Σαν σήμερα ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης – Μποδοσάκης δολοφονείται από την «17 Νοέμβρη».
Εκείνο το πρωινό της 1ης Μαρτίου του 1988, οι δείχτες του ρολογιού σταμάτησαν στις 8:30, όταν οι σφαίρες από το πιστόλι της 17 Νοέμβρη θέριζαν τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη -Μποδοσάκη, γενικό διευθυντή της Εταιρείας Λιπασμάτων και της ΠΥΡΚΑΛ. Δύο άνδρες που επέβαιναν σε μια μοτοσικλέτα πρόλαβαν στο φανάρι του Ψυχικού στη λεωφόρο Κηφισίας, τον Αθανασιάδη και τον τραυμάτισαν θανάσιμα, πυροβολώντας τον πέντε φορές. Ο ίδιος δεν πρόλαβε να χρησιμοποιήσει το πιστόλι που πάντα είχε γεμάτο μαζί του, επειδή φοβόταν για τη ζωή του.
Από την πρώτη στιγμή η Αστυνομία εκτιμούσε ότι παλιά και δοκιμασμένα στην επιτυχία μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη ήταν αυτά που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση Αθανασιάδη. Οι αστυνομικοί που χειρίζονταν τις υποθέσεις της 17 Νοέμβρη πίστευαν ότι «τα παλιά στελέχη της οργάνωσης, μετά τις αποτυχημένες ενέργειες νέων – στις μεθόδους,στις αντιλήψεις και στους στόχους – μελών,αποφάσισαν να αποδείξουν ότι η 17 Νοέμβρη μπορεί.
Στην προκήρυξή της μετά τη δολοφονία η τρομοκρατική οργάνωση ανέφερε: «Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη-Μποδοσάκη.Σαν κύριος μέτοχος σήμερα,αλλά και σαν κύριος υπεύθυνος της Διοίκησης του ομίλου τουλάχιστον την τελευταία 20ετία είναι υπεύθυνος της για όλα τα εγκλήματα ενάντια στην εργατική τάξη.
Είναι υπεύθυνος για όλες τις απάτες του ομίλου ενάντια στη χώρα.Ο Αθανασιάδης Μποδοσάκης είναι το κλασικό υπόδειγμα του καπιταλιστή της λματ. Μεσαιωνικού τύπου εκμετάλλευση,αδιαφορία για την υγεία των εργατών και για το περιβάλλον,το σακάτεμά τους,καταστροφή και μόλυνση του περιβάλλοντος. […] Ονομάζουμε λματ την τάξη των μεγάλων καπιταλιστών που απέτυχαν σαν άτομα επιχειρηματίες,αφού οι επιχειρήσεις τους χρεοκόπησαν και είναι υπερχρεωμένες», από την πολυσέλιδη προκήρυξη της 17Ν που συντάχθηκε με ημερομηνία 22.2.1988 και είχε τίτλο «Ένας δολοφόνος της εργατικής τάξης λιγότερος».
Πολύ γνώριμα όλα αυτά που επικαλέσθηκε τότε η τρόμο ''κρατική'' οργάνωση για να μπορέσουν κάποιοι να κλείσουν τις επιχειρήσεις ε;
Το ίδιο έκαναν με όλες τότε.
Μετά απλά ανέλαβαν οι τράπεζες....
Σήμερα οι τράπεζες έβαλαν ''μπροστά'' τους ''ΕΙΔΙΚΟΥΣ''.
ΠΗΓΗ newsplanet0
Η ιστορία αφορά στον αιματηρό Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο.Και είναι η καλύτερη απόδειξη ότι για το χρήμα κάποιοι μπορούν να συμμαχήσουν ακόμη και με τους χειρότερους εχθρούς τους! Ο συγγραφέας Antony Beevor έχει γράψει την ιστορία του Ισπανικού Πολέμου. Και σ΄ αυτό το βιβλίο αποκαλύπτει ότι ο Γκαίρινγκ, στενός συνεργάτης του Χίτλερ,Αρχηγός της Γερμανικής Αεροπορίας η οποία με τα πολεμικά της αεροσκάφη ισοπέδωνε τους Δημοκρατικούς της Ισπανίας και έκανε το βομβαρδισμό της Γκουέρνικα, την ίδια ώρα πουλούσε όπλα στους αριστερούς ,μέσω ενός Έλληνα ,ο οποίος με τη σειρά του χρησιμοποιούσε ως “συνδεσμο”, έναν Σοβιετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία όπως γράφεται από τον Beever είναι συγκλονιστική:
“ Οι ισπανικές κυβερνήσεις είχαν αγοράσει όπλα από τη Γερμανία πολύ πριν από τη κατάληψη της εξουσίας από τους ναζί. Ο αποικιακός στρατός στο Μαρόκο είχε παραγγείλει αέρια μουστάρδας με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει εναντίον φυλών…
Το φοβερό όμως είναι ότι κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου η Δημοκρατία είχε αγοράσει όπλα από τη ναζιστική Γερμανία ,το σημαντικότερο σύμμαχο του Φράνκο.Και μάλιστα μέσω του Στρατάρχη Χέρμαν Γκαίρινγκ,πρωθυπουργού της Πρωσίας,Αρχηγού της Λουφτβάφε και “κολλητό” του Χίτλερ.Αυτός πουλούσε όπλα στους Δημοκρατικούς και μάλιστα μέσω ενός Έλληνα επιχειρηματία.
Την 1η Οκτωβρίου 1936 το ουαλικό φορτηγό πλοίο Bramhill κατέπλευσε στο Αλικάντε προερχόμενο από το Αμβούργο.Μετέφερε 19.000 τουφέκια,101 πολυβόλα και πάνω από 28.000.000 σφαίρες.Το είχαν παραγγείλει οι Δημοκρατικοί στη Βαρκελώνη.Οι Βρετανοί με πολεμικό τους είχαν “τσεκάρει” το φορτίο που ‘έσπαγε” την επίσημη πολιτική της μη ανάμειξης.Η Γερμανία ζήτησε συγνώμη αλλά η παράδοση έγινε. Η πώληση αποδίδεται στον Γκαίρινγκ που είχε χρησιμοποιήσει τον γνωστό έμπορο όπλων Josef Veltjens που είχε σχέση με τον ‘Ελληνα Πρόδρομο Μποδοσάκη-Αθανασιάδη, ο οποίος με τη σειρά του είχε καλές σχέσεις με τον δικτάτορα Μεταξά.Ο Μποδοσάκης ήταν βασικός μέτοχος και διευθυντής της Ελληνικής Εταιρείας Πυριτιδοποιείου-Καλυκοποιείου,κύριος συνεργάτης της οποίας ήταν η γερμανική Rheinmentall-Borsig που ελεγχόταν από τον Γκαίρινγκ!
Η κυβέρνηση Μεταξά είχε διευκολύνει τον Μποδοσάκη δίνοντάς του πιστοποιητικό τελικού χρήστη για τα όπλα,ώστε να φαίνεται ότι αυτά πήγαιναν για τον ελληνικό στρατό.
Όταν το φορτίο έφθασε Ελλάδα,ο Μποδοσάκης το είχε μεταφέρει σε άλλο σκάφος το οποίο θα πήγαινε υποτίθεται Μεξικό, ενώ στη πραγματικότητα θα πήγαινε Ισπανία. Καθώς πούλαγε όπλα και σε εθνικιστές και σε δημοκρατικούς είχε αναγκαστεί να χωρίζει τα φορτία σε διαφορετικά πλοία.Ο καλύτερος οπλισμός πήγαινε στους εθνικιστές. Ο παλαιότερος και άχρηστος στους δημοκρατικούς.
Το 1937 και 1938 όταν κορυφώνονταν οι πωλήσεις όπλων προς τη Δημοκρατία η εταιρεία του Μποδοσάκη παρήγγειλε στην Rheinmentall-Borsig φορτία που η αξία τους ανερχόταν σε 40.000.000 γερμανικά μάρκα (3.200.000 λίρες).Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα όπλα πήγαιναν στους δημοκρατικούς και είναι βέβαιο ότι χρεώνονταν πενταπλάσια ή και εξαπλάσια για να παίρνει παχυλό μερίδιο ο Γκαίρνιγκ,αλλά και το καθεστώς Μεταξά.
Αλλο ένα ομαδικό έγκλημα απ' τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στην Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα το 1943, με την εκτέλεση 46 κομμουνιστών οι οποίοι ήταν φυλακισμένοι πάνω από 7 χρόνια -απ' την περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας-, στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά»,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην εποχή αυτή κυκλοφορούσαν στην Θεσσαλονίκη δυο φιλοναζιστικές εφημερίδες. Η "Νέα Ευρώπη" και η "Ακρόπολις".
Σ' αυτές αρθρογραφούσαν όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ένοπλου δωσιλογισμού όπως ο συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος, όλος ο υπόκοσμος που συνεργαζόταν με τους κατακτητές, όπως ο Ξενοφών Γιοσμάς, ένα κάθαρμα το οποίο υπήρξε ένας από τους δολοφόνους του Γρηγόρη Λαμπράκη, καθώς και μια σειρά "επιφανών" δημοσιογράφων οι οποίοι είχαν θέσει τις υπηρεσίες τους στην διάθεση των κατακτητών.