Ο Σούπερ Κασιμάτης ανακρίνεται από τον Χαρούπη, ο Πιερ από την ΕΥΠ, η Κάθι έχει ξεκινήσει το μακρύ δρόμο της επιστροφής γεμάτη ερωτηματικά. Το ανεξάρτητο καντόνι των Βιαραδίκων αντιδρά στην υπέρμετρη αύξηση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας και στέλνει την πολεμική του αεροπορία προς τη ΔΜΔ…. Χαμός δηλαδή.
…………………………………………………..
Την ίδια ακριβώς στιγμή που το σμήνος των Βιαραδιώτικων Sea Harrier εγκατέλειπε τον εναέριο χώρο του Καντονίου με κατεύθυνση τη Χώρα, από τα ηχεία του «Βιντσέντζος Κορνάρος» (Β.Κ.) ακουγόταν: «ΟΛ ΒΙΖΙΤΟΡΣ ΑΡ ΚΑΗΝΤΛΥ ΡΙΚΟΥΕΣΤΗΝΤ ΤΟ ΝΤΙΣΕΜΠΑΡΚ ΔΕ ΣΙΠ ΙΣ ΡΕΝΤΥ ΤΟ ΝΤΙΠΑΡΤ»*.
Την ώρα που ο καβοδέτης έλυνε τον κάβο, στη Χώρα ο Δήμαρχος και κατ’ επέκτασιν Πρωθυπουργός της Δημοκρατίας του Μέσα Δήμου γύρισε κουρασμένος αλλά ευδιάθετος στο μέγαρο Χειλάκη. Ο τουρισμός χάρη στην Τσιριγοντίσνεϋ πήγαινε σφαίρα, η μαρίνα υπερπολυτελών σκαφών στο Σπαραγγαρείο ήταν γεμάτη από κότερα (υπερπολυτελή σκάφη δηλαδή), ο βιολογικός καθαρισμός του Καψαλίου είχε μέρες να ξεχειλίσει και το καμάρι του, το νέο ιχθυοηλεκτρικό εργοστάσιο δηλαδή, βρισκόταν ήδη στα σκαριά. Προκειμένου να ισοσκελίσει το κόστος της κατασκευής είχε στείλει τη λυπητερή στους κατσικοκλέφτες της ΚΟΜΟ** τριπλασιάζοντας την τιμή του εξαγόμενου προς αυτούς ηλεκτρικού ρεύματος. Έβγαλε το κοστούμι του, πήρε μια καθαρή αλλαξιά εσώρουχα και καθαρές πετσέτες που του έδωσε ο μπάτλερ του και μπήκε στο μπάνιο για να κάνει ένα ντους.
«Πααααα.. Γκχχ γκχχ. ΠΑΑΑΑΑ!! Βου.. βου… ΒΟΟΟΟΟΥ» δοκίμασε τη φωνή του ώστε να είναι σωστός τονικά καθώς του άρεσε να προβάρει ψαλμούς την ώρα του μπάνιου. Μπήκε στο ντούς και άνοιξε τη βρύση.
Τίποτε.
Απορημένος γύρισε τη στρόφιγγα λίγο περισσότερο. Ούτε σταγόνα δεν έτρεξε.
«Μάθιου!» φώναξε στον βρεττανό μπάτλερ που περίμενε έξω από το μπάνιο. «Γιατί δεν έχουμε νερό;»
Πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη ο Μάθιου (στην πραγματικότητα λέγεται Ώστιν Πάουερς και είναι μυστικός πράκτορας της ΜΙ6) το κτίριο άρχισε να σείεται και τα τζάμια να τρίζουν. Ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός τύλιξε μια πετσέτα γύρω από το δασύτριχο πλήν όμως αθλητικό σώμα του μιά πετσέτα με το έμβλημα της ΑΕΚ*** και έτρεξε στο μεγάλο παράθυρο του υπνοδωματίου του να δει τι συμβαίνει. Ένα μαύρο μαχητικό αεροσκάφος περνούσε λίγα μέτρα απο το μέγαρο Χειλάκη, τόσο κοντά μάλιστα που ακόμη και χωρίς τα γυαλιά του μπόρεσε να διαβάσει την γραμμένη με το χέρι καλλιγραφική επιγραφή “BA Sea Harrier FA3- Handmade in the UK exclusively for KOMO”.
τα θολα από την προπέλα νερά
Το πρώτο Sea Harrier πέρασε μόλις 20μ πάνω από την κεντρική πλατεία της Χώρας κάνοντας τα τζάμια της τράπεζας να τρίξουν (ενώ ο κάβος του Β.Κ. έπεφτε στα θολά από την προπέλα νερά του λιμανιού του Διακοφτίου). Αμέσως μετά, πριν ηχήσει η σειρήνα της αεράμυνας και προτού οι πρώτοι θαμώνες του κυλικείου του κυβερνητικού μεγάρου βγούν έντρομοι στο πεζοδρόμιο, ο ουρανός της Χώρας σκοτείνιασε. Ένας επιβλητικός σχηματισμός από μαχητικά αεροπλάνα καθέτου απογειώσεως σταμάτησε ακριβώς πάνω από την πλατεία, ύστερα χαμήλωσε, άγγιξε θαρρείς το καμπαναριό της Αγίας Άννας και μετά ένα ένα τα αεροπλάνα άρχισαν να διαγράφουν μια κυκλική τροχιά γύρω από το Κάστρο περικυκλώνοντας την πρωτεύουσα της ΔΜΔ.
το ΑΤΜ της Ρωμαϊκής Τράπεζας
Τρόμος κατέλαβε τους κατοίκους, άλλοι έτρεξαν στα καταφύγια, άλλοι (δύο συγκεκριμένα) στον Εσταυρωμένο, άλλοι σχημάτισαν ουρές στο ΑΤΜ**** της Ρωμαϊκής Τράπεζας για να σηκώσουν όσα δηνάρια μπορούσαν, οι πιο τολμηροί ανηφόρισαν μέχρι το πάρκινγκ φόρτωσαν τα σκυλιά τους στο αυτοκίνητο και έφυγαν άρον άρον προς το Καψάλι ή προς το Λιβάδι.
Εκρήξεις συγκλόνισαν τους γύρω λόφους, ένδειξη οτι η παρουσία των μαχητικών ήταν περισσότερο προειδοποιητική και λιγότερο άμεσα επιθετική – αλλά τέτοιες ώρες ποιός είχε την ψυχραιμία να το σκεφτεί; Ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός φρύαξε. Έξαλλος (και αρκετά τρομαγμένος ταυτόχρονα) γύρισε προς το μπάτλερ του.
«Φέρε μου το κόκκινο τηλέφωνο!» Πειθήνια ο Μάθιου έφερε αυτό που του ζήτησε ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός. Πριν προλάβει αυτός να σηκώσει το ακουστικό αυτό κουδούνισε (το ringtone ήταν ηχογραφημένο δείγμα από την κωδωνοκρουσία του εσπερινού της μονής Μυρτιδίων)
«Τι σημαίνει αυτό ρε κατσικοκλέφτη;» είπε στάζοντας χολή ο δήμαρχος/Πρωθυπουργός σηκώνοντας το ακουστικό.
«Τι έγινε δημαρχούκο; Μας τέλειωσε το νερό; Κάνουμε στεγνό καθάρισμα;» ακούστηκε ανάμεσα από γέλια ο μουφτής των Βιαραδίκων απο την άλλη άκρη της γραμμής.
«Θα πληρώσετε ακριβά το θράσος σας!» ούρλιαξε ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός.
«Δεν σε ακούω, μίλα πιο δυνατά έχετε πολύ φασαρία εκεί. Τι είναι αυτό που ακούγεται, σαν αεροπλάνα μου φαίνονται…» είπε ο Μουφτής ανάμεσα στα τρανταχτά γέλια των παρευρισκομένων.
«Ρε άμε στο διάολο ρε μουσουλμάνε της κακιάς ώρας που νομίζεις πως η Μέκκα είναι ταβέρνα στου Ψυρρή»
«Δημαρχούκο πρόσεξε πως μιλάς γιατί σε έχω σε ανοιχτή ακρόαση.»
«Αυτό δεν θα περάσει έτσι ρε! Απο σήμερα θα παίζετε τάβλι υπό το φως των κεριών!»
«Θα μας στείλεις και σαμπάνιες με τον μπάτλερ σου; Να ξέρουμε να κάνουμε και μπάνιο» είπε ο μουφτής και μια νέα θύελλα γέλιου ξέσπασε στο προεδρικό μέγαρο του καντονίου των Βιαραδίκων.«Πάρε πίσω την αύξηση ειδαλλιώς το ιφτυοψαροτέτοιο πωστολένε που φτιάχνεις θα γίνει υποβρύχια παιδική χαρά για τα χταπόδια»
Ο Δήμαρχος δεν απάντησε αμέσως προσπαθώντας να ηρεμήσει.
«Κλείσε και σε παίρνω εγώ σε πέντε λεπτά.»
«Σε δύο. Τα αεροπλάνα μας έχουν ήδη φτάσει στη Χύτρα και τα καύσιμα κοστίζουν. Ίσως να χρειαστεί να τα ελαφρώσουμε.»
«Σε δύο.»
Ένα μαχητικό αεροσκάφος περνούσε λίγα μέτρα απο το μέγαρο Χειλάκη
Ο δήμαρχος χάιδεψε τη γενειάδα του. «Που είναι ο υπουργός Άμυνας;» ρώτησε τον Μάθιου.«Πάρε τον τηλέφωνο, το Χαμερ του είναι απέξω, δεν θα είναι μακρυά.»
Ο Μάθιου κάλεσε και μετά από λίγα δευτερόλεπτα είπε:
«Έχει πάει για καλαμάρια μαζί με όλο το επιτελείο».
«Μα καλά βλαμμένοι είναι; Δεν μπορώ να βασιστώ σε κανέναν επιτέλους;»
«Μπορείτε να βασιστείτε σε μένα κύριε Δήμαρχε.»
Ο Δήμαρχος κοίταξε τον πιστό του μπάτλερ στα μάτια.
«Τι να κάνω;» ρώτησε στο τέλος παραμερίζοντας τη ντροπή του.
«Live to fight another day m’lord» είπε με τυπικό βρεττανικό φλέγμα ο Μάθιου.
«Να μη τους στείλουμε κανέναν διηπειρωτικό πύραυλο;»
«Τα Βιαράδικα απέχουν λίγα χιλιόμετρα από εδώ εξοχώτατε. Θα προκαλέσουμε εξίσου μεγάλη ζημιά και σε εμάς»
Ο Δήμαρχος κοίταξε το ρολόι στον τοίχο και αποφάσισε πως δεν είχε άλλη επιλογή.
«Έχεις δίκιο Μάθιου. Πάρε τηλέφωνο τους κατσικοκλέφτες, θα τους αφήσω να πιστεύουν πως κέρδισαν. Αλλά όχι για πολύ».
