ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΣΕΒΑΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΛΙΑΡΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ!
Γράφει ο
Όλοι εμείς κληρικοί και λαϊκοί Ελαφονησιώτες, ευγνώμονες για ο, τι εκείνος προσέφερε, κλίνουμε το γόνυ και δεόμαστε με όλη μας την ψυχή προς τον Κύριο: «Δέσποτα Χριστέ, ον μετέστησας εξ ημών, εν ταις των αγίων σου κατάταξον σκηναίς, το πνεύμα του σου δούλου Παναγιώτου ιερέως».
Υπήρξες ευγενής και διακριτικός. Υπήρξες ο άνθρωπος της σιωπής. Όχι γιατί δεν είχες τι να πεις, αλλά γιατί ήθελες να μιλάς με περίσκεψη.
Υπήρξες άκακος και αμνησίκακος. Ποτέ δεν κακολόγησες όποιον σε πίκρανε. Η εκδίκηση, ούτε ως λέξη δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο της καρδιάς σου.
Υπήρξες ακούραστος λειτουργός και φίλος των αγίων, του προστάτου του νησιού μας Αγίου Σπυρίδωνος, τους οποίους κάθε τόσο τιμούσες λειτουργώντας αγόγγυστα. Όλους αυτούς θα τους βρεις τώρα πρεσβευτές σου μπροστά στο θρόνο του Θεού.
Πρέσβευε για όλους εμάς, στο επουράνιο θυσιαστήριο!
Με δάκρυα φιλούμε τα χέρια σου, που τόσα χρόνια μας ευλογούσαν…
Με συντριβή φιλούμε τα πόδια σου, που έτρεχαν πάντοτε, σε κάθε πρόσταγμα του ιερού καθήκοντός σου…
Με ευλάβεια φιλούμε το τίμιο πετραχήλι σου, που σκόρπισε τόσα χρόνια τη Χάρη και την ευλογία του Θεού στο ποίμνιο της ενορίας σου...
Σε αποχαιρετούμε και περιμένουμε να σε συναντήσουμε και πάλι στην άνω πόλη, την άνω Ιερουσαλήμ, η οποία «ου χρείαν έχει του ηλίου ουδέ της σελήνης ίνα φαίνωσιν αυτή∙ η γαρ δόξα του Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής το Αρνίον» (Αποκ. 21, 23). Αναμένουμε την συνάντηση μαζί σου στο Υπερουράνιο Θυσιαστήριο, όπου ακαταπαύστως, θα τελούμε την αναίμακτη μυσταγωγία, όχι μέσα σε χειροποίητο, αλλά σε αχειροποίητο Ναό, καθώς «ο γαρ Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ναός αυτής εστι, και το Αρνίον» (Αποκ. 21,22).
Ας είναι μακαρία «η οδός η πορεύη σήμερον», σεβαστέ πατέρα, δάσκαλε και αδελφέ μας! Η αγάπη μας και η βαθυτάτη ευγνωμοσύνη μας θα σε συνοδεύουν.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους σου, την πρεσβυτέρα μας και σύζυγό σου Αναστασία, αυτήν την ηρωίδα, τα παιδιά σου Γεώργιο, Περσεφώνη, Κωνσταντίνο, Νικόλαο και Γεωργία και τα εγγόνια σου, που στάθηκαν λαμπάδες αναμμένες κατά την πολύχρονη περιπέτεια της υγείας σου!
Ας είναι η μνήμη σου αιωνία! Η ψυχή σου ας έβρει καλόν Παράδεισο! Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου