Εδώ και αρκετά χρόνια παρατηρούμε μια συνεχή πορεία απομείωση συγκριτικών πλεονεκτημάτων της μοναδικής πόλης, του Πειραιά μας, που οφείλεται κυρίως στην εφαρμογή νόμων της λογικής ‘πονάει δόντι, κόψε κεφάλι’.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι πολίτες είναι θεατές υπερβολικών δεσμεύσεων περιοχών από κρατικές υπηρεσίες (ΥΠΠΟ), σε σχέση με τον χρόνο αλλά και την έκταση που καταλαμβάνουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί όχι μόνο απλά η έλλειψη αξιοποίησης αλλά δυστυχώς η όψη εγκατάλειψης που έχει αποκτήσει το μοναδικής ομορφιάς παραλιακό μέτωπο του Πειραιά, που ξεκινά από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στην Πειραϊκή και εκτείνεται μέχρι το Μικρολίμανο.
Η αυστηρή νομοθεσία σε συνδυασμό με την αδυναμία ή την έλλειψη της απαιτούμενης προσπάθειας από τους αρμόδιους, κεντρικούς κυρίως, φορείς, έχει μετατρέψει την βούληση του νομοθέτη να προστατεύσει την περιοχή έως ότου καθοριστούν οι κανόνες που θα διέπουν κάθε μελλοντική παρέμβαση, σε μόνιμη κατάσταση οδηγώντας την σταδιακά σε οικονομικό μαρασμό και εγκατάλειψη.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που όλοι βιώνουμε στην Πειραϊκή ακτή, όπου έχει επέλθει η υποβάθμιση, όχι μόνο του φυσικού της κάλλους αλλά και των αρχαιοτήτων, που παραμένουν βυθισμένες στο σκοτάδι και τα απορρίμματα.
Ευτυχώς, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που είτε οφείλονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, όπως η αξιοποίηση της Μαρίνας Ζέας είτε σε δωρεές σημαντικών επιχειρηματιών που αγαπούν τον Πειραιά, όπως η ανάπλαση της Πλατείας Αλεξάνδρας.
Σημαντικό είναι επίσης ότι μετά από παρέλευση πολλών χρόνων, διαφαίνεται ότι είμαστε πολύ κοντά στην έναρξη της υλοποίησης της ανάπλασης της Ακτής Κουμουνδούρου (Μικρολίμανο).
Όταν το έργο αυτό ολοκληρωθεί, το Μικρολίμανο θα ανακτήσει την παλιά του αίγλη προσελκύοντας ξανά αυτούς που έφυγαν επιλέγοντας άλλους προορισμούς εκτός Πειραιά, όπως για παράδειγμα τη γειτονική Μαρίνα του Φλοίσβου.
Αποφασιστικής σημασίας για τον στόχο αυτό θα αποτελέσει η συμβολή των επιχειρηματιών εστίασης της περιοχής, οι οποίοι είμαι βέβαιος ότι θα διατηρήσουν και θα βελτιώσουν το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Το να γίνονται μεμονωμένες βελτιώσεις και έργα, σίγουρα είναι και σημαντικό και χρήσιμο.
Αυτό όμως που κύρια απαιτείται για το πρώτο λιμάνι της νότιο-ανατολικης Ευρώπης είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπλασης και διασύνδεσης του παραλιακού μετώπου, όπως το έχουν κάνει και άλλες μεγάλες παραλιακές πόλεις της Ευρώπης, ώστε να μετατραπεί ο Πειραιάς σε πόλο έλξης για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Για το σχεδιασμό αυτό θα πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί, να διαβουλευτούμε με τους φορείς και τους πολίτες και να αξιοποιήσουμε κάθε διαθέσιμο χρηματοδοτικό εργαλείο που μας παρέχει η ΕΕ, προκειμένου ο Πειραιάς να καταστεί προορισμός και σημείο αναφοράς για ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο.
Ο Σπύρος Σπυρίδων είναι Μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρώην Περιφερειάρχης και Δήμαρχος.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι πολίτες είναι θεατές υπερβολικών δεσμεύσεων περιοχών από κρατικές υπηρεσίες (ΥΠΠΟ), σε σχέση με τον χρόνο αλλά και την έκταση που καταλαμβάνουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί όχι μόνο απλά η έλλειψη αξιοποίησης αλλά δυστυχώς η όψη εγκατάλειψης που έχει αποκτήσει το μοναδικής ομορφιάς παραλιακό μέτωπο του Πειραιά, που ξεκινά από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στην Πειραϊκή και εκτείνεται μέχρι το Μικρολίμανο.
Η αυστηρή νομοθεσία σε συνδυασμό με την αδυναμία ή την έλλειψη της απαιτούμενης προσπάθειας από τους αρμόδιους, κεντρικούς κυρίως, φορείς, έχει μετατρέψει την βούληση του νομοθέτη να προστατεύσει την περιοχή έως ότου καθοριστούν οι κανόνες που θα διέπουν κάθε μελλοντική παρέμβαση, σε μόνιμη κατάσταση οδηγώντας την σταδιακά σε οικονομικό μαρασμό και εγκατάλειψη.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που όλοι βιώνουμε στην Πειραϊκή ακτή, όπου έχει επέλθει η υποβάθμιση, όχι μόνο του φυσικού της κάλλους αλλά και των αρχαιοτήτων, που παραμένουν βυθισμένες στο σκοτάδι και τα απορρίμματα.
Ευτυχώς, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που είτε οφείλονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, όπως η αξιοποίηση της Μαρίνας Ζέας είτε σε δωρεές σημαντικών επιχειρηματιών που αγαπούν τον Πειραιά, όπως η ανάπλαση της Πλατείας Αλεξάνδρας.
Σημαντικό είναι επίσης ότι μετά από παρέλευση πολλών χρόνων, διαφαίνεται ότι είμαστε πολύ κοντά στην έναρξη της υλοποίησης της ανάπλασης της Ακτής Κουμουνδούρου (Μικρολίμανο).
Όταν το έργο αυτό ολοκληρωθεί, το Μικρολίμανο θα ανακτήσει την παλιά του αίγλη προσελκύοντας ξανά αυτούς που έφυγαν επιλέγοντας άλλους προορισμούς εκτός Πειραιά, όπως για παράδειγμα τη γειτονική Μαρίνα του Φλοίσβου.
Αποφασιστικής σημασίας για τον στόχο αυτό θα αποτελέσει η συμβολή των επιχειρηματιών εστίασης της περιοχής, οι οποίοι είμαι βέβαιος ότι θα διατηρήσουν και θα βελτιώσουν το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Το να γίνονται μεμονωμένες βελτιώσεις και έργα, σίγουρα είναι και σημαντικό και χρήσιμο.
Αυτό όμως που κύρια απαιτείται για το πρώτο λιμάνι της νότιο-ανατολικης Ευρώπης είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπλασης και διασύνδεσης του παραλιακού μετώπου, όπως το έχουν κάνει και άλλες μεγάλες παραλιακές πόλεις της Ευρώπης, ώστε να μετατραπεί ο Πειραιάς σε πόλο έλξης για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Για το σχεδιασμό αυτό θα πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί, να διαβουλευτούμε με τους φορείς και τους πολίτες και να αξιοποιήσουμε κάθε διαθέσιμο χρηματοδοτικό εργαλείο που μας παρέχει η ΕΕ, προκειμένου ο Πειραιάς να καταστεί προορισμός και σημείο αναφοράς για ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο.
Ο Σπύρος Σπυρίδων είναι Μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρώην Περιφερειάρχης και Δήμαρχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου