Μια βδομάδα μετά και αφού πέρασε η ένταση των συναισθημάτων φόβου για το επερχόμενο, μπορούμε ήρεμα να αξιολογήσουμε την κατάσταση.
Θα μπορούσαμε ασφαλώς να συμπεράνουμε πως η Φύση ήταν αρκετά γενναιόδωρη μαζί μας.
Έβρεξε τόσο όσο χρειαζόταν για να είναι η βροχή ωφέλιμη για τη γεωργία μας και τα ελαιόδεντρα και τόσο όσο χρειαζόταν για να μη μας δημιουργήσει πλημυρικά φαινόμενα και προβλήματα.
Ωστόσο αυτή η πρώτη του φθινοπώρου βροχή ήταν μια σαφής προειδοποίηση και έθεσε επί τάπητος το πρόβλημα και το ερώτημα.
Δύο μήνες μετά την καταστροφική πυρκαγιά του Ιουλίου, έχουμε κάνει όσα πρέπει και είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τον επερχόμενο χειμώνα και την ένταση μιας βροχής με μεγαλύτερη διάρκεια??
Δυστυχώς η άποψη της κοινής γνώμης είναι πως ο τόπος ακόμη είναι γυμνός και ακόμη ουσιαστικά βρίσκεται στην ημέρα της πυρκαγιάς, χωρίς να έχει γίνει καμμία ουσιαστική πρόοδος.
Η αλήθεια είναι πως στο διάστημα αυτό είδαμε μια κινητικότητα, πολιτικούς, τεχνικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, συχνά να επισκέπτονται την πόλη.
Συσκέψεις επί συσκέψεων, μελέτες επί μελετών.
Αλλά πρακτικά δεν έχουμε δει καμία πρόοδο να σημειώνεται.
Τι γίνεται με τις μελέτες??? Πότε θα τελειώσουν και πότε θα υλοποιηθούν?? Τι έγινε με τις κορμοδεσίες και τα κορμοφράγματα??
Δυόμισυ μήνες μετά και ο τόπος ακόμη δεν έχει χαρακτηριστεί πυρόπληκτος.
Ο πολίτης δεν βλέπει πράξη και δικαιολογημένα του δημιουργείται η ανησυχία και ο φόβος πως ο τόπος κυριολεκτικά είναι στο έλεος του χειμώνα και κάθε φορά θα βλέπουμε τους κατοίκους της πόλης και τους περιοίκους της ποταμιάς με αγωνία να παρακολουθούν τη στάθμη της ποταμιάς, μην αυτή ξεχειλίσει και τους πνίξει.
πηγή
Τουλίπα Γουλιμή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου