Η ΚΥΡΑ-ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΚΟΡΑΚΑ
Με αφορμή την χθεσινή γιορτή της γυναίκας θα θέλαμε κι εμείς να αφήσουμε μερικές σειρές προς τιμήν της! Είναι αδύνατον φυσικά να αναφερθούμε σε όλες τις γυναίκες του χωριού μας αν και είμαστε για όλες υπερήφανοι! Η Φρατσιώτισα ανέκαθεν υπήρξε μια αρχοντική φυσιογνωμία, δυναμική και αγέρωχη! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως πριν τον πόλεμο ήδη κάποιες γυναίκες του χωριού μας αποφοίτησαν από ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της εποχής εκείνης, ενώ πολλά είναι και τα παραδείγματα γυναικών που "κρύβονταν" πίσω από σιδηρές προσωπικότητες Φρατσιωτών! Έχομε δε ιδιαίτερο καμάρι και για τις σημερινές μας κοπέλες οι οποίες σπουδάζουν, είναι ακλόνητες σε δύσκολες συνθήκες, αναμφίβολα γοητευτικές και δείχνουν μεγάλη προκοπή σε όλους τους τομείς όπου κι αν βρίσκονται! Για να μιλήσουμε όμως ειδικά, θα αφιερώσουμε αυτό το μικρό κείμενο σε μια από τις πιο περιφρονημένες και περιθωριοποιημένες γυναίκες του παρελθόντος!
Η κυρία Ελένη ή Κορακολένη όπως την αποκαλούσαμε ήταν μια καλοκάγαθη γριούλα που κυριολεκτικά "ούτε ήταν ούτε φάνει" που λέμε στο χωριό μας σε ανάλογες περιπτώσεις! Γεννήθηκε το 1905 στα Κεντρωτιάνικα Φρατσίων και ήταν κόρη του αγρότη και κατά κάποιο τρόπο ρυζέμπορου Ιωάννη Σάμιου (+1951) ή Κόρακα! Ήταν η μικρότερη από τα 5 αδέλφια της τα οποία ήταν όλα αγόρια και έζησε μια αρκετά δύσκολη ζωή. Αμφιβάλουμε για το αν πέρασε ποτέ το κατώφλι του σχολείου κι αν ναι μέχρι πια τάξη παρακολούθησε. Ήταν εσωστρεφής χαρακτήρας, διακριτική γυναίκα και πανέξυπνος άνθρωπος, δύσκολα θα μπορούσες να αποσπάσεις πληροφορίες ή κουτσομπολιά ενώ δεν άφηνε περιθώριο να την κάνεις εύκολα "φίλη". Παρά το γεγονός πως είχε επιλέξει να ζει κυρίως μοναχικά, θα σε χαιρετούσε και θα σου καλομιλούσε πάντοτε τυπικά και ταυτόχρονα αρχοντικά όπως η ίδια γνώριζε. Σε νεαρή ηλικία έχασε τον έναν της αδελφό ονόματι Γεώργιο (+1921) σε μάχη της Μικρασιατικής εκστρατείας. Τα υπόλοιπα αγόρια της οικογένειας αναχώρησαν πριν τον πόλεμο του '40 για την Αθήνα και εξαφανίστηκαν χωρίς να γνωρίζουμε την πορεία της ζωής τους. Λίγο μετά τον πόλεμο έφυγαν από τη ζωή και οι γονείς της και η κυρά Ελένη βρέθηκε να είναι η τελευταία της οικογένειάς της. Σα να μην έφταναν όλα αυτά η γιαγιά αυτή ήταν πάντοτε καχεκτική και φιλάσθενη, όπως λέει και ο Γεώργιος Βιζυηνός, ενώ υπέφερε από επιληψίες σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές έπεφτε στην άκρη του δρόμου. Το φτωχικό μα πάντα περιποιημένο σπιτάκι της στα Κεντρωτιάνικα ήταν ένα μικρό οίκημα που η οροφή του ήταν από πηλό και η μισή είχε καταρρεύσει από δυνατή νεροποντή. Ούτε λόγος βέβαια για ρεύμα αφού η ίδια ζούσε με την λάμπα πετρελαίου, με τη ζεστασιά του τζακιού της και πάντοτε βυθισμένη στο πέλαγος της μοναξιάς της. Αρνούνταν κατηγορηματικά να εγκαταλείψει την πατρογονική εστία λέγοντας σε όλους πως "σαν το σπίτι σου δεν έχει πουθενά". Τον χειμώνα του 1969 η κυρία Ελένη έπεσε και έσπασε το πόδι της με αποτέλεσμα θέλοντας και μη να αναχωρήσει για το γηροκομείο Κυθήρων χωρίς να υπάρχει κάποιος κοντά της. Δεν διαμαρτυρόταν, σήκωνε το σταυρό της αθόρυβα και είχε πάντοτε ένα γλυκό αλλά ταυτόχρονα απόμακρο χαμόγελο για τους χωριανούς της που κάπου κάπου την επισκέπτονταν στο ίδρυμα. Στις 25 Μαΐου του 1995 η κυρία Ελένη παρέδωσε τη μακάρια ψυχή της ξεχασμένη και ολομόναχη όπως πέρασε κατά κύριο λόγο τη ζωή της. Εκηδεύθη την επόμενη μέρα στο χωριό της από τον τότε κοινοτάρχη αφού δεν βρέθηκε κανένας συγγενείς να ενδιαφερθεί άμεσα... Με αυτόν τον τρόπο έκλεισε ο κύκλος ζωής μιας ηρωίδας του χωριού μας που όπως όλοι παραδεχόμαστε ήξερε να καταπολεμά κάθε δυσκολία της ζωής και να την προσπερνά.
Μέχρι και σήμερα όμως όλοι θυμόμαστε το φλογερό της βλέμμα, την σπιρτάδα, τον δυναμισμό και την αρχοντιά αυτής της γυναίκας η οποία αδιαμφισβήτητα υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ένας άνθρωπος που θα είχε φτάσει πολύ πολύ ψηλά.
ΕΛΕΝΗ Ι. ΣΑΜΙΟΥ
<<ΚΟΡΑΚΟΛΕΝΗ>>
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΩΤΙΑΝΙΚΑ ΦΡΑΤΣΙΩΝ ΤΟ ΕΤΟΣ 1905 ΚΑΙ ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΣΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΤΙΣ 25/5/1995 ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 90 ΕΤΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου