Ο Σίμωνας Καράς ήρθε στα Βάτικα την 24η Νοεμβρίου του έτους 1975 και ηχογράφησε το δικό μας παραδοσιακό τραγούδι Ανάμεσα Τσιρίγο και Καβομαλιά το οποίο περιέχεται στο CD με ακόμα 14 τραγούδια της Πελοποννήσου τα οποία αναφέρουμε στην συνέχεια στην ανάρτηση μας . Είναι μεγάλη τιμή για τα Βάτικα ένα από αυτά τα 15 τραγούδια
να είναι Βατικιώτικο και μάλιστα με οργανοπαίκτες και τραγουδιστές δικούς μας .
Να γράψουμε όσο λιγότερα λόγια γίνεται για το πως το δικό μας τραγούδι φιγουράρει μεταξύ των 15 παραδοσιακών μοραΐτικων τραγουδιών .
Ο κύριος Δημήτριος Ι. Μαντζούρης διευθυντής του κέντρου ερεύνης και προβολής της Εθνικής Μουσικής στο Λαογραφικό και φιλολογικό Αρχείο Σίμωνος και Αγγελικής Καρά αποφάσισε να συμπεριλάβει και το τραγούδι Ανάμεσα Τσιρίγο και Καβομαλιά αλλά είχε μόνο τα ονόματα των δύο εκτελεστών του , δηλαδή του Δημήτρη Ψαρράκη - Νταγιαντά και του Δημήτρη Κατσούλη - Μιλτιαδάκου αλλά δεν είχε τις φωτογραφίες τους . Τότε απευθύνθηκε στον πρόεδρο του Συνδέσμου Νεαπολιτών Γιάννη Λιωνή ο οποίος με παρακάλεσε να τον εξυπηρετήσω εγώ .
Μετά από επικοινωνία που είχα με τον κύριο Μαντζούρη και κατάλαβα την σπουδαιότητα που είχε η περίπτωση αυτή για τα Βάτικα προσπάθησα τρέχοντας και ρωτώντας να βρω την καλύτερη φωτογραφία που υπήρχε σε σπίτι στα Βάτικα για να τη στείλω στο ίδρυμα . Αφού έστειλα πάρα πολλές φωτογραφίες το ίδρυμα επέλεξε την φωτογραφία που αναρτούμε από το πανηγύρι στους Αγίους Αποστόλους το έτος 1942 στη μέση του πολέμου .
Τον δεύτερο Λαουτιέρη ο οποίος είναι ο μικρός σε ηλικία μετά από προσπάθεια πολλών ημερών και επισκέψεων σε σπίτια συμπατριωτών μας τον γνώρισε ο Αντρέας ο Κατζιλιέρης στον Άγιο Γεώργιο και είναι ο αυτοκινητιστής που χάθηκε άδικα αργότερα σε αυτοκινηστικό ατύχημα , ο Μπιρόγιαννης από τα Δερματιάνικα ..
Ο Αντώνης ο Τάντουλος με την βοήθεια πολλών αξιέπαινων συμπατριωτών μας είχε εκδώσει το έτος 2002 ένα ημερολόγιο το οποίο ήταν αφιερωμένο στους λαϊκούς οργανοπαίκτες του τόπου μας με τις φωτογραφίες τους και με σημαντικές πληροφορίες για αυτούς . Ευτυχώς υπήρχε ένα αντίτυπο σε άριστη κατάσταση το οποίο μου το έδωσε και τους το έστειλα για το αρχείο του ιδρύματος.
Το CD έχει περιορισμό και δεν αντιγράφεται , είναι στη σειρά το 10 τραγούδι και όσοι το θέλουν πρέπει να το αγοράσουν αφού και τα 15 παραδοσιακά τραγούδια της Πελοποννήσου είναι υπέροχα .
ΤΑ 15 τραγούδια της Πελοποννήσου Μουσικές Ελληνισμού είναι :
1. Που πας Ελένη από βραδιού
2. Να χαμπηλώναν τα Βουνά
3. Που ήσουν , Πέρδικα καημένη
4. Χαϊδούλα
5. Και μια φορά ΄ν΄ή λεβεντιά
6. Παπαδιά
7. Αμπέλι μου πλατύφυλλο
8. Μαύρα θέλω να φορέσω
9. Του Γιάννου η μάννα κάθεται
10. Ανάμεσα Τσιρίγο
11. Εσείς χελιδονάκια μου
12. Αργείτικο
13. Κινήσαν τα Τσαμόπουλα
14. Διαμαντένια
15. Πάνε γερόντοι στον Πασά
να είναι Βατικιώτικο και μάλιστα με οργανοπαίκτες και τραγουδιστές δικούς μας .
Να γράψουμε όσο λιγότερα λόγια γίνεται για το πως το δικό μας τραγούδι φιγουράρει μεταξύ των 15 παραδοσιακών μοραΐτικων τραγουδιών .
Ο κύριος Δημήτριος Ι. Μαντζούρης διευθυντής του κέντρου ερεύνης και προβολής της Εθνικής Μουσικής στο Λαογραφικό και φιλολογικό Αρχείο Σίμωνος και Αγγελικής Καρά αποφάσισε να συμπεριλάβει και το τραγούδι Ανάμεσα Τσιρίγο και Καβομαλιά αλλά είχε μόνο τα ονόματα των δύο εκτελεστών του , δηλαδή του Δημήτρη Ψαρράκη - Νταγιαντά και του Δημήτρη Κατσούλη - Μιλτιαδάκου αλλά δεν είχε τις φωτογραφίες τους . Τότε απευθύνθηκε στον πρόεδρο του Συνδέσμου Νεαπολιτών Γιάννη Λιωνή ο οποίος με παρακάλεσε να τον εξυπηρετήσω εγώ .
Μετά από επικοινωνία που είχα με τον κύριο Μαντζούρη και κατάλαβα την σπουδαιότητα που είχε η περίπτωση αυτή για τα Βάτικα προσπάθησα τρέχοντας και ρωτώντας να βρω την καλύτερη φωτογραφία που υπήρχε σε σπίτι στα Βάτικα για να τη στείλω στο ίδρυμα . Αφού έστειλα πάρα πολλές φωτογραφίες το ίδρυμα επέλεξε την φωτογραφία που αναρτούμε από το πανηγύρι στους Αγίους Αποστόλους το έτος 1942 στη μέση του πολέμου .
Τον δεύτερο Λαουτιέρη ο οποίος είναι ο μικρός σε ηλικία μετά από προσπάθεια πολλών ημερών και επισκέψεων σε σπίτια συμπατριωτών μας τον γνώρισε ο Αντρέας ο Κατζιλιέρης στον Άγιο Γεώργιο και είναι ο αυτοκινητιστής που χάθηκε άδικα αργότερα σε αυτοκινηστικό ατύχημα , ο Μπιρόγιαννης από τα Δερματιάνικα ..
Ο Αντώνης ο Τάντουλος με την βοήθεια πολλών αξιέπαινων συμπατριωτών μας είχε εκδώσει το έτος 2002 ένα ημερολόγιο το οποίο ήταν αφιερωμένο στους λαϊκούς οργανοπαίκτες του τόπου μας με τις φωτογραφίες τους και με σημαντικές πληροφορίες για αυτούς . Ευτυχώς υπήρχε ένα αντίτυπο σε άριστη κατάσταση το οποίο μου το έδωσε και τους το έστειλα για το αρχείο του ιδρύματος.
Το CD έχει περιορισμό και δεν αντιγράφεται , είναι στη σειρά το 10 τραγούδι και όσοι το θέλουν πρέπει να το αγοράσουν αφού και τα 15 παραδοσιακά τραγούδια της Πελοποννήσου είναι υπέροχα .
ΤΑ 15 τραγούδια της Πελοποννήσου Μουσικές Ελληνισμού είναι :
1. Που πας Ελένη από βραδιού
2. Να χαμπηλώναν τα Βουνά
3. Που ήσουν , Πέρδικα καημένη
4. Χαϊδούλα
5. Και μια φορά ΄ν΄ή λεβεντιά
6. Παπαδιά
7. Αμπέλι μου πλατύφυλλο
8. Μαύρα θέλω να φορέσω
9. Του Γιάννου η μάννα κάθεται
10. Ανάμεσα Τσιρίγο
11. Εσείς χελιδονάκια μου
12. Αργείτικο
13. Κινήσαν τα Τσαμόπουλα
14. Διαμαντένια
15. Πάνε γερόντοι στον Πασά
Γράφει λοιπόν ο Αντώνης Τάντουλος
Η μουσική παράδοση στα Βάτικα χαρακτηρίζεται από τον αλληλένδετο συνδυασμό δύο χορδόφωνων μουσικών οργάνων , τη λεγόμενη "ζυγιά" , του βιολιού με το λαγούτο . Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε , πως τα πιο παλιά χρόνια , υπήρχε στην περιοχή μας και μια ακόμη "ζυγιά" της αχλαδόσχημης κρητικής λύρας με το λαγούτο , που σήμερα έχει ουσιαστικά εκλείψει .
Οι συγκεκριμένοι αυτοί συνδυασμοί μουσικών οργάνων , δεν ήταν βεβαίως τυχαίοι . Αποδεικνύουν , σε ένα ακόμη τομέα της κοινωνικής ζωής , τις επαφές που είχαν οι Βατικιώτες με τα νησιά και την Κρήτη και τις επιδράσεις που δέχθηκαν από τους νησιώτες και τους Κρητικούς . Επαφές που είχαν σχέση με την απομόνωση των Βατίκων από την υπόλοιπη Λακωνία , λόγω της ανυπαξίας δρόμων , και την αναγκαστική εξοικείωση των Βατικιωτών με τη θάλασσα και τα ταξίδια , προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες . Τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας , ήταν να μεταφερθούν στα Βάτικα και να ριζώσουν , όχι μόνο στοιχεία από τη μουσική παράδοση των νησιών και της Κρήτης , αλλά και πολλές άλλες συνήθειες της καθημερινής ζωής ,με πιο χαρακτηριστικό , το παράδειγμα της νησιώτικης ανδρικής φορεσιάς με τις βράκες , που υιοθέτησαν οι Βατικιώτες , και τους έκανε να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπου; φουστανελοφόρους Λάκωνες .
Η απομόνωση αυτή των Βατίκων από την υπόλοιπη Λακωνία και η αγάπη των Βατικιωτών για τα νησιώτικα και θαλασσινά τραγούδια , εξηγεί και το γιατί ένα άλλο μουσικό όργανο , το κλαρίνο , δεν πήρε κάποια θέση στη μουσική παράδοση της περιοχής , παρ΄όλο ότι αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της μουσικής στην υπόλοιπη Πελοπόννησο .
Η Βατικιώτικη μουσική παράδοση συνεχίστηκε με τη μορφή που προαναφέρθηκε , με το συνδυασμό δηλαδή του βιολιού με το λαγούτο , μέχρι το τελευταίο τέτερτο του εικοστού αιώνα , οπότε με την εισβολή της τηλεόρασης και την εισαγωγή νέων μουσικών οργάνων και ήχων , άρχισε να εκφυλίζεται .
Το ημερολόγιο αυτό , νομίζω πως δικαιωματικά ανήκει "τιμής" "ενεκεν" στους ανθρώπους που είναι οι πρωταγωνιστές του , στους λαικούς οργανοπαίχτες των Βατίκων , που διατήρησαν την μουσική παράδοση της περιοχής και χάρισαν αλησμόνητες στιγμές χαράς και κεφιού σε όλους μας . Το θέμα βεβαίως δεν εξαντλείται στις λίγες αυτές σελίδες . Γι' αυτό θα χρειαστεί στο μέλλον να επανέλθουμε , ίσως με ένα φωτογραφικό λεύκωμα , ώστε να συμπληρωθεί ο κατάλογος των λαϊκών αυτών καλλιτεχνών .
Η συγκέντρωση του σπάνιου φωτογραφικού υλικού δεν θα ήταν εφικτή , χωρίς τη βοήθεια της Μάρως και του Ηλία Αλικάκου , του Χρήστου Αντωνάκου , του Αντώνη Αρώνη (Συγνωμάκου) του Αντώνη Δελακωβία , του Γιώργου Δρυμώνη , (Δρυμωνάκου) , του Γιώργου Κατσούλη , του Ζαχαρή Κοντάκου , του Μανώλη Κοντραφούρη ,του Νίκου και του Μηνά Κυρανάκου , της Φιλίτσας Λαλούση , του Παναγιώτη Λιβανού Τσαγκάρη , του Ανδρέα Οικονόμου , (Τζανετάκου) , του Νίκου Ρέκκα (Σοφρά) , της οικογένειας Παναγιώτη Σταθάκου , του Νίκου Χαραμή (Σαλέα) , του Παναγιώτη Χουσάκου . Τους ευχαριστώ όλους θέρμά γι'αυτή την ανεκτίμητη για τον τόπο προσφορά τους
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΑΝΤΟΥΛΟΣ
Η μουσική παράδοση στα Βάτικα χαρακτηρίζεται από τον αλληλένδετο συνδυασμό δύο χορδόφωνων μουσικών οργάνων , τη λεγόμενη "ζυγιά" , του βιολιού με το λαγούτο . Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε , πως τα πιο παλιά χρόνια , υπήρχε στην περιοχή μας και μια ακόμη "ζυγιά" της αχλαδόσχημης κρητικής λύρας με το λαγούτο , που σήμερα έχει ουσιαστικά εκλείψει .
