Θα ήθελα να προσθέσω μερικές σκέψεις στο εξαιρετικό άρθρο του Γιάννη βλέπε εδώ https://www.kythiraika.gr/ta-kythira-eginan-eidisi-gia-to-lathos-logo/?fbclid=IwAR2ZpgYAXYKUOjQQUw2VMNWiEDWnRohqIM8YKWwGYTSdQAOk8NTNrYPov4g που με εκφράζει απόλυτα με αφορμή και την συζήτηση των τελευταίων ημερών στον Ποταμό
Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συζήτηση γύρω από την κατάσταση με την εκτέλεση λειτουργιών στον Ποταμό που ξεκίνησε με την ανάρτηση / Αρθρο του π. Παύλου, το σχόλιο του Μάνου και του Κοσμά κλπ.
Νομίζω ότι η πολιτισμική και θρησκευτική πλευρά έχει καλυφθεί με επάρκεια.
Όμως, πιστεύω ότι το θέμα δεν είναι θρησκευτικής πίστης. Όλοι μας ελπίζω, υποστηρίζουμε με ένταση το δικαίωμα όλων να έχουν τις απόψεις τους και να τις διαδίδουν ελεύθερα. Το θέμα προκύπτει όταν αυτά περνούν σε πράξεις που θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνία και τους πολίτες. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η συνάθροιση σε εκκλησίες δημιουργεί τεράστιο κίνδυνο διάδοσης της επιδημίας, νομίζω ότι αυτό τώρα το έχουν καταλάβει όλοι.
Ειδικά μετά από το δράμα με την εκκλησία στην Κορέα πού μια γυναίκα προερχομένη από το Ουχάν στην Κίνα, προκάλεσε τουλάχιστον τα μισά κρούσματα στη χώρα αυτή ή την περίπτωση των συμπολιτών μας επισκέφθηκαν του Άγιους Τόπους και αθέλητα διέδωσαν την επιδημίας με την επιστροφή τους
Η απλή πραγματικότητα είναι
1. Είναι απαραίτητο να περιορίσουμε τη διάδοση το COVID19 έτσι ώστε να δώσουμε το χρόνο στο σύστημα υγείας
Α. Να περιθάλψει τους (όσο το δυνατόν λιγότερους) ασθενείς, παράλληλα με τους συνήθεις ασθενείς. Και να μην έχουμε να κάνουμε επιλογές ποιον θα υποστηρίξουμε και ποιον θα αφήσουμε να πεθάνει
Β. Να αναπτύξει φαρμακευτικές αγωγές για να θεραπεύει αποτελεσματικά τους ασθενείς
Γ. Να αναπτύξει εμβόλια ώστε να δημιουργήσει ανοσία στην κοινότητα
2. Για να γίνουν τα παραπάνω, φαίνεται ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η εφαρμογή των περιοριστικών μέσων κοινωνικών επαφών και βέβαια μέσα σε αυτές είναι και οι εκδηλώσεις θρησκευτικής λατρείας, μια που ο ιός δεν κάνει διακρίσεις
3. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ειδικοί στα πάντα. Γι’ αυτό πρέπει να ακούμε και να σεβόμαστε τις οδηγίες της επιστήμης και της πολιτείας. Πράγμα που γίνεται σε σχεδόν απόλυτο βαθμό και από τους πολίτες και από οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Εκκλησίας
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που αμφισβητούν την κοινή λογική. Είτε επικαλούμενοι θρησκευτικούς λόγους, είτε άλλους, όπως για παράδειγμα τις οικονομικές επιπτώσεις. Το τελευταίο το είδαμε στον τρόπο που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ το θέμα αρχικά (και τώρα έφτασαν να έχουν 300000 επιβεβαιωμένα κρούσματα.
Γιατί το κάνουν; Πολλά μπορούν να ειπωθούν αλλά δεν πρέπει να γίνεται «δίκη προθέσεων». Η πραγματικότητα είναι ότι , παρά τις διατυπωμένες «¨αγαθές» προθέσεις όλων αυτών, το αποτέλεσμα στην κοινωνία είναι δυνητικά καταστροφικό.
Και γίνεται ακόμα χειρότερο όταν γίνεται επίκληση θρησκευτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων που δημιουργεί μια τεχνητή διαίρεσης της κοινωνίας σε πραγματικά πιστούς (και κατ’ αντιπαράθεση άλλους)
Υπάρχει η δυνατότητα της πολιτείας να εφαρμόσει κατασταλτικά μετρά αλλά ελπίζω να μην φτάσουμε και εκεί. Αυτό θα είναι ήττα της κοινωνίας και της κοινής λογικής.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης των αναχρονιστικών, κοινωνικά επικίνδυνων δράσεων είναι να απομονωθούν από την ίδια την κοινωνία από όλους εμάς τους ίδιους. Που θα κινούμαστε και θα δρούμε με σκοπό να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και όλους τους άλλους ακολουθώντας τις οδηγίες της επιστήμης
Και μια τελική σκέψη. Κάποια στιγμή θα βγούμε από αυτή τη λαίλαπα και η ζωή θα συνεχιστεί, ελπίζω με όλους μας παρόντες. Σίγουρα όπως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Θα πρέπει να ξαναδούμε πολλά πράγματα (τις προτεραιότητές μας, το αναπτυξιακό μας μοντέλο, το ρόλο του κράτους, τις σχέσεις μας κλπ.) Σε κάθε περίπτωση όμως θα θυμόμαστε ποιος στάθηκε στο πλάι μας και μας υποστήριξε (όπως για παράδειγμα κάνουν οι άνθρωποι της δημόσιας υγείας αυτή την εποχή) και ποιος αντικειμενικά χρησιμοποίησε την επιδημία για να προωθήσει ιδιοτελείς σκοπούς. Στο χέρι μας είναι αυτή η καινούργια κοινωνία να είναι πολύ καλύτερη, με ισόρροπη ανάπτυξη και ευημερία, μια κοινωνία ισχυρότερης αλλυλεγγύης, μακριά από τεχνητούς διχασμούς και εισαγόμενες αντιπαραθέσεις.
Η Τσιριγώτικη κοινωνία και βέβαια ο Ποταμός, έχει μακριά κοινωνική και δημοκρατική παράδοση για το κάνει αυτό πράξη
Σπύρος Μιχαλακάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου