Αργότερα, ονομαζόταν «Λιοί» και «Σιγκιλιό». Η ονομασία «Αντικύθηρα» καθιερώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν η Ιόνιος Πολιτεία τελούσε υπό βρετανική κατοχή.
Σήμερα το νησί αργοπεθαίνει, αφού τού έχουν απομείνει μόλις 22 κάτοικοι!
Ο ορισμός της εξορίας... Συνεπώς κινδυνεύει άμεσα να γίνει βραχονησίδα, αν δεν ταράξει κάποιος τα νερά.
Κι αυτό κάνουν σήμερα ο δήμαρχος Κυθήρων-Αντικυθήρων, Στράτος Χαρχαλάκης, ο αρχαιολόγος Αρης Τσαραβόπουλος και άλλοι συνομιλητές μας.
 |
| Ο δήμαρχος Κυθήρων-Αντικυθήρων, Στράτος Χαρχαλάκης | |
Πόσα τ.χλμ. είναι η έκταση του νησιού; ρωτήσαμε τον δήμαρχο.
Το νησί έχει έκταση περίπου 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι κυρίως ορεινό. Διαθέτει όμως και αρκετά εύφορες πεδιάδες, με πηγές και νερά.
Στην Κατοχή το νησί είχε 320 κατοίκους, 74 το 1991 και σήμερα μόλις 22, χωρίς ούτε ένα παιδί. Γιατί;
Ο πληθυσμός των Αντικυθήρων μειώθηκε λόγω της έλλειψης βιώσιμων θέσεων εργασίας και της μεγάλης αναπτυξιακής υστέρησης, όπως εξάλλου και σε όλα τα μικρά νησιά της Ελλάδας.
Το νησί είχε περισσότερους από 600 κατοίκους όταν ενώθηκε με την Ελλάδα (1864). Εκτοτε ο πληθυσμός έβαινε διαρκώς μειούμενος.
Οι κάτοικοι ασχολούνταν μόνο με τον πρωτογενή τομέα και όταν η μόρφωση απέκτησε μεγάλη σημασία, τα παιδιά έφευγαν προς την Αθήνα ή τα Κύθηρα για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο. Η έλλειψη υποδομών στο νησί ήταν τεράστια.
Το λιμάνι και η ΔΕΗ κατασκευάστηκαν το 1986! Οι κάτοικοι απέκτησαν τηλέφωνο στα σπίτια τους το 1999! Με τέτοιες συνθήκες η ζωή στο νησί έγινε αφόρητη.
Το κράτος όφειλε να λάβει μέτρα κατά τις κρίσιμες δεκαετίες του '60 και του '70, όπου η πληθυσμιακή συρρίκνωση ήταν εμφανής.
Δυστυχώς δεν έγινε τίποτε. Καμία ενίσχυση στην πρωτογενή παραγωγή, καμία νέα θέση εργασίας, καμία φορολογική απαλλαγή. Νομίζω ότι είναι ήδη πολύ αργά.
Για να ξαναζωντανέψει το νησί, χρειάζονται κεντρικός εθνικός σχεδιασμός και γενναίες πολιτικές αποφάσεις. Δεν αρκούν ημίμετρα ή πρόσκαιρες παρεμβάσεις.
Πρέπει το ίδιο το κράτος να κατευθύνει νέες παραγωγικές δυνάμεις στα μικρά νησιά, να τους δώσει φορολογικά κίνητρα, να τους διαθέτει μόνιμο γιατρό και επαρκή συγκοινωνία και να σχεδιάσει ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο για την αποτροπή της ερήμωσής τους.
Ολα τα υπόλοιπα είναι πάρεργο και δεν θα αποδώσουν.
Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού, 22 τον αριθμό, είναι κυρίως συνταξιούχοι.
Οι ελάχιστοι κάτω των 50 είναι είτε δημόσιοι υπάλληλοι (ΔΕΗ, Αστυνομία) είτε ασχολούνται με τον προβληματικό πρωτογενή τομέα.
Δυστυχώς, η κοινωνική ζωή στο νησί είναι προβληματική και αυτό επηρεάζει και την ψυχοσύνθεση των μόνιμων κατοίκων, που συχνά νιώθουν εγκαταλειμμένοι από το κράτος.
Χωρίς γιατρό
«Μέχρι το 1985 -συνεχίζει ο δήμαρχος- καλυπτόταν ιατρικά με την παροχή στρατεύσιμου γιατρού. Μετά τη δημιουργία του ΕΣΥ, το Περιφερειακό Ιατρείο Αντικυθήρων ήταν πάντα καλυμμένο με μόνιμο αγροτικό γιατρό.
»Δυστυχώς, από το 2013 η κατάσταση άρχισε να γίνεται δύσκολη. Η μείωση των μισθών των αγροτικών γιατρών οδήγησε σε απαξίωση τα περιφερειακά ιατρεία των νησιών. Ετσι, για σχεδόν 2 χρόνια τώρα το νησί δεν καλύπτεται ιατρικά παρά μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις.
»Είναι περίεργο ότι ακόμα και στην τελευταία προκήρυξη θέσεων αγροτικών γιατρών, κανένας δεν υπέβαλε αίτηση για τα Αντικύθηρα, παρά το γεγονός ότι ο δήμος παρέχει δωρεάν διαμονή σε σύγχρονο κατάλυμα, δωρεάν μετακίνηση και επίδομα 500 ευρώ τον μήνα, πέραν του μισθού από το ΕΣΥ!
