Η Ελένη ξεκίνησε να έρχεται με τον Δανίκα. Έμεναν στο Καψάλι. Ρώτησαν πώς να έρθουν στην Παλαιόπολη και τους είπαν ότι δεν υπάρχει καν δρόμος. Ξεκίνησαν με τα πόδια, έφτασαν καταϊδρωμένοι στην ‘‘Σκάνδεια’’. «Ποια είσαι εσύ;» την ρώτησε με χωριάτικη αφέλεια και ντρομπροσύνη ο Γιώργος. «Γράφω μουσική» μας είπε. Έτσι μας συστήθηκε. Ότι έγραφε μουσική. Πού να πάει το μυαλό μας; Εγώ δεν είχα βγει ακόμα από το νησί, δεν τους ήξερα, ποιος είναι ο Αγγελόπουλος και ποια είναι η Καραΐνδρου…
Τότε δεν υπήρχαν ξενοδοχειακές μονάδες ή τουριστικά καταλύματα στην περιοχή Παλιόπολη – Αυλαίμονα. Έμειναν σε σπίτι ενός κατοίκου. Επί πληρωμή βέβαια, αλλά, ρε παιδί μου, ήταν φιλοξενία. Άλλες εποχές. Γνωριστήκαμε, κάναμε πολλή παρέα. Δεν είχαν το καλλιτεχνικό τουπέ. Μας αντιμετώπιζαν πολύ φιλικά. Ο Δανίκας είχε πολύ χιούμορ. Εγώ ήμουν μικρός τότε, περισσότερη παρέα έκανε με τους αδελφούς μου που ήταν μεγαλύτεροι.
Η Καραΐνδρου, από τότε, ερχόταν συνέχεια. Μια φορά μάς ανήγγειλε: Γράφω μουσική για μια ταινία με τίτλο «Ταξίδι στα Κύθηρα». Κλεινόταν σ’ ένα σπίτι κανα-δυό μήνες κι έγραφε. Νοιώθαμε σαν να γράφει μουσική για εμάς τους ίδιους.
Ένα – δυο χρόνια μετά, έγραφε τη μουσική για τον Μελισσοκόμο (1986). Σαν μελισσοκόμο γνώριζε τον αδελφό μας τον Γιώργο από τον οποίο αγόραζε και μέλι! Το επόμενο καλοκαίρι που είχε ολοκληρωμένη τη μουσική ήρθε με μια κασέτα, μας είπε «Αυτή είναι η μουσική της ταινίας». Καθίσαμε, την ακούσαμε και την πήρε πάλι πίσω• ήταν το μοναδικό αντίτυπο και ήμασταν μάρτυρες της πρώτης ακρόασης!
Ο άλλος αδελφός μας, ο Αντώνης, δούλευε στους κινηματογράφους Αττικόν – Απόλλων όπου έκαναν πρεμιέρα οι ταινίες του Αγγελόπουλου. Δεν ξέραμε πολλά από κινηματογράφο αλλά αυτά τα συμβάντα μάς έκαναν να βλέπουμε τις ταινίες με άλλο μάτι. Ο Αγγελόπουλος μάλιστα το καλοκαίρι πριν φύγει τόσο άδικα και πρόωρα το πέρασε στα Κύθηρα. Τον θυμάμαι με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μακρή στην ‘‘Σκάνδεια’’.
Πηγή http://dragonerarossa.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου