Είναι ωραίο να κατάγεσαι και να έχεις μεγαλώσει στα Ταμπούρια.
Σαν σήμερα ξεκινούσε η άνιση, αλλά νικηφόρα, μάχη του Κερατσινίου (4-5 Μαρτίου 1827), κατά την οποίαν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έστησε πρόχειρα οχυρώματα, τα λεγόμενα «ταμπούρια» όθεν το τοπωνύμιο της περιοχής μας, και απέκρουσε με τους άντρες του τον Κιουταχή και το στράτευμά του 6.000 ανδρών που ήθελαν να προελάσουν και να καταλάβουν την Ακρόπολη. Η πολιορκία της Ακρόπολης, που είχε ξεκινήσει από το 1826 (βλ. πίνακα Θεόφιλου) αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στο πλαίσιο του αγώνα για την ανεξαρτησία μας. Το σχέδιο του Καραϊσκάκη στην Αττική προέβλεπε αποκλεισμό του Κιουταχή, ώστε να υποχρεωθεί να λύσει την πολιορκία της Ακρόπολης λόγω έλλειψης τροφίμων και πολεμοφοδίων. Οι επιτυχίες των ελληνικών στρατευμάτων στο Κερατσίνι και την Καστέλλα εντάσσονταν στην επίτευξη αυτού του στόχου. Τόσο από στρατηγικής όσο και από διπλωματικής άποψης, η απελευθέρωση της Αθήνας βάραινε στην έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης, για την προώθηση του αιτήματος για ανεξαρτησία και την εξασφάλιση διεθνούς στήριξης. Από τα κάτω, από το Κερατσίνι...
Δίπλα απο τον Αη Γιώργη υπάρχει ακόμη το μικρό εκκλησάκι που προσευχήθηκε ο Καραϊσκακης πριν από αυτή τη μάχη. Είναι και αυτό το στιγμιότυπο κομμάτι της Ιστορίας μας και συστατικό του φρονήματος του Καραϊσκάκη και των επαναστατημένων Ελλήνων.
Κι έχουμε χρέος να το διατηρούμε ζωντανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου