Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ του Γρηγόρη Σταθάκη

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
του Γρηγόρη Σταθάκη
Για τους γιατρούς της περιοχής μας αυτούς που υπηρετούν σήμερα, τόσο στα Βάτικα όσο και αλλού, Αθήνα – Πειραιά κ.α. αλλά και αυτούς που έχουν συνταξιοδοτηθεί ή έχουν φύγει από τη ζωή, ό, τι να γράψεις, όσα ευχαριστώ να πεις είναι μηδαμινά.
Εγώ θα αναφερθώ στον ΑΝΔΡΟΝΙΚΟ που είχα την τύχη να τον νγωρίζω από παιδί, αφού όταν το 1946 ήλθε από την Αθήνα εγκαταστάθηκε στη γειτονιά μας «Μεντέικα – Μαρθογιαννέικα». Από το 1969 τον έζησα από κοντά διότι ως ληξίαρχος καταχωρούσα πράξεις γεννήσεων που είχαν γίνει στο ιατρείο του. Έτσι μπόρεσα να συγκεντρώσω αρκετές ιστορίες, μερικές από τις οποίες περιγράφω.
Λόγω επαγγέλματος ερχότανε σ’επαφή με όλους τους Βατικιώτες και σε συνδυασμό με τις ιατρικές ορολογίες έκανε πάντοτε χιούμορ. Πάω στο Νίκο το ναύτη, έλεγε όταν πήγαινε στον Οίκο Ναύτου.
Όταν το εγγόνι του Λ.Κ. έσπασε το χέρι του τους λέει γρήγορα «γρήγορα για Σπάρτη, διότι έχουμε κάταγμα». Την άλλη μέρα ο παππούς πήγε να γράψει φάρμακα του μικρού και του λέει «Γιατρέ, εχθές κάνατε λάθος, η διάγνωση δεν ήταν κάταγμα, ήταν σπάσιμο.» Τότε ο γιατρός γυρίζοντας στη γυναίκα του λέει σοβαρά «Ευαγγελία εσύ με μπέρδεψες, άλλη φορά όταν εξετάζω ασθενή να μη μιλάς».
Αρχές της δεκαετίας του 1950 εγκατέστησε στο Ιατρείο του πρώτα, στο ισόγειό του Γιάννη Γκούβερη, Ακτινολογικό και αργότερα στο σπίτι του. Τότε οι αδελφοί Μπιλλίνη Δημητράκης και Νίκος είχαν την Ηλεκτρική Νεαπόλεως, αφού η ΔΕΗ ήταν μόνο στις μεγάλες πόλεις. Η ηλεκτροδότηση της Νεάπολης άρχιζε από το ηλιοβασίλεμα μέχρι τις δώδεκα το βράδυ. Μάλιστα, ένα τέταρτο πριν τη διακοπή αναβόσβηνε τα φώτα στα σπίτια και τους δρόμους: ήταν το σήμα ότι έρχεται σκοτάδι. Έτσι σε περίπτωση τραυματισμού η Ηλεκτρική λειτουργούσε εκτάκτως μέχρι να βγει η ακτινογραφία. Όταν όμως έλεγε στους συγγενείς του τραυματία ότι πρέπει να βρούμε το Νίκο ή το Δημητράκη να μας δώσει ρεύμα, που να ξέρουν οι περισσότεροι και ειδικά οι γέροι από ρεύμα. Θα πάω εγώ να τους βρώ, έλεγε ο παππούς, είμαστε πελάτες στο μαγαζί τους. Και ο Ανδρόνικος σοβαρά: «έτσι θα πας, στα χέρια θα το φέρεις; Να, στο διάδρομο έχει ένα καλάθι.» Όταν γύριζαν πίσω και του έλεγαν ότι οι αδελφοί Μπιλλίνη θα στείλουν ρεύμα αυτός τους έλεγε σοβαρά «ναι, βρήκαν άνθρωπο και μου το έστειλαν, μέσα το έχω, περάστε.»
Όταν έγραφε φάρμακα και η γυναίκα ζητούσε να γράψει και για τον άντρα της, τη ρωτούσε «Μιλιόσαστε, θα τον δεις το βράδυ; Τότε θα σου γράψω.»
Μια άλλη του έλεγε να της γράψει τέσσερα κουτιά φάρμακα για να μην ξαναπηγαίνει. Αυτή επέμενε και της λέει «στο μπακάλη όταν πας να πάρεις φέτα, παίρνεις όλο το βαρέλι;»
Ένα απόγευμα περίμενε να γεννήσουν δύο γυναίκες και ήταν σε ετοιμότητα. Κάποιος από τον Άγιο Νικόλαο είχε χτυπήσει το πόδι του και έβαζε τη γυναίκα του να παίρνει τηλέφωνο για να πάει με ταξί να τον δει. Ο γιατρός από αυτά που έλεγε κατάλαβε ότι δεν ήταν κάτι το σοβαρό οπότε στο τρίτο τηλέφωνο της λέει: «θα έλθω αν μου πεις ποιο πόδι είναι.»
«Το αριστερό.» λέει αυτή. «Ναι το αριστερό, άλλα ποιο» της λέει νευριασμένος «το μπροστινό ή το πισινό;»
Κάποιος εργάτης στο γρι-γρι βαριότανε να πάει στο ψάρεμα και λίγο πριν το σαλπάρισμα, έλεγε πως ήταν άρρωστος, πήγε μια-δυο φορές και του έλεγε τη μια το κεφάλι την άλλη το στομάχι. Πονηρεύτηκε ο γιατρός και την τρίτη φορά, όπως τον είχε ξαπλωμένο φωνάζει τη γυναίκα του Ευαγγελία «Φέρε μου τη μεγάλη σύριγγα με τη χοντρή βελόνα.» Ακόμα τρέχει ο ασθενής.
Κάποτε ο Πανταζής Μπιλλίνης αρρώστησε και το βράδυ μετά τις δέκα σήκωσε πολύ πυρετό, πήγε τότε να τον εξετάσει. Η μάνα του, η θεία μου η Γωγώ που είχε καημό που δεν παντρευότανε ο γιος της, την ώρα που τον υποδέχθηκε στις σκάλες του λέει «Γιατρούλη μου, γιατρό περίμενα τέτοια ώρα για τον Πανταζάκη μου ή συμπέθερους;»»
Μέχρι να γίνουν τα μικροβιολογικά εργαστήρια του Περράκη-Μιχαλέτου κ.λπ. η περιοχή μας εξυπηρετείτο από τους Μολάους και από τη συμπατριώτισσά μας την Ελένη Δ. κοκκινάκη – Ροζάκη που ερχότανε κάθε Κυριακή πρωί από τους Μολάους. Την Τετάρτη έστελνε τις εξετάσεις στον Ανδρόνικο.
Ένα απόγευμα η παρέα Παπαμανώλη – Γεροσούκου και Βας. Ρόντου Γυμνασιάρχη, αφού έκαναν εξτάσεις στην Κοκκινάκη πήγαν για να τους πει τι πρέπει να κάνουν. Αυτός απευθυνόμενος στο Γυμνασιάρχη του λέει «είστε και οι τρεις κάτω από τη βάση σε αρκετά μαθήματα, αφού είχαν χοληστερίνη, ουρικό οξύ, ζάχαρο κ.λπ. και τους έγραψε τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί έφυγαν και του είπαν « θα είμαστε από δω και πέρα καλοί μαθητές». «Μακάρι» λέει αυτός «αλλά δεν το νομίζω».
Την άλλη μέρα το μεσημέρι γυρίζοντας από τον Οίκο Ναύτη που στεγαζότανε στο εστιατόριο του Αντώνη και της Δόξας στην παραλία, στο ζαχαροπλαστείο του Βλάχου στη γωνία που είναι σήμερα το Μανάβικο του Θοδωρή του Παπούλη βλέπει την παρέα να τα πίνει με ούζο ΣΑΝ ΡΙΒΑΛ και την Αφροδίτη να τους σερβίρει σαγανάκι – τουλουμοτύρι Δελακοβία κ.λπ. Κόκαλο αυτοί, μόνο ο Γεροσούκος του είπε «σκεφθήκαμε τη δίαιτα να την εφαρμόσουμε από Δευτέρα.» Έτσι έλεγε συχνά ότι οι πιο ατίθασοι ασθενείς μου είναι ο Σούκος και ο Παπαμανώλης.
Στο πρώτο εγκεφαλικό στο Κέντρο Υγείας πήγα πρωί πριν τις οκτώ να τον δω. Τότε μου λέει, «το αμάξι σου το έχεις φέρει;» και του λέω «έξω είναι». Σε κάποια στιγμή που έλειπε η γυναίκα του, βγάζει τον ορό και ήθελε να ντυθεί. Τότε έρχεται η κυρά Ευαγγελία και του λέει «γιατί έβγαλες τον ορό, ο Αντώνης δεν έχει έλθει, είναι νωρίς ακόμα». «Μου το είπε ο γιατρός να τον βγάλω». (Εννοούσε τον εαυτό του).
Ο Ανδρόνικος υπηρέτησε 50 συναπτά χρόνια τα Βάτικα χωρίς διακοπή, άδειες, ταξίδια, ένα ρεκόρ σπάνιο αφού έκανε γενική Ιατρική όλο το 24ωρο. Όσο για χρήματα, πολλοί θα τον θυμόμαστε να μας κυνηγά μέχρι την πόρτα να μας τα επιστρέψει.
Και κάτι ξεχωριστό, πριν έλθει στη Νεάπολη από το νοσοκομείο Α. ΣΥΓΓΡΟΣ, παρακολουθούσε ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό, γι’ αυτό όταν ο Βοίας έπαιζε με ξένες ομάδες, Λαυρεωτική – Αγγλικός Στόλος κ.λπ. διαιτητής με άριστη απόδοση ήταν ο Ανδρόνικος.
Ας είναι άγιο το χώμα που σκεπάζει αυτόν και τη σύζυγό του.
Πηγή .ta Batika.gr