H επανάσταση «Ρεμπελιό των Ποπολάρων» στην Ζάκυνθο. Φώτο: ta nea.gr
Η 21η Μαΐου 1864, θεωρείται από τους Επτανήσιους ως εθνική επέτειος μεγάλης σημασίας, γιατί σημαδεύει τους αγώνες τους για την ενσωμάτωση με τον εθνικό κορμό, την αναλλοίωτη εθνική τους συνείδηση και γλώσσα και τη μεταλαμπάδευση πολιτισμικών αξιών στον ελλαδικό κορμό.
Άλλωστε, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της μακραίωνης Ιστορίας, βλέπουμε ότι στα Ιόνια νερά, γεννήθηκε και θέριεψε ένας λαός, που έκανε πράξη το «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».
Από ανέκαθεν η Επτάνησος -Κέρκυρα, Παξοί, Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθος και Κύθηρα- ήταν ο συνδετικός κρίκος της Ελλάδας με την Ιταλία.
Μετά τη Βυζαντινή επικράτηση, πέρασε στην κυριαρχία των Ενετών, όπου το διοικητικό τους σύστημα έδινε όλη την εξουσία στους ευγενείς, αποδυναμώνοντας έτσι τον λαό. Τότε έγιναν πολλά κινήματα και εξεγέρσεις, που άλλα πνίγονταν, άλλα μετέτρεπαν το τίμημα σε φόρους και άλλα κατέληγαν σε συγκρούσεις.
Με τα χρόνια, τα νησιά αύξησαν τον πληθυσμό τους και ανέπτυξαν την οικονομία τους. Παράλληλα παρατηρείται και μεγάλη πνευματική άνθιση.
Το 1628, στη Ζάκυνθο, έγινε η μεγαλύτερη κοινωνική επανάσταση, το «Ρεμπελιό των Ποπολάρων», όπου ο λαός αξίωσε δικαιώματα για ανθρώπινη μεταχείριση, σεβασμό και κοινωνική δικαιοσύνη.
Έτσι από το τέλος του 17ου και κατά τον 18ο αιώνα, κλονίζεται συθέμελα η Βενετσιάνικη αυτοκρατορία.
Το 1799 τα Επτάνησα πέρασαν στους Γάλλους, για ένα μικρό διάστημα στους Ρωσοτούρκους, για να επιστρέψουν και πάλι στους Γάλλους. Αξιοσημείωτο ότι τότε, καθιερώθηκε ως κυρίαρχη γλώσσα η Ελληνική και ιδρύθηκε η Ιόνιος Ακαδημία.
Και φτάνουμε στο 1814, όπου πέρασαν στους Άγγλους. Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι τον 19ο αιώνα η Αγγλία μαζί με την Ευρώπη γνώρισαν πρωτοφανή άνθηση στη βιομηχανία, γεγονός που υποσχόταν καλύτερες συνθήκες ζωής.
ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Η Ελληνική Επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απελευθέρωση που ακολούθησε, άφησαν εμφανή οικονομικά προβλήματα στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Το ίδιο και ο διορισμός του Όθωνα ως βασιλιά, ο οποίος λόγω άγνοιας των συνθηκών του τόπου και της νοοτροπίας του λαού, οδηγήθηκε στην έξωσή του.
Το 1848, όταν η Ευρώπη συνταράσσεται από τη δημοκρατική φλόγα με σοβαρές κοινωνικές επαναστάσεις, στην Επτάνησο ιδρύθηκε το Ριζοσπαστικό Κόμμα. Ο λαός ζητούσε ένωση χωρίς όρους και αναβολή.
Τον Οκτώβρη του 1863, έφτασε στην Ελλάδα ο πρίγκηπας Γουλιέλμος-Γεώργιος της Δανίας (ο αργότερα βασιλεύς Γεώργιος Α’) και η Συνέλευση, έθεσε ως όρο για την αποδοχή του, την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα. Σύμφωνα με το Ψήφισμα «….ενούνται μετά του Βασιλείου της Ελλάδος, όπως εσαεί αποτελώσιν αναπόσπαστον αυτού μέρος εν μία και αδιαιρέτω Πολιτεία υπό το Συνταγματικόν σκήπτρον ….».
Σημειώνουμε ότι ήδη στην Κεφαλλονιά είχε αναπτυχθεί κατά την αγγλική περίοδο, ενωτική κίνηση, που ως έκφρασή της είχε το Ριζοσπαστικό Κόμμα. Είχαν προηγηθεί ελεύθερες εκλογές στα Ιόνια νησιά, το 1850. Εκείνη η Βουλή είχε διακηρύξει, με Ψήφισμά της, τη θέληση του λαού των Ιονίων Νήσων για ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στις 15/27 Φεβρουαρίου 1862 εκλέγεται ομόφωνα, επικεφαλής της Ιονίου Βουλής, ο Κεφαλλονίτης Ριζοσπάστης Ηλίας Ζερβός-Ιακωβάτος.
Στις 7 Απριλίου του 1864 έφτασε στην Κέρκυρα ο Έλληνας εκπρόσωπος Θεόφιλος Ζαΐμης και ο Αγγλος αρμοστής του παρέδωσε την εξουσία.
Το ξημέρωμα της 21ης του Μάη του 1864, βρήκε τους Επτανησιώτες να πανηγυρίζουν. Οι αγώνες τους δικαιώθηκαν.
Οι Άγγλοι, προχώρησαν και επίσημα στην εκχώρηση των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα, λίγο καιρό μετά την ενθρόνιση, στην Αθήνα, του πρίγκιπα Γεώργιου Α’, ευνοούμενου της αγγλικής πολιτικής. Η πράξη αυτή ήταν, κυρίως, αποτέλεσμα της έντονης πίεσης που άσκησε ο λαός.
Κατά γενική ομολογία, τα Επτάνησα υπήρξαν κοιτίδα της σκέψης, της διανόησης, της τέχνης και του πολιτισμού.
Και οι έννοιες αυτές δεν μπορούσαν να περιοριστούν, παρά τις συνεχείς προσπάθειες των Άγγλων κατακτητών να καταπνίξουν κάθε δραστηριότητα, που άμεσα ή έμμεσα, οδήγησαν αναπόδραστα στην ελευθερία της σκέψης και της πράξης.
Χρόνια Πολλά Επτανησιώτες!