Τό σημερινό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα μᾶς
μεταφέρει στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, τοῦ βορειοτέρου τμήματος τῆς
Παλαιστίνης, ὅπου μετά τό βάπτισμά Του καί τήν παραμονή στήν ἔρημο
ἀρχίζει τή δράση Του ὁ Χριστός μας.
Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι ὁ Χριστός ἀγάπησε πολύ τή θάλασσα καί ὅτι ἀπό αὐτή πῆρε τούς πρώτους μαθητές Του. Τά δίχτυα τους προτύπωναν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού θά ἔπεφτε στήν ἀνθρωπότητα γιά νά τήν ψαρέψει γιά τή σωτηρία της. Τά πλοιάριά τους προτύπωναν τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, πού θά ἔπλεε μέσα στόν ὠκεανό τῆς ἱστορίας.
Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι ὁ Χριστός ἀγάπησε πολύ τή θάλασσα καί ὅτι ἀπό αὐτή πῆρε τούς πρώτους μαθητές Του. Τά δίχτυα τους προτύπωναν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού θά ἔπεφτε στήν ἀνθρωπότητα γιά νά τήν ψαρέψει γιά τή σωτηρία της. Τά πλοιάριά τους προτύπωναν τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, πού θά ἔπλεε μέσα στόν ὠκεανό τῆς ἱστορίας.
Πολλοί διερωτῶνται, γιατί ὁ Χριστός κάλεσε γιά μαθητές Του τούς ἁπλούς καί ἀγράμματους ψαράδες καί ὄχι τούς σοφούς καί ἰσχυρούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης;
Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίνει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Χριστός δέν ἤθελε νά μπερδέψει τό ἁγνό καί οὐράνιο Εὐαγγέλιό Του μέ ἀνθρώπινες ἐξυπνάδες, μέ ἀνθρώπινες ἐπιβολές καί γενικῶς μέ ἀνθρώπινα συστήματα. Τό Εὐαγγέλιο εἶναι αὐτοδύναμο καί τέλειο καί δέν θέλει παρά ἁγνές ψυχές νά τό ζήσουν καί νά τό μεταδώσουν, μέ ἀγάπη καί μέ ταπείνωση, ἀνόθευτο. Γι’ αὐτό εἶπε ὁ Χριστός: «Δεῦτε ὀπίσω μου». Ὄχι μπροστά μου. Ἐγώ ὁ ὁδηγός σας καί σεῖς οἱ ἀκόλουθοί μου. Ἄν κάνετε τό λάθος νά πᾶτε μπροστά μέ τίς ἐξυπνάδες σας τότε ἀνατρέπεται τό πᾶν.
Καί εἶναι ἀλήθεια, πώς πολλοί θρησκευτικοί τύποι, στήν οὐσία δέν ἕπονται, ἀλλά προηγοῦνται τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ἔκαναν ὁ Πάπας, οἱ παπικοί καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί. Ἄλλοι πάλι τόν ἀκολουθοῦν, χωρίς συνείδηση ποιόν ἀκολουθοῦν, γι’ αὐτό μετά ἀπό λίγο τόν προδίδουν ἤ τόν ἐγκαταλείπουν.
Οἱ Ἀπόστολοι ἀκολούθησαν τόν Χριστό χωρίς ὅρους. Ἄφησαν τά πάντα, τά δίχτυα, τά πλοιάριά τους καί τίς οἰκογένειές τους.
Εἶναι μεγαλύτερο τό τόλμημα ν’ ἀρνηθεῖ κανείς τή σιγουριά του, τήν ἀσφάλειά του, τή θέση του καί τίς ἀνέσεις του καί νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό. Ἡ ἀβεβαιότητα καί οἱ κίνδυνοι ὄχι μόνο δέν ἀρέσουν σέ κανέναν, ἀλλά καί τρομάζουν. Ἀρέσει ὁ σχηματοποιημένος καί ἀνέφελος Χριστιανισμός.
Ἀπό τήν ὥρα ὅμως πού ὁ Χριστιανισμός μπαίνει σέ καλούπια ὑπολογισμῶν καί συμφερόντων, δέν εἶναι ὁ ἀληθινός Χριστιανισμός, πού ἔφερε ὁ Χριστός.
Ὁ Χριστιανισμός, πού δέν στοιχίζει θυσίες δέν εἶναι ἀληθινός. Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει, ὅτι, γιά νά εἴμαστε γνήσιοι Χριστιανοί, πρέπει, ὁπωσδήποτε, νά ἐγκαταλείψουμε τήν οἰκογένειά μας, τό ἐπάγγελμά μας καί τή κοινωνία πού ζοῦμε. Ὄχι! Ἀρκεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τά πάθη μας καί τίς πονηριές μας. Αὐτό ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι καί ὅλοι οἱ γνήσιοι Μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Ἀπαρνήθηκαν τόν παλιό ἑαυτό τους καί ντύθηκαν τό νέο ἄνθρωπο. Τόν ἄνθρωπο τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό μποροῦμε νά τό πετύχουμε ὅλοι μας. Ὄχι μέ τή δική μας δύναμη, ἀλλά μέ τή Χάρη καί τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας.
Χωρίς Χριστόν «οὐδέν ποιοῦμεν».
π.Φρ.Δημ.
