ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Τό ἔργο τῆς ὑποδομῆς, τά ὑλικά, ή πρόθεση καί τά κριτήρια μιᾶς ὀρθῆς πορείας.
Τό ἔργο τῆς ὑποδομῆς, τά ὑλικά, ή πρόθεση καί τά κριτήρια μιᾶς ὀρθῆς πορείας.
Ἀδιαμφισβήτητα τό θεμέλιο τῆς Πίστεως εἶναι ὁ Κύριος. Κάθε ἄλλη θεμελίωση εἶναι καταδικασμένη.
Σ΄αὐτό τό θεμέλιο ὁ κάθε πιστός καλεῖται νά συμβάλει στήν οἰκοδόμηση τῆς Ἐκκλησίας.
Κι ἐνῶ ξεκινοῦν ὅλοι οἱ πιστοί μέ καλή πρόθεση , ὁ βαθμός τοῦ ζήλου τους ποικίλει. Γι΄αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς «ὑλικά» (χρυσάφι, ἀσῆμι,πετράδια,ξύλο,ἄχυρα,καλάμια) δέν ἐννοεῖ τά ἀντίστοιχα ὑλικά εἴδη. Ὑπονοεῖ τά πνευματικά δομικά στοιχεῖα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Σ΄αὐτό τό θεμέλιο ὁ κάθε πιστός καλεῖται νά συμβάλει στήν οἰκοδόμηση τῆς Ἐκκλησίας.
Κι ἐνῶ ξεκινοῦν ὅλοι οἱ πιστοί μέ καλή πρόθεση , ὁ βαθμός τοῦ ζήλου τους ποικίλει. Γι΄αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς «ὑλικά» (χρυσάφι, ἀσῆμι,πετράδια,ξύλο,ἄχυρα,καλάμια) δέν ἐννοεῖ τά ἀντίστοιχα ὑλικά εἴδη. Ὑπονοεῖ τά πνευματικά δομικά στοιχεῖα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Πρῶτο ἀπ΄αὐτά-ἀντίστοιχο μέ τό χρυσάφι-εἶναι ἡ ἀπόλυτα θερμή διάθεση νά δουλέψουμε στό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Μιά διάθεση πάνω ἀπό κάθε ἄλλη ἐπιδίωξη μας στήν ζωή, πρώτη στήν κλίμακα τῶν προτεραιοτήτων μας. Ὅσο ἡ μέριμνα μας γιά τό κοινό μας σπίτι ἐξασθενεῖ καί ὑποχωρεῖ ὡς πρός ἄλλες ἐπιδιώξεις μας, τόσο τό ἔργο μας καί ἡ συνεισφορά μας θά μοιάζουν μέ ἄχυρα καί καλάμια. Στοιχεῖα, βέβαια, πού ἡ φωτεινή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ θά ἐξαφανίσει.
Ὅμως, ἡ εὐσπλαχνία, ἡ ἐπιείκεια, καί ἡ χάρη τοῦ Πατέρα μας θά σώσει -ἔστω καί μετά βίας- καί αὐτόν τόν ἀσήμαντον ἐργάτη, πού ξεκίνησε ἔχοντας ἀγαθή πρόθεση. Θάναι σάν νά γλυτώνει περνώντας μέσα ἀπό φωτιά!
Πότε, ὅμως, καί πῶς θά ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας ἄν συμβάλλει ἤ ὄχι στήν οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας; Ἤ -ἀκόμα χειρότερα- ἄν ἐπιχειρεῖ νά τήν κατεδαφίσει;
Γιά ὁποιονδήποτε Ὀρθόδοξο Χριστιανό εἶναι αὐτονόητη ἡ προσπάθεια πού ὀφείλει στήν συγκρότηση τῆς Ἐκκλησίας. Πρῶτα-πρῶτα μέ τήν παρουσία του στήν ζωή Της. Μέ τήν συμμετοχή του στήν Λατρεία τοῦ Θεοῦ μας. Μέ τήν συμβολή του στά ἔργα τῆς ἀγάπης. Μέ τήν ἀνάπτυξη ἀγαθῶν σχέσεων μέ κάθε ἀδελφό του. Μέ τό νά «καταπίνει» τό δίκαιο του γιά νά μή πικράνει τό ἀδικοῦντα. Μέ τήν ἀπουσία, τέλος, κάθε ἰδιοτέλειας (τολμῶ νά πῶ καί τῆς δῆθεν «ἱερᾶς»).
Κάθε ἄλλη στάση ἀπέναντι στό Θεῖο Οἰκοδόμημα, πού ὁ Κύριος θεμελιώνει, εἶναι διασπαστική, δαιμονιώδης, αἱρετική.
Σταθερό χαρακτηριστικό αὐτῶν πού ἐπιχειροῦν νά φθείρουν τήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ κακόβουλη κριτική: Κριτική γιά τά πάντα. Γιά λεπτομέρειες. Γιά πραγματικές ἤ φανταστικές ἀστοχίες. Μέ ταυτόχρονη ἔπαρση τῶν κακεντρεχῶν αὐτῶν κριτῶν πώς εἶναι Χριστιανοί!
Ἄς ἀποφύγουμε, Χριστιανοί μου, τέτοια στάση. Κι ἄν νομίζουμε πώς ἐμεῖς εἶμαστε οἱ σωστοί, ἄς μείνουμε μέσα στήν Ἐκκλησία βοηθώντας, κι ὄχι ἀπ΄ἔξω πετροβολώντας.
Μέσα σ΄Αὐτήν εἶναι ἡ Χάρη, μέσα εἶναι ἡ διδαχή, μέσα ἡ χαρά, μέσα ἡ ἐλπίδα!...
Γιά τήν Ἐκκλησία δέν περισσεύει κανείς.
Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου