σας δώσω όποια βοήθεια θα χρειαζόσασταν για να εξασφαλιστεί η προσβασιμότητα, μιας και έχω εμπειρία όντας κινητικά ανάπηρη και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων. «Οι τεχνικές υπηρεσίες ξέρουν» μου είχατε απαντήσει και είχατε κόψει την κουβέντα. Επιτρέψτε μου λοιπόν φέτος να σας πω, ότι οι τεχνικές σας υπηρεσίες, αντί για «Αλυσίδα προσβασιμότητας», έφτιαξαν μια «Αλυσίδα βλακείας και αχρηστίας», μετατρέποντας την ύπαρξη του πανάκριβου μηχανισμού σε μια «ξεπέτα» εντυπωσιασμού και εκπλήρωσης της εκ του νόμου υποχρέωσης του Δήμου, να έχει μία τουλάχιστον προσβάσιμη παραλία. Κρίμα…
