Ο Σούπερ Κασιμάτης ανακρίνεται από τον Χαρούπη, ο Πιερ από την ΕΥΠ, η Κάθι έχει ξεκινήσει το μακρύ δρόμο της επιστροφής γεμάτη ερωτηματικά. Το ανεξάρτητο καντόνι των Βιαραδίκων αντιδρά στην υπέρμετρη αύξηση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας και στέλνει την πολεμική του αεροπορία προς τη ΔΜΔ…. Χαμός δηλαδή.
…………………………………………………..
Την ίδια ακριβώς στιγμή που το σμήνος των Βιαραδιώτικων Sea Harrier εγκατέλειπε τον εναέριο χώρο του Καντονίου με κατεύθυνση τη Χώρα, από τα ηχεία του «Βιντσέντζος Κορνάρος» (Β.Κ.) ακουγόταν: «ΟΛ ΒΙΖΙΤΟΡΣ ΑΡ ΚΑΗΝΤΛΥ ΡΙΚΟΥΕΣΤΗΝΤ ΤΟ ΝΤΙΣΕΜΠΑΡΚ ΔΕ ΣΙΠ ΙΣ ΡΕΝΤΥ ΤΟ ΝΤΙΠΑΡΤ»*.
Την ώρα που ο καβοδέτης έλυνε τον κάβο, στη Χώρα ο Δήμαρχος και κατ’ επέκτασιν Πρωθυπουργός της Δημοκρατίας του Μέσα Δήμου γύρισε κουρασμένος αλλά ευδιάθετος στο μέγαρο Χειλάκη. Ο τουρισμός χάρη στην Τσιριγοντίσνεϋ πήγαινε σφαίρα, η μαρίνα υπερπολυτελών σκαφών στο Σπαραγγαρείο ήταν γεμάτη από κότερα (υπερπολυτελή σκάφη δηλαδή), ο βιολογικός καθαρισμός του Καψαλίου είχε μέρες να ξεχειλίσει και το καμάρι του, το νέο ιχθυοηλεκτρικό εργοστάσιο δηλαδή, βρισκόταν ήδη στα σκαριά. Προκειμένου να ισοσκελίσει το κόστος της κατασκευής είχε στείλει τη λυπητερή στους κατσικοκλέφτες της ΚΟΜΟ** τριπλασιάζοντας την τιμή του εξαγόμενου προς αυτούς ηλεκτρικού ρεύματος. Έβγαλε το κοστούμι του, πήρε μια καθαρή αλλαξιά εσώρουχα και καθαρές πετσέτες που του έδωσε ο μπάτλερ του και μπήκε στο μπάνιο για να κάνει ένα ντους.
«Πααααα.. Γκχχ γκχχ. ΠΑΑΑΑΑ!! Βου.. βου… ΒΟΟΟΟΟΥ» δοκίμασε τη φωνή του ώστε να είναι σωστός τονικά καθώς του άρεσε να προβάρει ψαλμούς την ώρα του μπάνιου. Μπήκε στο ντούς και άνοιξε τη βρύση.
Τίποτε.
Απορημένος γύρισε τη στρόφιγγα λίγο περισσότερο. Ούτε σταγόνα δεν έτρεξε.
«Μάθιου!» φώναξε στον βρεττανό μπάτλερ που περίμενε έξω από το μπάνιο. «Γιατί δεν έχουμε νερό;»
Πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη ο Μάθιου (στην πραγματικότητα λέγεται Ώστιν Πάουερς και είναι μυστικός πράκτορας της ΜΙ6) το κτίριο άρχισε να σείεται και τα τζάμια να τρίζουν. Ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός τύλιξε μια πετσέτα γύρω από το δασύτριχο πλήν όμως αθλητικό σώμα του μιά πετσέτα με το έμβλημα της ΑΕΚ*** και έτρεξε στο μεγάλο παράθυρο του υπνοδωματίου του να δει τι συμβαίνει. Ένα μαύρο μαχητικό αεροσκάφος περνούσε λίγα μέτρα απο το μέγαρο Χειλάκη, τόσο κοντά μάλιστα που ακόμη και χωρίς τα γυαλιά του μπόρεσε να διαβάσει την γραμμένη με το χέρι καλλιγραφική επιγραφή “BA Sea Harrier FA3- Handmade in the UK exclusively for KOMO”.
«Πααααα.. Γκχχ γκχχ. ΠΑΑΑΑΑ!! Βου.. βου… ΒΟΟΟΟΟΥ» δοκίμασε τη φωνή του ώστε να είναι σωστός τονικά καθώς του άρεσε να προβάρει ψαλμούς την ώρα του μπάνιου. Μπήκε στο ντούς και άνοιξε τη βρύση.
Τίποτε.
Απορημένος γύρισε τη στρόφιγγα λίγο περισσότερο. Ούτε σταγόνα δεν έτρεξε.
«Μάθιου!» φώναξε στον βρεττανό μπάτλερ που περίμενε έξω από το μπάνιο. «Γιατί δεν έχουμε νερό;»
Πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη ο Μάθιου (στην πραγματικότητα λέγεται Ώστιν Πάουερς και είναι μυστικός πράκτορας της ΜΙ6) το κτίριο άρχισε να σείεται και τα τζάμια να τρίζουν. Ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός τύλιξε μια πετσέτα γύρω από το δασύτριχο πλήν όμως αθλητικό σώμα του μιά πετσέτα με το έμβλημα της ΑΕΚ*** και έτρεξε στο μεγάλο παράθυρο του υπνοδωματίου του να δει τι συμβαίνει. Ένα μαύρο μαχητικό αεροσκάφος περνούσε λίγα μέτρα απο το μέγαρο Χειλάκη, τόσο κοντά μάλιστα που ακόμη και χωρίς τα γυαλιά του μπόρεσε να διαβάσει την γραμμένη με το χέρι καλλιγραφική επιγραφή “BA Sea Harrier FA3- Handmade in the UK exclusively for KOMO”.
τα θολα από την προπέλα νερά
Το πρώτο Sea Harrier πέρασε μόλις 20μ πάνω από την κεντρική πλατεία της Χώρας κάνοντας τα τζάμια της τράπεζας να τρίξουν (ενώ ο κάβος του Β.Κ. έπεφτε στα θολά από την προπέλα νερά του λιμανιού του Διακοφτίου). Αμέσως μετά, πριν ηχήσει η σειρήνα της αεράμυνας και προτού οι πρώτοι θαμώνες του κυλικείου του κυβερνητικού μεγάρου βγούν έντρομοι στο πεζοδρόμιο, ο ουρανός της Χώρας σκοτείνιασε. Ένας επιβλητικός σχηματισμός από μαχητικά αεροπλάνα καθέτου απογειώσεως σταμάτησε ακριβώς πάνω από την πλατεία, ύστερα χαμήλωσε, άγγιξε θαρρείς το καμπαναριό της Αγίας Άννας και μετά ένα ένα τα αεροπλάνα άρχισαν να διαγράφουν μια κυκλική τροχιά γύρω από το Κάστρο περικυκλώνοντας την πρωτεύουσα της ΔΜΔ.
το ΑΤΜ της Ρωμαϊκής Τράπεζας
Τρόμος κατέλαβε τους κατοίκους, άλλοι έτρεξαν στα καταφύγια, άλλοι (δύο συγκεκριμένα) στον Εσταυρωμένο, άλλοι σχημάτισαν ουρές στο ΑΤΜ**** της Ρωμαϊκής Τράπεζας για να σηκώσουν όσα δηνάρια μπορούσαν, οι πιο τολμηροί ανηφόρισαν μέχρι το πάρκινγκ φόρτωσαν τα σκυλιά τους στο αυτοκίνητο και έφυγαν άρον άρον προς το Καψάλι ή προς το Λιβάδι.
Εκρήξεις συγκλόνισαν τους γύρω λόφους, ένδειξη οτι η παρουσία των μαχητικών ήταν περισσότερο προειδοποιητική και λιγότερο άμεσα επιθετική – αλλά τέτοιες ώρες ποιός είχε την ψυχραιμία να το σκεφτεί; Ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός φρύαξε. Έξαλλος (και αρκετά τρομαγμένος ταυτόχρονα) γύρισε προς το μπάτλερ του.
«Φέρε μου το κόκκινο τηλέφωνο!» Πειθήνια ο Μάθιου έφερε αυτό που του ζήτησε ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός. Πριν προλάβει αυτός να σηκώσει το ακουστικό αυτό κουδούνισε (το ringtone ήταν ηχογραφημένο δείγμα από την κωδωνοκρουσία του εσπερινού της μονής Μυρτιδίων)
«Τι σημαίνει αυτό ρε κατσικοκλέφτη;» είπε στάζοντας χολή ο δήμαρχος/Πρωθυπουργός σηκώνοντας το ακουστικό.
«Τι έγινε δημαρχούκο; Μας τέλειωσε το νερό; Κάνουμε στεγνό καθάρισμα;» ακούστηκε ανάμεσα από γέλια ο μουφτής των Βιαραδίκων απο την άλλη άκρη της γραμμής.
«Θα πληρώσετε ακριβά το θράσος σας!» ούρλιαξε ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός.
«Δεν σε ακούω, μίλα πιο δυνατά έχετε πολύ φασαρία εκεί. Τι είναι αυτό που ακούγεται, σαν αεροπλάνα μου φαίνονται…» είπε ο Μουφτής ανάμεσα στα τρανταχτά γέλια των παρευρισκομένων.
«Ρε άμε στο διάολο ρε μουσουλμάνε της κακιάς ώρας που νομίζεις πως η Μέκκα είναι ταβέρνα στου Ψυρρή»
«Δημαρχούκο πρόσεξε πως μιλάς γιατί σε έχω σε ανοιχτή ακρόαση.»
«Αυτό δεν θα περάσει έτσι ρε! Απο σήμερα θα παίζετε τάβλι υπό το φως των κεριών!»
«Θα μας στείλεις και σαμπάνιες με τον μπάτλερ σου; Να ξέρουμε να κάνουμε και μπάνιο» είπε ο μουφτής και μια νέα θύελλα γέλιου ξέσπασε στο προεδρικό μέγαρο του καντονίου των Βιαραδίκων.«Πάρε πίσω την αύξηση ειδαλλιώς το ιφτυοψαροτέτοιο πωστολένε που φτιάχνεις θα γίνει υποβρύχια παιδική χαρά για τα χταπόδια»
Ο Δήμαρχος δεν απάντησε αμέσως προσπαθώντας να ηρεμήσει.
«Κλείσε και σε παίρνω εγώ σε πέντε λεπτά.»
«Σε δύο. Τα αεροπλάνα μας έχουν ήδη φτάσει στη Χύτρα και τα καύσιμα κοστίζουν. Ίσως να χρειαστεί να τα ελαφρώσουμε.»
«Σε δύο.»
«Φέρε μου το κόκκινο τηλέφωνο!» Πειθήνια ο Μάθιου έφερε αυτό που του ζήτησε ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός. Πριν προλάβει αυτός να σηκώσει το ακουστικό αυτό κουδούνισε (το ringtone ήταν ηχογραφημένο δείγμα από την κωδωνοκρουσία του εσπερινού της μονής Μυρτιδίων)
«Τι σημαίνει αυτό ρε κατσικοκλέφτη;» είπε στάζοντας χολή ο δήμαρχος/Πρωθυπουργός σηκώνοντας το ακουστικό.
«Τι έγινε δημαρχούκο; Μας τέλειωσε το νερό; Κάνουμε στεγνό καθάρισμα;» ακούστηκε ανάμεσα από γέλια ο μουφτής των Βιαραδίκων απο την άλλη άκρη της γραμμής.
«Θα πληρώσετε ακριβά το θράσος σας!» ούρλιαξε ο Δήμαρχος/Πρωθυπουργός.
«Δεν σε ακούω, μίλα πιο δυνατά έχετε πολύ φασαρία εκεί. Τι είναι αυτό που ακούγεται, σαν αεροπλάνα μου φαίνονται…» είπε ο Μουφτής ανάμεσα στα τρανταχτά γέλια των παρευρισκομένων.
«Ρε άμε στο διάολο ρε μουσουλμάνε της κακιάς ώρας που νομίζεις πως η Μέκκα είναι ταβέρνα στου Ψυρρή»
«Δημαρχούκο πρόσεξε πως μιλάς γιατί σε έχω σε ανοιχτή ακρόαση.»
«Αυτό δεν θα περάσει έτσι ρε! Απο σήμερα θα παίζετε τάβλι υπό το φως των κεριών!»
«Θα μας στείλεις και σαμπάνιες με τον μπάτλερ σου; Να ξέρουμε να κάνουμε και μπάνιο» είπε ο μουφτής και μια νέα θύελλα γέλιου ξέσπασε στο προεδρικό μέγαρο του καντονίου των Βιαραδίκων.«Πάρε πίσω την αύξηση ειδαλλιώς το ιφτυοψαροτέτοιο πωστολένε που φτιάχνεις θα γίνει υποβρύχια παιδική χαρά για τα χταπόδια»
Ο Δήμαρχος δεν απάντησε αμέσως προσπαθώντας να ηρεμήσει.
«Κλείσε και σε παίρνω εγώ σε πέντε λεπτά.»
«Σε δύο. Τα αεροπλάνα μας έχουν ήδη φτάσει στη Χύτρα και τα καύσιμα κοστίζουν. Ίσως να χρειαστεί να τα ελαφρώσουμε.»
«Σε δύο.»
Ένα μαχητικό αεροσκάφος περνούσε λίγα μέτρα απο το μέγαρο Χειλάκη
Ο δήμαρχος χάιδεψε τη γενειάδα του. «Που είναι ο υπουργός Άμυνας;» ρώτησε τον Μάθιου.«Πάρε τον τηλέφωνο, το Χαμερ του είναι απέξω, δεν θα είναι μακρυά.»
Ο Μάθιου κάλεσε και μετά από λίγα δευτερόλεπτα είπε:
«Έχει πάει για καλαμάρια μαζί με όλο το επιτελείο».
«Μα καλά βλαμμένοι είναι; Δεν μπορώ να βασιστώ σε κανέναν επιτέλους;»
«Μπορείτε να βασιστείτε σε μένα κύριε Δήμαρχε.»
Ο Δήμαρχος κοίταξε τον πιστό του μπάτλερ στα μάτια.
«Τι να κάνω;» ρώτησε στο τέλος παραμερίζοντας τη ντροπή του.
«Live to fight another day m’lord» είπε με τυπικό βρεττανικό φλέγμα ο Μάθιου.
«Να μη τους στείλουμε κανέναν διηπειρωτικό πύραυλο;»
«Τα Βιαράδικα απέχουν λίγα χιλιόμετρα από εδώ εξοχώτατε. Θα προκαλέσουμε εξίσου μεγάλη ζημιά και σε εμάς»
Ο Δήμαρχος κοίταξε το ρολόι στον τοίχο και αποφάσισε πως δεν είχε άλλη επιλογή.
«Έχεις δίκιο Μάθιου. Πάρε τηλέφωνο τους κατσικοκλέφτες, θα τους αφήσω να πιστεύουν πως κέρδισαν. Αλλά όχι για πολύ».
Ο Μάθιου κάλεσε και μετά από λίγα δευτερόλεπτα είπε:
«Έχει πάει για καλαμάρια μαζί με όλο το επιτελείο».
«Μα καλά βλαμμένοι είναι; Δεν μπορώ να βασιστώ σε κανέναν επιτέλους;»
«Μπορείτε να βασιστείτε σε μένα κύριε Δήμαρχε.»
Ο Δήμαρχος κοίταξε τον πιστό του μπάτλερ στα μάτια.
«Τι να κάνω;» ρώτησε στο τέλος παραμερίζοντας τη ντροπή του.
«Live to fight another day m’lord» είπε με τυπικό βρεττανικό φλέγμα ο Μάθιου.
«Να μη τους στείλουμε κανέναν διηπειρωτικό πύραυλο;»
«Τα Βιαράδικα απέχουν λίγα χιλιόμετρα από εδώ εξοχώτατε. Θα προκαλέσουμε εξίσου μεγάλη ζημιά και σε εμάς»
Ο Δήμαρχος κοίταξε το ρολόι στον τοίχο και αποφάσισε πως δεν είχε άλλη επιλογή.
«Έχεις δίκιο Μάθιου. Πάρε τηλέφωνο τους κατσικοκλέφτες, θα τους αφήσω να πιστεύουν πως κέρδισαν. Αλλά όχι για πολύ».
………………………….
Αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Πιόνγκ Γιάνγκ, ένας πολύ τσαντισμένος Κιμ Γιόνγκ Ούν έριχνε στις ύαινες τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών. Μόλις εξαφανίστηκε και το τελευταίο κοκκαλάκι του καθαιρεθέντος αξιωματικού, στράφηκε προς τον δεύτερο (και πλέον πρώτο ) τη τάξει αξιωματικό και είπε χωρίς πολλές σάλτσες:
«’Οταν λες «ξεκίνησε» καλό είναι να έχει ξεκινήσει κάτι. Αλλιώς τελειώνεις. Γκέγκε;»
«Γκέγκε ω Αρχηγέ μας!»
«Τράβα φέρε μου ένα τήλιο τώρα. Και δυό παλλακίδες. Ή μάλλον, κάντες τρείς, οι ύαινες δεν φαίνεται να χόρτασαν.»
«Μάλιστα Φώς της Σοφίας. Τσακίζομαι Πάνσοφε Ηγέτη του Σύμπαντος» είπε ο νέος αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών και τσακίστηκε.
«’Οταν λες «ξεκίνησε» καλό είναι να έχει ξεκινήσει κάτι. Αλλιώς τελειώνεις. Γκέγκε;»
«Γκέγκε ω Αρχηγέ μας!»
«Τράβα φέρε μου ένα τήλιο τώρα. Και δυό παλλακίδες. Ή μάλλον, κάντες τρείς, οι ύαινες δεν φαίνεται να χόρτασαν.»
«Μάλιστα Φώς της Σοφίας. Τσακίζομαι Πάνσοφε Ηγέτη του Σύμπαντος» είπε ο νέος αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών και τσακίστηκε.
…………………….
Δύο ώρες αργότερα (όταν δηλαδή άρχισε να κλείνει ο καταπέλτης του Β.Κ.) στην υπόγεια αίθουσα βασανιστηρίων της ΕΥΠ, ο Πιερ ο Πατέντας αποδεικνυόταν εξαιρετικά συνεργάσιμος. Περισσότερο βασάνιζε με την ακατάσχετη φλυαρία του παρά βασανιζόταν. Τόσο που κάποια στιγμή ο Γ εκνευρισμένος είπε στους πράκτορές του «Κάντε του κάτι να σκάσει επιτέλους!». Πάντως μέσα σε λίγες ώρες είχε τροφοδοτήσει την ΕΥΠ με εκατοντάδες σελίδες χρήσιμων πληροφοριών. Πρώτον για τα σχέδια παραγωγής ενέργειας της IPC. Μετά για την ηλεκτρονική συσκευή κατάρριψης νανόχηνας που αυτός είχε εφεύρει για λογαριασμό του κυνηγετικού συλλόγου ¨Το Δέλτα του Έβρου» (και της οποίας τη μαζική παραγγελία η σθεναρή αντίδραση του Θόδωρου του υδροβιολόγου είχε καταφέρει να ακυρώσει) αλλά είχε τοποθετηθεί πειραματικά στην Αγία Ελέσα για ένα πουλί του οποίου την ύπαρξη ο ίδιος αγνοούσε (Σουμπεκάτσυ, Σουπακάθι, Σπερκαθόνι, κάπως έτσι του το είχαν πει). Ακόμα και για τους γείτονές του που δεν τον άφησαν να κοιμηθεί στο Pierros Livadi τους είπε…
Ο Ηγούμενος Στυλιανός δεν μας απαντάει πια…
Κάποια στιγμή η πόρτα της αίθουσα άνοιξε απότομα κι ένας πράκτορας, ασθμαίνοντας, ενημέρωσε: «Γ, κάτι συμβαίνει στη ΔΜΔ. Η ΚΟΜΟ έχει στείλει όλα της τα αεροπλάνα και βομβαρδίζουν τη Χώρα!»
Τα μάτια του Γ άστραψαν. «Βομβαρδίζουν τη Χώρα;»ρώτησε.
«Έτσι φαίνεται από το παρατηρητήριο στη Σκληρή»
«Κι από την Αγία Μόνη;»
«Δεν έχουμε καλή εικόνα ακόμα αρχηγέ. Ο Ηγούμενος Στυλιανός δεν μας απαντάει πια, έχει ανέβει στη μάντρα του περιβόλου, χαιρετάει τα αεροπλάνα και τραγουδάει τα ευζωνάκια».
«Μάλιστα…» ψιθύρισε ο Γ, «…άραγε άρχισε;»
Τα μάτια του Γ άστραψαν. «Βομβαρδίζουν τη Χώρα;»ρώτησε.
«Έτσι φαίνεται από το παρατηρητήριο στη Σκληρή»
«Κι από την Αγία Μόνη;»
«Δεν έχουμε καλή εικόνα ακόμα αρχηγέ. Ο Ηγούμενος Στυλιανός δεν μας απαντάει πια, έχει ανέβει στη μάντρα του περιβόλου, χαιρετάει τα αεροπλάνα και τραγουδάει τα ευζωνάκια».
«Μάλιστα…» ψιθύρισε ο Γ, «…άραγε άρχισε;»
…………..
Η Σούπερ Κάθι, νηστική, εξουθενωμένη ύστερα από μια ολονυκτία έντονης άσκησης στο δωμάτιο 403 και ένα πρωινό περπάτημα 5 χιλιομέτρων με τακούνια (τα άλλα 5 ευτυχώς τα κάλυψε κάνοντας ωτοστόπ) έφτασε ασθμαίνοντας στα Δόκανα. Απογειώθηκε αμέσως μόλις ένιωσε ενεργή την πτητική της λειτουργία κι έφτασε στο κρυσφήγετό της στο Καλακάθι (την ώρα που ο Β.Κ. έθετε σε πλήρη λειτουργία τις μηχανές για να σκίσει τα γαλήνια νερά του απάνεμου κόλπου του Διακοφτιού). Έβγαλε το ταλαιπωρημένο μεηκαπ, έκανε ένα βιαστικό ντους, έφαγε ένα σοκοφρετάκι, βάφτηκε ελαφρά, έφαγε ένα σοκοφρετάκι, διάλεξε μια σχετικά casual εμφάνιση, έφαγε ένα σοκοφρετάκι, έκανε μια πρόβα στον καθρέπτη το ύφος «σε παρακαλώ αρχηγέ» της αδύναμης αθώας παιδούλας κι έφυγε αμέσως για τα γραφεία της ΕΥΠ στον Μποταμό. Έπρεπε να δει επειγόντως τον Γ για μια προσωπική της υπόθεση. Όλο το πρωί στο μυαλό της στριφογύριζε το πως θα πει στον Γ για τον Μανώλη και με ποιό τρόπο θα τον έπειθε να την βοηθήσει. Για να καταλάβετε τι θα πει Σούπερ Κάθι, όλα αυτά έγιναν μέσα σε 22 λεπτά της ώρας εκ των οποίων τα 19 ήταν για το μεηκαπ (όταν έφτανε στον Μποταμό ο Β.Κ. ήδη είχε κλείσει τον καταπέλτη του).
……………
«Λοιπόν, άκου ρε Χαρούπη για να τελειώνουμε. Πόσο καλά τον ξέρεις τον Μανώλη το δημοσιογράφο;»
«Τι εννοείς;»
«Εννοώ ότι τον έχεις τσεκάρει; Πώς νταραβερίζεσαι μαζί του χωρίς να ξέρεις τίποτα για αυτόν;»
«Τι εννοείς;»
«Έχετε χαζέψει αλά μπρατσέτα το σούρουπο από του Βάνη; Έχετε φορέσει αδιάβροχα να βγείτε μαζί για θράψαλα; Σε έχει πάρει αγκαλιά να πετάξετε μέχρι το Σπαραγγαρείο στο σεληνόφωτο;»
«Που το πας;»
«Μόνο του πάει ρε μάγκα, πόσο λιανά θέλεις να στα κάνω; Γιατί έχει φαγωθεί λες να βρει τάχαμου ποιός είναι ο Σούπερ Κασιμάτης;»
«Τάχαμου;»
«Α ρε Χαρούπη, και σε είχα για τσίφτη….»
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή ρε μάγκα, μήπως ο Μανώλης ο δημοσιογράφος είναι ο Σούπερ τέτοιος;»
Ο Χαρούπης έπεσε σε περισυλλογή. Κι αν; Κι αν όχι; Τι να πιστέψει τώρα; Κάποια στιγμή σκέφτηκε και είπε: «κι εσύ ποιός είσαι και γιατί ρωτούσες για μένα;»
«Και ποιός σου το είπε αυτό;» αντερώτησε ο Μανού ο Τίγρης.
«Ο Μανώλης ο δημοσιογράφος» μονολόγησε ο Χαρούπης και έπεσε πάλι σε σκέψεις. Κι αν; Μα τότε θα ήταν τρομερά εκτεθιμένος. Αν αυτός που είχε μπροστά του ήταν ο Σούπερ Κασιμάτης, ναι, ήταν ένα θέμα. Διαχειρίσιμο όμως. Αν όμως ήταν ο Μανώλης ο Δημοσιογράφος αυτό θα ήταν απόλυτη καταστροφή! Έπρεπε να αποφασίσει γρήγορα. Ενώ σκεφτόταν τις επιλογές του ο ουρανός γέμισε αεροπλάνα και δαιμονισμένος βόμβος γέμισε την κοιλάδα του Μανιτοχωρίου.
«Δέστε τον σφιχτά!» φώναξε στους μπράβους του και πήρε αμέσως στο τηλέφωνο το Μανώλη το δημοσιογράφο. Εκείνος δεν το σήκωσε. Ο Χαρούπης σήκωσε τα φρύδια και βγήκε έξω να εκτιμήσει την κατάσταση.
«Παιδιά, δώστε κατι να τσιμπήσω» είπε με ένα χαμόγελο δίνοντας πρόθυμα τα χέρια του ο Μανού«δεν έχετε κανένα παξιμάδι;»
«Τι εννοείς;»
«Εννοώ ότι τον έχεις τσεκάρει; Πώς νταραβερίζεσαι μαζί του χωρίς να ξέρεις τίποτα για αυτόν;»
«Τι εννοείς;»
«Έχετε χαζέψει αλά μπρατσέτα το σούρουπο από του Βάνη; Έχετε φορέσει αδιάβροχα να βγείτε μαζί για θράψαλα; Σε έχει πάρει αγκαλιά να πετάξετε μέχρι το Σπαραγγαρείο στο σεληνόφωτο;»
«Που το πας;»
«Μόνο του πάει ρε μάγκα, πόσο λιανά θέλεις να στα κάνω; Γιατί έχει φαγωθεί λες να βρει τάχαμου ποιός είναι ο Σούπερ Κασιμάτης;»
«Τάχαμου;»
«Α ρε Χαρούπη, και σε είχα για τσίφτη….»
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή ρε μάγκα, μήπως ο Μανώλης ο δημοσιογράφος είναι ο Σούπερ τέτοιος;»
Ο Χαρούπης έπεσε σε περισυλλογή. Κι αν; Κι αν όχι; Τι να πιστέψει τώρα; Κάποια στιγμή σκέφτηκε και είπε: «κι εσύ ποιός είσαι και γιατί ρωτούσες για μένα;»
«Και ποιός σου το είπε αυτό;» αντερώτησε ο Μανού ο Τίγρης.
«Ο Μανώλης ο δημοσιογράφος» μονολόγησε ο Χαρούπης και έπεσε πάλι σε σκέψεις. Κι αν; Μα τότε θα ήταν τρομερά εκτεθιμένος. Αν αυτός που είχε μπροστά του ήταν ο Σούπερ Κασιμάτης, ναι, ήταν ένα θέμα. Διαχειρίσιμο όμως. Αν όμως ήταν ο Μανώλης ο Δημοσιογράφος αυτό θα ήταν απόλυτη καταστροφή! Έπρεπε να αποφασίσει γρήγορα. Ενώ σκεφτόταν τις επιλογές του ο ουρανός γέμισε αεροπλάνα και δαιμονισμένος βόμβος γέμισε την κοιλάδα του Μανιτοχωρίου.
«Δέστε τον σφιχτά!» φώναξε στους μπράβους του και πήρε αμέσως στο τηλέφωνο το Μανώλη το δημοσιογράφο. Εκείνος δεν το σήκωσε. Ο Χαρούπης σήκωσε τα φρύδια και βγήκε έξω να εκτιμήσει την κατάσταση.
«Παιδιά, δώστε κατι να τσιμπήσω» είπε με ένα χαμόγελο δίνοντας πρόθυμα τα χέρια του ο Μανού«δεν έχετε κανένα παξιμάδι;»
Στο επόμενο: Ο Βιτντσέντζος Κορνάρος βγαίνει από το Διακόφτι. Εν τω μεταξύ η διπλωματική κρίση ΔΜΔ-ΚΟΜΟ κορυφώνεται. Στη σκιά των εξελίξεων ο Σούπερ Κασιμάτης παραμένει αιχμάλωτος του Χαρούπη ενώ η Κάθι, πάντα αγνοώντας την πραγματική ταυτότητα του αγαπημένου της Μανώλη, προσπαθεί να πείσει την ΕΥΠ να τον σώσει.
…………………………….
* Η παράλληλη αφήγηση του ταξιδιού του θρυλικού πλοίου κρίθηκε απαραίτητη καθότι ο ρυθμός των εξελίξεων προμηνύεται καταιγιστικός και για να τον παρακολουθήσετε απαιτείται η αναφορά σε προαιώνιες χρονικές σταθερές.
** Έτσι τους αποκαλούσε μη μπορώντας να χωνέψει το γεγονός πως, παρότι το μόνο που έκαναν ήταν να παίζουν τάβλι όλη μέρα, είχαν μαζέψει όλο το χρήμα εκεί.
*** Από εδώ που είμαι δεν βλέπω καλά αλλά διακρίνω με σιγουριά έναν δικέφαλο αετό.
**** ΑΤΜ, το, άκλιτο, εκ του αγγλικού Αutomatic Tamiac Machine
** Έτσι τους αποκαλούσε μη μπορώντας να χωνέψει το γεγονός πως, παρότι το μόνο που έκαναν ήταν να παίζουν τάβλι όλη μέρα, είχαν μαζέψει όλο το χρήμα εκεί.
*** Από εδώ που είμαι δεν βλέπω καλά αλλά διακρίνω με σιγουριά έναν δικέφαλο αετό.
**** ΑΤΜ, το, άκλιτο, εκ του αγγλικού Αutomatic Tamiac Machine
Πηγή http://dragonerarossa.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου