ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ:Ολοκληρώθηκε ο δρόμος προς τον Φάρο

 

Ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες η κατασκευή της οδού πρόσβασης προς τον ιστορικό Φάρο Απολυτάρας, στο νότιο άκρο των Αντικυθήρων, που πραγματοποιήθηκε από τα μηχανήματα και το προσωπικό του Στρατού Ξηράς (ΜΟΜΚΑ) μετά από Προγραμματική Σύμβαση του Δήμου Κυθήρων με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Έγινε διάνοιξη χωμάτινης οδού σε μήκος περίπου 2,5 χλμ και συνολική βελτίωση επιπλέον 3 χλμ ήδη διανοιγμένου χωμάτινου δρόμου, προκειμένου να δημιουργηθεί ασφαλής οδική πρόσβαση στο Φάρο, τόσο για το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού της Υπηρεσίας Φάρων, όσο και ευρύτερα για λόγους τουριστικής αξιοποίησης. Τα συνεργεία της ΜΟΜΚΑ εργάστηκαν στο νησί σχεδόν επί τρεισήμισι μήνες, υπό δύσκολες συνθήκες, λόγω του γεωγραφικού αναγλύφου και των κλίσεων της περιοχής επέμβασης.

Πέραν όλων, όμως, η διάνοιξη του δρόμου προς το Φάρο των Αντικυθήρων ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για την συντήρηση του σημαντικού αυτού ιστορικού μνημείου που κινδυνεύει με κατάρρευση. Ήδη ο κ. Πάνος Λασκαρίδης, Πρόεδρος του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη» έχει ολοκληρώσει με δαπάνες του την πλήρη αποτύπωση του μνημείου και την αρχική μελέτη αποκατάστασης.

Με αφορμή την ολοκλήρωση του έργου, ο Δήμαρχος Κυθήρων απέστειλε ευχαριστήριες επιστολές στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, ενώ δήλωσε τα εξής:

«Ένα όνειρο αλλά και ένα αίτημα δεκαετιών για το νησί των Αντικυθήρων έχει πλέον ικανοποιηθεί χάρη στη συνεργασία του Δήμου μας με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ένα έργο που αποτελεί την προϋπόθεση για την έναρξη των διαδικασιών συντήρησης του Φάρου των Αντικυθήρων, του ιστορικού αυτού μνημείου στο οποίο υπηρέτησε ο Ρώσος Ναύαρχος Νικόλαος Φιλοσοφώφ. Ευχαριστώ θερμά τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο, τον Διοικητή και το προσωπικό της ΜΟΜΚΑ και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχή ολοκλήρωση του έργου».

ΔΗΜΟΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ:Ανακαίνιση – διαμόρφωση Δημοτικών κτιρίων στη Δ.Ε. Βοιών και Δ.Ε. Ζάρακα

 

Ο Δήμος Μονεμβασίας βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να πληροφορήσει τους δημότες του, ότι με την αριθ. 198.1.1/2020 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Πράσινου Ταμείου, εγκρίθηκε από τον Άξονα Προτεραιότητας 1 «Αστική Αναζωογόνηση» του Χρηματοδοτικού Προγράμματος «Δράσεις Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου» σε συνέχεια της με αριθ. πρωτ. 7035/2019 πρόσκλησης η Ανακαίνιση – διαμόρφωση Δημοτικών κτιρίων στη Δ.Ε. Βοιών και Δ.Ε. Ζάρακα του Δήμου μας.

Η οικονομική συμμετοχή του Δήμου Μονεμβασίας είναι 20% επί των προϋπολογισμών.

Συγκεκριμένα χρηματοδοτήθηκαν:

1. Ανακαίνιση και Διαμόρφωση Δημοτικών Κτιρίων Δ.Ε. Βοιών συνολικού προϋπολογισμού 63.358,91 € με δύο υποέργα:

Επισκευές και Διαμορφώσεις πρώην Δημοτικού Σχολείου Βελανιδίων Δ.Ε. Βοιών Π/Υ 30.221,84 €.

Επισκευές και Διαμορφώσεις πρώην Δημοτικού Σχολείου Κάτω Καστανέας Δ.Ε. Βοιών Π/Υ 33.137,07 €.

2. Ανακαίνιση και Διαμόρφωση Δημοτικών Κτιρίων Δ.Ε. Μονεμβασίας και Ζάρακα συνολικού προϋπολογισμού 178.499,36 € με δύο υποέργα:

Επισκευές και Διαμορφώσεις πρώην Δημοτικού Σχολείου Σχολείου Αγγελώνας Δ.Ε Μονεμβασίας Π/Υ 98.500,00 €.

Επισκευές και Διαμορφώσεις πρώην Δημοτικού Σχολείου Δημοτικού Σχολείου Χάρακα ΔΕ Ζάρακα Π/Υ 79.999,36 €.

Τα έργα αφορούν σε επισκευές και διαμορφώσεις των πρώην Δημοτικών Σχολείων Κάτω Καστανιάς και Βελανιδίων στη Δ.Ε. Βοιών και πρώην Δημοτικών Σχολείων Αγγελώνας και Χάρακα στη Δ.Ε. Μονεμβασίας και Ζάρακα του Δήμου Μονεμβασίας, με στόχο την επανάχρησή τους για την κάλυψη κοινωνικών, πολιτιστικών ή εν γένει αναπτυξιακών δραστηριοτήτων των τοπικών κοινωνιών.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΧΕΙΛΗΣ

 

ΧΕΛΜΟΣ:Ιερά Μονή του Μ. Σπηλαίου.To καταπληκτικότερο ιερό προσκύνημα της Ορθοδοξίας στην Πελοπόννησο

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ADELIN 107,3 FM ΚΥΘΗΡΑ

Η οκταώροφη Ιερά Μονή του Μέγα Σπηλαίου έχει χτιστεί κυριολεκτικά επάνω σε έναν απόκρημνο βράχο σε υψόμετρο περί των 930 μ. Ιδρύθυκε από δύο Θεσσαλονικείς μοναχούς, τον Συμεών και τον Θεόδωρο, οι οποίοι μετά από οπτασία αναζήτησαν την ιστορηθείσα από τον Θεηγόρο Ευαγγελιστή Λουκά ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας. Ύστερα από πολλές περιπλανήσεις βρέθηκαν στην Αχαΐα και συγκεκριμένα στη Ζαχλωρού όπου και συνάντησαν τη βοσκοπούλα Ευφροσύνη το 362 μ.Χ. η οποία και τους οδήγησε στη σπηλιά που είχε μόλις ανακαλύψει το θείο εικόνισμα.

Η μονή καταστράφηκε για πρώτη φορά το 840 από τους εικονομάχους, το 1460 και το 1640 από τους Τούρκους, το 1934 από πυρκαγιά και το 1943 από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.

Η ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας της Χρυσοσπηλιώτισσας, παραμένει έως και σήμερα στη Μονή Μέγα Σπηλαίου, είναι φτιαγμένη από κερί, αρώματα και μαστίχα και θεωρείται ένα από τα τέσσερα έργα του ευαγγελιστή Λουκά. Η εκκλησία έχει σημαντικές τοιχογραφίες του 1600, χειρόγραφα, Ευαγγέλια και λειψανοθήκες.
πηγή .kalavritacanyon.gr

 

Τοποθεσία 

To καταπληκτικότερο ιερό προσκύνημα της Ορθοδοξίας στην Πελοπόννησο, είναι η Ιερά Μονή του Μ. Σπηλαίου, η οποία προκαλεί δέος καθώς βρίσκεται στη σκιά απόκρημνου βράχου σε υψόμετρο 940 μ. Πήρε το όνομα της από το κάθετο βραχώδες

συγκρότημα του Χελμού, επάνω στο οποίο είναι κτισμένη η Μονή. Σήμερα οκταόροφη, υψώνεται "κολλημένη" στο βράχο καθηλώνοντας και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Το καθολικό της Μονής σκαμμένο στο βράχο, είναι ναός σταυροειδής, εγγεγραμμένος με δύο νάρθηκες. Ο κύριος ναός έχει τοιχογραφίες του 1653, αξιόλογα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο, ξυλόγλυπτο τέμπλο κ.λ.π. 

 

Στη Μονή του Μ. Σπηλαίου η ψυχή του πιστού αισθάνεται τη μηδαμινότητά της, καθώς εισέρχεται στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του ναού μέσα στο κοίλωμα του σπηλαίου.

 

Ιστορία Μονής

Κατά το Κτιτορικό της Μονής, η ιστορία και η ζωή της Μονής του Μ. Σπηλαίου αρχίζει με το θαυμαστό τρόπο της ανεύρεσης της Ιεράς Εικόνος. Δύο αδελφοί από την Θεσσαλονίκη, Συμεών και Θεόδωρος, διακρινόμενοι για την μόρφωση και την ευσέβειά τους, αφού ασκήθηκαν στα όρη Όλυμπος, Όσσα και Πηλίο, ήλθαν στο Άγιο Όρος για να γνωρίσουν φωτισμένους ησυχαστές και άνδρες της ερήμου. Από εκεί πήγαν στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν όλα τα μέρη που περιπάτησαν οι Θεανδρικοί πόδες του Σωτήρος Χριστού. Στα Ιεροσόλυμα έγιναν ιερείς από τον σπουδαίο επίσκοπο της Αγίας Πόλης Μάξιμον. Εκεί ο καθένας ξεχωριστά είδε την ίδια οπτασία και έλαβαν την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα , να εύρουν την ιστορηθείσα από τον Θεηγόρο Ευαγγελιστή Λουκά ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας. Υστερα από πολλές περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν,στην περιοχή της Ζαχλωρούς τη βοσκοπούλα Ευφροσύνη το 362 μ.Χ. Όταν την πλησίασαν, η Ευφροσύνη τους προσκυνά με σεβασμό και αναφέρει τα ονόματα τους. Στην συνέχεια τους οδηγεί στο σπήλαιο που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερά Εικόνα, τήν οποία είχε ανακαλύψει -προ ολίγου χρόνου - η ίδια - θεία Βουλή-, με την οδηγία ενός τράγου, που πήγαινε στο σπήλαιο για νερό και εξήρχετο με βρεγμένο το γένειον του. Με πολλή χαρά, ευγνωμοσύνη και ευλάβεια, οι μοναχοί Συμεών και Θεόδωρος πήραν την εικόνα έξω του Σπηλαίου και το εκαθάρισαν από την πυκνή βλάστηση. 

 

 

Όταν έκαυσαν τα κλαδιά, από την θερμότητα ετινάχθηκε βίαια δράκων προς την έξοδο του Σπηλαίου, όπου δια κεραυνού εφονεύθηκε. Αναμνηστικά αυτού του θαύματος σώζονταν, μέχρι τελευταία, τα οστά του δράκοντα. Μέσα στο σπήλαιον κατασκεύασαν μικρόν Ναόν και μερικά μικρά κελλιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου και να ακούσουν τον Θείο Λόγο από τους Θεοκήρυκες Πατέρες Συμεών και Θεοδώρον. Πολλοί από τους ακροατές παρέμεναν για άσκηση. Έτσι σιγά-σιγά η Μονή έγινε μία από τις πλέον πολυμονάχους Μονάς και γνώρισε ακμή και αίγλη. Υπήρξε δια μέσου των αιώνων φάρος της Ορθοδοξίας, έπαλξη του Ελληνισμού, εστία αντίστασης κατά των Τούρκων κατακτητών και άπαρτο φρούριο. Τέσσαρες φορές καταστράφηκε από πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934 πάντοτε όμως διεσώζετο η Αγία Εικόνα με τρόπο θαυμαστό. Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, επειδή ήταν κέντρο αντίστασης κατά των κατακτητών, δέχτηκε πολλές επιθέσεις, αλλά ποτέ δεν κατακτήθηκε. Είναι γνωστή η υπερήφανη, ηρωική απάντηση του ηγούμενου Δαμασκηνού τον Ιούνιο του 1827 στον Ιμπραήμ. "... δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον ... αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης , δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής ... θα είναι εντροπή σου ..." και πραγματικά νικήθηκε μετά από επικό αγώνα και τη βοήθεια της Παναγίας. Μόνο κατά την κατοχή - Δεκέμβριος 1943 η Μονή λεηλατήθηκε, οι μοναχοί πλήρωσαν τη θηριωδία των Ναζί, φονευθέντες ριπτόμενοι σε απόκρημνο βράχο. Τα εναπομείναντα κελιά από την πυρκαγιά του 1934, πυρπολήθηκαν.

 Παρ' όλες αυτές τις δοκιμασίες, η Μονή του Μ. Σπηλαίου, όπως το έθνος μας μετά από κάθε καταστροφή - πυρκαγιά - ανεγειρόταν καλύτερη. 

Tο 1979 ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής ο μακαριστός Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Θεοδωρόπουλος (+ 24.11.2012). Η Μονή από "ιδιόρρυθμος" έγινε "Κοινόβιος", ώστε απερίσπαστοι οι μοναχοί να υπηρετούν την Παναγία, στην υπηρεσία της οποίας έταξαν τους εαυτούς τους. 

 

 

Η Μονή Μεγάλου Σπηλαίου σήμερα

 

Το Μέγα Σπήλαιο αποτελεί όαση πνευματική για τους πολυάριθμους προσκυνητές παρόλο το μικρό αριθμό μοναχών, οι οποίοι καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας υπηρετούν αυτούς . Σ' αυτό επίσης συμβάλουν και οι λαικοί υπάλληλοι της Μονής. Η Παναγία σύντομα θα ευδοκήσει να ταχθούν στην υπηρεσία της νέοι αδελφοί και η Μονή να ξαναζήσει την παλαιά της αίγλη.

Με την βοήθεια της Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιώτισσας επερατώθησαν οι εργασίες ανακαίνισης των κτιρίων της Ιεράς Μονής.

Η Ιστορική Ιερά Μονή έχει αλλάξει όψη γενικότερα προς το κατανυκτικότερο. Οι αναρίθμητοι προσκυνητές της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας μας, αγάλλονται και χαίρονται για το έργο που επιτελέσθηκε.

Στην προσπάθεια αυτή συνέβαλε και ο ο νέος Καθηγούμενος της Μονής,(από τον Μάρτιο του 2003,) Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ιερώνυμος Κάρμας.

Έτσι η αγωνία του σεπτού Ποιμενάρχου μας για την ολοκλήρωση των έργων έλαβε τέλος. Προς τούτο οφείλουμε θερμές ευχαριστίες για τις προσπάθειες που κατέβαλε προς ανεύρεση κονδυλίων για την ανακαίνιση και αναμόρφωση της Ιστορικής Ιεράς Μονής.

 

 

Πνευματικοί Θησαυροί Μονής

 

Η εικόνα της Παναγίας Μεγαλοσπηλαιωτίσσης

 

Είναι έργο του Αποστόλου Λουκά. Πιστεύεται ότι μαζί με το Ευαγγέλιο και τις Πράξεις των Αποστόλων την εχάρισε ο Απ. Λουκάς στο πνευματικό του τέκνο, τον ηγεμόνα της Αχαΐας Θεόφιλο. Εκείνος δε την κληροδότησε στους απογόνους του. Κατά την εποχή των διωγμών, αυτοί την έκρυψαν στο Σπήλαιο. Όταν αυτοί απέθαναν ή φονεύθηκαν δια τον Χριστόν, παρέμεινε στο Σπήλαιο μέχρι που ανακαλύφθηκε κατα τον θαυμαστό τρόπον από την Αγία Ευφροσύνη. Είναι ανάγλυφη, πάχους τριών πόντων και πλασμένη από κερί, μαστίχα και άλλες ύλες. Φέρει εσθήτα χρωματισμένη και χρυσά διαγράμματα. Από τις πολλές πυρκαγιές έχει αμαυρωθεί. Το σώμα της είναι εστραμμένο δεξιά, με κεκλιμένη την κεφαλή προς τον Υιόν της, κρατώντας τον στο δεξί χέρι (Δεξιοκρατούσα), ο οποίος με το αριστερό του χέρι κρατεί ελαφρά την αριστερή παλάμη της Μητρός Του, ενώ με το δεξιό κρατεί το Ευαγγέλιο. Δεξιά και αριστερά της κηρόπλαστης εικόνας παρίστανται, μετά φόβου άγγελοι. Στις τέσσερεις γωνιές της εικόνας δεξιά εξαπτέρυγα Σεραφείμ και αριστερά πολυόμματα Χερουβείμ.

 

Κειμηλιαρχείο της Ιεράς Μονής

 

Στο Κειμηλιαρχείο της Μονής υπάρχουν πολλά ιερά κειμήλια : σιγγίλια, χειρόγραφα με εξαίρετες μικρογραφίες, πολύτιμοι χρυσοί σταυροί με τίμιο ξύλο, χαλκογραφίες, προσωπογραφίες κ.α. 

πηγή  .im-ka.gr

 

 

ΑΦΟΥ ΕΠΝΙΞΑΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΚΑΙ ΡΙΞΕΙ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ... 

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΟΥΝΩΝ...!

14/12/1943: Μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων, την 13η Δεκεμβρίου 1943, οι Γερμανοί επανέρχονται στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, τη λεηλατούν και στη συνέχεια την πυρπολούν.

ecclesia.gr._ Ο Οκτώβριος του 43 θα σημάνει για την Πελοπόννησο την αρχή μιας από τις πιο φριχτές περιόδους βίας που γνώρισε ποτέ η περιοχή. Οι Γερμανοί ενίσχυσαν σημαντικά την περιοχή σε στρατιωτικά σώματα, αποφασισμένοι να καταπνίξουν κάθε εστία αντίστασης στην Πελοπόννησο. Ωστόσο, η θηριωδία τους δεν σταμάτησε ούτε μπροστά στον άμαχο πληθυσμό. Έσπειραν τον τρόμο και το θάνατο διαδοχικά στη Σπάρτη και την ευρύτερη περιοχή της Λακεδαίμονας, στην Τρίπολη και τον Πύργο53. Πάντως, το αποκορύφωμα της θηριωδίας τους οι εισβολείς επέδειξαν στην ιστορική κωμόπολη του Μοριά, τα Καλάβρυτα.

Στις 20 Οκτωβρίου του 1943, στην Κερπινή, ένα γερμανικό τάγμα κατατροπώθηκε σε συμπλοκή με έλληνες αντάρτες. Ο μητροπολίτης Αιγίου Θεόκλητος ανέλαβε να έρθει σε επαφή με τους αντάρτες. Προσπάθησε να τους πείσει, για την αποφυγή αντιποίνων από τους Γερμανούς, να παραδώσουν τους αιχμαλώτους από τη μάχη. Οι διαπραγματεύσεις απέβησαν άκαρπες. Έτσι, αποφασίστηκε η επίθεση εναντίον των Καλαβρύτων από το 68ο Σύνταγμα, που έδρευε στο Άργος.

Τα γερμανικά στρατεύματα κατέφθασαν στα Καλάβρυτα την 1η Δεκεμβρίου. Η πόλη ήταν τελείως απροστάτευτη. Πριν την πνίξουν στο αίμα, αποφάσισαν να επιτεθούν στα δύο ιστορικά μοναστήρια της περιοχής, το Μέγα Σπήλαιο και την Αγία Λαύρα, δύο ζωντανά σύμβολα των αγώνων του Γένους για την ελευθερία.

Ένα γερμανικό σώμα, αποτελούμενο από έναν αξιωματικό και λίγους στρατιώτες, κατέφθασε στο Μέγα Σπήλαιο το απομεσήμερο της 8ης Δεκεμβρίου. Οι μοναχοί είχαν υποψιαστεί τις προθέσεις των κατακτητών. Ίσως γι αυτό, στο μοναστήρι δεν βρίσκονταν παρά μόνο οι πιο τολμηροί αδελφοί, που διακονούσαν και τους ανήμπορους. Στο μοναστήρι βρισκόταν κι ένα δεκατετράχρονο ορφανό αγόρι, ο Ηλίας, προστατευόμενος του υπερήλικα ηγουμένου. Ούτε αυτό το παιδί δεν θα διαφύγει της δολοφονικής μανίας των επιδρομέων. Όταν έφθασαν οι Γερμανοί, οι μεγαλοσπηλαιώτες τους υποδέχθηκαν ευγενικά. Σε λίγο οι κατακτητές αποκάλυψαν τους στόχους τους. Άρχισαν να ανακρίνουν τους μοναχούς, θεωρώντας τους ενόχους για την απόκρυψη ανταρτών. Τελικά, έδωσαν εντολή σε όλους τους παρόντες -εκτός από τους μοναχούς, βρίσκονταν στο Μέγα Σπήλαιο το υπηρετικό προσωπικό και κάποιοι επισκέπτες λαϊκοί - να τους ακολουθήσουν στη θέση Κισσωτή, ένα ψηλό σημείο κοντά στον γκρεμό, που βλέπει τον Βουραϊκό. Εκεί, το μικρό αγόρι τρομαγμένο άρχισε να διαμαρτύρεται κλαίγοντας, κρεμασμένο από το ράσο του ηγουμένου. Ο γερμανός επικεφαλής το πυροβόλησε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανήμπορων να αντιδράσουν μοναχών. Κατόπιν οι στρατιώτες έβαλαν στη σειρά όλους, μοναχούς και λαϊκούς, και τους εκτέλεσαν. Τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας ακόμη ψυχορραγούσαν, όταν οι στρατιώτες τους καταβαράθρωσαν στον γκρεμό που έχαινε εμπρός τους.

Σε έκθεση αντιπροσώπων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, επισυνάπτεται και «πίνακας των φονευθέντων», στον οποίο αναφέρονται τα ονόματα και η ηλικία των θυμάτων στο Μέγα Σπήλαιο. Από την έκθεση εκείνη λείπουν τα ονόματα των επισκεπτών του μοναστηριού, τα οποία αγνοούνταν. Ωστόσο, αργότερα αυτός ο κατάλογος αρτιώθηκε με όλα τα ονόματα των θυμάτων. Τον αντιγράφουμε:

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

Γαβριήλ Κόσσυφας (Προηγούμενος) ετών 86

Θεόκλητος Αναστασόπουλος ( Ιερομόναχος) » 40

Ιγνάτιος Ιωάννου ( » » ») » 30

Γεράσιμος Καβουρτζής ( » » » ) » 35

Καλλιόπιος Ασημακόπουλος ( Ιεροδιάκονος) » 52

Ανανίας Θεοφυλακτόπουλος (Μοναχός) » 58

Γρηγόριος Οικονόμου ( » » » ) » 60

Γεννάδιος Βουρλής ( » » » ) » 23

ΔΟΚΙΜΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

Κωνσταντίνος Πασχόπουλος ετών 20

Κωνσταντίνος Νταφαλιάς » 18

Νικόλαος Μπάτσος » 26

Ηλίας Ατσάρος » 14

Γρηγόριος » 30

ΥΠΗΡΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

Ανδρέας Γιαννακλής ετών 72

Ιωάννης Μηλιώκας » 50

Ιωάννης Βελούσης » 60

Αθανάσιος Ζαφειρόπουλος » 45

Νικόλαος Σπυρόπουλος » 25

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Δημήτριος Κακκαβάς ετών 24

Θεόδωρος Αλεξανδρόπουλος » 45

Δημήτριος Γκολφινόπουλος » 18

Παλαιολόγος Σοϊλές » 65

Την ίδια μέρα της επίθεσης στο Μέγα Σπήλαιο ανάλογα πάσχουν οι μοναχοί της Αγίας Λαύρας.

Τελικά, στις 13 Δεκεμβρίου διατάχθηκε η εκτέλεση ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού της ιστορικής πόλης των Καλαβρύτων, ένα από τα πιο στυγερά ομαδικά εγκλήματα στην ιστορία του πολέμου. Σύμφωνα πάντα με τον κατάλογο του Ερυθρού Σταυρού, υπολογίζεται ότι εκείνη την ημέρα θανατώθηκαν 800 περίπου άμαχοι πολίτες κάθε ηλικίας. Μετά το εγκλημά τους, οι Γερμανοί παρέδωσαν την πόλη στις φλόγες. Κάθε προσπάθεια περιγραφικής προσέγγισης των γεγονότων αδυνατεί να αποτυπώσει την τραγωδία εκείνων των ημερών.

Οι Γερμανοί επιστρέφοντας στη βάση τους, το Αίγιο, πέρασαν πάλι από το Μέγα Σπήλαιο. Ήταν 14 Δεκεμβρίου. Οι αδίστακτοι επιδρομείς, μη βρίσκοντας κανένα μοναχό, επιδόθηκαν στην άγρια λεηλασία του μοναστηριού. Τη λεηλασία τους ολοκλήρωσε η πυρπόληση του ιερού οικοδομήματος. Σε εκθεσή τους οι εναπομείναντες μεγαλοσπηλαιώτες έγραφαν για τη ληστρική επιδρομή: «εβδομήντα φορτία ιερών αμφίων, κειμηλίων, επίπλων... αφαιρέθηκαν με τον τρόπο της κλοπής από την ιερή αυτή εστία του ελληνισμού...».

Σε μια αναφορά της Ελληνικής Χωροφυλακής της 15ης Δεκεμβρίου 1943, με τη στεγνή γλώσσα των αριθμών περιγράφεται η καταστροφή ως εξής: «...κατά βασίμους πληροφορίας, τα Γερμανικά Στρατεύματα, δρώντα από 5θημέρου εναντίον των ανταρτών της περιφερείας Επαρχίας Καλαβρύτων, έλαβον τα ακόλουθα μέτρα:

1) Επυρπόλησαν την πόλιν Καλαβρύτων και εξετέλεσαν περί τα πεντακόσια μέχρι εξακόσια πεντήκοντα (550-650) άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των εκεί υπηρετούντων Δημοσίων υπαλλήλων, επιστημόνων και Ιερέων.

3) Επυρπόλησαν τας Μονάς Μεγάλου Σπηλαίου και Αγίας Λαύρας και εξετέλεσαν τους μοναχούς αυτών...»

πηγή  .stoxos.gr

 

 

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ:ΔΙΑΚΟΦΤΙ 1992 Η ΤΑΙΝΙΑ ¨ΔΟΝΟΥΣΑ¨ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΥΡΙΣΜΕΝΗ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

 Η Δονούσα στη «Δονούσα» της Αγγελικής Αντωνίου

H «Δονούσα» της Αγγελικής Αντωνίου είναι ένα νησί κρυμμένο από το ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι. Μια απομονωμένη χώρα με αριθμό μυστικών ανιστρόφως ανάλογο από τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους της. Μια μικρογραφία μιας ελληνικής οικογένειας που συνεχίζει να επιβιώνει πάνω στο ψέμα, την προαιώνια ενοχή, τη συνήθεια μιας καθημερινής φρίκης.

Τραγωδία που μεταφέρεται στο σήμερα με τις ίδιες μυθικές διαστάσεις, με από μηχανής Θεούς και απεγνωσμένες κραυγές για τη θέση της γυναίκας σε ένα κόσμο που ορίζουν οι άνδρες, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της Αγγελικής Αντωνίου φέρει ταυτόχρονα και εκείνη την αθόρυβη ένταση κάθε ταινίας που μιλάει για μια εξαναγκαστική ενηλικίωση ενός κοριτσιού, μιας κοινωνίας, μιας ολόκληρης χώρας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο «ξένος» που εισβάλλει μέσα στο κλειστοφοβικό τοπίο του ελληνικού νησιού είναι φωτογράφος - το βλέμμα του απλώνεται πάνω στους κατοίκους της Δονούσας προσπαθώντας να διαχωρίσει που ακριβώς τελειώνει μια ζωή περιτρυγιρισμένη από θάλασσα και μια άλλη που μοιάζει βυθισμένη για πάντα εκεί. Η συνάντησή του με την Ελένη θα είναι καθοριστική γιατί μέσα στα μάτια ενός πληγωμένου παιδιού μπορείς πάντα να δεις πέρα από το προφανές, πέρα από αυτό που θα ήθελε να κρύψει μια ολόκληρη κοινωνία, πέρα από το ψέμα και την αλήθεια που δεν διαφέρουν και πολύ όταν το πρώτο γίνεται μια κοσμική συνενοχή και θάβεται για πάντα μέσα σε ένα κύκλο ζωής που περιστρέφεται αέναα χωρίς διέξοδο προς την επιφάνεια.

Στον απέραντο χειμώνα ενός νησιού (η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στα Κύθηρα σε μια ειρωνική σύνδεση του νησιού του τίτλου του και του τόπου των γυρισμάτων του), η «Δονούσα» δεν είναι τυχαία ένα νησί - περίπατος, ένας τόπος ανέγγιχτος από την ανθρώπινη παρέμβαση, όμορφος σαν τα πληγωμένα μάτια της Ελένης, ένα αρχαίο θέατρο ενός δράματος που αργά ή γρήγορα φτάνει στη λύτρωση, ακόμη κι αν πριν χρειάζεται λίγο φιλμ για να κάνει πανοραμικό σε όλο του το μέγεθος

«Δονούσα» της Αγγελικής Αντωνίου (1992) / Σενάριο: Αγγελική Αντωνίου / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πίο Κοράντι / Πρωταγωνιστούν: Χένικε Αντρε, Χριστίνα Παπαμιχου, Δημητρης Πουλικακος , Γερασιμος Σκιαδαρεσης , Ευα Κοταμανιδου, Χρηστος Τσαγκας, Τασσω Καββαδια

ΠΗΓΗ https://flix.gr/articles/greek

ΕΟΔΥ: Αποκυήματα φαντασίας τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε παράλληλο σύστημα καταγραφής

 «Αποκυήματα νοσηρής φαντασίας» αποτελούν δημοσιεύματα για τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας που «φιλοξενούνται» σε κυριακάτικα έντυπα, αναφέρει ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας.

«Όσοι τα διακινούν, για όποιο σκοπό τα διακινούν, προσφέρουν χείριστη υπηρεσία στην χώρα, σπέρνουν τη δυσπιστία και την εσωστρέφεια σε μια κρίσιμη στιγμή που η εμπιστοσύνη και η εθνική ομοψυχία είναι προαπαιτούμενα για να βγούμε νικητές».

Παράλληλα τονίζει ότι «υπάρχει ένα και μόνο ένα σύστημα καταγραφής κρουσμάτων, το Εθνικό Μητρώο COVID-19. Τα περί παράλληλων συστημάτων και διπλού τρόπου καταγραφής διαψεύδονται κατηγορηματικά. Κάποιοι είτε σκοπίμως είτε από άγνοια μπερδεύουν τα ευφάνταστα σενάρια τους με την αναγκαία επιδημιολογική επαλήθευση στοιχείων». Προσθέτει οτι περισσότεροι από 100 επιστήμονες του ΕΟΔΥ εργάζονται καθημερινά για τη συλλογή, επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων.

«Με τα πιο έγκυρα και αξιόπιστα στοιχεία συντάσσεται και δημοσιεύεται καθημερινα η "Ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από το νέο κορωνοϊό (COVID-19)" του ΕΟΔΥ», αναφέρει ο ΕΟΔΥ.

Καταλήγει ότι «οι κρίσεις πουλάνε καλά που έλεγε και ο Ουμπέρτο Έκο, αλλά το ελάχιστο που απαιτούν οι καιροί είναι να σταθούμε, ατομικά και συλλογικά, στο ύψος των περιστάσεων».

ΣΥΡΙΖΑ: Πλέον τον λόγο πρέπει να έχει η δικαιοσύνη - Μαγειρεύονται στοιχεία με πολιτική σκοπιμότητα

 

«Θεωρούμε ότι η εισαγγελική παρέμβαση για απόκρυψη, συσκότιση και διαστρέβλωση στοιχείων είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη», αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του

«Ο κ. Πέτσας μέχρι στιγμής δεν έχει πει ψέματα μόνο για το από πού ανατέλλει ο ήλιος. Οπότε ο λόγος του δεν έχει καμία αξία γιατί επί 8 μήνες διαψεύδεται καθημερινά από την ίδια την πραγματικότητα», σχολιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή και την απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου.

«Ωστόσο», προσθέτει η αξιωματική αντιπολίτευση, «σήμερα έχουμε δύο εφημερίδες οι οποίες, όχι μόνο δείχνουν εγκληματικά λάθη διαχείρισης της πανδημίας με αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων συναθρώπων μας καθημερινά, αλλά και κάτι χειρότερο: Ότι μαγειρεύονται στοιχεία με πολιτική σκοπιμότητα για να μην αναδειχθεί το ακριβές μέγεθος της τραγωδίας που ζούμε».

Ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «πλέον τον λόγο πρέπει να έχει η δικαιοσύνη». «Θεωρούμε ότι η εισαγγελική παρέμβαση για απόκρυψη, συσκότιση και διαστρέβλωση στοιχείων είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη για λόγους δημοσίου συμφέροντος», τονίζει και υπογραμμίζει ότι «η κυβέρνηση θα πρέπει σήμερα κιόλας να μοιράσει στα κόμματα της Βουλής τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιτροπής, που αρνείται εδώ και έξι μήνες».

https://www.newsbomb.gr/

ΤΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ:Η λειψυδρία θα πλήξει έως το 2025 περίπου 4 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη μας

 

Γράφει ο Παναγιώτης Αλεξανδράκης*

ΛΑΚΩΝΙΑ. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Ήδη περίπου 850 εκατομμύρια άνθρωποι - 1 στους 9 από τον παγκόσμιο πληθυσμό - δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό σε απόσταση μισής ώρας από τα σπίτια τους. Η ευλογημένη χώρα μας θα έρθει αντιμέτωπη με το πρόβλημα της λειψυδρίας, που εδώ και αρκετά χρόνια βιώνουν τα νησιά του Αιγαίου μας. Η προτεραιότητα αναμφισβήτητα θα δοθεί στην ύδρευση άρα η αγροτική παραγωγή που άδικα κατηγορείται από πολλούς για υπερκατανάλωση νερού θα στερηθεί το απαραίτητο για την ύπαρξή της αγαθό. Το γεγονός δεν θ' αγγίξει μόνο τους παραγωγούς αλλά τελικά όλους μας, γιατί θα οδηγεί στη σταδιακή μείωση των ποσοτήτων των παραγόμενων προϊόντων.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης έχουν σίγουρα στο αρχείο τους καταστρωμένα σχέδια δράσης για την ώρα που θα φτάνει το «χτένι στον κόμπο».

Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει πως ως πρόεδρος του χωριού μας (40 χρόνια πριν) είχε συνοδεύσει 2 - 3 φορές ομάδες επιστημόνων στο φαράγγι του Παρορίου, με σκοπό να χαρτογραφήσουν και να φωτογραφίσουν την περιοχή για να μελετήσουν τρόπους αντιμετώπισης πιθανής λειψυδρίας.

Μπορεί να είναι αργά για να ξεκινήσουμε την δράση, αλλά πρέπει επιτέλους να ανασκουμπωθούμε! Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε λύσεις. Ίσως ορισμένες είναι έτοιμες και φυλάσσονται στα αρχεία των αρμοδίων υπηρεσιών ή του Υπουργείου. Άλλες έχουν ήδη εφαρμοστεί σε νησιά του Αιγαίου, με την επίβλεψη έμπειρων υπαλλήλων των υπηρεσιών εγγείων βελτιώσεων, όπως οι λιμνοδεξαμενές που πιθανότατα αποτελούν μια ενδεδειγμένη λύση και για την Λακωνία μας. Για παράδειγμα, η φετινή έλλειψη βροχοπτώσεων μειώνει την περίοδο του εμπλουτισμού του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα. Ακόμη και αν σημειωθούν σημαντικά ύψη βροχής εντός μιας συρρικνωμένης περιόδου βροχοπτώσεων, η απορρόφηση του νερού θα είναι σίγουρα μειωμένη. Πριν το νερό φτάσει στη θάλασσα πρέπει να το αποταμιεύσουμε. Ας ρωτήσουμε σήμερα τους επιστήμονες, ας βγάλουμε από τα συρτάρια τα σχέδια ταμιευτήρων νερού, λιμνοδεξαμενών και όποιων άλλων λύσεων οι ειδικοί προκρίνουν, για να προλάβουμε τις εξελίξεις.

Ο κώδωνας κινδύνου χτυπά για το πόσιμο νερό αλλά και για το νερό της άρδευσης της αγροτικής παραγωγής, η οποία αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της οικονομίας πολλών περιοχών της χώρας μας, μεταξύ των οποίων και η Λακωνία μας, και φυσικά παράγει την απαραίτητη για την επιβίωση όλων μας τροφή.

Δείτε εδώ