AdelinFM Kythira : ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ. Το Πανηγύρι του Πολιούχου του νησιού Αγίου Μύρωνος, στις 17 Αυγούστου.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ. Το Πανηγύρι του Πολιούχου του νησιού Αγίου Μύρωνος, στις 17 Αυγούστου.

Η σημαντικότερη μέρα του χρόνου για τα Αντικύθηρα είναι το Πανηγύρι του Πολιούχου του νησιού Αγίου Μύρωνος, στις 17 Αυγούστου. Σύμφωνα με την παράδοση και διηγήσεις παλαιότερων Αντικυθηρίων, η εικόνα του Αγίου βρέθηκε στο νησί την περίοδο που αυτό ήταν τελείως έρημο, μεταξύ των ετών 1423-1782. Την εικόνα βρήκαν δύο κυνηγοί από την Κρήτη, οι οποίοι είχαν έρθει στα Αντικύθηρα για να κυνηγήσουν αγριοκάτσικα, τα οποία αφθονούσαν τότε στο νησί, όπως άλλωστε και σήμερα. Οι δύο αυτοί κυνηγοί είδαν ένα αγριοκάτσικο να βγαίνει από μια συστάδα θάμνων με το κεφάλι του βρεγμένο. Υποθέτοντας ότι υπάρχει νερό, παραμέρισαν τους θάμνους και ανακάλυψαν μια μικρή σπηλιά με «ολίγον, πλην εύγευστον ύδωρ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε παλαιά διήγηση, όπου βρήκαν την εικόνα του Αγίου Μύρωνος. Την τοποθέτησαν σε ένα εικονοστάσι που πρόχειρα κατασκεύασαν από πέτρες και έφυγαν για την Κρήτη. Ύστερα από μερικούς μήνες ήρθαν πάλι στα Αντικύθηρα με σκοπό να χτίσουν ένα μικρό Ναό προς τιμήν του Αγίου. Καθώς προχωρούσαν προς την περιοχή, όπου είχαν τοποθετήσει την εικόνα, είδαν ότι το εικονοστάσι δεν βρισκόταν στην τοποθεσία που το είχαν χτίσει, αλλά είχε μεταφερθεί στην τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται ο Ναός του Αγίου, περίπου 300μ μακριά από το σημείο της εύρεσης. Θεώρησαν ότι ο Άγιος επιθυμούσε την ανέγερση του Ναού του στον συγκεκριμένο χώρο, όπως και έγινε. Στην αρχή ο Ναός ήταν πολύ μικρός, αργότερα όμως επεκτάθηκε και χτίστηκαν μερικά κελιά, ενώ για μια περίοδο, σύμφωνα πάντα με τις ελάχιστες μαρτυρίες που υπάρχουν, φιλοξένησε και Μοναχές.

Ο τρόπος του εορτασμού παραμένει εδώ και χρόνια παραδοσιακός. Από τις αρχές Αυγούστου, οι κάτοικοι κυνηγούν αγριοκάτσικα, τα οποία στις 16 και 17 του μήνα τα βράζουν στους χώρους του Μοναστηριού και τα προσφέρουν στους προσκυνητές. Επίσης, οι γυναίκες του νησιού ζυμώνουν ψωμί, το οποίο ψήνουν στον παραδοσιακό φούρνο με ξύλα που βρίσκεται στο χώρο του Μοναστηριού. Για δύο ημέρες (16 και 17 Αυγούστου), οι κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού (που πολλές φορές ξεπερνούν τα 1000 άτομα) εορτάζουν τον πολιούχο και προστάτη τους με πατροπαράδοτο κρητικό γλέντι, που περιλαμβάνει ζωντανή παραδοσιακή κρητική μουσική και χορό. Την παραμονή της εορτής τελείται ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και στην συνέχεια πραγματοποιείται παραδοσιακό κρητικό γλέντι στο προαύλιο του Ναού. Ανήμερα της εορτής, μετά την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, γίνεται η λιτάνευση της εικόνας μέχρι το σπήλαιο της ευρέσεως, όπου τελείται Αγιασμός, αφού το σπήλαιο έχει ακόμα άφθονο νερό, από το οποίο υδρεύεται και ο οικισμός των Γαλανιανών εδώ και δεκαετίες. Το γλέντι συνεχίζεται μετά το πέρας της Λιτανείας μέχρι αργά το βράδυ.Πηγή .antikythera.gr

Ο άγιος Μύρων ήταν ένας πλούσιος άνδρας που ζούσε στην Αχαΐα όταν Αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Δέκιος (249-251 μ.Χ.), που έμεινε στην ιστορία για τους διωγμούς του κατά των Χριστιανών.

Η ζωή του

Ο άγιος Μύρων καταγόταν από την περιοχή της Κορίνθου, από πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια. Σε νεαρή ηλικία έγινε ιερέας. Στην περιοχή που ζούσε, στρατιωτικός διοικητής των Ρωμαίων (Ανθύπατος) ήταν ένας φανατικός εχθρός των Χριστιανών, ο Αντίπατρος, ο οποίος εισέβαλε στο ναό των Χριστιανών κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας των Χριστουγέννων, με σκοπό να τους συλλάβει και να τους θανατώσει. Ο Άγιος Μύρων που ιερουργούσε δεν πτοήθηκε από την παρουσία της ρωμαϊκής φρουράς και εξύβρισε τον Αντίπατρο αποκαλώντας τον «λύκον άρπαγα». Ο Αντίπατρος τον συνέλαβε, τον οδήγησε στη φυλακή και τον κρέμασε ψηλά από τα χέρια, ενώ οι Ρωμαίοι στρατιώτες τον εξύβριζαν.
Στη φυλακή ο άγιος Μύρων υπέστη βασανιστήρια και κατόπιν εστάλη στην πόλη Κύζικο, όπου ο εκεί Ανθύπατος τον αποκεφάλισε.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Αυγούστου και είναι πολιούχος των Αντικυθήρων.

Η λατρεία του στα Αντικύθηρα

Οι λιγοστοί κάτοικοι του μικρού νησιού, αλλά και οι εκατοντάδες απόδημοι Αντικυθήριοι, τόσο εντός της Ελλάδος, όσο και στο εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία, Χιλή), ευλαβούνται και τιμούν όλως ιδιαιτέρως τον Άγιο Μύρωνα, έναν Άγιο όχι τόσο γνωστό για τον πολύ κόσμο, Πολιούχο όμως και Προστάτη των Αντικυθήρων.

Η σχέση του Αγίου με το νησί ανάγεται στο μακρινό παρελθόν. Γνωρίζουμε ότι για σχεδόν 3 αιώνες (από το 1420 περίπου μέχρι το 1780-2) το νησί ήταν ακατοίκητο. Σε αντίποινα ληστρικής επιδρομής των κατοίκων του ενάντια σε ένα πλοίο της Βενετίας, που έπλεε ανοικτά του νησιού, η βενετσιάνικη φρουρά σκότωσε όλους τους κατοίκους και έτσι το νησί ερήμωσε, μέχρι περίπου τα τέλη του 18ου αιώνα. Ωστόσο, κατά την περίοδο αυτή, κυνηγοί από την Κρήτη μετέβαιναν στα Αντικύθηρα, με σκοπό το κυνήγι αιγοπροβάτων που τότε, όπως και σήμερα, αφθονούσαν στο νησί. Η σχετική διήγηση που υπάρχει αναφέρει το πώς βρέθηκε στα Αντικύθηρα η εικόνα του Αγίου Μύρωνος.

Σύμφωνα λοιπόν με την τοπική παράδοση, Κρήτες κυνηγοί είχαν πάει στο έρημο τότε Τσιριγότο όπως λεγόταν τα Αντικύθηρα στην Ενετοκρατία, για να κυνηγήσουν κατσίκια. Βρήκαν τότε τυχαία σε μικρό σπήλαιο ένα εικόνισμα του αγίου. Το πήραν και το έστησαν πιο πέρα, οικοδομώντας ένα πρόχειρο εικονοστάσι. Οταν ξαναγύρισαν για να χτίσουν εκκλησάκι, βρήκαν το εικόνισμα αλλού και αποφάσισαν να οικοδομήσουν εκεί το ναό. Αυτά συνέβησαν στο διάστημα 1450-1780 μ.Χ., άγνωστο πότε ακριβώς. Το χτίσιμο του ναού του Αγίου στάθηκε η αφορμή να εποικιστεί το νησί από Κρήτες, απόγονοι των οποίων είναι και οι σημερινοί κάτοικοι.
Ο αρχικά μικρός ναός επεκτάθηκε, προστέθηκαν κελιά και βοηθητικοί χώροι και για μια μεγάλη περίοδο φιλοξένησε και μοναχές. Η εορτή του Αγίου, κάθε χρόνο στις 17 Αυγούστου, αποτελεί έκτοτε τη σημαντικότερη μέρα του χρόνου για το νησί. Κατά την ημέρα αυτή, οι Αντικυθήριοι τιμούν τον Προστάτη Άγιό τους με μεγαλόπρεπες Ιερές Ακολουθίες, αλλά και με παραδοσιακή κρητική ψυχαγωγία, σε υπόμνηση της σχέσης που έχει ο χώρος με τους Κρήτες. Μάλιστα, επειδή η αφορμή για την εύρεση της εικόνας ήταν το κυνήγι των αιγοπροβάτων, προσφέρονται στους προσκυνητές βραστά αιγοπρόβατα, τα οποία προετοιμάζονται στους χώρους του Μοναστηριού από τους κατοίκους.