Οι συγκεκριμένοι αυτοί συνδυασμοί μουσικών οργάνων , δεν ήταν βεβαίως τυχαίοι . Αποδεικνύουν , σε ένα ακόμη τομέα της κοινωνικής ζωής , τις επαφές που είχαν οι Βατικιώτες με τα νησιά και την Κρήτη και τις επιδράσεις που δέχθηκαν από τους νησιώτες και τους Κρητικούς . Επαφές που είχαν σχέση με την απομόνωση των Βατίκων από την υπόλοιπη Λακωνία , λόγω της ανυπαξίας δρόμων , και την αναγκαστική εξοικείωση των Βατικιωτών με τη θάλασσα και τα ταξίδια , προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες . Τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας , ήταν να μεταφερθούν στα Βάτικα και να ριζώσουν , όχι μόνο στοιχεία από τη μουσική παράδοση των νησιών και της Κρήτης , αλλά και πολλές άλλες συνήθειες της καθημερινής ζωής ,με πιο χαρακτηριστικό , το παράδειγμα της νησιώτικης ανδρικής φορεσιάς με τις βράκες , που υιοθέτησαν οι Βατικιώτες , και τους έκανε να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπου; φουστανελοφόρους Λάκωνες .
Η απομόνωση αυτή των Βατίκων από την υπόλοιπη Λακωνία και η αγάπη των Βατικιωτών για τα νησιώτικα και θαλασσινά τραγούδια , εξηγεί και το γιατί ένα άλλο μουσικό όργανο , το κλαρίνο , δεν πήρε κάποια θέση στη μουσική παράδοση της περιοχής , παρ΄όλο ότι αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της μουσικής στην υπόλοιπη Πελοπόννησο .
Η Βατικιώτικη μουσική παράδοση συνεχίστηκε με τη μορφή που προαναφέρθηκε , με το συνδυασμό δηλαδή του βιολιού με το λαγούτο , μέχρι το τελευταίο τέτερτο του εικοστού αιώνα , οπότε με την εισβολή της τηλεόρασης και την εισαγωγή νέων μουσικών οργάνων και ήχων , άρχισε να εκφυλίζεται .
Το ημερολόγιο αυτό , νομίζω πως δικαιωματικά ανήκει "τιμής" "ενεκεν" στους ανθρώπους που είναι οι πρωταγωνιστές του , στους λαικούς οργανοπαίχτες των Βατίκων , που διατήρησαν την μουσική παράδοση της περιοχής και χάρισαν αλησμόνητες στιγμές χαράς και κεφιού σε όλους μας . Το θέμα βεβαίως δεν εξαντλείται στις λίγες αυτές σελίδες . Γι' αυτό θα χρειαστεί στο μέλλον να επανέλθουμε , ίσως με ένα φωτογραφικό λεύκωμα , ώστε να συμπληρωθεί ο κατάλογος των λαϊκών αυτών καλλιτεχνών .
Η συγκέντρωση του σπάνιου φωτογραφικού υλικού δεν θα ήταν εφικτή , χωρίς τη βοήθεια της Μάρως και του Ηλία Αλικάκου , του Χρήστου Αντωνάκου , του Αντώνη Αρώνη (Συγνωμάκου) του Αντώνη Δελακωβία , του Γιώργου Δρυμώνη , (Δρυμωνάκου) , του Γιώργου Κατσούλη , του Ζαχαρή Κοντάκου , του Μανώλη Κοντραφούρη ,του Νίκου και του Μηνά Κυρανάκου , της Φιλίτσας Λαλούση , του Παναγιώτη Λιβανού Τσαγκάρη , του Ανδρέα Οικονόμου , (Τζανετάκου) , του Νίκου Ρέκκα (Σοφρά) , της οικογένειας Παναγιώτη Σταθάκου , του Νίκου Χαραμή (Σαλέα) , του Παναγιώτη Χουσάκου . Τους ευχαριστώ όλους θέρμά γι'αυτή την ανεκτίμητη για τον τόπο προσφορά τους
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΑΝΤΟΥΛΟΣ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου