Μιά άληθινή ίστορία τού Μαρτίου 1944 ,χωρίς τοπική δωδικία άνάγνωσης.,στό βορειότερο μέρος ένός μυθικού νησιού!

Γράφει ο κύριος Αναστάσιος Πήλιας

Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Μιά άληθινή ίστορία τού Μαρτίου 1944 ,χωρίς τοπική δωδικία άνάγνωσης.,στό βορειότερο μέρος ένός μυθικού νησιού!

Πολλοί ίσχυρίζονται ότι ή πανδημία άνοίγει τόν ψυχικό άσκό καί έρχονται στήν έπιφάνεια κρυμμένα μυστικά καί ντοκουμέντα ,πού ούτως ή άλλως είχε έλθει τό ίστορικό πλήρωμα ν'άποκαλυφθούν . Μιά ίστορία, 6 ήμέρες πρίν τήν σκυθρωπή παλιγγενεσία τής 25ης Μαρτίου 1944, 77 χρόνια ,άπό τήν άνοιξιάτικη νύκτα ένόςμικρού καταπράσινου χωριού. Μιά ίστορία πού ένας μικρούλης μέ τό κακό ίδίωμα, νά ρωτά συνεχώς,τούς μεγάλους γιά νά μαθαίνει, έμπέδωσε,άφού πρώτα έμποτίστηκε μέ άφθονο μουρινέλαιο τής έποχής, άπό τήν έπίμονη καί στοργική γιαγιά του,όρο αύστηρό άπ'αύτήν γιά νά τού τήν μάθει,μέ μόνη παραχώρηση τήν λήψη λίγων κομματιών πορτοκαλιού ,πού βγάζει άφονο τό χωριό,γιά νά φύγει ή πικρίλα τού μουρινέλαιου καί τής ίστορίας πού τούμαθε.

Μία άκαδημαικός ποιήτρια φημισμένη, άπαγγέλει,στήν ψυχή σου δέν φθάνει κανείς,ούτε διά ξηράς,ούτε διά θαλάσσης. Πόσο μέγα λάθος! Τήν πρκαναφερόμενη βραδυά, κάποιοι ""λεβέντες μέ μαύρη ψυχή""έστω καί άπό συγγνωστό λάθος τάραξαν τής ψυχής τήν γαλήνη, ένός νέου ζευγαριού, καί μιάς 10χρονης σγουρομάλλας όμορφης κόρης. Αποβιβάστηκαν μέ βενζινάκατο πού τούς άφησε καί έφυγε άπό άγνωστη άφετηρία τών άπέναντι άκτών, 20 τόν άριθμό, μέ μυστικότητα καί προφυλάξεις Εντεμπε τής έποχής ,μέ βαριά στρατιωτική έξάρτηση σ' ένα μέρος τού νησιού μέ πλησιωνυμία ,τυχαία ή όχι,μέ τό έπώνυμο τού περιώνυμου άρχηγού τους ...τού Κατσαρέα..(τής Λακωνίας, Μεσσηνίας καί άλλων πανέμορφων περιοχών πού δυσφορούσαν γιά τό λουλούδι πού καταπατούσε τά άγια χώματα τους)..στού Κατσαρά τό αύλάκι .

Σέ μία ώρα είχαν φθάσει στό Νιοχώρι,έκεί πού ό διαχρονικός ίστορικός ήλος τούς είχε πληροφορήσει. Η ώρα είναι 3 μετά τά μεσάνυχτα καί τά φαντάσματα τής ίστορίας,ζώνουν τό σπίτι πού κατά σύμπτωση είχε στήν μάνδρα του, 2 έξώπορτες . Ολη ή πανέμορφη φύση τού χωριού ήσύχαζε , καί ή κεντρική πόρτα τού σπιτιού ,παραβιάζε ται εύγενώς άπό τίς κλωτσιές τών δίμετρων λεβενταράδων. Οί δυστυχείς ίδιοκτήτες φορώντας τίς πυτζάμες τους , βλέπουν κάποι ους άγνωστους καί παράξενους νά τούς σημαδεύουν μέ τά όπλα τους! Πρίν προλάβουν νά ψελίσουν μιά λέξη, ό άνδρας μέ τά γένια ""τρώει τίς χονδρές του"",μέ τήν μικρή πού έχει τόν ψυχισμό του νά ούρλιάζει ,βλέποντας τόν πατέρα της αίμόφυρτο.Εύτυχώς γιά τήν τελική έκβαση τής ίστορίας ή νεαρά πού μεγάλωσε κοντά στόν Εθνικό κήπο τής Αθήνας μέ τούς εύκατάστατους γονείς της, πρίν έρθει τό 39 στό Νιοχώρι έχει παγωμένο αίμα, πιό κρύο καί άπό παγωμένο χιονάνθρωπο τού Νευροκοπίου Εχει δώσει έξετάσεις τό 41 στήν Αθήνα ,οταν βρέθηκε γιά λιγες μέρες, γιά τόν θάνατο άπό ήλεκτροπληξία άδελφού της Παναγιώτη Ζαντιώτη, βοηθώντας μέ τήν έκ θεού ,όπως καί ό μικρός άδελφός της Γεράσιμος, τής Αντίστασης, ύπερβολική δύναμη στά χέρια τους, νά έκμηδενίσουν 2 μεθυσμένους Γκεσταπίτες στήν Καλλιθέα ,πού μεθυσμένοι έσπαγαν τά παντα στό κατά στημα τού άδελφού της.

Αίτία νά εγκαταλείψουν τά ύπάρχοντα τους καί νά διαφύγουν στό νησί, άπαρχή τής οίκογενειακής οίκονομικής φαλκονέρας τους, ίδία μέ τόν θάνατο τού Παναγιώτη κυρίαρχου τού Φαληρικού όρμου.Ηταν ή ίδια πού στήν Αγία Αναστασία γενέθλιο τόπο της,άψήψισε τούς Ιταλούς καραμπινιέρους πού έπίτασσαν τά γαιδουράκια τών Καραβιτών πρός τό παζάρι τού Ποταμού,νά παραδώσει τό δικό της, μέ τό όπλο τού Ιταλού στόν κρόταφο της, άν καί ό Ριρής Τζωρτζόπουλος γραμματέας τής κοινότητας τήν ίκέτευε νά τό παραδώσει. Τελικά τήν πέρασαν γιά τρελή καί αύτή μόνη συνέχισε πρός Ποταμό. Οί άνδρες τού Κατσαρέα όταν κτύπησαν μέ τό ύποκόπανο τόν άνδρα της ,καί τού έσπασαν τό ρινικό διάφραγμα,(ίσόβιο παράσημο τους, κάνοντας λίγο ένρινη τήν άγγελική ψαλμωδία του) καί άπειλούσαν τό κοριτσάκι της, πού τόχε μονάκριβο(είχε φροντίσει γιά αύτό στήν Αθήνα τό 34 έπίορκος γιατρός) όρμησε ώς ύαινα ,αιφνιδιάζοντας τους, φωνάζοντας ( ,όχι στούς άδελφούς τού Αδελφοθέου Ιακώβου,άλλά τού Αδόλφου,) άν φέρεστε έτσι σ"ένα παππά καί τήν άδύναμη οίκογένεια του .....είστε άθηναικά γαλλικά....Τότε ό έπικεφαλής...είπε.. παππούλης είσαι; Γνωρίζεις τούς...τάδε τής Αντίστασης τού χωριού...;Η νεαρά παπαδιά τού άπαντά...ό παππάς είναι ποιμένας όλων.. ξεκουμπιστείτε...δέν βλέπετε κοντεύει νά χάσει όλο τό αίμα του. Από τούς πυροβολισμούς, όταν άρχικά περικύκλωσαν τό σπίτι, πρόλαβαν καί έφυγαν οί νεαροί τής Αντίστασης πού έκείνο τό βράδυ συνεδρίαζαν στό άπέναντι σπίτι τού εύργέτη Παναγιώτη Πουλάκη. Στό σπίτι τής κυράς Γρηγόρας πού είχε καί αύτό 2 έξωτερικές είσόδους σύμφωνα μέ ή τούς ήλους πληροφοριοδότες τους.. Ετσι διασώθηκε ό καλόκαρδος Θανάσης ό Τσουλής, ό συνεπώνυμος ξάδελφος τού παππά Κώστας, καί άλλοι νέοι τού όμορφου χωριού τραβώντας άλλοι πρός τά Κοντοσταύλια, καί άλλοι τραβώντας πρός τό ρέμα ,λίγο πιό κάτω άπό τόν σημερινό φούρνο τού χωριού.

Σέ λίγους μήνες ,οί καμπάνες τής λευτεριάς τής Ελλάδος θά κτυπούσαν στό πρώτο μέρος πού άπελευθερώθηκε στό μικρό μαγευτικό νησί τών Κυθήρων. Τό ήμερολόγιο στόν Αυλαίμονα έδειχνε 15 Σεπτεμβρίου 1944. Στίς 26 Σεπτεμβρίου 1944,δηλ..λίγες μέρες μετά στό Καψάλι πάταγε πόδι στό πρώτο έλληνικό έδαφος ό έκπρόσωπος τής κυβερνήσεως τού Καιρου Παναγ. Κανελλόπουλος. Τιμή καί δόξα σέ όσους είλικρινά στόχευαν στήν άπελευθέρωση τής γλυκυτάτης Πατρίδας άπό όποιοδήποτε μετερίζι γιά νά έκδιώξει ένωμέ να τούς ο ύ τ ι δ α ν ο ύ ς τής παγκόσμιας Ίστο ρίας. Σέ όλους τούς όπαδούς τής σύνθεσης καί τής ήθογραφίας τής έθνικής ίδέας,όπως πιστεύω καί πίστευαν καί οί δικοί μου.

Μιά μουσική ταπεινή άφιέρωση πρός όλες καί όλους πού δέν βρίσκονται στήν ζωή,άλλά όπως λέει τό τραγούδι σ'ένα σμαραγδένιο ύπνο. Ενας παγκόσμιος μουσικός ύμνος άπό τό 1860, έθνικής όμοψυχίας, όπως..οί διαφορετικές καί διαφορετικοί τού video καί τού άκολουθούμενου μεταφορικά ύμνου τής έθνικής ίδέας τής Έλλάδας τής έποχής μας ,τής προσδοκωμένης....""Χιονάτης μας""!!!!!