Μᾶς ἔχουν πιάσει στὸν ὕπνο!
Ναί, οἱ διάφορες ἀδιαφανεῖς Ὀργανώσεις μὲ ἕδρα τους κυρίως τὴν «φωτισμένη» Εὐρώπη, μᾶς «παίζουν στὰ δάχτυλα» καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ χρόνων πολλῶν. Ἐνῷ δηλαδὴ ἀνήκουν οἱ ὀργανώσεις αὐτὲς στὸ Σκοτεινὸ Παρασκήνιο καὶ οἱ στόχοι τους εἶναι ἐντέλει ἐναντίον τῆς αὐθεντίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, παίρνουν ἐντούτοις ὀνόματα Ἁγίων καὶ πλανοῦν κατὰ καιρούς, ἀκόμα καὶ τοὺς «ἐκλεκτοὺς» (Ματθ. 24, 4).
Μεταξὺ τῶν Ὀργανώσεων αὐτῶν εἶναι καὶ τὰ λεγόμενα Τεκτονικὰ Ἱπποτικὰ Τάγματα, ποὺ παίρνουν ὀνόματα ἐπίσης Ἁγίων, καθὼς καὶ τὰ ὅμοιά τους, τὰ Παρατεκτονικὰ Τάγματα, ποιοῦντα ὁμοίως. Δὲν τὰ ἐξισώνουμε βέβαια ὅλα.
Σκοπὸς τῶν περισσοτέρων ἐκ τῶν ταγμάτων αὐτῶν εἶναι ὁ Συγκρητιστικὸς Οἰκουμενισμός, μὲ ἐνδιάμεσους στόχους -ὡς προσχήματα- τὴν «φιλανθρωπία», διὰ τῆς μεθόδου ἑνὸς χλιαροῦ καὶ δακρύβρεκτου ἀγαπισμοῦ, γιὰ τὴν «εἰρήνη» καὶ τὴν «ἀδελφότητα τῶν λαῶν» – τάχα.
Ἐφαρμόζουν δηλαδὴ καὶ αὐτοὶ τὰ εἰς τὸ Τυπικό τοῦ 33 βαθμοῦ τῆς Μασονίας διατασσόμενα: Νὰ κάνουν «τὸ καλὸ» -νὰ πραγματοποιοῦν τοὺς ὅποιους στόχους αὐτῶν – διὰ τοῦ περισσεύματος τῶν χρημάτων, ἀλλὰ καὶ «διὰ τῆς πολιτικῆς ἐπιρροῆς», ὅπως ἐθέσπισαν.
Γιὰ νὰ προωθήσουν τώρα τὰ Τάγματα αὐτὰ τὸν πάσης μορφῆς ἀπαράδεκτο Οἰκουμενισμό, προσελκύουν στὶς τάξεις τους πλῆθος μέγα ἡμέτερων Ὀρθόδοξων κληρικῶν, διὰ τῆς πλήρους εἰσδοχῆς ἢ καὶ μόνο διὰ τῆς ἁπλῆς «περικοσμήσεως» αὐτῶν μὲ ἐντυπωσιακὰ «διάσημα» καὶ βαρύγδουπους τίτλους.
Οἱ μῦθοι τῶν ταγμάτων αὐτῶν…
Γιὰ νὰ ἑδραιώσουν τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν καταγωγή τους μερικὰ ἀπὸ τὰ τεκτονικὰ καὶ παρατεκτονικὰ αὐτὰ τάγματα, ποὺ ἔχουν ὀνόματα Ἁγίων, πλάθουν ἀπίθανους μύθους, ὅπως τὸ λεγόμενο Τάγμα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου – καὶ ἄλλα- ἔπραξαν.
Τὸ Τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τῆς Ἐθνεγερσίας εἰς τὰ 1821…
Πρὶν ὅμως μιλήσουμε γιὰ τὰ σημερινὰ μασονικὰ καὶ παραμασονικὰ ἱπποτικὰ τάγματα, τὰ φέροντα ὀνόματα Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ ὁποῖα παγιδεύουν κατὰ καιροὺς πολλοὺς ὑψηλόβαθμους καὶ ὑψηλότιτλους κληρικούς μας, θὰ πάρουμε -ἐν πολλῇ συντομίᾳ- τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ἤδη ἀπὸ τὰ πρῶτα ἔτη τῆς Ἐθνεγερσίας εἰς τὰ 1821, τὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ δι’ ἀπεσταλμένου αὐτοῦ ὡς φιλέλληνος προωθοῦσε δολίως τὴν Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Τὴν ὑποταγή μας δηλαδὴ εἰς τὸν Πάπα!
Πῶς;
Μὰ διὰ τῆς προσφορᾶς χρημάτων ὑπὲρ τοῦ Ἀγῶνος ὑπὸ μορφὴν συνάψεως δανείου πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ μὲ τὸ μέγα «ἀντίδωρον» ἐκ μέρους ἡμῶν, τὴν παραχώρηση μιᾶς ἑλληνικῆς νήσου, ὅπου θὰ ἐστήνετο εἰς αὐτὴν ἡ πρωτεύουσα τοῦ παπο/Μασονικοῦ αὐτοῦ Τάγματος!
Εὐτυχῶς ὅμως, τὴν ἀπάτη αὐτὴ τοῦ Ναΐτου «φιλέλληνος» PH. JORDAN τὴν πῆραν εἴδηση μερικοὶ καλοὶ Ἕλληνες -τότε- καὶ ἡ δολιότητα τοῦ Μασονικὸ/παπικοῦ Τάγματος δὲν ὁλοκληρώθηκε…
(Πηγές: 1) Τὸ Τεκτ. Περ. «Ὁ Κλειδόλιθος», τριμηνιαῖο Ἐνημερωτικὸ Δελτίο τοῦ Ὑπάτου Μεγάλου Περιστηλίου τῆς Ἑλλάδος, νέα περίοδος τ.2 (ἀχρονολόγητο, ἴσως ὀλίγον πρὸ τοῦ ἔτους 1999) σελ. 10, εἰς τὸ ἄρθρον αὐτοῦ ὑπὸ τὸν τίτλο «Ὁ Ρόλος τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ μέσῳ τοῦ Τεκτονισμοῦ διὰ τὴν βοήθειαν τῆς ἐξεγερθείσης Ἑλλάδος», 2) Εἰς Τέκτον. Ἐγκυκλοπαίδειαν λῆμμα Ἱπποτισμὸς σελ. 504 καὶ 3) στὴν ἐξωτεκτονικὴ ἐργασία τοῦ Ἠλία Παν. Γεωργίου, καθηγητοῦ «Ὁ PH. JOURDAIN ΚΑΙ STE CROIX MOLAY ἐν τῇ κατὰ τὸ 1823 Συνθήκῃ τῶν Ἰαννιτῶν Ἱπποτῶν μετὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἐκ τῶν διπλωματικῶν Ἀρχείων τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Γαλλίας», Ἀθῆναι 1952, σσ 48).
Σχόλιον τοῦ Ἀβερκίου…
Εἶναι πράγματι πολύπαθη ἡ Ἑλλάδα μας, ἰδίως ὅταν παγιδεύεται ἀπὸ «φίλους», εὑρισκομένους καὶ δρῶντας ἐκτός, ἀλλὰ καὶ ΕΝΤΟΣ τῶν τειχῶν, ἀπὸ λαϊκοὺς ἢ καὶ κληρικούς, ποὺ κρατοῦν ποιμαντορικὰς ράβδους -ἰδίως ἀπὸ αὐτούς.
Τὸ «Κυρίαρχον Ἑλληνικὸν Τάγμα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου»1…
– Τὸ ὁποῖον ἐβοήθησε ΚΑΙ ἀπόρους «ἀδελφοὺς Τεκτονικῆς Στοᾶς “Ἀστὴρ τῆς Ἀνατολῆς”»2!
Τὸ ΠΩΣ τώρα μπερδεύονται «Τάγματα», ποὺ ἔχουν ὀνόματα Ἁγίων μὲ «ἀδελφοὺς» Τεκτονικῶν Στοῶν εἶναι ἐκ πρώτης ἀκοῆς περιεργότατο. Γιὰ τοὺς ἐρευνητὲς ὡστόσο αὐτῶν τῶν κινήσεων καὶ Σωμάτων δὲν εἶναι καὶ ἀνεξήγητο!
Τὸ κουβάρι ὅμως τῶν παραμασονικῶν ἱπποτικῶν ταγμάτων, ποὺ φέρουν ὀνόματα ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι πυκνὸ καὶ μεγάλο, γιὰ τοῦτο δύσκολα βρίσκει κανεὶς μία ἄκρη, γιὰ νὰ τὸ ξετυλίξει μὲ ἀκρίβεια. Ἡ «ἄκρη» βέβαια ποὺ πιάσαμε λίγο πρίν, εἶναι ἡ γραπτὴ δήλωση τῶν ἱδρυτῶν τοῦ Τάγματος αὐτοῦ, ὅτι πρόσφεραν τὴν οἰκονομική τους βοήθεια «εἰς ἀπόρους ἀδελφοὺς τῆς Στοᾶς «Ἀστὴρ τῆς Ἀνατολῆς» στὴ Ζάκυνθο! (Πηγές, ἕνα μικρὸ βιβλιάριο αὐτῶν, τοῦ «Ἑλληνικοῦ Τάγματος Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ζακύνθου» ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἡ Ἱστορία καὶ ἡ Δρᾶσις του», σελ. 26, ἀχρονολόγητο καὶ παρόμοιο βιβλιάριο ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἡ Ζάκυνθος καὶ ἡ Ἱστορία τοῦ Τάγματος Ἁγίου Διονυσίου», Ζάκυνθος 1960, σελ. 18).
Τὰ παραπάνω σημαίνουν ὅτι ἡ ἀνώτατη ἡγεσία ἐκείνου τοῦ Τάγματος συνετίθετο -τότε- ἀπὸ «ἀδελφοὺς» τέκτονες, δηλαδὴ ἀπὸ μασόνους! Συνεπῶς τὸ Τάγμα αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου (!) ὑπῆρξε ἕνα παραμασονικὸ τάγμα, ποὺ ἔκανε δωρεὲς εἰς τὴν Ζάκυνθο, ἀλλὰ ποὺ τὸ ἀναβίωσαν καὶ τὸ διοίκησαν μασόνοι, βοηθήσαντες τοὺς ἀδελφούς τους τέκτονες τῆς Στοᾶς «Ἀστὴρ τῆς Ἀνατολῆς» εἰς αὐτὸ τὸ νησί, ὅπως οἱ ἴδιοι -ἐπαναλαμβάνουμε- ἔγραψαν.
Αὐτὴ ἦταν (καὶ εἶναι ὥς ἕνα σημεῖο) ἡ τακτικὴ τῶν μασόνων, νὰ κρύπτονται «ὄπισθεν ἀναριθμήτων ὀργανώσεων» (ΚΑΙ Χριστιανικῶν Ὀργανώσεων μὲ ὀνόματα τρανταχτά! -Εἰς τεκτ. περ. Πυθαγόρα ἔτους 1930, τ.1, σελ. 13).
«Ἔχουμε λοιπὸν ΚΑΙ στὴν Χώρα μας διεθνῆ παρατεκτονικὰ τάγματα μὲ ὀνόματα ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διοικούμενα ἀπὸ μασόνους, ποὺ κάνουν βέβαια ἀγαθοεργίες «διὰ τοῦ περισσεύματος τῶν χρημάτων» τους (ὅπως «καταστατικῶς» δηλώνουν οἱ τέκτονες στὸ Τυπικό τους τοῦ 33ου βαθμοῦ), ἀλλὰ ποὺ οἱ βαθύτεροι στόχοι τους δὲν εἶναι οἱ ἀγαθοεργίες, εἶναι ὁ Συγκρητιστικὸς Οἰκουμενισμός, ἡ κατεδάφιση δηλαδὴ τῆς αὐθεντίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ὅπως εἰς τὸ τεκτονικὸ Τυπικὸ τοῦ 32 βαθμοῦ τους σαφέστατα διαλαμβάνεται.
Τὸ τραγικὸν ὅμως εἶναι…
Τὸ τί κάνουν καὶ πιστεύουν τὰ μέλη τῶν ἀδιαφανῶν Ὀργανώσεων, ἐν προκειμένῳ τῆς Μασονίας εἶναι -θὰ λέγαμε- δικαίωμά τους, εἶναι δική τους ἐπιλογή. Τὸ πικρό, πικρότατο ὅμως εἶναι τὸ ὅτι ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ εἰς τὰ τάγματα αὐτὰ καὶ πολλοὶ ἀνώτατοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀξιωματοῦχοι, Ἐπίσκοποι – Πατριάρχες… Ἀτιμωρητὶ βέβαια καὶ ἀνεξελέγκτως, ὅπως πάντα (πλὴν τῶν «Σιμωνιακῶν» τοῦ προπερασμένου αἰώνα καὶ ὀλίγων ἄλλων κατὰ τὰ ἔτη τοῦ Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ, ἐπὶ ἄλλων ὡστόσο θεμάτων κανονικῶς τιμωρηθέντες)!
Ἀλλὰ τί τελικῶς ὑπῆρξε – καὶ εἶναι; -τὸ Τάγμα Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου, δι’ ὀλίγων λέξεων;
Τὴν ἀπάντηση στὸ διερώτημα αὐτὸ μᾶς τὴν δίδει τὸ ἴδιο τὸ τάγμα, ὡς ἀκολούθως:
– «Τὸ Τάγμα Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου εἶναι στὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅ,τι τὸ Τάγμα τῆς Μάλτας τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς…»! (Πηγή: Ἡ Ζάκυνθος καὶ ἡ Ἱστορία τοῦ Τάγματος Ἁγ. Διονυσίου Ζακύνθου- κατὰ τὴν ἔκδοση καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ ἰδίου τοῦ Τάγματος-, Ζάκυνθος 1960, σελ. 9).
Ἀλλὰ -ὢ τῆς φρίκης!- γιὰ νὰ γίνει οἱοσδήποτε μέλος τοῦ Τάγματος τῆς Μάλτας πρέπει νὰ εἶναι μασόνος, τουλάχιστον τοῦ γ΄ βαθμοῦ, δηλαδὴ Διδάσκαλος Τέκτων!
Μὰ ἐτοῦτο εἶναι ἀδύνατον, εἶναι ἀπίστευτο καὶ ἀνήκουστο οἱ κληρικοὶ- μέλη τοῦ τάγματος τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου νὰ ἦσαν ὅλοι τους μασόνοι!
Πόσοι τώρα ὑπῆρξαν οἱ ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ τάγματος ἀναφερόμενοι ὀνομαστικῶς ὡς μέλη του, κληρικοί μας;
Ἀπάντηση, ἐκ τῶν ἐντύπων τοῦ ἰδίου τοῦ τάγματος -μετὰ φωτογραφιῶν αὐτῶν: περισσότεροι ἀπὸ εἴκοσι ἦσαν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τρεῖς -παλαιότεροι- Πατριάρχες!
Ναί, ναί! Οἱ κατὰ καιροὺς σχετικὲς παγιδεύσεις ὑψηλόβαθμων κληρικῶν μας σὲ Τεκτονικὰ καὶ παρατεκτονικὰ Τάγματα ὑπῆρξαν πάρα πολλὲς – καὶ ἐν μέρει ἀπίθανες. Ἐν τούτοις οὐδέποτε σχετικῶς διετάχθησαν ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, καὶ οἱ φῆμες συνεχῶς σέρνονται ἀνὰ τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς ρύμας πόλεων καὶ χωρίων, ἀνεξελέγτως.
(Οἱ πηγές μας γιὰ τὰ Ναϊτικὰ Τάγματα – τῆς Μάλτας ποὺ ἀναφέραμε- εἶναι τὸ ἐπίσημο τεκτονικὸ ἔντυπο ὑπὸ τὸν μακρόσυρτο τίτλο: «ΜΕΓΑ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ Τῶν Ἡνωμένων Στρατιωτικῶν καὶ Τεκτονικῶν Ταγμάτων τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Κύπρου, τῆς Ρόδου, τῆς Κρήτης καὶ τῆς Μάλτας. Διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Διοικητήρια καὶ Κοινόβιά του εἰς τὴν Ἀλλοδαπῶν, 1999, Ἐκδίδεται ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Σκηνώματος τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀθήναις Ἔτος Κυρίου 1999, Ἔτος Τάγματος 881»!)
Τὸ Σχόλιον τοῦ Ἀβερκίου…
– Μὰ τόσο πολὺ μᾶς ἔχουν πιάσει στὸν ὕπνο;
– Ναί, τόσο, καὶ περισσότερο…
(Λίαν προσεχῶς τὰ περισσότερα γιὰ τὸ «ἀγαθοεργὸ» Τάγμα τῶν Ἱπποτῶν Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ζακύνθου).
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Δὲν ἔχουμε πληροφορίες ἂν τὸ Τάγμα Ἱπποτῶν Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου εἶναι τώρα ἐν ἐνεργείᾳ ἢ περιέπεσε -καὶ πάλι- «εἰς ὕπνον», κατὰ τὰ ἀκραιφνῶς τεκτονικὰ πρότυπα.
2. Ἑλληνικὸν Τάγμα Ἱπποτῶν Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου Ἡ Ἱστορία καὶ Δράση του, σελ. 26 καί: Ἡ Ζάκυνθος καὶ ἡ Ἱστορία τοῦ Τάγματος Ἱπποτῶν Ἁγ. Διονυσίου Ζακύνθου, 1960, σελ. 18.
