Δεν σας ανήκει ο αέρας, δεν σας ανήκει το χώμα, δεν σας ανήκει η θάλασσα. Δεν είναι όλα για πούλημα. Δεν είναι όλα προς ενοικίαση...

ΠΗΓΗ:dragonerarossa.gr

Δεν σας ανήκει ο αέρας, δεν σας ανήκει το χώμα, δεν σας ανήκει η θάλασσα. Δεν είναι όλα για πούλημα. Δεν είναι όλα προς ενοικίαση...

Ο ΞΕΡΞΗΣ ΣΤΑ ... ΚΥΘΗΡΑ

Αντιγράφω από ένα εξαιρετικό κείμενο που ανήρτησαν οι φίλοι στα Κύθηρα:

Κι όταν το έμαθε ο Ξέρξης, αγανάχτησε και διέταξε να μαστιγώσουν τον Ελλήσποντο τριακόσιες φορές και να ρίξουν στ᾽ ανοιχτά ένα ζευγάρι χειροπέδες· άκουσα επίσης πως πέρ᾽ απ᾽ αυτά έστειλε στιγματιστές για να του χαράξουν στίγματα.

Κι έδινε εντολή, την ώρα που τον μαστίγωναν, να του λένε λόγια βάρβαρα και αθεόφοβα: “Πικροθάλασσα, ο αφέντης μας σε τιμωρεί μ᾽ αυτό τον τρόπο για το άδικο που του έκανες”.

Ἀτάσθαλα

Το συμβούλιο της Εγχώριας περιουσίας αποφάσισε να βάλει ενοίκιο σε ένα κομμάτι γης και ένα κομμάτι θάλασσας. Όχι ότι θα το σκεφτόταν ποτέ κανένας τους αλλά έτυχε το συγκεκριμένο μέρος να έχει αναδειχθεί σε έναν από τους “δεν πρέπει να το χάσεις” επισκέψιμους χώρους. Φυσικά, κανένας από την Επιτροπή δεν έχει συμβάλει ούτε στο ελάχιστο για την ανάδειξη της περιοχής και αυτό αποδεικνύεται από την (προς το παρόν τουλάχιστον) απουσία υπέργειας ή υποβρύχιας αναθεματικής πλάκας με τα ονόματα των μελών της. Τα οποία είδαν όμως, με το αετίσιο μάτι τους, την ευκαιρία για να βγάλουν φράγκα. Για την τσέπη τους; Όχι. Για την Εγχώριο και τις ανάγκες της.

Εδώ είναι που αρχίζει η συζήτηση για το ποιος είναι ο ρόλος της εγχώριας περιουσίας και σε ποιό βαθμό γνωρίζουν οι 5 εκλεγμένοι το ρόλο τους εκεί. Διότι το κοινό αίσθημα στο νησί είναι οτι τα μέλη της Εγχωρίου, χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό, χωρίς την παραμικρή αναπτυξιακή προσέγγιση, βλέπουν φως και μπαίνουν*. Όμως καθιστά επιτυχημένη τη θητεία τους η αύξηση των εσόδων από τη φορολόγηση προϋφιστάμενων τοπικών μικρών επιχειρήσεων; Η ευημερία του «θεσμού των κατοίκων της Κυθηρίας» σε βάρος των κατοίκων της Κυθηρίας;

Η εισήγηση του προέδρου Βενάρδου με την οποία υπόκειται σε ακόμη μια τεκμαρτή φορολόγηση όποιος μεταφέρει τουρίστες στη σπηλιά της Χύτρας, εξαντλεί τη λογική της στον ξεκάθαρο φθόνο που φανερώνει η λαϊκίστικη φράση «ξέρεις πόσα βγάζει αυτός;»

Τότε γιατί δηλαδή να μη φορολογήσουμε τον Φράνκ που «εκμεταλλεύεται» τα μονοπάτια της ιερής τσιριγώτικης γης; «Ξέρεις ρε πόσα βγάζει αυτός«;

Γιατί να μην φορολογήσουμε τα μελίσσια; «Η γύρη προέρχεται από θυμαρολίβαδα της Εγχωρίου, ξέρεις πόσα βγάζουν αυτοί ρε«;

Canyoning λέει. «Ποιός ρε; Στα φαράγγια μας; Ξέρεις πόσα βγάζει ο Δήμος Καλυμνίων από την αναρρίχηση«;

Το πως έχει επικρατήσει αυτή η νοοτροπία γίνεται κατανοητό κοιτώντας την ιστορική ταύτιση του θεσμού με το διαχρονικό άρμεγμα της (παχιάς ή ισχνής είναι αδιάφορο) αγελάδας των Μυρτιδίων.

Όμως είναι λάθος και είναι άμεση ανάγκη η έγκριση αυτής της εισήγησης να αναγνωριστεί ως τέτοιο, πριν γίνει σήριαλ το οποίο μετά είναι αναγκασμένα τα μέλη να υποστηρίξουν μέχρι τέλους.

Είναι διαφορετικό ένα γκρουπ τουριστών με ένα καραβάκι να πηγαίνει εκδρομή για μπάνιο, με το να αποκτούν δικαίωμα χρήσης γης διάφορες άλλες επιχειρήσεις (όπως συνέβη με τον αερομετρητή στα Αντικύθηρα, τις αμέτρητες καντίνες κλπ). Η διαφορά είναι χαώδης και ολοφάνερη αλλά το επισημαίνω για να μην βάλουμε τα χλωρά να καούν μαζί με τα ξερά.

Επίσης, όλες αυτές οι δράσεις και γνωματεύσεις νομικών που εξυπηρετούν κάποιο σκοπό θα φέρουν αργά ή γρήγορα αντιδράσεις και άλλες γνωματεύσεις που θα υποστηρίζουν το αντίθετο. Και εκεί ίσως να βγει χαμένη η Εγχώρια και κατ’ επέκταση εμείς όλοι που ζούμε εδώ. Γιατί όποιος θέλει τα πολλά, χάνει και τα λίγα.

Βέβαια, όλα αυτά γίνονται με την ανοχή και το χαμηλών τόνων (τόσο χαμηλών ώστε να υπάρχει περιθώριο για αποστασιοποίηση αν επέλθει κράξιμο) σιγοντάρισμα του δημάρχου Χαρχαλάκη ο οποίος δεν ξεκαθαρίζει τη θέση του. Ίσως να είναι και λογικό εφόσον η δημοτική αρχή με το ΔΣ της Εγχωρίου είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Όλα αυτά όμως καθώς και τα επιχειρήματα που τεκμηριώνουν το λάθος που πάει να συντελεστεί, έχουν ήδη γραφτεί από αρκετούς συμπολίτες μας. Υπάρχει μια ακόμα διάσταση που δείχνει ότι έχουμε πάρει στραβό δρόμο. Η αλαζονεία του ηγεμόνα που αποφασίζει ότι τα πάντα του ανήκουν και μπορεί να τα κάνει ότι θέλει. Είναι κακός σύμβουλος και φοβάμαι ότι οδηγεί το μοναδικό και ανεκτίμητο εργαλείο που έχουμε, την Εγχώρια περιουσία, σε ευτελισμό (αν όχι σε χειρότερες ατραπούς). Ό Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ξέρξης θύμωσε που η κακοκαιρία του γκρέμισε τις γέφυρες και έβαλε να μαστιγώσουν τη θάλασσα.

[7.35.1] Κι όταν το έμαθε ο Ξέρξης, αγανάχτησε και διέταξε να μαστιγώσουν τον Ελλήσποντο τριακόσιες φορές και να ρίξουν στ᾽ ανοιχτά ένα ζευγάρι χειροπέδες· άκουσα επίσης πως πέρ᾽ απ᾽ αυτά έστειλε στιγματιστές για να του χαράξουν στίγματα. [7.35.2] Κι έδινε εντολή, την ώρα που τον μαστίγωναν, να του λένε λόγια βάρβαρα και αθεόφοβα: “Πικροθάλασσα, ο αφέντης μας σε τιμωρεί μ᾽ αυτό τον τρόπο για το άδικο που του έκανες”. Στο αρχαίο κείμενο, ο Ηρόδοτος, αναφέρεται στα καμώματα του Ξέρξη και τα ονομάζει “βάρβαρά τε καὶ ἀτάσθαλα”· Το ἀτάσθαλα το βρήκα σε τρεις μεταφράσεις ως “αλαζονικά”, “αθεόφοβα” και “ασυνείδητα”.

Κύριοι του συμβουλίου της Εγχώριας περιουσίας, δεν σας ανήκει ο αέρας, δεν σας ανήκει το χώμα, δεν σας ανήκει η θάλασσα. Δεν είναι όλα για πούλημα. Δεν είναι όλα προς ενοικίαση. Δεν είναι η γη για να βγάζουμε φράγκα. Ούτε και η θάλασσα. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να προκύψουν έσοδα. Δεν υπάρχει λόγος να σαμποτάρετε το νησί με τέτοιες ενέργειες. Αν δεν το καταλαβαίνετε, ακούστε τους συμπολίτες σας. Πάρτε το πίσω. Πείτε πως δεν έγινε τίποτα.

—-

* Και φυσικά αντίστοιχη στρατηγική είναι η άκριτη επέκταση των καντίνων η οποία γίνεται βάσει του συστήματος ποιος φέρελπις επιχειρηματίας της πλειοψηφίας τυγχάνει να έχει παραλία κοντά στα οικογενειακά του χωράφια. Και δεν πειράζει που επιφέρει το μικρό του κέρδος ζημιά στον τεράστιο κλάδο του τουρισμού, αφού γλείφει κάτι και η Εγχώριος. Η περίπτωση των αλυκών μόνο είναι διαφορετική, διότι σε αυτή την περίπτωση τουλάχιστον η Επιτροπή κάτι κάνει: ρυθμίζει τη νομή και το καθεστώς λειτουργίας τους. Όμως εδώ το οικονομικό διακύβευμα είναι μικρό.

*οι ανάγκες της Εγχωρίου είναι μια συζήτηση που δε χωρά στο συγκεκριμένο κείμενο.