ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΑ ΦΡΑΤΣΙΑ
1941-1943
Στα χρόνια της Ιταλογερμανικής κατάληψης της χώρας μας, με εντολή των δυνάμεων κατοχής μεταξύ όλων των άλλων "πάγωσε" και η εκπαίδευση/παιδεία κάθε βαθμού. Φυσικά από αυτήν την κατάσταση δεν εξαιρέθηκαν ούτε τα Φράτσια, με αποτέλεσμα να σταματήσει η προσέλευση των μαθητών στο Δημοτικό Σχολείο για ένα μικρό διάστημα.
Η θλιβερή αυτή κατάσταση ανάγκασε τρεις φωτισμένους νέους τότε και συγχωριανούς μας να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους στην Αθήνα και να επιστρέψουν στο χωριό τους επ' αόριστον. Οι τρεις νεαροί ήταν ο Γρηγόρης του Λαμπρινού, τότε φοιτητής της Νομικής Αθηνών, ο Μίμης του παπά ή Παπαδόπουλος όπως τον αποκαλούσαμε φοιτητής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και ο Γιώργης του Παυλάκη φοιτητής τότε της Ιατρικής Αθηνών.
Οι τρεις όμως ανήσυχοι νέοι και προικισμένοι με πολλές αρετές μη μπορώντας να κατανοήσουν το γεγονός του κλεισίματος των σχολείων και την αποστασία των μαθητών από αυτό, αποφασίζουν κατόπιν συνεννόησης να εναντιωθούν στην άδικη αυτή εντολή και χωρίς να χάσουν χρόνο διαμόρφωσαν την παλαιά Λέσχη (σημερινό καφενείο) σε σχολική αίθουσα. Κάλεσαν τους μαθητές πίσω στα θρανία και ξεκίνησαν άοκνα τη δουλειά.
Ο καθένας τους ανέλαβε δύο τάξεις! Τέτοιο ήταν το μεγαλείο της ψυχής τους και το ενδιαφέρον που έδειχναν προς τους νεαρότερους συγχωριανούς τους, που όπως μας διηγήθηκε πριν χρόνια ο εξ Αυστραλίας συγχωριανός μας και μαθητής τους Αντώνης Ν. Μαρέντης οι τρεις νέοι δεν αρκέστηκαν μόνον στα υποχρεωτικά και βασικά μαθήματα αλλά υπήρχε και μια ώρα μουσικής παιδείας. Το μάθημα δίδασκε φυσικά ο Μίμης, γόνος ιερατικός και ταυτόχρονα καλλικέλαδος, γνωρίζοντας μουσική από τον πατέρα του και εφημέριο της εποχής παπά Γιώργη ενώ το διάστημα εκείνο εκτελούσε και χρέη ιεροψάλτου.
Το γεγονός έγινε γνωστό σε ολόκληρο το νησί απ' άκρη ως άκρη με αποτέλεσμα το μάθημα να ελκύει και ανήσυχα πνεύματα από γειτονικά χωριά.
Η γκρίζα περίοδος της κατοχής έδειχνε να καταλαμβάνεται από πνευματικό φως στα Φράτσια ενώ ταυτόχρονα από το διάστημα αυτό της διδασκαλίας των τριών νέων (1941-1943) αναδείχθηκαν μεγάλες προσωπικότητες που διέπρεψαν σε πολλούς τομείς σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη!
Στις αρχές όμως του 1944 ένα θλιβερό γεγονός θα σταματήσει αυτή την υπέροχη δουλειά και πνευματική ωφέλεια, συνθλίβοντας ψυχικά τους δύο νέους Γρηγόρη και Μίμη αλλά και όλους τους μαθητές. Ο Γιώργης νιώθοντας αδύναμος και αδιάθετος θα αναχωρήσει για την Αθήνα δίχως πια επιστροφή. Μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία ο νέος σε ηλικία μόλις 25 ετών θα αποβιώσει, το χωριό θα το επισκιάσει το πένθος αλλά ταυτόχρονα και η υπερηφάνεια για τις λαμπρές σελίδες προσφοράς που άφησε πίσω του.
Η πολύπλευρη προσφορά των τριών νέων θα σταματήσει και θα περάσει σε εμάς σαν ιστορία του παρελθόντος από τους δύο γέροντες και πλέον κεκοιμημένους συγχωριανούς μας Γρηγόρη και Μίμη.
Τα Φράτσια και οι Φρατσιώτες ευγνώμονες προς αυτούς τους τρεις άνδρες, τιμούν τη μνήμη τους και με υπερηφάνεια τους αφιερώνουν αυτό το μικρό κειμενάκι.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΠΑΥΛΑΚΗΣ
1919 - 1944
《ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ》
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Λ. ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
1922 - 2004
《ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ》
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ. ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
1921 - 2012
《ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΚΥΘΗΡΑΪΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ》
* Παπαδόπουλος/Παπαδοπούλα: από παλαιοτάτων χρόνων στα Κύθηρα αποκαλούνται έτσι τα παιδιά των ιερέων.
Υ.Γ. 1 Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Αγγελική Γ. Κασιμάτη, κόρη του αείμνηστου Γρηγόρη Κασιμάτη, τον εκλεκτό καθηγητή κύριο Γεώργιο Δ. Κεντρωτή, γιο του Μίμη Κεντρωτή και τον "πατριάρχη" των Φρατσίων και πάντα ακούραστο παρά το προχωρημένο της ηλικίας του και σεβαστό σε όλους μας Δημήτριο Κ. Παυλάκη, πρώτο εξάδελφο του Γιώργη Παυλάκη, για την παροχή πληροφοριών και φωτογραφιών και φυσικά την δαπάνη από τον πολύτιμο χρόνο τους για αυτή την μικρή ανάρτηση!
Υ.Γ. 2 Λόγω πρόωρης απώλειας του μακαριστού συγχωριανού μας Γεωργίου Δ. Παυλάκη δεν μπορέσαμε να βρούμε φωτογραφία άμεσα, αλλά επιφυλασσόμαστε να την αναρτήσουμε στο προσεχές μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου