"Μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη..."
Τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου, πριν 110 χρόνια, άφησε την τελευταία του πνοή ο κορυφαίος των νεοελληνικών γραμμάτων, ο πρίγκιπας των Ελλήνων συγγραφέων, ο καλλιφονώτατος ψάλτης της Ορθοδοξίας, ο κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, τον οποίον μπορούμε να επικαλούμαστε σε δύσκολες ώρες, καθώς το είπε και ο Οδυσσέας Ελύτης στο "Άξιον εστί".
Ο επίλογος του από το υπέροχο διήγημά του "Φτωχός Άγιος" έχει θέση και νόημα και για το φτωχό Άγιο της Λογοτεχνίας μας, που έζησε στην πολυάνθρωπη έρημό μας και μοσχοβόλησε την τέχνη μας και το χώμα της πατρίδος μας:
"Απήχθη μεταξύ των ερεικών και των σχοίνων, όπου δειλά ανθύλλια εποίκιλλον τον πράσινον εαρινόν της γης τάπητα... Κ' εκεί έλουσε με το αίμα του τα άνθη και τους χλωρούς κλάδους και το ζέον ρείθρον εκοκκίνισε την γην, ήτις ευμενής το εδέχθη, η δε αύρα πραεία ανέλαβε επί πτίλων την πνοήν του, κ' εκεί εκοιμήθη τον ύπνον τον παραδείσιον, ο πτωχός αιπόλος, μιμηθείς τον "Ποιμένα τον καλόν, τον τιθέντα την ψυχήν υπέρ των προβάτων". Κι ύστερον, πώς να μη μοσχοβολά το χώμα; ".
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου