Ὁ ἑορτασμός τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν στά Κύθηρα (video & φωτογραφίες)
Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος ἑορτάσαμε στό νησί μας τήν ἑορτή τριῶν πνευματικῶν γιγάντων : τῶν Ἁγίων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, μέ ἐπισημότητα, τόσο κατά τήν παραμονή, ὅσο καί κατά τήν κυριώνυμη ἡμέρα.
Ἡ πανηγυρική Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία μέ ἀρτοκλασία ἔγινε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ Χώρας Κυθήρων γιά τόν ἐκκλησιασμό τῆς μαθητιώσης νεολαίας τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Χώρας - Καρβουνάδων. Θεῖες Λειτουργίες ἔγιναν στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Καρβουνάδας γιά τόν ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Χώρας – Καρβουνάδων, στήν Παναγία τήν Ἱλαριώτισσα γιά τόν ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ποταμοῦ, στόν Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως Σωτῆρος Λειβαδίου καί στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Πελαγίας στήν Ἁγία Πελαγία γιά τόν ἐκκλησιασμό τῶν μικρῶν μαθητῶν τοῦ Νηπιαγωγείου Χώρας καί Ποταμοῦ ἀντιστοίχως.
Οἱ μαθητές καί μαθήτριες τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Λυκείου μας ἐκκλησιάσθηκαν κατά τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν κατά τήν Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργίαμέ ἀρτοκλασία, πού ἔγινε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ Χώρας Κυθήρων.
Στό τέλος τελέσθηκε τό ἱερό μνημόσυνο τῶν εὐεργετῶν τοῦ Γυμνασίου μας καί γενικότερα τῶν εὐεργετῶν τῆς Παιδείας στά Κύθηρα.
Ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας ἐκφωνήθηκε ἀπό τόν Καθηγητή Θεολόγο τοῦ Γυμνασίου Κυθήρων κ.Γεώργιο Λουράντο μέ θέμα τήν Παιδεία καί τήν βαθύτερη σημασία της. (Ὁλόκληρη τήν ἐπίκαιρη ὁμιλία της δημοσιεύουμε ἀμέσως παρακάτω).
Ὁμιλία ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν
τοῦ Καθηγητή Θεολόγου κ.Γεωργίου Λουράντου
«…Καί εἶπε ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος: «Πές μου γέροντα, πού ξέρεις τά γράμματα, σέ ποιά παλάτια πῆγε σάν ἀπόψε ὁ Ἅγιος Βασίλης; Οἱ ἄρχοντες καί οἱ βασιλιάδες τί ἁμαρτίες νά 'χουνε; Ἐμεῖς οἱ φτωχοί εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἐπειδή ἡ φτώχεια μᾶς κάνει νά κολαζόμαστε». Κι ὁ Ἅγιος Βασίλης δάκρυσε καί εἶπε πάλι τήν εὐχή ἀλλιώτικα: «Κύριε, ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι ὁ δοῦλος σου Ἰωάννης ὁ ἁπλοῦς ἐστίν ἄξιος καί ἱκανός ἵνα ὑπό τήν στέγην του εἰσέλθης. Ὅτι νήπιος ὑπάρχει καί τά μυστήριά Σου τοῖς νηπίοις ἀποκαλύπτεται». Καί πάλι δέν κατάλαβε τίποτα ὁ Γιάννης ὁ μακάριος, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος…».
Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, Κύριε Λυκειάρχα, Κυρία Γυμνασιάρχης, ἀγαπητοί Συνάδελφοι καί ἀγαπημένοι μου μαθητές.
Μπορεῖ τούτη ἡ ἁπλότητα τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου στό ὑπέροχο διήγημα τοῦ Φώτη Κόντογλου νά ἀπουσιάζει παντελῶς ἀπό τήν ἐποχή μας, ὡστόσο ἡ συγκλονιστική παρουσία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν πού ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ σήμερα, μπορεῖ νά μᾶς διδάξει ἕναν ἄλλο τρόπο ζωῆς στόν ὁποῖον δέν ἔχει χώρα ἡ πλεονεξία καί ὁ ἐγωισμός, οὔτε ἡ κακία καί ἡ μικροψυχία, παρά μονάχα ἡ ἀρχοντιά τῆς ὕπαρξης πού μπορεῖ καί θέλει νά ἀγκαλιάσει ὅλο τον κόσμο.
Ὁ Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ ἀγαπημένος τῶν παιδιῶν καί τῶν ἀδικημένων στέκεται ἄγρυπνα στό πλευρό τῶν ἀδυνάτων, τῶν ταπεινῶν καί τῶν περιθωριακῶν, ὡς ἄλλος Χριστός. Ὁ ἄρχοντας ἐκεῖνος πού ἄφησε ἔκπληκτο τό βαθύτατα γοητευμένο ἀπό τήν κορυφαία του προσωπικότητα, ἔπαρχο Μόδεστο, ὁ ὁποῖος ὀμολόγησε πώς: «Κανείς μέχρι τώρα δέν μοῦ μίλησε μέ τόσο θάρρος. Πρώτη φορά συνάντησα τέτοιον Ἐπίσκοπο», γιά νά πάρει τήν ἀφοπλιστική ἀπάντηση ἀπό τόν Ἅγιο: «Φαίνεται πώς δέν συνάντησες μέχρι τώρα ἀληθινό Ἐπίσκοπο». Ἀπό τήν ἄλλη ὁ Ἱερός Χρυσόστομος πού ματώνει γιά τούς κατατρεγμένους, τρέφει τούς ἀπόρους, καταργεῖ κάθε εἴδους πολυτέλεια στήν ἐκκλησία, ἀντιστέκεται σθεναρά στήν ἀλαζονική ἐξουσία καί ἔτσι ὁδηγεῖται ἑκούσια στήν ἐξορία καί στό μαρτύριο. Ὁ λόγος τοῦ Χρυσοστόμου διαθέτει τόση ἀλήθεια, ρυθμό καί ποιητικότητα, σέ σημεῖο πού οἱ κάτοικοι τῆς Πόλης νά ὀμολογοῦν: «Καλύτερα νά μή βγεῖ ὁ ἥλιος , παρά νά μήν ἀκούσομε τόν Ἐπίσκοπό μας νά μιλᾶ». Καί ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ σπουδαῖος αὐτός ποιητής μέ τήν γνωστή του εὐαισθησία ἀναφωνεῖ: «Δέν θά συνέλθουμε ἔστω καί ἀργά; Δέν θά νικήσουμε τήν ἀναισθησία μας, γιά νά μήν πῶ την τσιγκουνιά μας; Δέν θά σκεφτοῦμε ὡς ἄνθρωποι; Δέν θά βάλουμε νοερά στή θέση ξένων συμφορῶν τίς πιθανές δικές μας»; Ποιός μπορεῖ νά μείνει ἀσυγκίνητος σέ τούτη τήν ἀγωνιώδη κραυγή;
Οἱ ἱεροί αὐτοί ἄνδρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἔζησαν κόντρα σέ κάθε ἐξουσιαστικότητα , μακριά ἀπό κάθε ἐπίγεια δόξα καί πάντα κοντά στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος εἶναι στό ἐπίκεντρο τῆς σκέψης τους καθώς αὐτός ἀποτελεῖ προσωπικότητα ἀνεπανάληπτη , εἰκόνα Θεοῦ.
«Μέ ποιό δικαίωμα», ἀναρωτιέται ὁ Χρυσόστομος, «μπορεῖ κανείς νά περιφρονεῖ ἐκείνους τούς ὁποίους ὁ Θεός τόσο τιμᾶ ὥστε δίνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Υἱοῦ Του». Ἡ ἐπιμονή του μάλιστα νά κτίσει τό λεπροκομεῖο , ὄχι σέ κάποια ὑποβαθμισμένη περιοχή τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀλλά στήν πλουσιότερη συνοικία, ἔξω ἀπό τήν πόλη, ἐκεῖ πού ζοῦσαν μεγάλοι γαιοκτήμονες καί οἱ ὁποῖοι ἔβλεπαν τήν οἰκονομική ἀξία τῶν πολυτελῶν οἰκημάτων τους νά μειώνεται λόγῳ τῆς γειτνίασης μέ τό κτήριο αὐτό, ἀποτέλεσε καί τήν ἀφορμή γιά τήν ὁριστική δίωξή του, πού θά τόν ὁδηγοῦσε στήν ἐξορία καί στό βασανιστικό θάνατο.
Καί οἱ τρεῖς Ἱεράρχες ἀντέδρασαν σέ μιά ἐπιφανειακή πνευματικότητα, σέ μιά πίστη πού τυφλώνει καί σέ μιά Ἐκκλησία πού δέν εἶναι ἡ ὁδός τῆς ἀληθινῆς σωτηρίας καί ζωῆς, ἀλλά ἕνα μέσο στά χέρια τῶν ἰσχυρῶν γιά τή χειραγώγηση καί ἐκμετάλλευση ἀνθρώπων καί λαῶν. Καί οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες δέν μπόρεσαν νά συμβιβαστοῦν μέ τήν ὑποκρισία τῶν βολεμένων χριστιανῶν : «Ξέρω πολλούς», λέει ὁ Χρυσόστομος, «πού νηστεύουν καί προσεύχονται καί στενάζουν, ἐπιδεικνύοντας κάθε λογῆς ἀδάπανη εὐλάβεια, ἐνῶ οὔτε ἕναν ὀβολό δέν δίνουν στούς θλιβομένους. Τί κέρδος ἔχουν ἀπό τήν ὑπόλοιπη ἀρετή τους; Γι' αὐτούς ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν εἶναι κλειστή». Καί ὁ Γρηγόριος συμπληρώνει : «Μή τεντώνεις τά χέρια σου στόν οὐρανό ἀλλά στά χέρια τῶν φτωχῶν. Ἄν ἐκτείνεις τά χέρια σου στά χέρια τῶν φτωχῶν ἔπιασες τήν κορυφή τοῦ οὐρανοῦ».
Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες λοιπόν, Βασίλειος ὁ Μέγας, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί Γρηγόριος Ὁ Θεολόγος. Προσωνύμια βαριά, γεμάτα ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν τιμή τῆς Ἐκκλησίας πρός τό πρόσωπό τους, τοῦ ὁλοζώντανου ἐκείνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ πού πορεύεται δραματικά ἀνά τούς αἰῶνες. Βασίλειος ὁ Μέγας. Μέ μιά Ἐμμέλεια ὡς μητέρα δίπλα του πώς νά μή μεταμορφωθεῖ σέ Μέγα; Το ἴδιο καί ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Μέ την Ἀνθοῦσα γιά μητέρα του, ἄνθισε ὁλόκληρος… Καί ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Πώς ἀλλιῶς θά γινόταν Θεολόγος χωρίς τη Νόννα στό πλευρό του; Ἡ μητέρα, ὅ,τι ἱερότερο στόν κόσμο, φυτεύει τό λουλούδι γιά τό ἄρωμα τοῦ αὔριο. Σπέρνει τή ζωή… Νικᾶ τό θάνατο.
Αὐτούς τούς Τρεῖς μεγάλους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας γιορτάζουμε ἐμεῖς σήμερα, εἰς πεῖσμα ὅλων ἐκείνων πού θέλουν νά ὑποβαθμίσουν ἤ καί νά καταργήσουν τή σπουδαία αὐτή ἑορτή.
Καί τούς τιμᾶμε, γιατί ἦταν πανεπιστήμονες τοῦ καιροῦ τους καί γιατί εἶχαν μιά καρδιά γεμάτη ἀπό ἀνυπόκριτη ἀγάπη.
Τούς τιμᾶμε, γιατί ἀπέδειξαν μέ ἔργα τά πιστεύω καί τίς ἀρχές τους. Τούς τιμᾶμε, γιατί ἔδωσαν τά φῶτα τοῦ νοῦ τους σέ μιά ἐποχή σκότους καί φανατισμοῦ. Τούς τιμᾶμε, γιατί μέ τήν εὐρύτατη παιδεία τους, τό ἦθος τοῦ χαρακτήρα τους καί τό παράδειγμα τῆς ζωῆς τους ἄνοιξαν γιά ὅλους ἐμᾶς νέους δρόμους πρός τό μέλλον. Καί τελικά τόν ὁμορφότερο ἀπό ὅλους. Τό δρόμο τῆς ζωῆς….
Χρόνια πολλά!
Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας καί ὥρα 6.30 μ.μ., πραγματοποιήθηκε ἐκδήλωση στήν αἴθουσα τοῦ Λεοντσινείου Πνευματικοῦ Κέντρου Κεραμωτοῦ, τήν ὁποία ἄνοιξε ἡ Ἐκκλησιαστική χορῳδία ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ Θεολόγου Καθηγητή τοῦ ΓυμνασίουΚυθήρων κ.Γεωργίου Λουράντου καί ἡ ὁποία ἀπέδωσε πολύ ὡραῖα ἐπίκαιρους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους.
