«Τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα βρούμε» της Κατερίνας Μαριάτου

Τι να τα κάνω τα εξελιγμένα βιντεάκια και τα διαφημιστικά σποτ τίγκα στα aerial footage*, εκείνα που μας δείχνουν αδειανές τις παραλίες του νησιού, τραβηγμένες προφανώς μια ηλιόλουστη μέρα του χειμώνα, παραλίες απροσέγγιστες, αγνές, που κάνουν μάγια με την παρθενικότητά τους στον θεατή και του λένε: «έλα σε μένα», «ανακάλυψέ με», «ζήσε με», όταν, από πριν καλά καλά μπει η σεζόν, μαθαίνω ότι έχουν αρχίσει να διώχνονται οι ελεύθεροι κατασκηνωτές από τα σημεία του νησιού που φημίζονται για αυτό; Δεν αποτελεί φυσικά έκπληξη από τη στιγμή που, ήδη από πέρυσι, ο Δήμος το είχε θέσει ως σημαία της τουριστικής του πολιτικής (βλ. και παλιότερο άρθρο ). Όμως τώρα που συμβαίνει, ήρθε και η στιγμή που εξοργίζει.

Αμέσως μόλις πληροφορήθηκα ότι οι διωγμοί ξεκίνησαν, ενημέρωσα παρέα τεσσάρων φίλων μου, που ετοιμάζονταν να έρθουν στο νησί για τρεις εβδομάδες ελεύθερο κάμπινγκ στη λίμνη της Παλαιόπολης. Στενοχωρήθηκαν, αλλά όχι για πολύ. Αφού σκέφτηκαν τις εναλλακτικές τους, με πήραν πίσω τηλέφωνο και γελαστά μου τραγούδησαν: «τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα βρούμε». Το ακύρωσαν, θα πάνε στα Ψαρά. (Και για την ιστορία, τους πρότεινα να επιμείνουν στην επιλογή των Κυθήρων, έστω νοικιάζοντας δωμάτιο, κάπου μακριά από τον α-φιλόξενο Αβλέμονα, όμως η απάντηση ήταν ρητή: δεν είναι το οικονομικό. Σιγά μην υποστούμε τόση ταλαιπωρία με το αυτοκίνητο και το πλοίο για να πάμε σε ενοικιαζόμενα…)

Είναι παράδοξο να το παίρνω τόσο προσωπικά, όταν ποτέ μου δεν επέλεξα αυτόν τον τρόπο παραθερισμού αλλά και ποτέ δε συνδέθηκα με συμφέροντα της τουριστικής βιομηχανίας. Το μόνο που δεν θέλω, είναι να μπω στην ατέλειωτη αντιπαράθεση αν οι κατασκηνωτές αφήνουν λεφτά στο νησί ή όχι. Η γνώμη μου είναι πως αφήνουν. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό ώστε να αποφασίσει το νησί και ο Δήμος να δείξουν τουλάχιστον ανοχή απέναντί τους, αν όχι να τους καλωσορίζουν. Όσο για την καραμέλα της νομιμότητας, αυτή αποδεικνύει το ποιόν αυτού που την επικαλείται, ειδικά όταν το κάνει επιλεκτικά. Γιατί, δεν είδα καμμιά ανακοίνωση πως στα Κύθηρα απαγορεύεται η ανασφάλιστη εργασία! Ή ότι στον Δήμο Κυθήρων απαγορεύεται να οδηγείς χωρίς κράνος, ή να καπνίζεις σε κλειστούς και δημόσιους χώρους! Αυτοί, δεν είναι νόμοι; Και μάλιστα νόμοι με πραγματικό ανθρωπιστικό αντίκρισμα!

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, γύρω στα δώδεκα, πήγαινα μαζί με την κατά έξι χρόνια μεγαλύτερή μου αδερφή κάθε μέρα, ξημερώματα στην παραλία της Φυρρή-Άμμου στην Αγία Πελαγία. Μας άρεσε να βρισκόμαστε ήδη στο νερό τη στιγμή που ο ήλιος θα πρόβαλλε από τον ορίζοντα στα ανοιχτά του Κάβο Μαλλιά. Θυμάμαι πόσο σιγανά περπατούσαμε στην άμμο και πόσο προσπαθούσαμε να μην πλατσουρίζουμε με θόρυβο για να μην ξυπνήσουμε τους κατασκηνωτές που υπήρχαν πάντοτε στη Φυρρή-Άμμο και μαζί τους ακόμα και άνθρωποι με σκέτους υπνόσακους, που κοιμόντουσαν κάτω από το ξενοδοχείο «τ’ Αστέρια». Για εμάς δεν ήταν τουρίστες, ούτε –εννοείται- πελάτες. Ήταν οι μουσαφιραίοι μας. Και θέλαμε να περάσουν καλά, όπως όλοι οι μουσαφιραίοι που φιλοξενούσαμε κάθε καλοκαίρι στο σπίτι μας (πολλές φορές και στρωματσάδα) και έστησαν σιγά σιγά μια μικρή στρατιά εραστών του Τσιρίγου.

Δεκαετίες μετά από τα ειδυλλιακά καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας, είμαστε όλοι βουλιαγμένοι στη μιζέρια της οικονομικής καθίζησης. Οπωσδήποτε μας λείπουν τα χρήματα. Και στους ξενοδόχους και τους παραθεριστές και σε όσους δεν έχουν ούτε για να βγουν έξω από την πόρτα τους. Όμως τα χρήματα, δεν είναι αυτοσκοπός και σίγουρα για αυτά δεν αξίζει να θυσιάζουμε την ουσία. Για αυτό και οι επαγγελματίες του κλάδου, από τους επιχειρηματίες μέχρι τους εμπνευστές της τουριστικής προβολής, είναι πλέον καιρός να κατανοήσουν πως ο τουρισμός δεν είναι μπίζνα, όπως εύκολα εννοείται. Είναι φιλοξενία. Και όσο πιο φιλόξενος είσαι, τόσο περισσότερα χρήματα κερδίζεις! – Παράδοξο; Και όμως, κανόνας… 

* (άσχετο, αλλά κάποια στιγμή, αυτή τη μόδα «έχω και drone, πάμε μια βόλτα;» που μας έχει γεμίσει πλάνα από τον ουρανό που πηγαίνουν πάνω-κάτω, πέρα δώθε, σαν να είσαι κολλημένος σε ένα χέρι που κάνει το σταυρό του, μήπως να τη «ψάχνανε» σκηνοθετικά λίγο περισσότερο οι ενδιαφερόμενοι; Και ο Ινιάριτου έχει ελικοπτεράκι, αλλά πού και πού κολλάει και κανένα προσγειωμένο πλάνο…)
Πηγή http://dragonerarossa.gr/