Όταν η οικογένεια Δ. Τζιβανόπουλου έβγαζε αυτήν τη φωτογραφία στην αυλή του σπιτιού τους , στη Σπάρτη , σίγουρα δεν είχαν δει ούτε σε όνειρο κακό τη συμφορά που ερχόταν .
Καθιστοί ήταν ο πατέρας Δημήτριος Αριστ. Τζιβανόπουλος και η μάνα Κανελλιώ Δημ . Τζιβανοπούλου .
Όρθιοι από αριστερά οι πέντε λεβέντες τους , τα καμάρια τους :
Ο Παρασκευάς (ο Βενιαμίν) , ο Αριστείδης , ο Δημοσθένης , ο Ιωάννης και ο Σωκράτης .
Στις 26 Νοεμβρίου 1943 , τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά ,
ο Παρασκευάς 16 χρόνων
ο Δημοσθένης 23 χρόνων
ο Ιωάννης 21 χρόνων και
ο Σωκράτης 19 χρόνων
πήγαν να βρουν τον παππού τους και τη γιαγιά τους στον οικογενειακό τάφο του νεκροταφείου του Α. Γεωργίου στη Σπάρτη , με τα κορμιά τους σμπαραλιασμένα από τα πολυβόλα των γερμανών στο Μονοδέντρι , καταδομένοι από τους σπαρτιάτες συνεργάτες των γερμανών , επειδή είχαν ενταχθεί στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ .
Ο πέμπτος γιος , ο Αριστείδης , γλίτωσε γιατί είχε φύγει στην Αφρική , απ' όπου γύρισε υπέργηρος για να συναντήσει τ' αδέρφια του και τους γονείς του , μετά από 56 χρόνια , στον τάφο , στα 1999 .
Στον ίδιο τάφο μπήκε και ο πονεμένος πατέρας Δημήτρης στα 1956 και η τραγική μάνα η Κανελλιώ στα 1968 . Κι έτσι ξεκληρίστηκε μια μεγάλη και σημαντική οικογένεια της Σπάρτης .
Στα χρόνια τα κατοπινά γκρεμίστηκε και το σπίτι τους Σπάρτη , αφού κανείς αρμόδιος δε νοιάστηκε να το εξαγοράσει και να το διασώσει .
Ευτυχώς τους έχει μείνει ακόμα ο τάφος , ώστε αγκαλιασμένοι εκεί να λένε τις ιστορίες και τα λόγια της αγάπης που δεν πρόφθασαν να πουν όταν ζούσαν.
Καθιστοί ήταν ο πατέρας Δημήτριος Αριστ. Τζιβανόπουλος και η μάνα Κανελλιώ Δημ . Τζιβανοπούλου .
Όρθιοι από αριστερά οι πέντε λεβέντες τους , τα καμάρια τους :
Ο Παρασκευάς (ο Βενιαμίν) , ο Αριστείδης , ο Δημοσθένης , ο Ιωάννης και ο Σωκράτης .
Στις 26 Νοεμβρίου 1943 , τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά ,
ο Παρασκευάς 16 χρόνων
ο Δημοσθένης 23 χρόνων
ο Ιωάννης 21 χρόνων και
ο Σωκράτης 19 χρόνων
πήγαν να βρουν τον παππού τους και τη γιαγιά τους στον οικογενειακό τάφο του νεκροταφείου του Α. Γεωργίου στη Σπάρτη , με τα κορμιά τους σμπαραλιασμένα από τα πολυβόλα των γερμανών στο Μονοδέντρι , καταδομένοι από τους σπαρτιάτες συνεργάτες των γερμανών , επειδή είχαν ενταχθεί στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ .
Ο πέμπτος γιος , ο Αριστείδης , γλίτωσε γιατί είχε φύγει στην Αφρική , απ' όπου γύρισε υπέργηρος για να συναντήσει τ' αδέρφια του και τους γονείς του , μετά από 56 χρόνια , στον τάφο , στα 1999 .
Στον ίδιο τάφο μπήκε και ο πονεμένος πατέρας Δημήτρης στα 1956 και η τραγική μάνα η Κανελλιώ στα 1968 . Κι έτσι ξεκληρίστηκε μια μεγάλη και σημαντική οικογένεια της Σπάρτης .
Στα χρόνια τα κατοπινά γκρεμίστηκε και το σπίτι τους Σπάρτη , αφού κανείς αρμόδιος δε νοιάστηκε να το εξαγοράσει και να το διασώσει .
Ευτυχώς τους έχει μείνει ακόμα ο τάφος , ώστε αγκαλιασμένοι εκεί να λένε τις ιστορίες και τα λόγια της αγάπης που δεν πρόφθασαν να πουν όταν ζούσαν.
Πηγή
Βαγγέλης Μητράκος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου