ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ & ΚΗΡΥΓΜΑ (20/9/2020)

 

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Λίγες ἡμέρες μετά τόν ἑορτασμό τῆς Παγκόσμιας Ὕψωσης τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Χριστιανοί μου, στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε ὁ Κύριος μας μᾶς καλεῖ, ἀφοῦ πρῶτα ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ἔχουμε ἀποφασίσει νά ἀκολουθήσουμε τή ζωή Του, ἐνστερνιζόμενοι τή διδασκαλία Του, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν», νά ἀπαρνηθοῦμε τόν κακό παλαιό ἑαυτό μας καί νά σηκώσουμε τό δικό μας Σταυρό, δηλ. τό φορτίο τῆς ζωῆς μας καί νά συμπορευθοῦμε μαζί Του.

     Μιά συμπόρευση πού μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀπώλεια ὁρισμένων ἡδονῶν καί ἀνέσεων τῆς ζωῆς μας, ἀλλά πού θά ὠφελήσει τήν ψυχή μας καί τήν πορεία μας μέ τόν πνευματικό μας ἀγῶνα (νηστεία, προσευχή, ἐξομολόγηση, Θ. Κοινωνία) πρός τή θέωση, γιά τήν ὁμοίωσή μας μέ τόν Ἀρχηγό τῆς Πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστό.
     Διότι «τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδίση τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;». Καί ἄς φέρουμε στό μυαλό μας τόν πλούσιο τῆς παραβολῆς, ὅπου μάζεψε τά γεννήματα τῶν χωραφιῶν του, μεγάλωσε τίς ἀποθῆκες του καί εἶπε στόν ἑαυτό του «φάγε, πίε, εὐφραίνου» καί ὅμως τό ἴδιο βράδυ «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» ἦλθε ὁ θάνατος καί μαζί ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς του, γιατί οἱ δαίμονες ἀπαιτοῦσαν ἀπό τό Θεό νά πάρουν τήν ψυχή αὐτή πού τούς ἀνῆκε.
    Ὁ ἀληθινός καί εἰλικρινής ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν συνανθρώπων του χριστιανός εἶναι αὐτός πού βιώνει κάθε μέρα τήν ἐλευθερία τοῦ Σταυροῦ. Αὐτός πού μέ ὑπομονή καί προσευχή ὑπομένει, αὐτός πού γνωρίζει ὅτι ἀληθινή ἐλευθερία δέν εἶναι τό νά κάνεις ὅ,τι θέλεις, ἀλλά ὅ,τι πρέπει, «πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει» λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, δηλ. τά πάντα μπορεῖς νά κάνεις, ἀλλά δέν συμφέρει ( γιά τήν ψυχή σου) νά κάνεις τά πάντα.
     Χριστιανοί μου, σήμερα παρά ποτέ ὀφείλουμε νά δώσουμε τή μαρτυρία τῆς ἐλευθερίας τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ἐμπιστοσύνης – πίστης σ΄ Αὐτόν πού καρφώθηκε ἑκούσια πάνω στό Σταυρό γιά τή δική μας σωτηρία, μένοντας φτωχοί ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά, δείχνοντας ἔμπρακτη καί ἀληθινή ἀγάπη πρός τούς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας, σέ ὅποια φυλή, χρῶμα καί τάξη καί ἄν ἀνήκουν, καί τέλος τόλμη καί δύναμη ἀπέναντι στήν ἀσθένεια καί στό θάνατο.
Γιά νά ἐπιτευχθοῦν αὐτά πρέπει νά εἴμαστε περισσότερο φιλόθεοι, παρά φίλαυτοι καί φιλήδονοι. ΑΜΗΝ.-

Πρωτ. π.Παν.Μεγαλοκονόμος