Μη μείνουμε μόνο στα αντίσκηνα Tου παπα-Κώστα Λαγού

Λοιπόν, τα περνάμε πολύ όμορφα στα Κύθηρα. Τρία χρόνια είμαι εδώ και νομίζω ότι είμαι…δεκατρία! Έχω περάσει,κι εγώ και κυρίως η οικογένειά μου, πολύ δύσκολα κατά καιρούς. Ιδιαιτέρως από τη στιγμή που δεν επιτρέψαμε η μεγαλύτερη κόρη μας να γίνει υπηρέτρια (ή σάκος του μποξ καλύτερα) για το κακομαθημένο τέκνο (δε φταίει, έτσι το μεγαλώνουν) θεωρητικά επιφανών μελών της κοινωνίας των Κυθήρων, τους οποίους κανείς ποτέ δε συμπάθησε αλλά όλοι ανέχονταν και τους επέτρεπαν να φέρονται σαν… αγάδες.

Τότε ξετυλίχτηκε μπροστά μου όλο το φάσμα μιας διαπλεκόμενης, μέσω οικογενειακών, συντεχνιακών, μικροσυμφεροντολογικών δεσμών, μισο-οπισθοδρομικής, μισο-προοδευτικής κοινωνίας. Ταράχτηκαν τότε κάποιοι που θεωρούσαν εαυτούς προύχοντες του χωριού. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, είναι αρκετά αυτά.
Γιατί κάνω αυτό το πρόλογο; Για να γίνει αντιληπτό το κοινωνικό υπόβαθρο του νησιού. Κάτι ανάμεσα σε τουρκοκρατία, κατοχή και ΕΕ. Και μπαίνω στο θέμα μου. Θεωρώ αστείο (κι έτσι το έχω αντιμετωπίσει ως τώρα) τον «πόλεμο του ελεύθερου κάμπινγκ» που μαίνεται πια σε μπλόγκς και fb. Επιχειρήματα, μπηχτές, υπονοούμενα βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη, ενώ φαντάζομαι ότι θα βρουν ευκαιρία διάφοροι να βγάλουν χολή και για πρόσωπα που πιθανόν να μην εμπλέκονται με το όλο θέμα. Να πω την αλήθεια πολύ λίγο με νοιάζει αν θα επιτραπεί ή όχι το ελεύθερο κάμπινγκ ή αν θα έχουμε γυμνιστές ή αν είναι φιλόξενος ή όχι ο Αυλαίμονας (ή Αβλέμονας δεν ξέρω καν πως γράφεται).

Θα προτιμούσα να γίνεται τέτοιος ανοικτός και έντονος διάλογος για πιο σοβαρά θέματα. Για παιδαγωγούς που κοιτάνε τα παιδιά κάποιων (ισχυρών) περισσότερο από τα παιδιά άλλων, για παιδόφιλους σε δημόσιες θέσεις, για ελλείψεις του νησιού που δεν καλύπτονται για να μη θιγούν ψηφοφόροι, για νοοτροπίες περασμένων αιώνων, όπως ας πούμε «ο πλούσιος είναι καλός και παραβλέπουμε διάφορες ανηθικότητες» κλπ. Θα μου πει κάποιος και σε άλλες μικρές κοινωνίες τα ίδια γίνονται. Πιθανόν, αλλά εγώ σε αυτή τη μικρή κοινωνία ζω, όχι σε άλλη.

Παρ’όλα αυτά αισιοδοξώ ότι το πράγμα θα προχωρήσει, μια και επί της ουσίας πρόκειται για μια σύγκρουση νοοτροπιών και δε θα μείνει στο στενό «μου έθιξες το χωριό και το μαγαζί» ή στο «συντηρητικούρα φασίστα-αναρχοάπλυτε». Δίνεται μια καλή ευκαιρία.
Προφανώς καλά ριζωμένες νοοτροπίες δεκαετιών δε θα αλλάξουν σε μια μέρα. Αν όμως διευρύνουμε τον τσακωμό, θα γίνουν κάποια βήματα. Η νοοτροπία «δε μιλάμε για να μη διχαστούμε» το μόνο που κάνει είναι να καλύπτει και να διογκώνει τα προβλήματα του τόπου. Μόνο μέσα από σύγκρουση (δε σημαίνει απαραίτητα βία και καυγά) μπορεί να προοδεύσει μια κοινωνία. Η σύγκρουση που θα φέρει τα προβλήματα στην επιφάνεια και θα φέρει νέους συσχετισμούς, νέες συνεργασίες, νέες ιδέες αλλά και βελτίωση των υπαρχόντων συνθηκών, είναι κατά τη γνώμη μου ευλογημένη σύγκρουση. Ας κάνουμε το παραπάνω βήμα.

ΥΓ1. Προφανώς και δεν είναι όλα άσχημα στο νησί. Ούτε και στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι. Είμαστε ευχαριστημένοι όμως από την κατάσταση της χώρας;

ΥΓ2. Πολύς λόγος γίνεται για νόμους,ΦΕΚ κλπ. Αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι και όχι απλά υπήκοοι δεν πρέπει να σεβόμαστε το νόμο αλλά το δίκαιο. Η μόνη υποχρέωση που έχει ένας άνθρωπος είναι να πράττει ανά πάσα στιγμή αυτό που θεωρεί σωστό. Η συνείδηση δεν μπορεί να αφήνεται στον κάθε νομοθέτη. Η ελεύθερη άσκηση κρίσης και το αίσθημα της ηθικής είναι αυτά που μας χωρίζουν από τα τούβλα. Ο νόμος σπάνια κάνει κάποιο δικαιότερο. Πολλές φορές η τυφλή τήρησή του έχει αντίθετα αποτελέσματα.

ΥΓ3. Το παρόν έχει γραφτεί για το προσωπικό μου blog, γι’αυτό και η εισαγωγή.
Πηγή  http://dragonerarossa.gr/