Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

ΛΑΚΩΝΙΑ:Με μεγαλοπρέπεια τα εγκαίνια του Ι.Ν Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη στην Ελίκα

Με μεγαλοπρέπεια τα εγκαίνια του Ι.Ν Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη στην Ελίκα


VOU_1558 VOU_1564Το Σαββατοκύριακο 20 και 21 Ιουνίου 2020, οι κάτοικοι της Ελίκας και της ευρύτερης περιοχής Βοιών είχαν την πνευματική χαρά και την εξαιρετική τιμή να εγκαινιαστεί στον τόπο τους, και συγκεκριμένα στον περιβάλλοντα χώρο του ιδρύματος  περιθάλψεως ηλικιωμένων και ατόμων με ειδικές ανάγκες ‘’ο Άγιος Χαράλαμπος’’ της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, ο Ιερός Ναός του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη.
Ο περικαλλής Ιερός Ναός, που είναι ο μοναδικός που τιμάται επ ονόματι του Αγίου Παϊσίου στην Ιερά Μητρόπολή μας και ένας από τους ελάχιστους πανελλαδικά, είναι τρισυπόστατος και είναι αφιερωμένος επίσης στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και τον Άγιο Ιάκωβο τον εν Ευβοία (Τσαλίκη), που μαζί με τον Άγιο Παϊσιο έχουν καταταγεί τα τελευταία χρόνια στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το εορταστικό διήμερο ξεκίνησε το Σάββατο το απόγευμα με την τέλεση του πρώτου Αρχιερατικού Εσπερινού στον νεόδμητο ιδρυματικό Ιερό Ναό, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου. Πριν τον Εσπερινό κατατέθηκαν τα ιερά λείψανα στην προς εγκαινιασμό Αγία Τράπεζα. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στους τρεις σύγχρονους Αγίους της Εκκλησίας μας, με τους οποίους είχε την τιμή να έχει πνευματική σχέση, και οι οποίοι με τη βιοτή, το πλούσιο πνευματικό έργο και τον εμπνευσμένο λόγο τους απέδειξαν ότι η Αγιότητα δεν είναι υπόθεση του μακρινού παρελθόντος, αλλά μπορεί να κατακτηθεί και στη σύγχρονη εποχή με βαθιά πίστη στο Θεό και θυσιαστική αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Ολοκληρώνοντας τον λόγο του ο σεπτός Ποιμενάρχης μας ευχήθηκε οι τρεις Άγιοι να προστατεύουν την ευρύτερη περιοχή και ο εγκαινιασθείς Ιερός Ναός να αποτελέσει πνευματικό καταφύγιο για κάθε χριστιανό.

Την Κυριακή το πρωί,  προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου, τελέσθηκαν ο Όρθρος, η τελετή των εγκαινίων του Ιερού Ναού και στη συνέχεια η πρώτη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κατά τη διάρκεια της τελετής εξηγούσε στο εκκλησίασμα τους συμβολισμούς κάθε πράξεως. Με την ολοκλήρωση της λατρευτικής σύναξης ευχαρίστησε θερμά όλους όσοι συνέβαλαν, επώνυμα ή ανώνυμα, στην ανέγερση του Ναού, τους κληρικούς που συνέδραμαν και συμμετείχαν στην τελετή, καθώς και τους πιστούς, που με ευλάβεια παρακολούθησαν τα εγκαίνια. Ακολούθησε η αποκάλυψη της μαρμάρινης επιγραφής στην είσοδο του Ναού.
(φωτογραφίες: φωτογραφείο Δημ. Σιάχου)
ΠΗΓΗ  immspartis.gr

 Όσιος  Παΐσιος ο Αγιορείτης
Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (βλέπε 10 Νοεμβρίου), ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.
Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, αλλά προτίμησε να μιμηθεί το Χριστό και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Στην ηλικία των 15 ετών αξιώθηκε της θέας του Κυρίου, για ένα μόνο φιλότιμο λογισμό, μέσω του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας. Από τότε φούντωσε μέσα του ακόμη περισσότερο η φλόγα της αγάπης του Θεού και ο πόθος για τη μοναχική ζωή.
Ακολούθησαν καιροί ταραχής και αναστάτωσης για την Ελλάδα, λόγω της ξένης Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Ο Όσιος όμως, τόσο ως πολίτης όσο και ως στρατιώτης κατά τη θητεία του (1945 – 1949 μ.Χ.), επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία. Ήταν πρόθυμος να δώσει κάθε στιγμή και τη ζωή του ακόμα για τη σωτηρία των άλλων. Ευρισκόμενος μάλιστα συχνά μέσα στον καταιγισμό των φονικών πυρών, συνέβη να σώσει με τις θερμές προσευχές του πολλούς στρατιώτες, αλλά να σωθεί και ο ίδιος με τρόπο θαυμαστό.
Επειδή το μεγαλύτερο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή, πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Οσίου τον αναφέρουν ως «Ασυρματιστή του Θεού». Μάλιστα, ο Όσιος φέροντας ως παράδειγμα την ειδικότητά του στον στρατό, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Ύστερα και από αυτές τις περιπέτειες, θέλησε να καταταγεί στο αγγελικό τάγμα των μοναχών, με τα φτερά που δίνει ο θείος έρωτας. Έτσι, μετέβη στο Άγιον Όρος, αναζητώντας έναν οδηγό για τη ζωή της κατά Θεόν ησυχίας. Δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον πόθο του. Παράλληλα, οι δικοί του βρέθηκαν την ίδια περίοδο σε μεγάλη οικονομική δυσκολία, οπότε τον κάλεσαν να τους βοηθήσει. Έτσι, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός. Μετά από 3 χρόνια όμως (1953 μ.Χ.), σε ηλικία 29 ετών πλέον, εγκατέλειψε τα πράγματα του κόσμου και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία.
Αφού περιήλθε σκήτες και καλύβες, ακολούθησε τελικά τη συμβουλή ενός σεβάσμιου γέροντα και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιερά Μονή Εσφιγμένου, γνωστής τότε για την αυστηρή της τάξη. Εκεί έζησε μέσα στην ολοτελή υπακοή και επιδόθηκε σε υπέρμετρη άσκηση, υπερβάλλοντας σε κόπους για χάρη του Χριστού και των αδελφών του. Έτσι, στις 27 Μαρτίου 1954 μ.Χ. εκάρη μοναχός. Έλαβε ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. Έχοντας όμως άσβεστο μέσα του τον πόθο για τον ησύχιο και απράγμονα βίο, πήρε την ευλογία του Ηγουμένου και πήγε να μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, που ήταν τότε σε κατάσταση ιδιόρρυθμη. Εκεί προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, κάτω από την καθοδήγηση ενός διακριτικού και σοφού γέροντα, του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956 μ.Χ., εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του.
Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ., υπακούοντας σε θεία βουλή, δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο, για την οποία προετοιμαζόταν, αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου, που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα. Σε αυτήν έζησε 4 χρόνια, ζώντας ισάγγελο βίο, παλεύοντας με τους πειρασμούς, ευεργετώντας τους ανθρώπους της περιοχής, σώζοντας πολλούς από τις διδασκαλίες των προτεσταντικών ομάδων που δρούσαν εκεί, και ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι.
Τo 1962 μ.Χ., όταν και ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης και ο κίνδυνος από τις ετερόδοξες ομάδες εξέλιπε, ο Όσιος παρακαλούσε μέσα στους πειρασμούς, που καθημερινά τον πολιορκούσαν, θερμά το Θεό να του δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Έτσι, δέχθηκε ως θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο θεοβάδιστο Όρος του Σινά. Πάνω σε κείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, έζησε επιτέλους αυτό που χρόνια ποθούσε, την προς Θεόν μόνωση.
Αγωνιζόμενος με πολλή ταπείνωση, διαρκή νηστεία, ακατάπαυστη αγρυπνία και αδιάλειπτη προσευχή, κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του μισόκαλου εχθρού και να απολαύσει την ένωση με το Θεό. Γεμάτος από τη χάρη της θείας παρακλήσεως, απολάμβανε την κατά Θεόν ευφρόσυνη μέσα στο καμίνι της απαράκλητης ερήμου. Έγινε μάλιστα ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους, δίνοντάς τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους προσκυνητές ξύλινων σταυρών που έφτιαχνε ο ίδιος.
Δεν θα υπήρχε, έτσι, κανένας λόγος να εγκαταλείψει το στάδιο εκείνο της αρετής, εάν – φεύ! – δεν ενέσκηπτε η σωματική ασθένεια από το τραχύ κλίμα, η οποία τον ανάγκασε να επιστρέψει στην κατά σάρκα πατρίδα του. Επανερχόμενος στο Άγιον Όρος το 1964 μ.Χ., δεν ελάττωσε το πλήθος των ασκητικών αγώνων του, παρά την καταβολή του σώματος, καθώς στο πνεύμα διατηρούσε την πρότερη ζέση του. Ζώντας λοιπόν ως ξένος και παρεπίδημος στη γη, έφτασε να γίνει πολίτης του ουρανού.
Έχοντας, συνεπώς, την πράξη ως την «επίβασιν» της θεωρίας, έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός θείων μυστηρίων. Εντρύφησε έτσι και στην ωραιότητα του Κυρίου, ενώ επιπλέον έτυχε και της Θεομητορικής ευλογίας. Συνομίλησε με αγίους που εμφανίστηκαν μπροστά του, βίωσε την όραση του Άγγελου Φύλακά του, άκουσε αγγελικούς ύμνους και καταυγάσθηκε από το ουράνιο φως.
Το 1966 μ.Χ. ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδας (Νοσοκομείο Παπανικολάου). Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιον Όρος φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιον Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μ.Χ. μετακινήθηκε στα Κατουνάκια και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου (Βλάχικα).
Στις 12 Αυγούστου 1968 μ.Χ. ο Όσιος Παΐσιος, εισήλθε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα και μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού.
Το 1979 μ.Χ. αφήνει τον Τίμιο Σταυρό και αναζητώντας κελί πηγαίνει στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα». Εκεί ο Όσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο Όσιος στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.
Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του Οσίου Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες όπως κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά, βουβωνοκήλη και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ” όλ” αυτά όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.
Μετά το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί, λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο Όσιος ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιον Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.
Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α ́. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Porphyrios ieromonahos Kafsokalyvitis12 (2)Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.
Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Φύλαγε πρόβατα στο βουνό και είχε παρακολουθήσει μόνο την πρώτη τάξη του δημοτικού, όταν αναγκάστηκε και αυτός λόγω της μεγάλης φτώχειας να πάει στη Χαλκίδα για να δουλέψει. Ήταν μόλις επτά χρονών. Εργάστηκε δύο τρία χρόνια σ ἕνα κατάστημα. Μετά πήγε στον Πειραιά, όπου δούλεψε δύο χρόνια στο παντοπωλείο ενός συγγενούς.
Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη, τον οποίο είχε ιδιαίτερα αγαπήσει, όταν παλαιότερα είχε διαβάσει το βίο του. Η χάρις του Θεού τον οδήγησε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο Γερόντων, του Παντελεήμονος, ο οποίος ήταν και πνευματικός, και του Ιωαννικίου, αδελφών κατά σάρκα. Αφοσιώθηκε στους δύο Γέροντες, που κατά κοινή ομολογία ήταν ιδιαίτερα αυστηροί, με μεγάλη αγάπη και με πνεύμα απόλυτης υπακοής.
Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λίγο αργότερα ο Θεός του δώρισε το διορατικό χάρισμα.
Στα δεκαεννέα του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Επέστρεψε τότε στην Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών. Ένα χρόνο αργότερα, το έτος 1926 μ.Χ., σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως εφημέριος στους Τσακαίους, χωριό της Εύβοιας.
Στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους, έζησε δώδεκα χρόνια, διακονώντας τους ανθρώπους ως πνευματικός και εξολόγος, και τρία χρόνια στην Άνω Βάθεια, στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Αγίου Νικολάου.
Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί τριάντα τρία χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων.
Από το 1955 μ.Χ. είχε εγκατασταθεί στα Καλλίσια, όπου είχε μισθώσει από την Ιερά Μονή Πεντέλης το εκεί ευρισκόμενο μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή που το περιέβαλλε, την οποία καλλιεργούσε με μεγάλη επιμέλεια. Εδώ, παράλληλα εξασκούσε το πλούσιο πνευματικό του έργο.
Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι με το όνειρο να χτίσει μοναστήρι. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος και τυφλός, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Με τη θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 1990 μ.Χ., αξιώθηκε να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.
Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια, όπου μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, θα έδιδε την ψυχή του στο Νυμφίο της. Πολλές φορές τον άκουσαν να λέει: «Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω».
Πράγματι, τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, και μη θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 4:31΄ το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.
Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἓν».
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
AGIOS-IAKOVOS-TSALIKIS-630-291x450Όσιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία
Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στο Λιβίσι της Μικράς Ασίας στις 5 Νοεμβρίου του 1920. Ήταν παιδί της Θεοδωρούλας και του Σταύρου Τσαλίκη. Η μητέρα του είχε γεννήσει εννέα παιδιά, αλλά από τις κακουχίες είχαν επιζήσει μόλις τα τρία. Στα παιδικά του χρόνια έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία. Ο πατέρας του, όπως και όλοι οι χριστιανοί άνδρες από 12 έως 65 ετών, οδηγήθηκε σε Τάγματα Εργασίας στα βάθη της Ανατολίας.
Η οικογένεια Τσαλίκη, με την ανταλλαγή πληθυσμών και με τον πατέρα θεωρούμενο ως αγνοούμενο, αρχικά εγκαταστάθηκε στο χωριό Άγιος Γεώργιος Άμφισσας, όπου οι συνθήκες διαβίωσής του ήταν πολύ δύσκολες, κυριολεκτικά στα όρια της ανέχειας μαζί με άλλους Έλληνες πρόσφυγες σε μια αποθήκη. Ο Σταύρος Τσαλίκης επέζησε από τα τάγματα εργασίας και περνώντας μέσω της Μάκρης της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα με πλοίο αναζητούσε την οικογένειά του. Αναζητώντας ταυτόχρονα εργασία βρέθηκε στην Άμφισσα όπου επανενώθηκε με την οικογενειά του.
Το 1925 η οικογένειά του μετακινήθηκε στη Φαράκλα της βόρειας Εύβοιας. Εκεί ο Γέροντας Ιάκωβος, από το 1927 που πήγε στην α” τάξη δημοτικού, διδάχτηκε τα θύραθεν και εκκλησιαστικά γράμματα, στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του χωριού.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής ο μικρός Ιάκωβος έδειχνε από την τη νεανική του ηλικία κλίση προς το μοναχισμό. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί τον αποκαλούσαν καλόγερο, ένεκα του ασκητικού βίου που διήγε καθώς και εξ αιτίας των πρώτων χαρισμάτων που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται. Η εμφάνιση της Αγίας Παρασκευής την ίδια περίοδο τον στιγμάτισε και τελικά αποφάσισε ότι θα ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευσή του, ο Γέροντας Ιάκωβος το 1933 αφού ολοκλήρωσε το Δημοτικό δεν κατάφερε να παρακολουθήσει το Γυμνάσιο, εξ αιτίας των οικονομικών αναγκών της οικογένειάς του, με αποτέλεσμα να εργάζεται από μικρή ηλικία μαζί με τον πατέρα του σε χωράφια, κήπους και σε διάφορα μαστορέματα.
Σε ηλικία 15 ετών ασθένησε σοβαρά, αλλά τελικά επέζησε. 5 χρόνια αργότερα θα ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Και αυτή την εποχή δοκιμάστηκε η υγεία του, ενώ έχασε και τη μητέρα του το 1942. Το επόμενο έτος ο Ιάκωβος θα πιαστεί αιχμάλωτος με πολλούς συγχωριανούς του από Γερμανούς, που τους οδήγησαν στο χωριό Στροφιλιά. Τα χρόνια του εμφυλίου η πείνα και οι κακουχίες ήταν μεγάλο πρόβλημα που ταλάνισε και δοκίμασε όλο τον Ελληνισμό, όπως και την οικογένεια του Ιακώβου. Το 1947 κλήθηκε στο στρατό χωρίς να λάβει μέρος σε μάχη του εμφυλίου, καθώς υπηρετούσε στο Κέντρο Εφοδιασμού και Μεταφορών στον Πειραιά. Το 1949 απολύθηκε και ήταν η χρονιά που πέθανε και ο πατέρας του σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Το 1951 και αφού παντρεύτηκε η αδελφή του Αναστασία, οδηγήθηκε στη μοναχική ζωή, καθώς είχε υποσχεθεί στη μητέρα του να την αποκαταστήσει. Επέλεξε να εισέλθει στη μονή του ΟσίουΔαυίδ στην Εύβοια. Την εποχή εκείνη η μονή ήταν σε ερειπιώδη κατάσταση με τρεις μοναχούς που ζούσαν ιδιόρρυθμα, φροντίζοντας μόνο για τον εαυτό τους. Η κατάσταση εκεί ήταν δύσκολη, καθώς αφενός το μοναστήρι ήταν εγκαταλελειμμένο και μέσα ζούσαν βοσκοί με τα ζώα τους, αφετέρου οι μοναχοί δεν του έδωσαν ιδιαίτερη σημασία δίνοντάς του ένα κατεστραμμένο κελί, εξωθώντας τον σε αποχώρηση. Ως αποτέλεσμα γύρισε πίσω στη Φαράκλα. Τελικά, παρά τις αντίθετες πιέσεις, ξαναπήγε στο Μοναστήρι όπου βοηθούσε στην καθαριότητα, στον κήπο και επιδιόρθωνε πόρτες και στέγες, όμως εισέπραττε ειρωνείες και αποδοκιμασίες ενός από τους μοναχούς.
Στις 31 Νοεμβρίου του 1952 εκάρη μοναχός και ο ηγούμενος τον κατέστησε Οικονόμο της Μονής. Στις 17 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στη Χαλκίδα χειροτονήθηκε διάκονος και δύο ημέρες μετά ιερέας. Στη μονή συνεχίστηκε η επιθετική συμπεριφορά από τον μοναχό, όμως ο ηγούμενος εκτιμούσε τον Ιάκωβο. Ο Ιάκωβος μάλιστα επιδόθηκε σε καθημερινή άσκηση και τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Το 1953 ερεύνησε την περιοχή και ανακάλυψε τη μικρή σπηλιά που αποτελούσε το ασκητήριο του οσίου Δαβίδ.
Το 1975 ο νέος Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος Βέργης όρισε ως Ηγούμενο της Μονής τον Ιάκωβο. Ήδη όμως και ιδίως μετά το 1970 είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής με αποτέλεσμα αρκετοί άνθρωποι να εισέρχονται στη Μονή για εξομολόγηση και ποιμαντική καθοδήγηση. Εκτός από την λειτουργική ζωή και την πνευματική καθοδήγηση των πιστών, ο Ιάκωβος συνέχισε τα έργα ανακαίνισης της μονής η οποία αριθμούσε τρεις συνολικά μοναχούς και έτσι ανεγέρθηκε κωδωνοστάσιο, κελιά, παρεκκλήσια και άλλοι απαραίτητοι χώροι. Εξομολογούσε με κατανόηση και επιείκεια, ενώ ήταν αυστηρός μόνο με τον εαυτό του.
Η σκληρή άσκηση του Γέροντα επιδείνωνε συχνά την την υγεία του. Έτσι από τα πρώτα χρόνια εμφανίστηκαν σημαντικά προβλήματα υγείας. Τέτοια ήταν ένα σημαντικό πρόβλημα στη μέση που τον ταλαιπωρούσε από το 1956. Το 1964 εμφάνισε πρόβλημα με τον σχηματισμό πυωδών αμυγδαλών σε σημείο να ασθενήσουν και τα νεφρά του. Ο Γέροντας ήταν πολύ εργατικός με ελάχιστη ανάπαυση και εξ αιτίας αυτού παρουσιάζονταν και άλλα προβλήματα. Το 1967, έκανε εγχείρηση βουβωνοκήλης και σκωληκοειδίτιδας με περιτοναϊκή αντίδραση και προβλήματα προστάτη. Λόγω της ορθοστασίας και των γονυκλισιών παρουσίασε πρόβλημα φλεβίτιδας και γι΄αυτό το 1974 χειρουργήθηκε στο Νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ στην Αθήνα. Το 1980 του διαγνώστηκε καρδιακή ανεπάρκεια. Στις 13 Νοεμβρίου 1986 έγινε επέμβαση τοποθέτησης βηματοδότη – αν και ο ίδιος θέλησε να το αποφύγει – στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών. Στις 23 Σεπτέμβρη του 1990 νοσηλεύτηκε με καρδιακή αρρυθμία. Μετά από έκτακτη νοσηλεία στην εντατική στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1991 επέστρεψε εκ νέου στη Μονή, όπου υπέστη λοίμωξη που εξελίχθηκε σε πνευμονία. Στην υπόδειξη του τοπικού ιατρού να μεταβεί ξανά στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο, απάντησε πως δεν προλαβαίνει να ξαναπάει, διαισθανόμενος το τέλος της ζωής του.
Στις 21 Νοεμβρίου 1991 ο π. Ιάκωβος εκοιμήθη, αφού πρώτα συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία των Εισοδίων της Θεοτόκου και μετέλαβε του Σώματος και Αίματος του Κυρίου.
Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνεδρίασε στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αποφάσισε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017 την αγιοκατάταξη του Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Τσαλίκη, εκ Λιβισίου της Μικράς Ασίας, Ηγουμένου της εν Β.Ευβοία Μονής Οσίου Δαυΐδ (1920-1991). Η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη ορίσθηκε στις 22 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ.Άμεση στήριξη της Ομοσπονδίας Φορτοεκφορτωτών Ελλάδος


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ
Βουλευτής Α΄ Πειραιώς και Νήσων-ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πειραιάς, 22/06/2020 

Δελτίο Τύπου 


Άμεση στήριξη της Ομοσπονδίας Φορτοεκφορτωτών Ελλάδος

Ο Βουλευτής Α΄ Πειραιώς και Νήσων Νικόλαος Μανωλάκος, κατέθεσε σήμερα 22 Ιουνίου 2020 Αναφορά στους Υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας, καθώς και Ανάπτυξης και Επενδύσεων, την επιστολή που απέστειλε η Ομοσπονδία Φορτοεκφορτωτών Ελλάδος με την οποία αιτούνται να συνεχιστεί η ενίσχυση των εργαζομένων με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο.

Η εκ νέου υποστήριξη κρίνεται επιβεβλημένη, για να μπορέσει να επιβιώσει ο κλάδος και οι οικογένειες αυτών, καθότι το εισόδημά τους διαμορφώνεται ανάλογα με το ύψος της διακίνησης των αγαθών, που αυτό το διάστημα έχει θιγεί ανεπανόρθωτα και τείνει να μηδενιστεί.


Ακολουθεί το κείμενο της Αναφοράς


Προς: Τον Υπουργό Οικονομικών
Τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων
Τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων

Θέμα: «Σχετικά με την επιστολή της Ομοσπονδίας Φορτοεκφορτωτών Ελλάδος για το επίδομα ειδικών κατηγοριών λόγω κορωνοϊού»

Κύριε Υπουργέ,

Θέτω υπόψιν σας επιστολή της Ομοσπονδίας Φορτοεκφορτωτών Ελλάδος, με την οποία αιτούνται να συνεχιστεί η ενίσχυση των εργαζομένων με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο.
Οι πρόσφατες εξελίξεις με τον κορωνοϊό έχουν προκαλέσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, με κλείσιμο καταστημάτων, μείωση έως και πλήρη εξαφάνιση κάθε είδους εμπορικής συναλλαγής.

Η κρίση αυτή, όπως είναι επόμενο, έχει επηρεάσει δραστικά και τη διακίνηση αγαθών από τα λιμάνια, αλλά και στην ξηρά ενώ, άγνωστο παραμένει το χρονικό διάστημα που αναμένεται να διαρκέσει η κατάσταση αυτή.

Επειδή το εισόδημα των φορτοεκφορτωτών διαμορφώνεται ανάλογα με το ύψος της διακίνησης των αγαθών, που αυτό το διάστημα έχει θιγεί ανεπανόρθωτα, σας ζητώ να δείτε με ευαισθησία το θέμα της οικονομικής βοήθειας που έχει αποφασίσει η Κυβέρνηση, για όλους τους εργαζόμενους που έχουν υποστεί οικονομική βλάβη, ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτή και ο κλάδος των φορτοεκφορτωτών.

Η εκ νέου υποστήριξη κρίνεται επιβεβλημένη, για να μπορέσει να επιβιώσει ο κλάδος και οι οικογένειες αυτών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η κίνηση έχει σχεδόν μηδενιστεί.

ΠΙΤΣΙΝΙΑΝΙΚΑ:ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΠΕΜΠΤΗ 25/06


ΜΑΝΟΣ ΤΡIΦΥΛΛΗΣ:ΟΠΟΙΟΣ δεν θέλει να ζυμώσει ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ ! ( στα Κϋθηρα) . Παραθέτω απόσπασμα απο δελτίο της Γεωργίας Γεννιά του ΣΥΡΙΖΑ για τον Πόρο

ΠΟΡΟΣ 2015-2019
Σε λιγότερο από 4 χρόνια καταφέραμε ,ύστερα από την υποδειγματική μας συνεργασία με τον Δήμαρχο Πόρου Γιάννης Δημητριάδης βελτιώσουμε τη ζωή των κατοίκων του νησιού με έργα πολύ σημαντικά .
Πάντα οι κάτοικοι ήταν αυτοί που ιεραρχούσαν τις ανάγκες τους κι εμείς προσπαθούσαμε να ικανοποιήσουμε ..
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους Ποριώτες και τις Ποριώτισσες μετά και την πρόσφατη επίσκεψη μου στο νησί ,για την αγάπη , τον σεβασμό και την εκτίμηση που όλοι μου δείχνουν .
Μερικές από τις πιο σημαντικές μας παρεμβάσεις λοιπόν αποκλειστικά για τον Πόρο ήταν :

1. ♦️από το Υπουργείο Εσωτερικών στις10 Ιουνίου 2019 ☑️Έκτακτη χρηματοδότηση 200.000€ για πρόληψη και αντιμετώπιση ζημιών και καταστροφών από φυσικές καταστροφές ☑️χρηματοδότηση ύψους 36.500€ για την ανακαίνιση των τουαλετών και της κουζίνας του δημοτικού Παιδικού Σταθμού
2. ♦️Μετά από συνάντηση που είχαμε με τον Δήμαρχο Γιάννη Δημητριάδη και τον Αντιπρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου Πόρου Αλέξανδρο Δημητριάδη στο Υπουργείο Υποδομών με τον Γενικό Γραμματέα Θάνο Βούρδα δρομολογήσαμε την ☑️έναρξη λειτουργίας της δημοτικής αστικής γραμμής . ❗️Χρειάστηκε, μάλιστα, να ψηφισθεί τροπολογία (ά.48/Ν.4599), με την οποία καλύφθηκε κενό της νομοθεσίας, η οποία παρότι δίνει στους Δήμους την αρμοδιότητα ίδρυσης δημοτικής συγκοινωνίας, έθετε πληθυσμιακές προϋποθέσεις που κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας απέκλειαν τη δυνατότητα αυτή σε νησιωτικούς μη-αστικούς Δήμους. ❗️Επίσης, χρειάστηκε να εκδοθεί νομολογία από το Ελεγκτικό Συνέδριο (Τμ. 7, πρ.41/2018), με την οποία κρίθηκε ότι η αδειοδότηση της συγκοινωνιακής γραμμής δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της νομιμότητας αγοράς λεωφορείου.
3. ♦️Στηρίξαμε και ενισχύσαμε , σε ανθρώπινο προσωπικό σε συνεργασία με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τον Αρχηγό της Πυροσβεστικής κύριο Ματθαιόπουλο , το Εθελοντικό Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Πόρου
4. ♦️Εγκρίθηκε άμεσα από το Υπουργείο Εσωτερικών το αίτημα που υπέβαλε ο Δήμος Πόρου και την άμεση προσωπική μου παρέμβαση για έκτακτη χρηματοδότηση ύψους 70.000€ για την αντιμετώπιση ζημιών που προκλήθηκαν από την κακοκαίρια στο Ασκέλι
5. ♦️Κατέθεσα ερώτηση στη Βουλή προς τον Υπουργό Υγείας, αναφορικά με την άμεση ίδρυση του Πολυδύναμου Ιατρείου Πόρου, σύμφωνα με το σχετικό αίτημα του Δήμου Πόρου και την θετική εισήγηση της αρμόδιας Διοίκησης (2η ΥΠΕ). Η εξέλιξη ήταν θετική . Ως προς το μείζον αυτό ζήτημα υπήρξαν και στο παρελθόν τόσο δικές μας παρεμβάσεις όσο και της δημοτικής Αρχης .Η Δοικήτρια της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Ολγα Ιορδανίδου , προώθησε στις 17.5.2017, με θετική εισήγηση, στο Υπουργείο Υγείας σας το πάγιο αυτό αίτημα. Πιο συγκεκριμένα, στο υπ’ αρίθμ. ΔΠΑΠ21930/17-5-2017 έγγραφο, προτείνεται η αναβάθμιση του Περιφερειακού
Ιατρείου σε Πολυδύναμο . Το οποίο κι έγινε . Ήταν υπεύθυνη και άμεση η παρέμβαση του Αν. Υπουργού Παύλος Πολάκης / Pavlos Polakis
Συνεχίζω να δηλώνω παρούσα στις νέες απαιτήσεις των καιρών και να είμαι δίπλα σας
Γεωργία Γεννιά
π. βουλευτής Ά Πειραιά και Νήσων ΣΥΡΙΖΑ





ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΣΤΡΙΣΙΑΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΧΑΡΑΣ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
Τ.Κ. 801 00 Κ Υ Θ Η Ρ Α
ΤΗΛ.:2736031202 & 2736038359
FAX :2736031202
                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Ἐν Κυθήροις τῇ 16ῃ Ἰουνίου 2020
Ἀριθ. Πρωτ.: 347

Πρός
Τά Ἐκκλησιαστικά Συμβούλια καί τούς Ἐνορίτας
Φριλιγκιανίκων καί Καστρισιανίκων
εἰς τάς ἕδρας των

Πανοσιώτατε Πρόεδρε καί Ἀξιότιμα Μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων.
Ἀγαπητοί Ἐνορίτες Φριλιγκιανίκων καί Καστρισιανίκων
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ!
     Ὡς Ποιμενάρχης τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων παρατηρῶ μετά λύπης μου ἀπό τήν ἀρχή τοῦ τρέχοντος ἔτους 2020 ἐντάσεις, προστριβές καί ἔριδες στά χωριά σας, πού δέν ὑπῆρχαν πρίν.
  Τό «μῆλον τῆς ἔριδος» ἦταν καί εἶναι τό οἰκόπεδο πού βρίσκεται δεξιά τοῦ Κοινοτικοῦ Καταστήματος Καστρισιανίκων.
   Τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο Καστρισιανίκων μέ τό ὑπ΄ἀριθ.8/2014 Πρακτικό του παρεχώρησε τό οἰκόπεδο αὐτό , κατόπιν αἰτήσεως ἑνός δωρητοῦ (ὁ ὁποῖος ἐτήρησε τήν ἀνωνυμίαν του), γιά ἐγκατάστασι παιδικῆς χαρᾶς. Τό Μητροπολιτικό Συμβούλιο ἐνέκρινέ τήν παραχώρησι τοῦ οἰκοπέδου αὐτοῦ, προκειμένου μέ τίς ἀπαιτούμενες προδιαγραφές νά ἐγκατασταθῆ καί νά λειτουργήση παδική χαρά γιά τά δύο χωριά.
     Παραθέτουμε στό σημεῖο αὐτό τό ἀπόσπασμα τῆς Πράξεως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου.
Πρᾶξις 8/2014
«Ἐν Καστρισιανίκοις σήμερον 24 Ἰουλίου 2014, ἡμέρα Πέμπτη καί ὥρα 18:00 συνῆλθε κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Αἰδεσ.Προέδρου τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο μέ μόνον θέμα: «Τοποθέτηση παιδικῆς χαρᾶς εἰς χῶρον ἰδιοκτησίας τοῦ Ναοῦ». Ὁ Ταμίας ὡς εἰσηγητής λέγει ὅτι ὑπάρχει Ἀνώνυμος Δωρητής, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ μέ δικές του δαπάνες νά τοποθετηθῆ παιδική χαρά εἰς χῶρον ἰδιοκτησίας τοῦ Ναοῦ.
Μετά διαλογικήν συζήτησιν γίνεται ἀποδεκτή ἡ προαναφερόμενη δωρεά καί ζητεῖται ἡ ἔγκρισις τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου…».
          Ὁ Πρόεδρος                                                                   Τά ΜέληἹερομ.Σεραφείμ.Μαρσέλος
Καί τό ἐγκριτικό ἔγγραφο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου:
Πρᾶξις 536/2014
«Μέ τήν ὑπ’ ἀριθ. 536/21-11-2014 Πρᾶξιν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἡ ὁποία ἐξεδόθη συμφώνως ταῖς κειμέναις διατάξεσι, ἐγκρίνεται τό ὑπ’ ἀριθ. 8/2014 Πρακτικόν συνεδριάσεως τοῦ καθ’ ὑμᾶς Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, τό ὁποῖον ἀφορᾶ τήν τοποθέτησιν παιδικῆς χαρᾶς εἰς χῶρον ἰδιοκτησίας τοῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ.
Τό κόστος τῆς ὡς ἄνω δαπάνης θά καλυφθῇ ὑπό ἀνωνύμου δωρητοῦ...»
Ὁ Μητροπολίτης-Πρόεδρος τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
     Αὐτά ἔγιναν τό ἔτος 2014, πρό ἑξαετίας, ἀλλά δέν ἐπροχώρησε τότε τό ἔργο μέ εὐθύνη τοῦ δωρητοῦ.
    Δύο Ἐπιτροπές μέ ἐπεσκέφθησαν στό Γραφεῖο μου: ἡ μία ὑπό τόν Δήμαρχον Κυθήρων & Ἀντικυθήρων κ.Ε.Χαρχαλάκη, τούς Ἀντιδημάρχους καί τόν Πρόεδρο τῆς Δημοτικῆς Κοινότητας Φριλιγκιανίκων καί ἡ ἄλλη μέ τόν Ἀντιδήμαρχο κ.Χ.Σούγιαννη καί τόν Πρόεδρο τῆς Δημοτικής Κοινότητας κ.Ε.Νοταρᾶ, παρόντων τοῦ Ἐφημερίου –Ἱερέως π.Σεραφείμ καί τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου π.Παναγιώτη Μεγαλοκονόμου.
     Καί στίς δύο Ἐπιτροπές ἐτόνισα ὅτι τό θέμα τῆς ἐγκαταστάσεως παιδικῆς χαρᾶς στό συγκεκριμένο οἰκόπεδο τῆς Ἐνορίας Καστρισιανίκων εἶναι στήν οὐσία του λελυμένο (ἔπειτα καί ἀπό τίς προαναφερθεῖσες Πράξεις τοῦ οἰκείου Ἐκκλησ. Συμβουλίου καί τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου). Τυπικά θά πρέπει νά ὑπάρχει ἕνα ἁπλό αἴτημα τῆς Τοπικῆς Δημοτικῆς Κοινότητας διά τοῦ Δήμου Κυθήρων πρός τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο γιά τήν παραχώρησι τῆς χρήσεως τοῦ οἰκοπέδου , θέμα γιά τό ὁποῖο διαφωνοῦν τόσον οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Δήμου Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων, ὅσο καί τῆς Δημοτικῆς Κοινότητας μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι ὁ Ἱερός Ναός Καστρισιανίκων δέν ἔχει τίτλους κυριότητας ἐπί τοῦ οἰκοπέδου.
   Ὅμως, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο Καστρισιανίκων, σεβόμενο τήν ζωντανή παράδοσι τοῦ χωριοῦ, σύμφωνα μέ τήν ὁποία τό οἰκόπεδο αὐτό , μαζί μέ τά δύο ἄλλα διεκδικούμενα πρόσφατα ἀπό τήν Δημοτική Κοινότητα ἀκίνητα(τό λεγόμενο Κελλί καί τήν ‘’Κλειστούλα’’) εἶναι Ἐκκλησιαστικά, «Ἁγιάτικα» καί πάντοτε, ἀδιάκοπα τά διαχειρίζονταν ἡ ἐνορία, τά δηλώνει ἀπό 20ετίας καί πλέον στό Ε9 τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Καστρισιανίκων καί φορολογεῖται ἐπ’αὐτῶν, χωρίς ποτέ ἡ πρώην Κοινότητα Φριλιγκιανίκων -Καστρισιανίκων καί μετά ταῦτα ὁ Δῆμος Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων καί ἡ νῦν Δημοτική Κοινότητα Φριλιγκιανίκων -Καστρισιανίκων νά ἐγείρουν, μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ τρέχοντος ἔτους 2020, ἰδιοκτησιακά δικαιώματα ἐπ’αὐτῶν.
    Ὑπερήλικες πλέον Ἐκκλησιαστικοί Ἐπίτροποι τῆς Ἐνορίας τῶν Καστρισιανίκων (100 ἐτῶν ὁ ἕνας καί 80 ὁ ἄλλος) δηλώνουν ἐνόρκως ὅτι πάντοτε, σέ ὅλα τους τά χρόνια, τά ἐν λόγῳ τρία ἀκίνητα-κτήματα ἀνῆκαν καί ἀνήκουν στόν ἐνοριακό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου. Μάλιστα δέ ὁ πρῶτος, ὁ ἑκατοντούτης κ.Ἀθανάσιος Γιαννακόπουλος, εἶχε ἐπί σειράν ἐτῶν ἐνοικιάσει γιά τά ζῶα του τό οἰκόπεδο, πού προορίζεται γιά παιδική χαρά, καί ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἀποδείξεις πού ἔπαιρνε ἀπό τόν Ναόν πληρώνοντας τό ἐνοίκιο.
Πανοσιώτατε Πρόεδρε,
Ἀξιότιμοι Ἐκκλησιαστικοί Σύμβουλοι καί Ἐνορίτες
τῶν χωριῶν Φριλιγκιανίκων καί Καστρισιανίκων
     Τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο Ἁγίου Ἀντωνίου Καστρισιανίκων, ὅπως τότε, τό 2014, καί τώρα ὁμόφωνα καί ὁλοπρόθυμα προσφέρει γιά τά παιδιά μας τό προοριζόμενο γιά παιδική χαρά οἰκόπεδο. Θά τό ἀπαλείψη ἀπό τό Ε9 τοῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ καί δέν θά τό συμπεριλάβη στό Κτηματολόγιο . Ἀνοίγεται ἔτσι ὁ δρόμος στή Δημοτική Κοινότητα Φριλιγκιανίκων-Καστρισιανίκων γιά νά πραγματοποιήση τό ὅραμα τῆς παιδικῆς χαρᾶς, γιατί αὐτό ἱκανοποιεῖ ὅλους μας, Ἐκκλησία καί Δῆμο, καί μάλιστα Γονεῖς καί παιδιά.
     Ὅμως, εἶναι ὑποχρεωμένο (τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο) γιά νά μήν κατηγορηθῆ γιά παράβασι καθήκοντος καί ἀνεπίτρεπτη ὀλιγωρία νά ὑποστηρίξη νομικά καί δεοντολογικά τό ἰδιοκτησιακό του δικαίωμα εἰς τά διεκδικούμενα ὑπό τῆς Δημοτικῆς Κοινότητας ἤ καί ὑπό τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐγχωρίου Περιουσίας Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων -διότι ἐκλήθη, ἤδη, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο νά δώση τούς τίτλους ἰδιοκτησίας ἐπί τῶν ὥς ἄνω ἀκινήτων-κτημάτων- ἀκίνητα(τό Κελλί καί τήν ’’Κλειστοῦλα’’, ἐνῶ τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο Φριλιγκιανίκων θά ὑποστηρίξη μέ τά ὑπάρχοντα ἔγγραφα τό ἰδιοκτησιακό του δικαίωμα ἐπί τῆς πρό τοῦ Ναοῦ Πλατείας). Ὑπάρχουν συμβόλαια, παραχωρητήρια καί ἔνορκες βεβαιώσεις, τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τήν κυριότητα καί τό δικαίωμα ἰδιοκτησίας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἐπί τῶν διεκδικουμένων.
     Προτείνουμε γιά νά διευθετηθῆ εἰρηνικά καί νομικά τό θέμα αὐτό νά γίνη συνάντησις καί τῶν δύο πλευρῶν , παρουσίᾳ τῶν νομικῶν συμβούλων ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, καί νά συζητηθῆ ἐμπεριστατωμένα τό θέμα αὐτό καί ἡ πλευρά τῆς Ἐκκλησίας, διά τοῦ νομικοῦ συμβούλου της, θά παρουσιάση τεκμήρια ἰδιοκτησίας της. Ἔτσι θά ἀποφευχθοῦν δικαστικές ἔριδες καί διαμάχες.
     Ἐγκάρδια εὐχή ἐκφράζω ὡς πνευματικός πατέρας καί Ποιμενάρχης σας νά πέσουν οἱ τόνοι καί οἱ ὀξύτητες, οἱ προστριβές καί ἀντιπαλότητες. Ὁμολογῶ πώς ἔχω λυπηθῆ πολύ μέ ὅσα πληροφοροῦμαι ὅτι ἔγιναν καί γίνονται στά χωριά σας, σάν νά εἶσθε δύο διαφορετικοί κόσμοι, ἐχθροί καί ἀντίπαλοι. Εὔχομαι αὐτά τά δυό ὄμορφα Χωριά σας νά ξαναμονιάσουν καί ξαναγαπηθοῦν ὅπως πρῶτα. Καί αὐτό τό θέαμα τῆς ἐφετεινῆς πανηγύρεως τῆς Ἁγίας Τριάδος νά μήν τό ξανα-ἀντικρύσωμε.
     Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι Μητέρα ὅλων μας, μᾶς ἑνώνει , μᾶς εἰρηνεύει καί μᾶς ἐνδυναμώνει στούς ἀγῶνες τῆς ζωῆς μας.
     Ἡ χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νά εἶναι μαζί σας.
Διαπυρός πρός Κύριον εὐχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
† Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
 Κοινοποίησις:
1.Δῆμον Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
2.Ἐπιτροπή Ἐγχωρίου Περιουσίας Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
3.Δημοτική Κοινότητα Φριλιγκιανίκων καί Καστρισιανίκων

Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

ΚΡΗΤΗ:Εντοπίστηκε χασισοφυτεία στον Μυλοπόταμο – Συνελήφθη ένα άτομο



Μεγάλη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής στην Κρήτη, για τον εντοπισμό φυτειών κάνναβης.
Οι αστυνομικοί εντόπισαν συνολικά 56 δενδρύλλια κάνναβης σε περιοχή του δήμου Μυλοποτάμου, ενώ συνελήφθη και ένα άτομο.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες οι αστυνομικοί στο πλαίσιο των συντονισμένων ενεργειών και δράσεων της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης καθώς και εφαρμογής ειδικού σχεδίου εξερευνήσεων για την καταπολέμηση της καλλιέργειας δενδρυλλίων κάνναβης και ύστερα από συστηματική έρευνα και κατάλληλη αξιοποίηση στοιχείων του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Ρεθύμνης, με συνδρομή αστυνομικών της Ομάδας Πρόληψης και Καταστολής Εγκληματικότητας Ρεθύμνης και των Τμημάτων Αστυνομικών Επιχειρήσεων Ρεθύμνης και Μυλοποτάμου, εντόπισαν σε περιοχή του Δήμου Μυλοποτάμου, εγκατάσταση καλλιέργειας δενδρυλλίων κάνναβης.

Το πρωί στήθηκε οργανωμένη επιχείρηση όπου εκριζώθηκαν τα δενδρύλλια κάνναβης τα οποία ήταν στο στάδιο της συγκομιδής ενώ συνελήφθη και ένας άνδρας.

Από την έρευνα των αστυνομικών προέκυψε ότι ο ανωτέρω ημεδαπός καλλιεργούσε τη συγκεκριμένη φυτεία, με σκοπό την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους, ο οποίος αναζητήθηκε, εντοπίστηκε και συνελήφθη.
Επιπλέον κατασχέθηκε Ι.Χ. επιβατηγό αυτοκίνητο μέσο διακίνησης ναρκωτικών ουσιών
Η προανάκριση διενεργείται από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρεθύμνης, ενώ ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου.
Πηγή: cretapost

ΑΠΟΨΕ:LIVE ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ!

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020, Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ,  Ὥρα 6.30 μ.μ.
Ἀκολουθία Ἑσπερινοῦ καί ἐν συνεχείᾳ Ἱερά Παράκλησις τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας διά τά σχολικά νιᾶτα εἰς Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ἐσταυρωμένου Χώρας Κυθήρων, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων ΣΕΡΑΦΕΙΜ.
 LINK ΓΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΑΡΔΟΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΟΘΕΤΙΑΝΙΚΑ



Απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών ο συμπατριώτης μας Γεώργιος Φαρδούλης από τα Λογοθετιάνικα.
Η κηδεία του εκλιπόντος θα τελεστεί την Δευτέρα 22/06 στις 11:00 π.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Λογοθετιανίκων
Η σελίδα μας και ο Σταθμός μας εκφράζουν τα θερμότερα  συλλυπητήρια στην οικογένεια στους οικείους του...

Θεοδωρικάκος: «Οι Δήμοι μπορούν να απαλλάξουν από δημοτικά τέλη επιχειρήσεις που έχουν πληγεί»

( σχόλιο) ΜΑΝΟΣ ΤΡΙΦΥΛΛΗΣ:Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο ?? Ο κ, Θεοδωρικάκος ή ο κ. Δήμαρχος Κυθήρων ? Θα επανέλθουμε ....και η απαλλαγή θα ισχύσει και στα Κύθηρα !

Τα δημοτικά συμβούλια έχουν τη δυνατότητα να απαλλάξουν τις τοπικές επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από τον κορωνοϊό, από τα τέλη κατάληψης κοινοχρήστων χώρων και από το ενιαίο ανταποδοτικό τέλος καθαριότητας και φωτισμού, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου που περιλαμβάνεται στη νέα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η απαλλαγή θα ισχύει για το διάστημα εφαρμογής των μέτρων αποτροπής διάδοσης του Covid-19.
Θεοδωρικάκος για επιχειρήσεις που πλήττονται από κορωνοϊό

Όπως δήλωσε σήμερα στον ΣΚΑΪ, για τις επιχειρήσεις οι οποίες κλείνουν εξαιτίας της κατάστασης του κορωνοϊού ή μειώνεται ο τζίρος και οι δραστηριότητές τους με τις κρατικές αποφάσεις, δίνεται η δυνατότητα στα δημοτικά συμβούλια να αποφασίσουν ότι δεν θα πληρώνουν τα ανταποδοτικά τέλη για όσο διάστημα θα είναι κλειστές ή για όσο διάστημα με τις κρατικές αποφάσεις μειώνεται το εύρος της δραστηριότητάς τους».
Επεξηγηματικά δε, πρόσθεσε «εστιατόρια που λειτουργούσαν μέχρι τώρα κανονικά και έχουν κρατήσει μόνο το delivery. Οι επιχειρήσεις αυτές θα απαλλαγούν κατά το μέρος που αφορά την υποχρέωσή τους να πληρώνουν κοινόχρηστους δημοτικούς χώρους. Αλλού, όπου έκλεισαν, δεν θα πληρώνουν καθόλου δημοτικά τέλη, όσο κρατά αυτή η απαγόρευση».
Ο κ. Θεοδωρικάκος είπε ακόμη ότι για όσο διάστημα τα σχολεία είναι κλειστά οι άδειες ειδικού σκοπού για τους εργαζομένους του δημοσίου που τις έχουν ζητήσει, θα είναι σε ισχύ.

Στην ίδια εκπομπή ο υπουργός Εσωτερικών ευχαρίστησε τους δημοσίους υπαλλήλους που με την διαρκή παρουσία τους συνεισφέρουν στη λειτουργία του δημοσίου και εξήρε το έργο των εργαζομένων στην καθαριότητα, λέγοντας ότι «όσο σπουδαία είναι η μάχη για να σωθούν ανθρώπινες ζωές στα νοσοκομεία, άλλο τόσο σπουδαίο είναι μέσα σε αυτήν την κρίση να κρατήσουμε καθαρές τις πόλεις μας».
Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι «θα στηρίξουμε τους εργαζόμενους, διαρκώς και πιστεύω ότι την επόμενη μέρα θα έχουμε και πιο πρακτικούς τρόπους να αναγνωρίσει η πολιτεία με πράξεις τη μεγάλη συνεισφορά τους».
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politiki/koronoio-theodorikakos-na-apallaxoyn-dimotika-teli

ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 22/06


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ ΑΠΟ ΕΟΔΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 22/06 ΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΡΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ:

1) ΚΑΘΕ ΤΡΟΦΙΜΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΟΠΙΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

2) ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟΥ ΣΤΑ (30) ΛΕΠΤΑ

3) ΘΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ (ΤΗΛ.MAIL.ΚΛΠ) ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΗ 

4) ΘΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΦΥΛΛΑΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ

5) ΤΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ ΘΑ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (ΠΡΟΑΥΛΙΟ) ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΓΥΡΟΚΟΜΕΙΟΥ 

6) ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟΥ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΠΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ 

7) ΓΕΝΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΛΥΜΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ Η ΜΑΣΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ (ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟΥ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΩΝ 2 ΜΕΤΡΩΝ 

8) ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΙ ΚΛΠ

9) ΣΥΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΧΕΡΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΓΑΝΤΙΩΝ Η ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΥΜΑΤΟΣ 

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ :ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΕΚ ΝΕΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ>ΑΠΟ (2) ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ COVIT -19 ΣΤΗΝ ΔΟΜΗ  

Αντώνης Τρίτσης: Ο οραματιστής που δεν έπαψε να εμπνέει Γράφει ο Σπύρος Σπυρίδων



Αντώνης Τρίτσης:
Ο οραματιστής που δεν έπαψε να εμπνέει

Γράφει
ο Σπύρος Σπυρίδων *


Ο αναπτυξιακός χαρακτήρας των έργων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης» του υπουργείου Εσωτερικών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αναμφίβολα δίνουν τεράστια ώθηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με κύρια στόχευση, όπως ανέφερε κι ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος, τις «πράσινες» δράσεις, το περιβάλλον, την ενεργειακή αναβάθμιση σχολείων και λοιπών κτιρίων, τις υποδομές, τις ψηφιακές υπηρεσίες, την μείωση της γραφειοκρατίας και τις έξυπνες πόλεις.
Πρόγραμμα που θα αποτελέσει πυξίδα που θα επανεκκινήσει την οικονομία και θα σηματοδοτήσει το νέο στρατηγικό σχέδιο για την Ελλάδα που η κυβέρνηση οραματίζεται για τον 21ο αιώνα.
Το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης», όμως, επανέφερε στην επικαιρότητα μνήμες από τον σημαντικό αυτό πολιτικό άνδρα, τους οραματισμούς και το έργο του. 

Με τον Αντώνη Τρίτση εκλεγήκαμε δήμαρχοι την ίδια χρονιά. Το 1990. Εκείνος στην Αθήνα, εγώ στον Πόρο. Η διάθεση για προσφορά στον τόπο μας ήταν διάχυτη σε κάθε μας συνάντηση στα πλαίσια των φορέων της αυτοδιοίκησης.
Τον θυμάμαι να διηγείται ιστορίες από τη ζωή του. Τη νίκη του στο δέκαθλο, στους Βαλκανικούς του 1958. Τότε που όπως έλεγε ήταν εξουθενωμένος στην τελευταία κούρσα μα η μεγάλη εσωτερική του δύναμη –έγινε τελικά μότο ζωής- του «φώναζε»: «Προσπάθησε! Μη τα παρατάς ποτέ»! Λίγα μέτρα ακόμη… Νίκη»!
Τον θυμάμαι να μιλά με απέραντο σεβασμό για τους πανεπιστημιακούς του δασκάλους. Κατονόμαζε πάντα τους Ορλάνδο Μιχελή, Χατζηκυριάκο- Γκίκα, Νίκο Εγγονόπουλο και Δημήτρη Πικιώνη. 

Τον θυμάμαι να ισχυρίζεται ότι αγωνίζεται για να κάνει πράξη μέσω της πολιτικής τα οράματά του. Αυτά δεν ήταν πάντα στη σωστή κατεύθυνση, όπως επί παραδείγματι η σχεδόν επαναστατική του άρνηση ώστε να γίνει το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Αλλά τα υπερασπιζόταν με πάθος εφήβου.
Τον θυμάμαι να μιλά με πάθος για τη διατριβή του (1963) σ’ αυτό που ελάχιστοι τότε γνώριζαν: Πολεοδομία και Χωροταξία στο Illinois Institut of Technology (IIT). Αυτή η διατριβή έγινε το πρόπλασμα για τον χωροταξικό σχεδιασμό στην Ελλάδα! Περηφανευόταν λέγοντας «όταν τότε έγραφα σε διάφορα κείμενα για Οικολογία, με ρωτούσαν όλοι αν … γράφεται με “οι” ή “ει”»…
Θυμάμαι που η πρότασή όραμά του για τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας σε Αναπτυξιακές Περιφέρειες είχε γίνει αντικείμενο μεγάλων ζυμώσεων από τα προδικτατορικά χρόνια.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως όταν μιλάμε για τον Αντώνη Τρίτση, μιλάμε για μια εμπνευσμένη προσωπικότητα στον χώρο της Πολεοδομίας και της Αυτοδιοίκησης. Είναι ο δήμαρχος που οραματίστηκε την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων. Την αδήριτη ανάγκη δημιουργίας του τραμ. Στη χωροταξία εφάρμοσε το πλήρες θεσμικό πλαίσιο (Νόμος 1337/83), με το οποίο υπήρχε δεσμευτικά η διαδικασία της κοινωνικής συμμετοχής και διαβούλευσης, στις μελέτες πολεοδομικής ανασυγκρότησης της Ελλάδος. Προχώρησε στη δημιουργία πάρκων που έγιναν εστίες πρασίνου, έφτιαξε πλατείες, προχώρησε στην συντήρηση πολλών κτιρίων της Πλάκας. Επί των ημερών του εφαρμόζεται ο μικρός δακτύλιος στο Κέντρο της Αθήνας για να περιοριστεί το νέφος από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων ενώ πρώτος αυτός μιλά για την ανάγκη συνένωσης Δήμων και Κοινοτήτων της Περιφέρειας. Πολλά χρόνια μετά έγιναν πράξη οι «Καλλικρατικοί Δήμοι» που οραματίστηκε… 

Η ξαφνική και πρόωρη φυγή του, σε ηλικία μόλις 55 ετών στις 7 Απριλίου 1992, στέρησε την Αθήνα και την Ελλάδα μια εξαιρετική φυσιογνωμία της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης. Που αν και καταγράφηκε κυρίως ως τεχνοκράτης, εκείνο που τον κυρίως τον χαρακτήριζε και γνώριζαν όσοι ήταν συνομιλητές του, ήταν η βαθιά του προσήλωση στον άνθρωπο.
Κι ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να εμπνέει.

*Ο Σπύρος Σπυρίδων
είναι Διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου,
Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΕΤΑΑ
και πρώην Δήμαρχος

Ο ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ & ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ (21/6/2020)


ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Τό σημερινό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, τοῦ βορειοτέρου τμήματος τῆς Παλαιστίνης, ὅπου μετά τό βάπτισμά Του καί τήν παραμονή στήν ἔρημο ἀρχίζει τή δράση Του ὁ Χριστός μας.
Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι ὁ Χριστός ἀγάπησε πολύ τή θάλασσα καί ὅτι ἀπό αὐτή πῆρε τούς πρώτους μαθητές Του. Τά δίχτυα τους προτύπωναν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού θά ἔπεφτε στήν ἀνθρωπότητα γιά νά τήν ψαρέψει γιά τή σωτηρία της. Τά πλοιάριά τους προτύπωναν τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, πού θά ἔπλεε μέσα στόν ὠκεανό τῆς ἱστορίας.

Πολλοί διερωτῶνται, γιατί ὁ Χριστός κάλεσε γιά μαθητές Του τούς ἁπλούς καί ἀγράμματους ψαράδες καί ὄχι τούς σοφούς καί ἰσχυρούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης;
Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίνει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Χριστός δέν ἤθελε νά μπερδέψει τό ἁγνό καί οὐράνιο Εὐαγγέλιό Του μέ ἀνθρώπινες ἐξυπνάδες, μέ ἀνθρώπινες ἐπιβολές καί γενικῶς μέ ἀνθρώπινα συστήματα. Τό Εὐαγγέλιο εἶναι αὐτοδύναμο καί τέλειο καί δέν θέλει παρά ἁγνές ψυχές νά τό ζήσουν καί νά τό μεταδώσουν, μέ ἀγάπη καί μέ ταπείνωση, ἀνόθευτο. Γι’ αὐτό εἶπε ὁ Χριστός: «Δεῦτε ὀπίσω μου». Ὄχι μπροστά μου. Ἐγώ ὁ ὁδηγός σας καί σεῖς οἱ ἀκόλουθοί μου. Ἄν κάνετε τό λάθος νά πᾶτε μπροστά μέ τίς ἐξυπνάδες σας τότε ἀνατρέπεται τό πᾶν.
Καί εἶναι ἀλήθεια, πώς πολλοί θρησκευτικοί τύποι, στήν οὐσία δέν ἕπονται, ἀλλά προηγοῦνται τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ἔκαναν ὁ Πάπας, οἱ παπικοί καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί. Ἄλλοι πάλι τόν ἀκολουθοῦν, χωρίς συνείδηση ποιόν ἀκολουθοῦν, γι’ αὐτό μετά ἀπό λίγο τόν προδίδουν ἤ τόν ἐγκαταλείπουν.
Οἱ Ἀπόστολοι ἀκολούθησαν τόν Χριστό χωρίς ὅρους. Ἄφησαν τά πάντα, τά δίχτυα, τά πλοιάριά τους καί τίς οἰκογένειές τους.
Εἶναι μεγαλύτερο τό τόλμημα ν’ ἀρνηθεῖ κανείς τή σιγουριά του, τήν ἀσφάλειά του, τή θέση του καί τίς ἀνέσεις του καί νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό. Ἡ ἀβεβαιότητα καί οἱ κίνδυνοι ὄχι μόνο δέν ἀρέσουν σέ κανέναν, ἀλλά καί τρομάζουν. Ἀρέσει ὁ σχηματοποιημένος καί ἀνέφελος Χριστιανισμός.
Ἀπό τήν ὥρα ὅμως πού ὁ Χριστιανισμός μπαίνει σέ καλούπια ὑπολογισμῶν καί συμφερόντων, δέν εἶναι ὁ ἀληθινός Χριστιανισμός, πού ἔφερε ὁ Χριστός.
Ὁ Χριστιανισμός, πού δέν στοιχίζει θυσίες δέν εἶναι ἀληθινός. Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει, ὅτι, γιά νά εἴμαστε γνήσιοι Χριστιανοί, πρέπει, ὁπωσδήποτε, νά ἐγκαταλείψουμε τήν οἰκογένειά μας, τό ἐπάγγελμά μας καί τή κοινωνία πού ζοῦμε. Ὄχι! Ἀρκεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τά πάθη μας καί τίς πονηριές μας. Αὐτό ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι καί ὅλοι οἱ γνήσιοι Μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Ἀπαρνήθηκαν τόν παλιό ἑαυτό τους καί ντύθηκαν τό νέο ἄνθρωπο. Τόν ἄνθρωπο τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό μποροῦμε νά τό πετύχουμε ὅλοι μας. Ὄχι μέ τή δική μας δύναμη, ἀλλά μέ τή Χάρη καί τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας.
Χωρίς Χριστόν «οὐδέν ποιοῦμεν».
π.Φρ.Δημ.