Θεόδωρος Βερούτης:Στην τελική ευθεία ολοκλήρωσής του, μπήκε ένα σημαντικό έργο της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας!

Στην τελική ευθεία ολοκλήρωσής του, μπήκε ένα σημαντικό έργο της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας!

Η γέφυρα του Πόρου και η Περιφερειακή οδός Γερακίου, ολοκληρώνονται και αυτό μας γεμίζει με χαρά και ικανοποίηση.

«Αναστήσαμε» ένα σταματημένο και ταλαιπωρημένο έργο που επίσης ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια τους πολίτες της Ανατολικής Λακωνίας, εξασφαλίσαμε την χρηματοδότηση ολοκλήρωσής του, υπογράψαμε νέα σύμβαση και μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο με ταχείς ρυθμούς το παραδίδουμε στους Λάκωνες εντός αυστηρού χρονοδιαγράμματος.

Βρέθηκα την Παρασκευή στο Γεράκι με το κλιμάκιο επιβλεπόντων μηχανικών που εξέτασε αίτημα μικροβελτιώσεων του έργου, λαμβάνοντας υπόψη το θεσμικό πλαίσιο αλλά και τη γνώση και την εμπειρία των ανθρώπων της περιοχής και ζήτησα επίσης την ταχεία ολοκλήρωση των διαδικασιών αποζημιώσεων των απαλλοτριώσεων του έργου.

Ευχαριστώ τον καλό συνάδερφο Αντώνη Δημητροπουλο για τις εντυπωσιακές αεροφωτογραφίες της γέφυρας.

Θεόδωρος Βερούτης

Πανδημικά σταχυολογήματα μιάς άλλης έποχής..... (Στά Κύθηρα τής Βρετανικής προστασίας )

Γράφει ο κύριος Αναστάσιος Πήλιας 

Πανδημικά σταχυολογήματα μιάς άλλης έποχής.....

(Στά Κύθηρα τής Βρετανικής προστασίας )

Τά Κύθηρα καί τά ύπόλοιπα νησιά τών Επτανήσων , τό 1817 ύπάγονται στήν Αγγλία. Η κεντρική διοίκηση συμπληρώνει τό σύστημα πανδημικής προστασίας τού νησιού καί έπί Φιλίππου Newton Aγγλου τοποτηρητού οίκοδομείται σύγχρονο λοιμοκαθαρτήριο τό 1817, μέ δημόσια ύποχρεωτική αγγαρεία τών Κυθηρίων (βλ.Μ. Πετρόχειλο, καί σύγχρονη έρευνήτρια κκ.Έλένη Χάρου) συμπληρώνοντας σήμερα, ,ότι ή τοπική Έκκλησία συμμετείχε στήν κατασκευή του.

Συγκεκριμένα μέ τήν άναφορά τής 16.VI.1817καί έγγραφο τού Πρωτοσυγγέλου Δανιήλ-Σαγιάνου,πρός τόν άρχηγό τής έκτελεστικής άστυνομίας Κυθήρων, ό τελευταίος ,τόν ένημερώνει ,ότι ή έκκλησία διάκειται εύνο'ικά στή δημιουργία τού Λαζαρέτου στις έργασίες τού όποίου θά συμμετάσχουν ,ένθουσιωδώς, όλοι οί ίερείς τής Χώρας τών Κυθήρων.

Στό Καψάλι ... αυτή τήν ίδια έποχή κατασκευάζεται καί ..... κτίριο άνεφοδιασμού τροφίμων καί όπλων, ονομαζόμενο Γρανάγιον. Οί Κυθήριοι πού συμμετέχουν στίς σκληρές άγγαρείες γιά τά άνωτέρω, συνεχούς έπισκευαστικής συντήρησης, φοβούμενοι τίς πανδημίες τής έποχής καί τόν κίνδυνο μετάδοσης σέ αύτούς λοιμού (,έπειδή άπό τό 1822 βρίσκονται ύπό τήν άπειλή έξαρσης τής πανώλης) μέ όργή καταφεύγουν τό 1827 στόν τοποτηρητή Εμμαν. Καλούτση καί έπιτυγχάνουν τήν μείωση τής συμμετοχής τους ,πού άτόνησε αύτή σιγά σιγά(βλ. Μ.Πετρόχειλο ,Ιστορία τής νήσου τών Κυθήρων, έκδ. Θεόδωρου Γεωργακόπουλου ,Αθήνα 1940) Τό 1832 , οί Αγγλοι καθιστούν τό Καψάλι τών Κυθήρων τήν κύρια βάση άνεφοδιασμού τους γιά τά ύπόλοιπα λοιμοκαθαρτήρια. (βλ. Θέκλα Πεφάνη,Οί διαδρομές τών λοιμοκαθαρτηρίων στό Μεσογειακό χώρο, Διάλεξη 2006/86 ΕΜΠ) .

Τήν ίδια ίστορικά έποχή καί συγκεκριμένα τό 1850, ίδρύονται καί λειτουργούν στά Κύθηρα 2 μικρά υγειο- νοφυλάκια τό ένα στόν Αγιο Νικόλαο Αβλέμονα, καί τό άλλο , στήν Αγία Πελαγία Κυθήρων, πού σύμφωνα μέ τήν διοικητική συστατική πράξη ,θά ύπήρχε ένας μόνιμος ύγειονοφύλαξ. (βλ.διατριβή έπί ύφηγεσία, Ι. Λασκαράτου, Πρόληψη τής άρρώστιας καί κοινωνικής προστασίας στά Έπτάνησα έπί Άγγλοκρατίας, Αθήνα, 1985.)

Τό ύγιειονομειο τής Αγίας Πελαγίας Κυθήρων κατά μία μη

διασταυρωμένη μαρτυρία άειμνήστου συγγενούς μου γέροντα πολύ παλιού κατοίκου της, Θεόδωρου Ζαντιώτη(Γεραντή) ύπήρχε στήν τοποθεσία τού σημερινού αίσθητικού στίγματος -κτιρίου τού Τελωνείου. Σύμφωνα μέ τήν παλιά μαρτυρία του, ή Αγία Πελαγία είχε, ούτε 10 σπίτια, τόν παλαιό ναό της πρίν τήν καταστροφή της, από τήν νάρκη τής κατοχής καί μερικούς νερόμυλους, μέ πιό γνωστό αύτόν τού Μεγαλοκονόμου. Σημαντική θάταν γιά τά συνακόλουθα τών πανδημιών ,είδικά γιά τά Κύθηρα έκείνης τής έποχής ή άκόλουθη ίστορική πραγματικότητα.

Μετά άπό κάθε πανδημία άκολουθούσε ή άπο λύμανση όλων τών άντικειμένων,ρούχων, οίκιακών συσκευών κλπ. Ή άπολύμανση γινόταν μέ καπνό, πού προερχόταν άπό καιόμενο λιβάνι ,γόμα, νιτρικό άλας καί θιάφι καί μετέπειτα έκθεση τους στόν ήλιο καί στόν άέρα. Έδώ στό παραγόμενο άπό τήν καύση θείο SO2 ,προστίθετο καί τό παρα γόμενο O2,μέ τίς άντισηπτικές-όξειδωτικές ίδιότητες. Είδικότερα γιά τήν άπολύμανση τών έπιστολών ,αύτές πρίν τήν διάθεση τους ,σέ είδικό χώρο λαμβάνονταν διά λαβίδος, ή όποία είχε έμβαπτιστεί προηγουμένως έντός όξους. Έτίθεντο σέ όρισμένη θέση καί άνά τέταρτο τής ώρας ,έκαπνίζοντο έπί καιομένων άχύρων (Από τό ύπό έκδ. νέο βιβλίο μου.Εθιμική δικαιοσύνη...κλπ στά Επτάνησα τών Δυτικών κυριαρχιών....)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ:Όταν η «17 Νοέμβρη» δολοφόνησε τον Νίκο Μομφεράτο και τον οδηγό του

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1985

Η εκτέλεση Μομφερράτου από τη 17Ν και το βίντεο κλιπ που «έκαψε» τον Χριστόδουλο Ξηρό

Ο αυτόπτης μάρτυρας, το μπαγλαμαδάκι και τα σκοτεινά σημεία της υπόθεσης που συντάραξε το πανελλήνιο

Το απόγευμα της 21ης Φεβρουαρίου 1985, ήταν ένα κρύο απόγευμα. Η ζωή στο κέντρο της Αθήνας κυλούσε φυσιολογικά. Ήταν μια συνηθισμένη Πέμπτη. Περίπου στις 7 το απόγευμα, ο εκδότης της «Απογευματινής» Νίκος Μομφερράτος, βγαίνει από τα γραφεία της εφημερίδας στην οδό Φειδίου, επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο του, όπου τον περίμενε ο οδηγός του, αστυνομικός Γιώργος Ρουσέτης και ξεκινάνε για το σπίτι του εκδότη στο Κολωνάκι.

Ο εκδότης της Απογευματινής Ν. Μομφερράτος (αριστερά) και ο οδηγός του Π. Ρουσέτης (δεξιά

Δέκα λεπτά αργότερα βρίσκονται στη συμβολή των οδών Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ. Ξαφνικά, την ησυχία και την ρουτίνα της πόλης, διακόπτουν διαδοχικοί πυροβολισμοί. Μερικές στιγμές αργότερα, ένα αυτοκίνητο το οποίο έμοιαζε να ακολουθεί μια ανεξέλεγκτη πορεία καρφώνεται στη βιτρίνα ενός καταστήματος και την κάνει θρύψαλα.

Το αυτοκίνητο του εκδότη έχει πέσει πάνω στη βιτρίνα

Κανείς δεν βγαίνει από το εσωτερικό του αυτοκίνητου και αυτό είναι κάτι που «παγώνει» τους αυτόπτες μάρτυρες. Την ίδια στιγμή, δυο άνδρες με σταθερό βήμα κατευθύνονται σε δυο μοτοσικλέτες όπου τους περιμένουν δυο οδηγοί. Στη συνέχεια κατευθύνονται προς την Νεάπολη Εξαρχείων όπου αλλάζουν μεταφορικό μέσο και τα ίχνη τους χάνονται…

Το τεταμένο πολιτικό κλίμα και οι έρευνες της ΕΛΑΣ

Λίγα λεπτά αργότερα το Κολωνάκι γεμίζει αστυνομικούς. Γρήγορα διαπιστώνεται ποιοι ήταν οι επιβάτες του αυτοκινήτου. Ο εκδότης της «Απογευματινής» έχασε ακαριαία την ζωή του από τα πυρά των εκτελεστών της «17 Νοέμβρη». Είχε δεχθεί τέσσερις σφαίρες στην καρδιά! Ο οδηγός του μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Δεν θα τα καταφέρει καθώς μερικές ημέρες αργότερα θα υποκύψει στα τραύματά του.

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας την επόμενη μέρα της εκτέλεσης

Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η είδηση της δολοφονίας του Μομφερράτου, πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται έξω από τα γραφεία της «Απογευματινής» στην οδό Φειδίου. Το πολιτικό κλίμα της εποχής ήταν ιδιαίτερα τεταμένο. Είναι χαρακτηριστικό πως οι συγκεντρωμένοι (στην συντριπτική τους πλειονότητα οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας) φώναζαν συνθήματα όπως «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» και «βία στη βία του ΠΑΣΟΚ»!

Σύσκεψη αστυνομικών μπροστά από το αυτοκίνητου του νεκρού εκείνη την ώρα Μομφερράτου

Όλα τα φώτα στράφηκαν και πάλι στην «17 Νοέμβρη» και τα σενάρια φούντωσαν από τις πρώτες κιόλας ώρες.  Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας που δημοσιεύθηκε στις 22 Φεβρουαρίου «οι αστυνομικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για ολιγομελή ομάδα τρομοκρατών που βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας, τους τρομοκράτες της RAF, της Δυτικής Γερμανίας, καθώς και άλλες ομάδες και οργανώσεις της διεθνούς τρομοκρατίας. Τα μέλη της 17Ν έχουν εκπαιδευτεί σε στρατόπεδο κομάντος κάποιας χώρας του ανατολικού μπλοκ».

Την ίδια μέρα η εφημερίδα σε άρθρο της τονίζει πως: «ο ομαλός πολιτικός βίος, η δημοκρατία και οι θεσμοί της είναι στο στόχαστρο των σκοτεινών κύκλων, που υφαίνουν, με την αλυσίδα των δολοφονιών, τον ιστό της αράχνης για τον θάνατο του ελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος. (…) Η κύρια ευθύνη, βέβαια, ανήκει στην κυβέρνηση – στη θητεία της οποίας δολοφονούνται οι άνθρωποι του Τύπου χωρίς αυτή να μπορεί να αποτρέψει το έγκλημα, ούτε έστω να ανακαλύψει τους δολοφόνους»

Η ανάληψη ευθύνης από την «17 Νοέμβρη»

Πριν χαθούν στο σκοτάδι, οι εκτελεστές της οργάνωσης που εκείνη την εποχή χαρακτηριζόταν «φάντασμα» είχαν αφήσει στο σημείο της επίθεσης την προκήρυξη με την οποία αναλάμβαναν την ευθύνη για την εκτέλεση του Μομφερράτου.

«Η “Απογευματινή” είναι γνωστή στο πανελλήνιο για τις ιδιαίτερες επιδόσεις της στην προσπάθεια συστηματικής αποβλάκωσης και αποχαύνωσης των πιο καθυστερημένων τμημάτων του λαού προβάλλοντας τα διάφορα αισθηματικά σκάνδαλα, τις ημίγυμνες, καλλιεργώντας τα πιο χυδαία και χαμηλά ένστικτά του. Εκδότης και κύριος μέτοχος της “Απογευματινής”, ο φασίστας Μομφεράτος, υπουργός της χούντας, που έγινε ιδιοκτήτης της “Α” με χρήματα της CIA. Έτσι βλέπουμε τη CIA να αγοράζει μία εφημερίδα – αυτή που της ταιριάζει – για να μπορεί να ελέγχει την πληροφόρηση. Να χρησιμοποιεί για αυτό έναν φασίστα, υπουργό της χούντας, που αντί να βρίσκεται στη φυλακή αφού σαν υπουργός ήταν συνυπεύθυνος για τα εγκλήματά της, φθάνει στο σημείο να ‘χει το θράσος να θέλει να χειραγωγεί τον λαό, αφού πέρα από την εφημερίδα του, με τη μεγάλη δύναμη που διαθέτει σαν πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίου Τύπου, περνάει τα διάφορα ξένα εμπιστευτικά και απόρρητα έντυπα του δυτικού ιμπεριαλισμού και στους άλλους ιδιοκτήτες», ανέφερε η προκήρυξη.

Μετά από 17 χρόνια στο σκοτάδι και με βάση τις προανακριτικές καταθέσεις των συλληφθέντων στο ιστορικό, πλέον, καλοκαίρι του 2002, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και λεπτομέρειες (με κάποιες από αυτές τελικά να ανατρέπονται στη διάρκεια της δίκης).

«Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας Honda και επιβάτη τον “Λουκά” (ο Δημήτρης Κουφοντίνας), ακόμη ο “Νικήτας” (ο Παύλος Σερίφης) ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου Βέσπα και με συνεπιβάτη τον “Αλέκο” (σ.σ.: Πάτροκλο Τσελέντη). Ο “Λάμπρος” (σ.σ.: Γιωτόπουλος) είχε τον ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος πλησίαζε. Ο “Λουκάς” μάς εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κτλ. και πυροβόλησαν εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού του ο “Αλέκος” και ο “Λουκάς” με 45άρια πιστόλια. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολη Εξαρχείων και στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας Fiat, το οποίο και αυτό εγκαταλείψαμε σε κάποιο στενό πλησίον του ζαχαροπλαστείου “Σόνια” της Λ. Αλεξάνδρας. Τον οπλισμό και σ’ αυτή την επίθεση τον μάζεψε ο “Λουκάς”», είχε καταθέσει ο Χριστόδουλος Ξηρός μετά τη σύλληψή του.

Το βίντεο κλιπ που «έκαψε» τον Χριστόδουλο Ξηρό και τα σκοτεινά σημεία

Όταν η δίκη, σε πρώτο βαθμό, για την υπόθεση της «17Ν» έφτασε στην εκτέλεση Μομφερράτου αίσθηση και ανάμεικτα συναισθήματα (από έκπληξη μέχρι και γέλιο) προκάλεσε η κατάθεση του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Μπακατσέλου ο οποίος το μοιραίο απόγευμα  εργαζόταν στην εφημερίδα «Τα Νέα».

Ο δημοσιογράφος  αναγνώρισε τον Γιωτόπουλο ως έναν από τους δράστες και ουσιαστικά συντονιστή της επίθεσης που έδινε οδηγίες στους υπόλοιπους αλλά και τον Χριστόδουλο Ξηρό ως έναν από τους δύο που πυροβόλησαν. Όπως είπε, αναγνώρισε τον Ξηρό επειδή τον είδε χρόνια αργότερα στην τηλεόραση σε ένα βίντεο κλιπ, όπου είχε κάπως μακριά μαλλιά και μούσι!

Πρόκειται για το τραγούδι «τα πάντα ρει» της τραγουδίστριας Ελένης Λεγάκη όπου ο Χριστόδουλος Ξηρός εμφανίζεται να παίζει μπαγλαμαδάκι! Το εντυπωσιακό, μάλιστα, είναι πως κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας «αστυνομικός» που χαιρετάει ευγενικά την Ελένη Λεγάκη η οποία του χαρίζει ένα μπουκέτο λουλούδια…

Όταν η δίκη, ωστόσο, έφτασε στο δεύτερο βαθμό ο δημοσιογράφος άλλαξε την κατάθεση του χωρίς να δώσει επαρκείς εξηγήσεις ως προς το γιατί έγινε αυτό. Αναλυτικότερα ο κ. Μπακατσέλος είχε καταθέσει πως τα άτομα που είχε δει τότε μοιάζουν αρκετά, τα χαρακτηριστικά τους είναι ταυτόσημα με αυτά των δραστών χωρίς όμως να είναι «σώνει και καλά» τα ίδια…

Την ίδια ώρα, κατά τη διάρκεια της δίκης σε πρώτο βαθμό, αποκαλύφθηκε πως ο Νίκος Μομφερράτος δεχόταν απειλές για τη ζωή του. Η σύζυγος του εκδότη της «Απογευματινής», Ειρήνη, κατέθεσε ότι ο άνδρας της λίγο μετά τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη, της είχε αποκαλύψει ότι έμαθε πως ήταν και ο ίδιος σε λίστα στόχων αλλά και πως δεχόταν διαρκώς απειλές.

Ο εκδότης Τζώρτζης Αθανασιάδης νεκρός μέσα στο γραφείο του

Παράλληλα, και η σύζυγος του οδηγού του Μομφερράτου, Ερμιόνη Ρουσέτη, κατέθεσε πως ο  σύζυγός της ήξερε πως ο εκδότης της «Απογευματινής» δεχόταν απειλές. Το πρωινό της μοιραίας μέρας, μάλιστα, μία άγνωστη γυναίκα είχε τηλεφωνήσει και στο δικό της σπίτι και ρωτούσε το 6χρονο τότε παιδί της αν ο μπαμπάς είναι εκεί.

Με δεδομένο πως οι οργανώσεις του αντάρτικου πόλης δεν προειδοποιούν πριν από μια εκτέλεση, ούτε επιτρέπουν στα μελλοντικά θύματά τους να υποψιαστούν κάτι τέτοιο, μοιάζει τουλάχιστον απίθανο να έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Απαντήσεις πάνω στο ζήτημα των απειλών, ουδέποτε δόθηκαν από την ακροαματική διαδικασία…

ΠΗΓΗ newsbeast.gr

«Πρωθυπουργός και υπουργός Πολιτισμού κώφευαν και κρύβονταν για τρεις βδομάδες»

Ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών

Με μία μακροσκελή ανάρτηση σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών σχολιάζει ότι «Μετά από 3 εβδομάδες εκκωφαντικής κυβερνητικής σιωπής, μόλις χθες, γίναμε μάρτυρες μιας επικοινωνιακής ομοβροντίας: ηθοποιός και σκηνοθέτης με άμεση πρόσβαση στον Πρωθυπουργό παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή από όπου ξεκίνησε το κύμα των ΕΠΩΝΥΜΩΝ καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να δηλώσει την συμπαράστασή του στα θύματα και, τέλος, ως αποκορύφωμα, η Υπουργός Πολιτισμού παρέθεσε (στην εποχή του πολυδιαφημισμένου διαδικτυακού πολιτισμού) συνέντευξη τύπου με πρωτοφανώς κάκιστα τεχνικά μέσα και χρήση υποβολέα (που ακούστηκε καθαρότατα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης).».

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών έχει ως εξής: 

«Να λες ηθελημένα ψέματα ενώ πιστεύεις ειλικρινά ότι είναι αλήθεια, να ξεχνάς όλα τα γεγονότα που έχουν γίνει ενοχλητικά και, όταν χρειάζεται, να τα ανασύρεις από τη λήθη μόνο για το χρονικό διάστημα που πρέπει».

ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ, 1984

Μετά από 3 εβδομάδες εκκωφαντικής κυβερνητικής σιωπής, μόλις χθες, γίναμε μάρτυρες μιας επικοινωνιακής ομοβροντίας: ηθοποιός και σκηνοθέτης με άμεση πρόσβαση στον Πρωθυπουργό παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή από όπου ξεκίνησε το κύμα των ΕΠΩΝΥΜΩΝ καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να δηλώσει την συμπαράστασή του στα θύματα και, τέλος, ως αποκορύφωμα, η Υπουργός Πολιτισμού παρέθεσε (στην εποχή του πολυδιαφημισμένου διαδικτυακού πολιτισμού) συνέντευξη τύπου με πρωτοφανώς κάκιστα τεχνικά μέσα και χρήση υποβολέα (που ακούστηκε καθαρότατα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης).

Τρεις εβδομάδες τώρα, σε πλήρη αντίθεση, τα θύματα με θάρρος και παρρησία επέλεξαν όποιο μέσο θεώρησαν πρόσφορο και κατήγγειλαν τους κακοποιητές τους: τα κανάλια, τα σάιτ, τα σόσιαλ μήντια, το Σωματείο τους και, φυσικά, τον Εισαγγελέα, αποκαλύπτοντας είτε το όνομά τους, είτε απλά τα αρχικά τους. Τρεις εβδομάδες τώρα δημοσιογράφοι, επίσης, αποκαλύπτουν και δημοσιεύουν. Τρεις εβδομάδες, παράλληλα, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών πήρε άμεσα θέση, οργανώθηκε και προσπαθεί επισταμένα να είναι αρωγός των θυμάτων με κάθε τρόπο.

Κι όμως τρεις εβδομάδες τώρα, τόσο η αρμόδια Υπουργός όσο και ο Πρωθυπουργός κώφευαν, κρύβονταν και έκαναν υπογείως τα πάντα για να αποπροσανατολίσουν, ελπίζοντας πως η κορωνίδα αυτών των υποθέσεων, η υπόθεση της παιδεραστίας και του πιθανού κυκλώματος πίσω από αυτήν, απλά θα παραγραφεί, όπως άλλωστε και η ανάλογη υπόθεση του συμβούλου του Πρωθυπουργού Νίκου Γεωργιάδη.

Δεν γελιόμαστε. Η χθεσινή τους κινητοποίηση συνέβη μόλις η δικηγόρος του Βασίλη αποκάλυψε ότι έχει άλλες δύο περιπτώσεις που ΔΕΝ έχουν παραγραφεί και αφού το πρωί της Παρασκευής κατατέθηκε στον Εισαγγελέα τρίτη καταγγελία, αυτήν την φορά για μη παραγεγραμμένο αδίκημα.

Τι είδαμε και τι ακούσαμε λοιπόν χθες;

Σε μια χυδαία προσπάθεια, παρακολουθήσαμε τόσο την Υπουργό όσο και τον Πρωθυπουργό (και μέσω των δηλώσεων του, αλλά και μέσω των δηλώσεων της Υπουργού του), αλλά και τον συμμαθητή του, να οικειοποιούνται τα λόγια των θυμάτων και να παριστάνουν οι ίδιοι τα θύματα: με λόγο συναισθηματικό και λυγμικά ξεσπάσματα παρουσίασαν εαυτούς ως «εξαπατημένους» από χθόνιους απατεώνες, θύματα και αυτοί ενός κακοποιητή.

Και δεν σταμάτησαν εκεί. Σε μια συντονισμένη και ενορχηστρωμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και υποτίμησης της νοημοσύνης όλων μας , προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να ζαλίσουν την κοινωνία χρησιμοποιώντας την οργουελική ΔΙΠΛΗ ΣΚΕΨΗ όπου τα πάντα – ακόμα και τα αντίθετά τους – ισχύουν ταυτόχρονα:

Είδαμε την Υπουργό χθες, να μιλά για «κράτος δικαίου» και σεβασμό στη Δικαιοσύνη και λίγες στιγμές μετά η ίδια να κατονομάζει τον πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, χαρακτηρίζοντάς τον «επικίνδυνο», ενώ μόλις σήμερα εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης.

Να δηλώνει ευθαρσώς πως «Από τη στιγμή που ξεκινούν οι φήμες, επαναλαμβάνω, οι φήμες για τον Λιγνάδη, τον πιέσαμε πολύ να μας πει αν είχε ο ίδιος κάποια σχέση με αυτές και αν ο ίδιος ήταν πίσω από αυτές τις φήμες». Σε ποιο «κράτος δικαίου» και με ποια «θεσμική οδό» που η ίδια επικαλείται, η Υπουργός – υποκαθιστώντας τον Εισαγγελέα - παίρνει τηλέφωνα τον καταγγελόμενο για να τον ανακρίνει η ίδια και δεν υποβάλει εξαρχής μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα; Με ποια λογική καλεί τον καταγγελόμενο και όχι τα θύματα;

Είδαμε την Υπουργό να λέει πως συγκλονίστηκε από την μαρτυρία του Βασίλη και κάλεσε η ίδια την δικηγόρο του. Αλήθεια, γιατί δεν έκανε το ίδιο όταν δημοσιεύθηκε η καταγγελία του Νίκου Σ.; Γιατί δεν μίλησε με την δημοσιογράφο που τη δημοσίευσε; Γιατί δεν μίλησε με τον δικηγόρο του Νίκου, την μέρα που κατέθεσε επίσης στον Εισαγγελέα; Γιατί δεν μίλησε με την 16χρονη που δημοσίευσε τη μαρτυρία της από το Αρσάκειο; Με τον Χρήστο Πέρρο που επίσης μίλησε σε τηλεοπτική εκπομπή (μεσημεριανή βέβαια, μάλλον η Υπουργός παρακολουθεί μόνο βραδινές εκπομπές); Γιατί δεν μίλησε με τους φοιτητές της Δραματικής Σχολής;

Τη στιγμή μάλιστα που κανένα από τα επώνυμα θύματα – συμβουλευόμενα ορθώς τους δικηγόρους τους και υπηρετώντας πρώτα τα ίδια το κράτος δικαίου που εσχάτως επικαλείται η Υπουργός- δεν κατονόμασαν τον κακοποιητή τους, παρά μόνο τον φωτογράφισαν. Ποια η ποιοτική διαφορά της μαρτυρίας του Βασίλη από την μαρτυρία του Νίκου, του Χρήστου και της 16χρονης, αν όχι η δήλωση της δικηγόρου του ότι έπονται μη παραγεγραμμένα αδικήματα;

Γιατί ενώ διέψευσε κατηγορηματικά τα σενάρια της παραίτησής του καλ/κού διευθυντή μια Τρίτη, την αποδέχτηκε σιωπηρά μόλις 4 μέρες μετά, ένα Σάββατο; Γιατί τότε αποδέχτηκε «τους προσωπικούς λόγους» και μίλησε πάλι για φήμες υποστηρίζοντας μάλιστα τον «άνθρωπο» που «έχει τις αντοχές του, (και που) πόσο μπορεί να δεχθεί και να ανεχθεί οποιεσδήποτε φήμες.»; Πότε έγιναν οι φήμες αυταπόδεικτη αλήθεια και χτες τον κατονόμασε σε αντίθεση με τα ίδια τα θύματά του, από το γραφείο της, με τη βοήθεια της υποβολέα της;

Είδαμε την Υπουργό, να απαντά πως μόλις προχτές έμαθε από τα κανάλια (εκείνη, μια Υπουργός, ενημερώνεται από την τηλεόραση...) για την πρώτη καταγγελία που κατατέθηκε στον Εισαγγελέα.

Κι όμως, η μήνυση κατατέθηκε στις 5/2 και τρεις μέρες μετά δημοσιοποιήθηκε. Την αμέσως επόμενη ημέρα – όπως και το ενδιάμεσο διάστημα – η Υπουργός μιλούσε για «φήμες» και «μη επώνυμες καταγγελίες» και λίγο πιο μετά δημοσίευσε δύο άρθρα της σε εφημερίδες γράφοντας μεταξύ άλλων πως «Η αλήθεια είναι ότι καταστάσεις (…) δημιουργούν την προδιάθεση να παρασυρθούμε από την ψυχολογία του όχλου, να συμφωνήσουμε με σχόλια μίσους των social media, τις αυτόκλητες «εισαγγελικές» αγορεύσεις, απαξιώνοντας τις αρχές του νομικού και ηθικού μας συστήματος».

Τι άλλαξε λοιπόν χτες;

Γιατί έθεσε ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ τον εαυτό της στη διάθεση του Εισαγγελέα και όχι στις 6/2;

Είδαμε, επίσης, χθες την Υπουργό να πετά λάσπη στον ανεμιστήρα. Να διαβάζει κριτικές και δηλώσεις, να κατηγορεί άλλους ηθοποιούς και η ίδια να αποποείται οποιασδήποτε ευθύνης. Σε μια εντυπωσιακά κακοστημένη προσπάθεια να πάρει κι άλλους μαζί της, κατηγόρησε σύσσωμο τον καλλιτεχνικό κόσμο ότι σιώπησε μπροστά στην (με πολιτικές πλάτες) ταχεία ανέλιξη του καταγγελόμενου στην διεύθυνση του Εθνικού μας θεάτρου.

Υποδήλωσε, δηλαδή, ότι έχουν την ίδια ευθύνη μία Υπουργός που διορίζει με την υπογραφή της και την αποδοχή του Πρωθυπουργού, και ένας συμπαίκτης του καταγγελόμενου, ένας κριτικός, μια δημοσιογράφος, ένα Διοικητικό Συμβούλιο (του οποίου, βέβαια, ανανέωσε τη θητεία. Υποθέτουμε πως ούτε τα μέλη του γνώριζε). Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, το εξής: Κι αν, πράγματι, αυτό ισχύει και, όντως, έφταιγαν όλοι οι προηγούμενοι, εκείνη γιατί δεν έκανε τη διαφορά; Είναι ικανοποιημένη που συνέχισε την ίδια τακτική, που με υπόνοιες και αντιπερισπασμούς κατηγόρησε τους προηγούμενους της ότι χρησιμοποίησαν;

Είδαμε, λοιπόν, χθες την Υπουργό να λέει πως δεν γνώριζε τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή. Ούτε εκείνη, ούτε ο Πρωθυπουργός. Τότε ΓΙΑΤΙ τον διόρισαν; Γιατί αυτόν έναντι οποιουδήποτε άλλου; Ποιος εισηγήθηκε τον απευθείας διορισμό του; Γιατί τον διόρισε, επίσης, με απόφασή της μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης του «Όλη η Ελλάδα, Ένας πολιτισμός 2020»;

Γιατί τον διόρισε, επίσης με απόφασή της, μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης των επιχορηγήσεων για το Ελεύθερο Θέατρο (πλην ΑΜΚΕ); Γιατί τον κάλεσε το 2014 να κάνει αμισθί το σπικάζ του βίντεο για το ΕΣΠΑ παραγωγής του ΥΠΠΟ, όταν ήταν Γενική Γραμματέας του; Γιατί, την ίδια στιγμή, στη φετινή σύνθεση της επιτροπής "ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» συμμετέχει - χωρίς ψήφο - η σύμβουλος της Υπουργού; Ποια ήταν άραγε η εισήγηση της ίδιας συμβούλου κατά τον διορισμό του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή;

Και μέσα σε όλα, χτες, η Υπουργός Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας, η επί πολλά έτη Γενική Γραμματέας του Υπουργείου, αρσακειάδα η ίδια (με την ευκαιρία, άραγε, ούτε εκείνη ούτε ο κύριος Μπαμπινιώτης γνωρίζουν για τις καταγγελίες στο Αρσάκειο παρά την στενή τους σχέση με το σχολείο αυτό;), αριστούχος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μας αποκάλυψε ότι πέραν της - κατά δήλωσή της - άγνοιάς της για τον σύγχρονο πολιτισμό, της άγνοιάς της για την έννοια της πολιτικής, κυβερνητικής και, τελικά, της προσωπικής ευθύνης, αγνοεί βασικές διακρίσεις νοημάτων της Ελληνικής γλώσσας: δεν δύναται να διακρίνει τον ηθοποιό από τον απατεώνα, τον καλλιτέχνη από τον εγκληματία.

Χρησιμοποιώντας, μάλιστα, ανάλογο μορφασμό με αυτόν της αλήστου μνήμης συνέντευξης Τύπου της 7/5/2020 όταν ρωτήθηκε για τον κ. Σταύρο Ξαρχάκο, υπογράμμισε την φράση της «ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ… ΗΘΟΠΟΙΟΣ».

Ενημερώνουμε λοιπόν πως το θέατρο δεν έχει καμία ανάγκη, ούτε από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ούτε από κανέναν να υπερασπιστεί την υπόληψη του ως Τέχνης στην κοινή γνώμη της ίδιας της χώρας που το γέννησε πριν 2500 χρόνια.

Ποτέ ως τώρα, κάποια εγκληματική ενέργεια ή η συγκάλυψή της, κάποια σκευωρία, κάποιος πολιτικός σχεδιασμός, κάποια ατάκα επικοινωνιολόγου και κάποια πολιτική διγλωσσία (που επιβάλει άλλο νόημα στις λέξεις που ο όποιος ομιλητής χρησιμοποιεί) δεν μπόρεσε να το σπιλώσει.

Ούτε το θέατρο, ούτε τους ηθοποιούς του: από τον πρώτο "Υποκριτή", τον Θέσπι, μέχρι σήμερα, αυτή η χώρα έχει ευλογηθεί από μεγάλες προσωπικότητες ηθοποιών που ενέπνευσαν και άνοιξαν δρόμο όχι μόνο για τους επόμενους, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.

Όσο κι αν επιχειρούν να απαξιώσουν έναν ολόκληρο κλάδο για να μην αναλάβουν ΚΑΜΙΑ ευθύνη, δεν θα το καταφέρουν. Το βέλος πάντα θα δείχνει την ίδια και την Κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει. Γιατί, εν τέλει, και να ήξεραν και να μην ήξεραν, είναι ΕΥΘΥΝΗ τους.

Βέβαια, δεν εκπλησσόμαστε. Γιατί, δυστυχώς, δεν περιμέναμε κάτι άλλο.

Ενάμιση χρόνο τώρα, έχουμε μια Υπουργό, που έχει διαλύσει το τοπίο τόσο του σύγχρονου, όσο και του αρχαίου πολιτισμού μεταξύ άλλων με τεμαχισμό αρχαιοτήτων στο μετρό Θεσσαλονίκης, δανεισμό αρχαιοτήτων σε μουσεία του εξωτερικού για 50 χρόνια, πυρκαγιά στις Μυκήνες, σκάνδαλο επιτροπής επιχορηγήσεων κινηματογράφου που οδήγησε σε παραίτηση σύσσωμης της επιτροπής, αδυναμία ανταπόκρισης στην μεγαλύτερη κρίση του σύγχρονου πολιτισμού και ουσιαστικής στήριξης των καλλιτεχνών, κλειστά επί ένα χρόνο θέατρα, δηλώσεις στη Βουλή πως ολόκληρος ο κλάδος «πληρώνεται μαύρα» και, φυσικά, μια κυβέρνηση που επί ενάμιση χρόνο την στηρίζει.

Που τρεις βδομάδες τώρα, σιωπούσαν.

Απέναντι σε αυτήν την παντελή έλλειψης οράματος, ενσυναίσθησης, αξιοπρέπειας και ηθικής, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών – από την πρώτη κιόλας μέρα – ξεκίνησε μεθοδική δουλειά με σοβαρότητα και εντιμότητα. Και θα την συνεχίσει. Αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη που του αναλογεί. Και την Δευτέρα, μέσω του Προέδρου του, θα καταθέσει όσα ζητηθούν στον Εισαγγελέα και την Τρίτη, μετά το αμέσως επόμενο ΔΣ του, θα επανέλθει με νέα ανακοίνωση.

Δεν ξέρουμε αν η παραίτηση μια Υπουργού ή σύσσωμης της Κυβέρνησης είναι αρκετή για να καθαρίσει η κοινωνία από τις αποκαλύψεις κυκλωμάτων που εμπλέκουν ακόμα και προσφυγόπουλα σε σεξουαλική εκμετάλλευση.

Ξέρουμε όμως περίτρανα και αναντίρρητα πως, τη στιγμή αυτή, οι ηθοποιοί είμαστε μόνοι μας και αβοήθητοι.

Και για αυτό, μόνοι μας, αλληλέγγυοι και δυνατοί θα συνεχίσουμε. Για ένα καλύτερο μέλλον στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, την μεταγλώττιση, τις δραματικές σχολές, τον Πολιτισμό και την κοινωνία γενικότερα.
Ώστε, κάποτε επιτέλους, να μην μένει καμία μόνη και κανένας μόνος.

stonisi.gr

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΟΥ ΤΡΙῼΔΙΟΥ (197/2021),Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς

 

Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς (ἠχητικό μήνυμα)

ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Κυθήρων & Ἀντικυθήρων κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΚΥΡΙΑΚH ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ
(21-02-2021)  

________________________________________________________ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΟΥ ΤΡΙῼΔΙΟΥ (ὑπ’ ἀριθ. 197/2021)

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν, καί
τελώνου μάθωμεν τό ταπεινόν ἐν στεναγμοῖς…»

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

     Εὐλογημένη, εἰρηνική κατά Θεόν, χαριτοφόρα καί πλούσια σέ πνευματική καρποφορία ἡ ἱερή καί κατανυκτική περίοδος τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό τήν σημερινή Κυριακή τοῦ Τελώνη καί τοῦ Φαρισαίου καί θά περαιωθῇ σύν Θεῷ κατά τήν τελευταία ἡμέρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, τό Μέγα Σάββατον.
     

Τό Ἱερό Τριῴδιο ἀνοίγει ἡ ταπείνωσις καί ἡ βαθεῖα συντριβή τοῦ τελώνη καί τό κλείνει ἡ εἰλικρινής μετάνοια καί ἡ ὁμολογία τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ. Καθ’ ὅλην τήν διάρκεια τῶν 70 αὐτῶν ἁγίων ἡμερῶν εἰς τήν προκαθάρσιμον περίοδον τῶν τριῶν πρώτων ἑβδομάδων μέχρι τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς, εἰς τάς 6 ἑβδομάδας τῶν φωτοποιῶν Νηστειῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς ὅλης περιόδου τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, παρελαύνουν πρόσωπα καί πρότυπα ὑποδειγματικῆς μετανοίας (ὅπως ὁ τελώνης, ὁ ἄσωτος, ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἡ πόρνη ἡ ἀλείψασα μέ τό μῦρον τούς ἀχράντους πόδας τοῦ Κυρίου μας, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁποῖος ἔκλαυσε πικρῶς διά τήν τριπλῆν ἄρνησίν του, ὁ εὐγνώμων ληστής καί ὅσοι ἄλλοι μνημονεύονται εἰς τόν Μέγαν Κανόνα πρώην ἄσωτοι καί ἁμαρτωλοί).

Παρελαύνουν, ὡσαύτως, καί ἁγνά πρότυπα ἀρετῆς καί θεοσεβείας (ὅπως οἱ ἅγιοι Βασιλεῖς Μιχαήλ καί Θεοδώρα καί ὁ ἅγιος Πατριάρχης Μεθόδιος, οἱ ὁποῖοι ὑπούργησαν εἰς τό θεῖον ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, συγγραφεύς τοῦ ἀσκητικοῦ βιβλίου τῆς Κλίμακος, ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ποιητής τοῦ Μεγάλου Κανόνος, ὁ Ἅγιος καί Δίκαιος φίλος τοῦ Χριστοῦ Λάζαρος, ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Πάγκαλος καί ὅλα τά ἀξιέπαινα ἅγια παραδείγματα ἐναρέτου βιοτῆς καί πολιτείας), τά ὁποῖα προβάλλει πρός μίμησιν ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας Κρήτης εἰς τόν ὑπέροχον Κανόνα του.
     Πρό πάντων, ὅμως, εἰς τό πνευματικόν στερέωμα τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου λάμπει καί ἀστράπτει τό Πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν πανηγυρικήν περιφοράν τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τήν Σταυροπροσκύνησιν εἰς τό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τήν θριαμβευτικήν εἴσοδόν Του εἰς τά Ἱεροσόλυμα, μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου, μέ τά Ἅγια καί φρικτά Πάθη Του καί τέλος μέ τήν Ἁγίαν καί ἔνδοξον Ἀνάστασίν Του. Ἀλλά καί τό Πανάγιο Πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μέ τόν Εὐαγγελισμόν της, μέ τήν ἑόρτιον Ἀκολουθίαν τῶν Χαιρετισμῶν της, μέ τήν σεμνήν καί ἔμπονον παρουσίαν της εἰς τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου καί Θεοῦ μας καί τήν ἀνεκλάλητον χαράν καί εὐφροσύνην της μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Υἱοῦ της καί Θεοῦ καταυγάζει τήν ἐκκλησιαστική αὐτή περίοδο.
     Θά ἐπανέλθωμεν, ὅμως, εἰς τήν ὑψοποιόν ταπείνωσιν καί τό «ταπεινόν ἐν στεναγμοῖς» τοῦ τελώνη τῆς σημερινῆς παραβολῆς, ὡς ἀπαραίτητο καί πρωταρχικό ἐφόδιο διά τήν ἀσφαλῆ ἀγωνιστική πορεία καί τά πνευματική γυμνάσματα τοῦ «σταδίου τῶν ἀρετῶν» τῆς ἁγίας αὐτῆς περιόδου. Καί εὐθύς ἀμέσως θά ἀκούσωμεν τόν ἐμπνευσμένο παραινετικό λόγο τοῦ συμπαθεστάτου Ἁγίου τῶν καιρῶν μας Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου διά τήν ταπείνωσιν καί τήν ἀνιδιοτέλεια εἰς τήν λατρείαν τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία εἶχε ὁ τελώνης καί δέν εἶχε ὁ μεγάλαυχος Φαρισαῖος.
     «Ὁ Χριστός κάθεται ἔξω ἀπ’ τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί κρούει γιά νά Τοῦ ἀνοίξομε, μά δέν μπαίνει μέσα. Δέν θέλει νά ἐκβιάσει τήν ἐλευθερία, πού ὁ ἴδιος μᾶς ἔχει δώσει. Τό λέει στήν Ἀποκάλυψη: “Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω˙ ἐάν τίς ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ ἐμοῦ”. Ὁ Χριστός εἶναι εὐγενής. Στέκει ἔξω ἀπό τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί χτυπάει ἁπαλά. Ἄν τοῦ ἀνοίξομε, θά ἔλθει μέσα μας καί θά μᾶς δώσει τά πάντα, τόν ἑαυτό Του, μυστικά, ἀθόρυβα.
     Τόν Χριστό δέν θά μπορέσομε νά Τόν γνωρίσομε, ἄν Ἐκεῖνος δέν μᾶς γνωρίσει. Δέν μπορῶ νά τά ἐξηγήσω ἀκριβῶς αὐτά, εἶναι μυστήρια. Ἀκοῦστε τόν Ἀπόστολο Παῦλο: “Νῦν δέ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δέ γνωσθέντες ὑπό Θεοῦ”. Οὔτε μποροῦμε νά Τόν ἀγαπήσομε, ἄν ὁ ἴδιος δέν μᾶς ἀγαπήσει. Ὁ Χριστός δέν θά μᾶς ἀγαπήσει, ἅμα ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἄξιοι γιά νά μᾶς ἀγαπήσει. Γιά νά μᾶς ἀγαπήσει, πρέπει νά 'βρεῖ μέσα μας κάτι τό ἰδιαίτερο. Θέλεις, ζητάεις, προσπαθεῖς, παρακαλεῖς, δέν παίρνεις ὅμως τίποτα. Ἑτοιμάζεσαι νά ἀποκτήσεις ἐκεῖνα πού θέλει ὁ Χριστός, γιά νά ἔλθει μέσα σου ἡ Θεία Χάρις, ἀλλά δέν μπορεῖ νά 'μπεῖ, ἄν δέν ὑπάρχει ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος. Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἄν δέν ὑπάρχει ταπείνωση, δέν μποροῦμε ν’ ἀγαπήσομε τόν Χριστό. Ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια στή λατρεία τοῦ Θεοῦ...
     …Ὅταν φτάσεις σέ μία τέτοια ταπείνωση καί ἐξαναγκάσεις τή Χάρι τοῦ Θεοῦ νά κατοικήσει μέσα σου, τότε τά κέρδισες ὅλα. Ὅταν ἔχεις τήν ταπείνωση, ὅταν γίνεις αἰχμάλωτος τοῦ Θεοῦ, αἰχμάλωτος μέ τήν καλή ἔννοια, δηλαδή δοχεῖο τῆς Θείας Χάριτος, τότε μπορεῖς νά πεῖς μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο: “Zῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός”. Εἶναι πάρα πολύ εὔκολο νά πραγματοποιηθεῖ αὐτό, νά κάνουμε, δηλαδή, αὐτά πού θέλει ὁ Θεός. Ὄχι ἁπλῶς εὔκολο ἀλλά εὐκολότατο. Ἀρκεῖ νά κάνομε τό ἄνοιγμα. Ὅταν κάνομε το ἄνοιγμα, γιά νά δεχθοῦμε τό θεῖον, γινόμαστε ἄξιοι τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐγκύψει μέσα μας ὁ Χριστός. Καί ἄν ἐγκύψει μέσα μας ὁ Χριστός, μᾶς χαρίζει την ἐλευθερία. Ποῦ νά 'βρεῖς λέξεις γι’ αὐτά τά μυστήρια!… Ὅλο το μυστικό εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας στόν Χριστό. Τό δόσιμο στόν κόσμο τόν πνευματικό. Οὔτε μοναξιά νιώθει κανείς, οὔτε τίποτα. Ζεῖ μέσα σ’ ἄλλον κόσμο. Ἐκεῖ πού ἡ ψυχή χαίρεται, ἐκεῖ πού εὐφραίνεται, πού ποτέ δέν χορταίνει».

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

     Πόσο μᾶς εἰρηνεύουν καί γαληνεύουν τήν ψυχήν μας τά θεοφώτιστα αὐτά λόγια τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου! «Ὁδός ἀρίστη» χαρακτηρίζεται ἡ ταπείνωσις εἰς τό Συναξάριον τῆς Μεγ. Πέμπτης. Καί πράγματι εἶναι. Εἶναι ἡ ἀσφαλέστερη ὁδός πρός μετάνοιαν καί σωτηρίαν. Καί αὐτή ἡ «ἀρίστη ὁδός» καί ἀσφαλεστέρα ὅλων τῶν ἄλλων μᾶς χρειάζεται καί εἶναι ἀπαραίτητη σήμερα, περισσότερο ἴσως ἀπό κάθε ἄλλη φορά.
     Ἡ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία συμπληρώνει ἕνα περίπου χρόνο ἔφερε σέ πολύ κόσμο «τά ἄνω κάτω». Οἱ ἀλλεπάλληλες «καραντίνες» καί ὁ περιορισμός τῆς ἐλεύθερης κυκλοφορίας. Ἡ ὑποχρεωτική μασκοφορία σέ ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς χώρους. Οἱ καταιγιστικές ἐνημερώσεις μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε. Οἱ καθημερινές ἀναγγελίες κρουσμάτων (χωρίς τήν διάκρισιν τῶν λοιμώξεων τοῦ ἀναπνευστικοῦ καί τῶν θετικῶν εἰς τόν κορωνοϊόν περιστατικῶν) καί θανάτων (χωρίς καί ἐδῶ νά διευκρινίζονται οἱ ἀπό κορωνοϊόν καί οἱ μέ κορωνοϊόν θάνατοι). Οἱ συχνές ἀναφορές εἰς τά ἐμβόλια καί τούς ἐμβολιαζομένους, ἀλλά καί σέ περιστατικά παρενεργειῶν, παραλύσεων καί θανάτων ἐμβολιασθέντων, ὅλα αὐτά καί ἄλλα, τά ὁποῖα δέν μᾶς εἶναι γνωστά, κρατοῦν τούς συνανθρώπους μας σέ ἔντασι καί ὑπερδιέγερσι, ἀλλά καί σέ ἔντονη ἀγωνία καί ἀνασφάλεια περί τό «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα».
    Πέρα τούτων, ἡ στέρησις τοῦ συνταγματικοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας τῆς Θείας Λατρείας μέ τόν ἀποκλεισμόν τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τῆς συντριπτικῆς πλειονότητος τῶν Ἑλληνορθοδόξων Χριστιανῶν, ἀπό τήν λατρευτικήν καί λειτουργικήν συμμετοχήν του – τό καί βασικώτερον καί σπουδαιότερον ὅλων-, ἀφοῦ δέν ἀρκεῖ ἡ μετά τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν καί Θείαν Λειτουργίαν «κατ’ ἰδίαν προσευχή» δι’ ὀλίγα λεπτά τῆς ὥρας, θά ἔχῃ ἀπρόβλεπτες συνέπειες διά τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα. Καί ὅλα αὐτά ὑπό τήν ἀπειλήν καί ἐπιβολήν προστίμων καί ἄλλων συνεπειῶν.
     Μέσα, λοιπόν, εἰς αὐτό τό κλῖμα τῶν πιέσεων, τῶν διώξεων καί τῆς ἀνασφαλείας οἱ παραινετικοί λόγοι τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου διά ταπείνωσιν καί ἀνιδιοτέλειαν εἰς τήν Λατρείαν τοῦ Θεοῦ πίπτουν «ὡς δρόσος Ἀερμών ἐπί τά ὄρη Σιών», ἀποτελοῦν τό «βάλσαμο» τῆς ψυχῆς, τονώνουν καί ἐμψυχώνουν τόν κάθε πονεμένο καί ἐμπερίστατο συνάνθρωπό μας.
     Καί ὁ Χριστιανός ποιητής μᾶς ἐνδυναμώνει ψυχικά:
     «Ὦ πιστέ προχώρα, καί μή σταματᾶς,
     τῆς ζωῆς ὁ δρόμος, εἶναι Γολγοθᾶς.
     Ὅσο κι' ἄν ἡ νύχτα εἶναι σκοτεινή,
     στήν καρδιά σου μέσα, δέν μπορεῖ νά μπῆ.
     Κι' ἄν σάν ὁδοιπόρος, τώρα κουραστεῖς,
     κάποτε γιά πάντα, θά ἀναπαυθῆς.
     Ὦ ἀγάλλου ὁδοιπόρε, στό ταξίδι σου αὐτό,
     ἔχεις σύντροφο γιά πάντα, τόν γλυκύτατο Χριστό.
     Ἔχει ἀκόμη δρόμο ὡς τόν οὐρανό,
     δύσκολο, θλιμμένο καί πολύ στενό.
     Μά καί τοῦ Πατέρα, ἡ ἄσωστη πηγή,
     ἔχει νά ζητήσεις, πίστι πιό τρανή».
     Μέ αὐτό τό πνεῦμα τῆς θεοδίδακτης ταπεινώσεως καί μέσα εἰς τήν ἁγία ἀτμόσφαιρα τῆς Θείας Λατρείας ἄς ἀντιμετωπισθοῦν ὑπευθύνως καί ἁρμοδίως, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί φόβῳ Θεοῦ, Ἐκκλησιαστικά – Πανορθόδοξα ζητήματα, ὅπως εἶναι τά σχίσματα εἰς τήν Οὐκρανίαν, τά Σκόπια καί τό Μαυροβούνιον, τά ὁποῖα ἀναδύονται καί ἔρχονται εἰς τό προσκήνιον, ἐπαπειλοῦντα καιρίως ἔτι πλέον τήν Πανορθόδοξον ἑνότητα, καί χρῄζουν θεοφωτίστων καί λεπτεπιλέπτων χειρισμῶν, «ἵνα μή χεῖρον τι γένηται». Ἀλλά καί διά τά Ἐθνικά μας θέματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τήν ἐδαφικήν μας ἀκεραιότητα, τήν ἐθνικήν μας κυριαρχίαν εἰς τόν θαλάσσιον χῶρον καί τό Κυπριακόν ζήτημα, καί διά τά ὁποῖα ἔχουμε διαφορές καί προστριβές μέ τήν γείτονα πρός ἀνατολάς χώραν, εἶναι ἀνάγκη νά προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς πρός τόν Κύριον κατ’ αὐτόν τόν πνευματικόν καιρόν τῆς μετανοίας.
    Εὐχόμενος, ὅθεν, πᾶσαν παρά Κυρίου Παντοκράτορος ἐνίσχυσιν καί εὐλογίαν καί πᾶν ἀπό Θεοῦ δώρημα τέλειον ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος ἡμῶν καί εὐλογημένον τό ἀρξάμενον Ἱερόν Τριῴδιον, διατελῶ,

Μετ’ εὐχῶν καί ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας - Απάντηση στον Εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ

Η μόνη απόπειρα συγκάλυψης- και είναι γνωστή στο πανελλήνιο- είναι η απόπειρα που έκανε ο κ. Τσίπρας, εγγράφως μάλιστα, να μείνει στο σκοτάδι η υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης στην πρεσβεία της Βενεζουέλας. Είναι πραγματικά θλιβερή η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, να δώσει κομματικό χρώμα σε μια υπόθεση η οποία θα έπρεπε να βρίσκει ενωμένο τον πολιτικό κόσμο απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα. Η κυβέρνηση ήταν εκείνη που μέσω της ημερίδας με θέμα «Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι», ενθάρρυνε τα στόματα να ανοίξουν. Και θα λάβει κάθε θεσμικό μέτρο ώστε να αντιμετωπιστούν τέτοιου είδους φαινόμενα. Οσο για τις συγκεκριμένες υποθέσεις που έχουν έρθει στο φως, το λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη και όλες οι κρατικές υπηρεσίες είναι στη διάθεσή της.

Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος:Στην Πατρίδα μας εξακολουθεί να… πετάει ο γάιδαρος!…

Η πολυήμερη δραματική ταλαιπωρία συμπολιτών μας κατοίκων των προνομιούχων Βόρειων προαστείων της Αττικής αλλά και αλλού με οδηγεί να θέσω 2 ερωτήματα: 

     Πρώτον – Πετάει ή δεν πετάει ο γάιδαρος όπως θέλει το σχετικό λαϊκό δίλημμα; 

     Όσο και αν ακουστεί αυτό παράξενο και ίσως κριθεί από μερικούς και επιστημονικά αντιδεοντολογικό στο μέτρο που όλοι γνωρίζουμε, ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε από το Νόμο της βαρύτητας και την ανατομική μορφή των συμπαθών τετράποδων, η απάντηση είναι απόλυτα αρνητική!.. 

     Με άλλα λόγια με δεδομένες τις συγκεκριμένες επιστημονικές, ιστορικές, πολιτικές, συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές παραμέτρους ο γάιδαρος ΠΟΤΕ και σε ΚΑΜΙΑ Χώρα του Πλανήτη Γη δεν είχε κατορθώσει να απογειωθεί και να… πετάξει!.. 

     Δεύτερον – επιτρέπεται επί σειρά δεκαετιών ηλεκτροφόρα καλώδια να «σφιχταγκαλιάζονται» με κλαδιά δέντρων προξενώντας πυρκαγιές τα καλοκαίρια και διακοπή ηλεκτροδότηση τους χειμώνες;  

     Η απάντηση, χωρίς αμφισβήτηση, πρέπει να είναι ΟΧΙ βέβαια!… 

    Η καταστροφική «Μήδεια» έφερε δυναμικά στο προσκήνιο της επικαιρότητας την σκληρή πραγματικότητα της συνεχιζόμενης «γύμνιας» των Κρατικών φορέων και μηχανισμών, όπως είχε συμβεί και με την φονική πύρινη λαίλαπα που σάρωσε καλοκαιριάτικα το «Μάτι», με τις πλημμύρες σε Μάνδρα και Καρδίτσα όπως και με παρόμοιες καταστροφές επί σειρά δεκαετιών, θυμίζοντας ότι υπάρχει η αγαπημένη Πατρίδα ΕΛΛΑΔΑ όπου τα ηλεκτροφόρα καλώδια συνεχίζουν το «θανατηφόρο» τους σφιχταγκάλιασμα με κλαδιά δένδρων. Τελικά στην Πατρίδα μας ο γάιδαρος πετούσε, πετάει και φοβάμαι ότι θα εξακολουθήσει να πετάει!.. 

   Πόσο και γιατί παραμένουμε τόσο εύπιστοι αλήθεια, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, παππούδες και γιαγιάδες στην εποχή μας και πόσο εύκολα θα μπορούσε κάποιος ή κάποιοι να μας αλλάξουν τα μυαλά, με συστηματική υποβολή σε πλύση εγκεφάλου από τα περιώνυμα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού), και να μας κάνουν να δούμε τα άσπρα μαύρα και τον γάιδαρο να… πετάει; 

   Λένε οι Κινέζοι «δείξε με το δάκτυλό σου το ελάφι και φώναξε να ένα… άλογο» 

   Θυμηθείτε μερικά συνθήματα όπως «γυρίζουμε σελίδα», «έρχεται η Αλλαγή», «θα επανιδρύσουμε το Κράτος», και καθώς οι εργατοπατέρες κατέβαζαν τους διακόπτες οικτίροντάς εαυτούς λέγαμε: «Είδες η…ΔΕΗ:»   

   Και τώρα, αναφερόμενος στον τίτλο του άρθρου μου, στην Πατρίδα μας δείξε το γάιδαρο και φώναξε:  

   «Παιδιά, κοιτάξτε, πετάει!…» 

 

 Η πειθώ της Ομάδας και της Εξουσίας 

     Θα αναφερθώ στα εντυπωσιακά αποτελέσματα που έδωσαν δύο κλασικά πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας που έγιναν τον περασμένο αιώνα από τους μακαρίτες διακεκριμένους Αμερικανούς συναδέλφους Solomon Asch και Stanley Milgram, ισόβια μέχρι τον θάνατό τους μέλη όπως και ο υπογράφων του American Psychological Association. Στα δύο αυτά πειράματα οι ερευνητές και οι συνεργάτες τους δημιουργούν για το άτομο συνθήκες ασάφειας και αμφιβολίας και αδυναμίας λήψης απόφασης, φέρνοντάς το αντιμέτωπο με ερεθίσματα αμφίβολης ευκρίνειας. 

     Το «άτομο-θύμα» οδηγείται από τις συνθήκες του πειράματος έντεχνα σε συναισθηματική σύγκρουση καθώς από τη μία μεριά αισθάνεται την έντονη υποκειμενική τάση να κάνει τη σωστή επιλογή όπως ακριβώς έχει μάθει μέχρι αυτήν τη στιγμή στη ζωή του (π.χ., ο γάιδαρος ΔΕΝ… πετάει), και η συμπεριφορά των συνεργατών των καθηγητών που προφανώς κάνουν λανθασμένες επιλογές που προβληματίζουν τα «θύματα» των πειραμάτων. 

     Για να γίνει κατανοητή η διαδικασία άσκησης πίεσης από την ΟΜΑΔΑ στο άτομο και για να μας διδάξει και κάτι νομίζω χρήσιμο στην εποχή μας, την εποχή της αμφισβήτησης των πάντων από τους πάντες και της αμφιβολίας για όλα και για όλους, ας δούμε τι ακριβώς συμβαίνει στα πειράματα αυτά. 

     Στο πείραμα του Asch (όπου ΟΛΑ τα άτομα εκτός ενός που το βαφτίζουμε «θύμα» είναι συνεργάτες του ερευνητή) ο ερευνητής δείχνει δύο κάρτες όπου στην πρώτη κάρτα υπάρχει μια ευθεία γραμμή ενός συγκεκριμένου μήκους και στη δεύτερη κάρτα υπάρχουν τρεις ευθείες γραμμές διαφορετικού μήκους, η μία από τις οποίες είναι εμφανέστατα και χωρίς αμφιβολία ακριβώς ίσου μήκους με τη γραμμή της πρώτης κάρτας. 

     Ο εξεταστής ρωτά ένα – ένα τα άτομα της ομάδας να κάνουν τη σύγκριση των γραμμών αφήνοντας τελευταίο το «θύμα» της παρέας. 

     Στην επίδειξη των καρτών ΟΛΟΙ οι συνεργάτες του ερευνητή συμφωνούν σε κάτι που είναι ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΑ λάθος (και το «θύμα» όπως καταγράφεται από τη βιντεοκάμερα ξαφνιάζεται, γέρνει μπροστά, κοιτάζει τις γραμμές, κοιτάζει ένα – ένα τα μέλη της ομάδας και είναι εμφανή στο πρόσωπό του τα αισθήματα του ξαφνιάσματος και της δυσπιστίας…) 

    Όταν έρχεται η σειρά του «θύματος» να συγκρίνει τις γραμμές στις δύο κάρτες, υποθέτω ότι δεν θα σας εκπλήξει η διαπίστωση ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων απαντά δίνοντας την ίδια απάντηση που έδωσαν ΟΛΑ τα άλλα μέλη της ομάδας!… 

 

Εκπληκτικό; Όχι ακριβώς! 

     Το «θύμα» στο συγκεκριμένο πείραμα έχει ουσιαστικά δυο επιλογές, κάθε μια από τις οποίες συνεπάγεται και ένα σχετικό συναισθηματικό και ψυχοκοινωνικό κόστος. Εφόσον επιλέξει να σταθεί πιστό στις προσωπικές του απόψεις και να πει τι ακριβώς είναι σωστό και τι λάθος τότε θα βρεθεί σε ευθύγραμμη ισορροπία με τις υποκειμενικές του πεποιθήσεις και τα αντικειμενικά δεδομένα, αλλά θα έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με τα άλλα μέλη της ομάδας που δηλώνουν, γιατί έτσι συμφωνήθηκε, το ακριβώς αντίθετο. Εάν ταυτισθεί με τα άλλα μέλη της ομάδας τότε θα έλθει σε σύγκρουση με τις υποκειμενικές του πεποιθήσεις και την ορθή αντίληψη πραγματικότητας αλλά αποφεύγει την αντιπαράθεση με την ομάδα. 

     Οι «δικαιολογίες» που έδωσαν «τα θύματα» στο πείραμα με τις γραμμές του Asch εστιάσθηκαν στη δική τους κακή εκτίμηση του μήκους των γραμμών ακόμη και σε προβλήματα… όρασης! 

     Στα πειράματα του καθηγητή Stanley Milgram «το θύμα» καλείται να προξενήσει πόνο σε κάποιο άγνωστο άτομο επειδή έτσι τον παροτρύνει να κάνει το άτομο που κατέχει θέση εξουσίας. Τα «θύματα» τελικά υποκύπτουν στις έντονες πιέσεις που τους ασκούν οι συνεργάτες του ερευνητή και ξεπερνούν τον έλεγχο της συνείδησής τους που τους υπαγορεύει να αποφύγουν να προξενήσουν πόνο σε άγνωστα άτομα. 

     Αλήθεια σε καθημερινή βάση πόσες φορές είμαστε ΣΥΝΕΠΕΙΣ σε πεποιθήσεις και αξίες που είναι ΟΡΘΕΣ και πόσες φορές αρνιόμαστε την πραγματικότητα, σαν τον Άγιο Πέτρο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, υποκύπτοντας σε Κομματικά προστάγματα ή για να συμβιβασθούμε με την ομάδα, την παρέα όπου ανήκουμε και μας το επιβάλλει ή για να μη χάσουμε κεκτημένα και ΕΞΟΥΣΙΑ; 

     Όσοι μένουν πιστοί στις ΑΡΧΕΣ τους ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ… 

     Όσοι ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ, αποδεχόμενοι ότι υπάρχει η συγκεκριμένη χώρα που λέγεται  ΕΛΛΑΔΑ όπου ο γάιδαρος πετούσε και εξακολουθεί να πετάει απολαμβάνουν ξεδιάντροπα τα λάφυρα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ…