ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ 19.01.2020

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ σημασία τῶν θαυμάτων

“Καί ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτούς ἐκαθαρίσθησαν” (Λουκ. ιζ’,14)

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀκούσαμε σήμερα κατά τήν ἀνάγνωση τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν ἀπό τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Η θεία ἀγάπη ὅμως, πού ἐκδηλώθηκε μέ τά θαύματα τοῦ Κυρίου, δέν περιορίσθηκε σέ ὑλικές βραχυπρόθεσμες εὐεργεσίες. Ὁ Χριστός δέν ἔδιωχνε μόνο δαιμόνια, δέν ἐθεράπευε μόνον ἀσθενεῖς, δέν ἔδινε μόνο ζωή σέ νεκρούς. Ἐθεράπευε κυρίως καί ζωογονοῦσε νεκρωμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές. Νίκη κατά τοῦ κακοῦ εἶναι κυρίως ἡ πνευματική ἀναγέννηση. Αὐτή ἀποτελεῖ τό μέγα θαῦμα, πού θά ἦταν ἀδύνατον νά τό κατορθώσουν οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις.

 Ὁ Ἰησοῦς ἐπιτελοῦσε αὐτό τό μέγα θαῦμα τόσο μέ τό κήρυγμα, ὅσο καί μέ ὅλα τά ἄλλα μικρότερα θαύματα. Ξυπνοῦσε διαρκῶς στίς καρδιές τήν ἀγάπη καί τήν πίστη πρός Αὐτόν. Ὁ Κύριος ποτέ δέν χρησιμοποίησε βία γιά νά ἐνισχύσει τήν πίστη πρός αὐτόν. Ἐκτιμοῦσε βαθύτατα τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί δέν θαυματουργοῦσε γιά νά φοβίσει ἤ νά ὑποδουλώσει. Ἤθελε νά ἑλκύσει χωρίς νά ἐξαναγκάσει. Γι’ αὐτό ἀναζητοῦσε στίς ψυχές ἕνα μικρό σπόρο ἐμπιστοσύνης, μιά σπίθα πίστεως καί ἀγάπης πρίν θαυματουργήσει. Ὅπου ὁ Χριστός συναντοῦσε μόνο δυσπιστία, ἐκεῖ, ὅπως ἀναφέρει τό Εὐαγγέλιο, δέν θαυματουργοῦσε.
Ἄς ἀκούσουμε ὅμως ἕναν σύγχρονο ἅγιο ἀπό τήν Ρωσία, τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης, πού ἐδαπάνησε τήν ζωή του περιοδεύοντας τίς ἐπαρχίες τῆς Ρωσίας ἀνακουφίζοντας τούς πιστούς μέ τό κήρυγμά του, τήν ἐξομολόγηση ἀλλά καί τά θαύματά του. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης δίδασκε ὅτι “γιά μᾶς εἶναι ἀρκετό τό μέγιστο θαῦμα, ἡ σάρκωσις δηλαδή τοῦ Θεοῦ Λόγου, τά πάθη Του, ἡ σταυρική θυσία καί ἡ Ἀνάστασίς Του...Ἡ σωτηρία ἀπό τήν ἁμαρτία, πού διαπότισε ὅλη τήν ύπαρξή μας, ὅπως τό λάδι διαποτίζει τό χαρτί, ἀποτελεῖ τό πραγματικό θαῦμα. Θαῦμα πού προϋποθέτει πίστη στόν Χριστό, μετάνοια καί κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων”.

Σ’ αὐτό τό θαῦμα ἔστρεφε τήν προσοχή, ὅταν μιλοῦσε γιά τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας: “Διαβάστε τήν ἱστορία τῶν ἁγίων, τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, καί θά γνωρίσετε ἄπειρα θαύματα. Θά δεῖτε λύκους πού ἔγιναν ἀρνάκια. Θά δεῖτε ἀσώτους, πού ἔγιναν ἐγκρατεῖς. Θά δεῖτε ἀνθρώπους μέ ἀξιώματα καί τρυφηλή ζωή, πού φόρεσαν τό ταπεινό ἔνδυμα τοῦ Μοναχοῦ”. Ο ἴδιος ἅγιος μᾶς λέγει ὅτι «θαύματα συνεχίζουν νά ἐπιτελοῦνται ἀπό τούς χριστιανούς πού ζοῦν μέ συνέπεια. Οἱ χριστιανοί αὐτοί μποροῦν νά μετακινοῦν ὄρη! Ὄχι γήινα ὄρη, ἀλλά ὄρη θλίψεων καί πειρασμῶν, πού πλακώνουν τήν καρδιά...Νικοῦν τά πάθη, καθαρίζονται ἀπό τόν ρύπο τῆς ἁμαρτίας καί ἐνισχύονται μέ ἠθικές δυνάμεις».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης συνδέει τίς ἐπιτυχίες τῶν πιστῶν στήν πνευματική τους ζωή μέ τήν Θεία Κοινωνία. “Κύριε!, ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, πῶς νά Σέ ὑμνήσω καί πῶς νά Σέ δοξάσω γιά τά θαύματα τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων; Νιώθω τήν δύναμή τους στόν ἑαυτό μου. Τήν διακρίνω καί στούς δούλους Σου, πού κοινωνοῦν ἔπειτα ἀπό εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση”.

Οἱ θαυματουργίες εἶναι μαρτυρία τῆς θείας ἀγάπης. “Ὁ Θεός εἶναι ἡ πανάγαθη, ἡ πάνσοφη, καί παντοδύναμη Ὕπαρξη. Προσφέρει τά δῶρα Του πλουσιοπάροχα σάν Πανάγαθος, συνετά σάν Πάνσοφος, παντοῦ καί πάντοτε σάν Παντοδύναμος”.

Πρωτ. π.Θεολόγος Παντελῆς