Μέσα σε κλίμα οδύνης τελέστηκε την Τετάρτη (2/8) στη Γράμμουσα Λακωνίας, η κηδεία του 37χρονου Βασίλη Αλεξανδρή, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο τραγικό εργατικό δυστύχημα της Σκάλας, στη γενναία -όσο και μοιραία- προσπάθειά του να σώσει δύο εργάτες που είχαν εγκλωβιστεί σε φρεάτιο αποχέτευσης.
Περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να πουν το ύστατο «χαίρε», ενώ συγκλονισμένη όλη η τοπική κοινωνία συνόδευσε το -ιδιαίτερα αγαπητό- Βασίλη στην τελευταία του κατοικία. Τραγική φιγούρα η μητέρα του, που δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί, ενώ ο εκλιπών άφησε πίσω του και δύο αδερφούς και μία αδερφή.
Ο συγκινητικός επικήδειος
του Δ. Διαμαντάκου
Συγκινητικό επικήδειο λόγο για το Βασίλη Αλεξανδρή εκφώνησε ο πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας, κ. Δημήτρης Διαμαντάκος. Συγκεκριμένα, ανέφερε τα εξής:
του Δ. Διαμαντάκου
Συγκινητικό επικήδειο λόγο για το Βασίλη Αλεξανδρή εκφώνησε ο πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας, κ. Δημήτρης Διαμαντάκος. Συγκεκριμένα, ανέφερε τα εξής:
«Όταν λέμε φιλικός άνθρωπος θα εννοούμε Βασίλης. Όταν λέμε παροχή βοήθειας προς τον καθένα θα εννοούμε Βασίλης. Όταν λέμε χαμόγελο θα εννοούμε Βασίλης. Όταν εννοούμε προσφορά ανιδιοτελή θα εννοούμε Βασίλης. Όταν εννοούμε εθελοντής θα εννοούμε Βασίλης.
Ο Βασίλης ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε ανάμεσα μας, με στέρηση με φτώχεια, με δύσκολες ώρες στη ζωή του.
Δύσκολες ώρες, μόνο, που τις ήξερε ο ίδιος και όχι άλλος, για τους άλλους το πρόσωπο του ήταν χαμογελαστό και ευχάριστο.
Τον γνωρίσαμε να κάνει όλες τις δουλειές, να σερβίρει στο καφενείο με τον Δημήτρη και τη Χρυσούλα, να βρίσκεται πίσω από την ψησταριά της Γιωργίας, να είναι παρόν και να βοηθάει όλα τα καταστήματα της γειτονιάς, να κουβαλά φορτία στο σουπερ μάρκετ για να μην κουράζει τις συναδέλφους του, να δουλεύει μεροκάματο όταν του τύχαινε, να δουλεύει συμβασιούχος στο Δήμο, πάντα χωρίς να κοιτά τι ώρα είναι αν έχει περάσει το ωράριο του.
Δεν είχε κάποια ιδιότητα ή κάποιο αξίωμα που να ξεχωρίζει, ξεχώριζε όμως για την παρουσία του και την προσφορά όπου τον χρειάζονταν.
Δεν πήγαινε τακτικά στην εκκλησία αλλά εκκλησία ήταν η ψυχή του, που με τη βοήθεια του χάριζε αισιοδοξία σε όποιον καταλάβαινε ότι μπορεί να του δώσει μια ανάσα.
Το χέρι του δεν έκανε μεγάλους σταυρούς, σταυρός ήταν η ζωή του και μάλιστα πολλές φορές φορτωνόταν το σταυρό των συνανθρώπων του.
Δεν χρειάστηκε να ακούσει δεύτερη φορά ότι άνθρωποι έχουν πέσει στο φρεάτιο, αμέσως έτρεξε να βοηθήσει παρότι όλοι του φώναζαν Βασίλη μην πηγαίνεις εκεί είναι επικίνδυνα, τα αυτιά του Βασίλη ήταν κλειστά.
Έτσι τα μάτια και την καρδιά σου και η ζωή σου κλείστηκαν από την αγάπη της προσφοράς.
Μια ζωή, που θα λείπει από την μάνα σου τα αδέρφια σου και όλους εμάς που καθημερινά σε βλέπαμε και σε ακούγαμε ανακατεμένο με τους φίλους σου και τους συνανθρώπους σου.
Πλέον δεν θα ακούσουμε τη φωνή σου, δεν θα δούμε το πρόσωπο σου και την φιγούρα σου να τρέχει, όπως δεν θα ζήσουμε άλλο τα αθώα πειράγματα σου.
Το όνομα σου Βασίλη το βάζουμε ψηλά ως ιδανικό, όπως είναι η αγάπη, ο εθελοντισμός και η προσφορά.
Εύχομαι να συνεχίσουμε το δρόμο της προσφοράς και του εθελοντισμού που άνοιξες.
Η χαροκαμένη μάνα σου, τα αδέλφια σου να παίρνουν από το Θεό κουράγιο και δύναμη.
Ο Θεός γνωρίζει που θα σε κατατάξει. Αιωνία σου η μνήμη».
http://www.lakonikos.grΜε πληροφορίες και φωτό από www.star.gr
